Η προσοχή των Γερμανών είναι στο προσφυγικό και στα σκάνδαλα κατασκοπείας
Η οικονομική επιτυχία της Γερμανίας τις τελευταίες δεκαετίες δεν στηρίχθηκε στην απληστία ή στην επική φιλοδοξία ή σε ένα στόχο που μοιάζει με τη Silicon Valley.
Στηρίχθηκε στον γερμανικό φόβο μήπως χάσει, γι' αυτό και η οικονομία της έτρεξε με άγχος.
Οι Γερμανοί άκουγαν καμπάνες συναγερμού ακόμα και όταν οι καιροί ήταν καλοί.
Αυτό διαπιστώνει ο αρθρογράφος της Politico, Konstantin Richter, αναδεικνύοντας ότι αυτές τις μέρες, οι ανησυχίες των Γερμανών επικεντρώνονται αλλού: Οι αραβικές συμμορίες βρίσκονται στο Βερολίνο;
Η Δημοκρατία κινδυνεύει;
Ο αξιωματικός της κατασκοπείας Hans-Georg Maaßen αξίζει να απολυθεί;
Όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε χθες το πόρισμα για τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία, οι περισσότεροι δεν το έμαθαν.
Τα νέα εμφανίστηκαν στο El Economista στο Μεξικό, στο CNBC στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο Radio Chisinau στη Μολδαβία.
Τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης όμως έδωσαν λίγη προσοχή, υποθέτοντας σωστά ότι οι χρήστες τους ενδιαφέρονται περισσότερο για την απελευθέρωση ενός υπόπτου στην περίπτωση δολοφονίας Chemnitz.
Όταν πρόκειται για οικονομικά θέματα, οι άνθρωποι δεν ανησυχούν πια.
Και αυτό είναι λίγο ανησυχητικό από μόνο του.
Πάρτε για παράδειγμα την Deutsche Bank.
Όχι πολύ καιρό πριν, η ιστορία της κατάρρευσης της Deutsche θα είχε ειπωθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
Τώρα αφορά κυρίως τους 97.000 ανθρώπους που εργάζονται στην Deutsche Bank.
Γιατί;
Γιατί υπάρχει και η Commerzbank, ιδιοκτήτρια του ψηλότερου πύργου γραφείων στη Φρανκφούρτη.
Και αυτό είναι μόνο η χρηματοπιστωτική βιομηχανία.
Τι γίνεται με την Thyssenkrupp που είναι υπό επίθεση επενδυτών ακτιβιστών;
Με την Bayer που εκτείθεται με την εξαγορά της Monsanto σε υψηλό κίνδυνο;
Οι αυτοκινητοβιομηχανίες;
Η επικεφαλής της ΕΕ για την αντιμονοπωλιακή πολιτική, Margrethe Vestager, λέει ότι οι BMW, Volkswagen, Daimler, Porsche και Audi ενδέχεται να είχαν συνωμοτήσει για να περιορίσουν την ανάπτυξη ελέγχων για τις εκπομπές ρύπων.
Εάν αποδειχθεί ο ισχυρισμός, το πρόστιμο πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων πιθανότατα θα ακολουθήσει.
Plus: Μεγαλύτερη ζημιά ακόμη και από το Dieselgate.
Αλλά ποιος νοιάζεται;
Την τελευταία φορά που οι Γερμανοί άκουσαν τον οικονομικό συναγερμό ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Ο Gabor Steingart, ένας γνωστός δημοσιογράφος, έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο "Γερμανία: Η πτώση ενός σούπερ σταρ".
Ήταν ένα από τα πολλά μπεστ σέλερ που οι άνθρωποι διάβαζαν εκείνη την εποχή επειδή ανησυχούσαν για την οικονομία.
Και εκείνη η καταστροφική διάθεση διευκόλυνε την ευρεία μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας του Gerhard Schröder.
Στη συνέχεια, το 2008, η χρηματοπιστωτική κρίση έπληξε και, εκπληκτικά, η γερμανική οικονομία ανέκαμψε.
Αυτή η έκπληξη ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία.
Οι Γερμανοί έχουν διαγράψει όλη τη συλλογική μνήμη, εκτός από εκείνες των 1873, 1923 και 1929, καθώς είχαν μακρές και μαζικές επιπτώσεις και χρησίμευαν ως προειδοποίηση στις νεότερες γενιές.
Την περασμένη εβδομάδα, οι δημοσιογράφοι ανέφεραν τη 10η επέτειο της μεγάλης χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Σημειώθηκε μάλιστα ότι θα μπορούσε να ξανασυμβεί και να επηρεάσει τη Γερμανία με κάποιο τρόπο.
Αλλά μετά η προσοχή επέστρεψε στους πρόσφυγες και τον Maaßen.
Η επιχειρηματική εμπιστοσύνη είναι από καιρό υψηλή, η ανεργία είναι χαμηλή και οι έρευνες δείχνουν ότι η πλειοψηφία των Γερμανών είναι ικανοποιημένη από την οικονομική κατάσταση.
Είναι όλα καλά;
Όχι, δεν είναι.
Κανείς δεν μιλά πλέον για το δημογραφικό.
Κανείς δεν μιλά για την έλλειψη μηχανικών ή την παρακμή της Deutsche Bank.
Όταν πρόκειται για επιχειρηματικά θέματα, έχουμε χάσει αυτή την ειδική σάλτσα που ονομάζεται άγχος.
Πολλοί από τους εταιρικούς μεγαθήρες, που έχουν ρίζες ακόμη στην αυτοκρατορική Γερμανία, φαίνονται πολύ ακατάλληλα προετοιμασμένοι για το επόμενο στάδιο του ψηφιακού μετασχηματισμού.
Αυτό που χρειάζεται η Γερμανία αυτή τη στιγμή είναι δύο καλούς πολιτικούς που να προειδοποιήσουν ότι η γερμανική οικονομία βρίσκεται στο χείλος, κοιτάζοντας στην άβυσσο, καταλήγει ο Richter.
www.bankingnews.gr
Στηρίχθηκε στον γερμανικό φόβο μήπως χάσει, γι' αυτό και η οικονομία της έτρεξε με άγχος.
Οι Γερμανοί άκουγαν καμπάνες συναγερμού ακόμα και όταν οι καιροί ήταν καλοί.
Αυτό διαπιστώνει ο αρθρογράφος της Politico, Konstantin Richter, αναδεικνύοντας ότι αυτές τις μέρες, οι ανησυχίες των Γερμανών επικεντρώνονται αλλού: Οι αραβικές συμμορίες βρίσκονται στο Βερολίνο;
Η Δημοκρατία κινδυνεύει;
Ο αξιωματικός της κατασκοπείας Hans-Georg Maaßen αξίζει να απολυθεί;
Όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε χθες το πόρισμα για τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία, οι περισσότεροι δεν το έμαθαν.
Τα νέα εμφανίστηκαν στο El Economista στο Μεξικό, στο CNBC στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο Radio Chisinau στη Μολδαβία.
Τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης όμως έδωσαν λίγη προσοχή, υποθέτοντας σωστά ότι οι χρήστες τους ενδιαφέρονται περισσότερο για την απελευθέρωση ενός υπόπτου στην περίπτωση δολοφονίας Chemnitz.
Όταν πρόκειται για οικονομικά θέματα, οι άνθρωποι δεν ανησυχούν πια.
Και αυτό είναι λίγο ανησυχητικό από μόνο του.
Πάρτε για παράδειγμα την Deutsche Bank.
Όχι πολύ καιρό πριν, η ιστορία της κατάρρευσης της Deutsche θα είχε ειπωθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
Τώρα αφορά κυρίως τους 97.000 ανθρώπους που εργάζονται στην Deutsche Bank.
Γιατί;
Γιατί υπάρχει και η Commerzbank, ιδιοκτήτρια του ψηλότερου πύργου γραφείων στη Φρανκφούρτη.
Και αυτό είναι μόνο η χρηματοπιστωτική βιομηχανία.
Τι γίνεται με την Thyssenkrupp που είναι υπό επίθεση επενδυτών ακτιβιστών;
Με την Bayer που εκτείθεται με την εξαγορά της Monsanto σε υψηλό κίνδυνο;
Οι αυτοκινητοβιομηχανίες;
Η επικεφαλής της ΕΕ για την αντιμονοπωλιακή πολιτική, Margrethe Vestager, λέει ότι οι BMW, Volkswagen, Daimler, Porsche και Audi ενδέχεται να είχαν συνωμοτήσει για να περιορίσουν την ανάπτυξη ελέγχων για τις εκπομπές ρύπων.
Εάν αποδειχθεί ο ισχυρισμός, το πρόστιμο πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων πιθανότατα θα ακολουθήσει.
Plus: Μεγαλύτερη ζημιά ακόμη και από το Dieselgate.
Αλλά ποιος νοιάζεται;
Την τελευταία φορά που οι Γερμανοί άκουσαν τον οικονομικό συναγερμό ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Ο Gabor Steingart, ένας γνωστός δημοσιογράφος, έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο "Γερμανία: Η πτώση ενός σούπερ σταρ".
Ήταν ένα από τα πολλά μπεστ σέλερ που οι άνθρωποι διάβαζαν εκείνη την εποχή επειδή ανησυχούσαν για την οικονομία.
Και εκείνη η καταστροφική διάθεση διευκόλυνε την ευρεία μεταρρύθμιση του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας του Gerhard Schröder.
Στη συνέχεια, το 2008, η χρηματοπιστωτική κρίση έπληξε και, εκπληκτικά, η γερμανική οικονομία ανέκαμψε.
Αυτή η έκπληξη ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία.
Οι Γερμανοί έχουν διαγράψει όλη τη συλλογική μνήμη, εκτός από εκείνες των 1873, 1923 και 1929, καθώς είχαν μακρές και μαζικές επιπτώσεις και χρησίμευαν ως προειδοποίηση στις νεότερες γενιές.
Την περασμένη εβδομάδα, οι δημοσιογράφοι ανέφεραν τη 10η επέτειο της μεγάλης χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Σημειώθηκε μάλιστα ότι θα μπορούσε να ξανασυμβεί και να επηρεάσει τη Γερμανία με κάποιο τρόπο.
Αλλά μετά η προσοχή επέστρεψε στους πρόσφυγες και τον Maaßen.
Η επιχειρηματική εμπιστοσύνη είναι από καιρό υψηλή, η ανεργία είναι χαμηλή και οι έρευνες δείχνουν ότι η πλειοψηφία των Γερμανών είναι ικανοποιημένη από την οικονομική κατάσταση.
Είναι όλα καλά;
Όχι, δεν είναι.
Κανείς δεν μιλά πλέον για το δημογραφικό.
Κανείς δεν μιλά για την έλλειψη μηχανικών ή την παρακμή της Deutsche Bank.
Όταν πρόκειται για επιχειρηματικά θέματα, έχουμε χάσει αυτή την ειδική σάλτσα που ονομάζεται άγχος.
Πολλοί από τους εταιρικούς μεγαθήρες, που έχουν ρίζες ακόμη στην αυτοκρατορική Γερμανία, φαίνονται πολύ ακατάλληλα προετοιμασμένοι για το επόμενο στάδιο του ψηφιακού μετασχηματισμού.
Αυτό που χρειάζεται η Γερμανία αυτή τη στιγμή είναι δύο καλούς πολιτικούς που να προειδοποιήσουν ότι η γερμανική οικονομία βρίσκεται στο χείλος, κοιτάζοντας στην άβυσσο, καταλήγει ο Richter.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών