Strategic Culture Foundation: Γιατί η ηγεμονία των ΗΠΑ διήρκησε λιγότερο από 10 χρόνια - Τί μας διδάσκει η ιστορία

Αμερικανοί ηγέτες, πολιτικοί, διπλωμάτες αρέσκονται στο να τονίζουν ότι οι ΗΠΑ είναι η μοναδική υπερδύναμη στο παγκόσμιο γεωπολιτικό σκηνικό.
Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν ισχύει όπως αναφέρει σε ανάλυσή του το Strategic Culture Foundation.
Η αμερικανική ηγεμονία (στο βαθμό που υπήρξε) διήρκεσε λιγότερο από μια δεκαετία από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης στα τέλη Δεκεμβρίου 1991 έως τις 15 Ιουνίου 2001.
Η αμερικανική «ηγεμονία» μόλις πρόφτασε τον 21ο αιώνα .
Την εποχή εκείνη την εποχή 15 Ιουνίου 2001, συνέβησαν δύο σημαντικά γεγονότα.
Πρώτον, ο Αμερικανός πρόεδρος George W. Bush σε ομιλία του στη Βαρσοβία ανακοίνωσε ότι η ενσωμάτωση τριών μικροσκοπικών κρατών της Βαλτικής, την Εσθονία, τη Λετονία και τη Λιθουανία στο ΝΑΤΟ είναι πρωταρχικός στρατηγικός στόχος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Την ίδια ημέρα, η Ρωσία και η Κίνα δημιούργησαν με τέσσερα κράτη της Κεντρικής Ασίας τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (Shanghai Cooperation Organization, SCO): τον πιο και ισχυρό διεθνή οργανισμό ασφάλειας στην ιστορία.
Το ίδιο έτος, η SCO διπλασιάστηκε στον πληθυσμό προσθέτοντας ταυτόχρονα την Ινδία και το Πακιστάν - δύο μεγάλες πυρηνικές δυνάμεις με συνολικό πληθυσμό 1,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Αυτό σημαίνει ότι η SCO περιλαμβάνει τώρα περισσότερα από 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους, περίπου το 40% της ανθρώπινης φυλής. Από τη στιγμή που δημιουργήθηκε η SCO - αφιερωμένη από την έναρξή της για τη διατήρηση και την προστασία ενός πολυπολικού κόσμου από την κυριαρχία οποιασδήποτε εξουσίας, η αμερικανική ηγεμονία ήταν νεκρή και εξαφανίστηκε.
Αυτή η πραγματικότητα επιβεβαιώθηκε λιγότερο από τρεις μήνες αργότερα, όταν οι τρομοκρατικές επιθέσεις της Αλ Κάιντα στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 σκότωσαν σχεδόν 3.000 ανθρώπους. Περισσότεροι Αμερικανοί πέθαναν εκείνη την ημέρα από ό, τι στην Ιαπωνική επίθεση του 1941 στο Περλ Χάρμπορ.
Οι ΗΠΑ νομίζοντας πως παρέμεναν ακόμα η μοναδική και απόλυτη υπερδύναμη  εισέβαλαν  στο Αφγανιστάν αργότερα το 2001 και στο Ιράκ σε λιγότερο από δύο χρόνια αργότερα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να παραμένουν σε αυτούς τους ατελείωτους πολέμους.
Το μοτίβο της ιστορίας - το οποίο αγνοεί παντελώς η Ουάσιγκτον στην ουσία διδάσκει αυτό το μάθημα με συνέπεια.
Την περασμένη μισή χιλιετία, υπήρξαν αρκετές ηγεμονικές στιγμές για τις μεγάλες δυνάμεις που επιδίωκαν να κυριαρχήσουν σε όλο τον κόσμο και όλες κατέρρευσαν μετά από λίγα μόνο χρόνια.
Όταν οι Αψβούργοι στην Ισπανία και οι σύμμαχοί τους νίκησαν τον τεράστιο στόλο της ισχυρής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη μάχη του Lepanto το 1571, η αυτοκρατορική κυριαρχία της Ισπανίας στην Ευρώπη φαινόταν σίγουρη. Αλλά στην πραγματικότητα η Ισπανία ήταν ήδη μπλεγμένη σε μια ολλανδική εξέγερση που ξεκίνησε το 1568.
Τις επόμενες δεκαετίες, εξαντλήθηκε ακόμη περισσότερο από ότι οι ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και το Ιράκ.
Το όνειρο του βασιλιά Φίλιππου Β΄ για την κυριαρχία της Ισπανίας κατέρρευσε μόνο 17 χρόνια μετά την μάχη στο Lepanto με την καταστροφή του γιγαντιαίου στόλου του που στόχευε να κατακτήσει την Αγγλία το 1588.
Η Γαλλία αναδύθηκε μετά ως υπερδύναμη. 
Η κυριαρχία του στην Ευρώπη φάνηκε να σφραγίζεται με τη Συνθήκη της Βεστφαλίας το 1648. Αλλά από τα μέσα της δεκαετίας του 1660, ο Λουδοβίκος XIV, ο λεγόμενος «βασιλιάς Ήλιου», είχε ήδη επαναλάβει το ισπανικό λάθος και κατέστρεψε τη χώρα του στα μισά έναν αιώνα ατελείωτων πολέμων σε αυτό που είναι τώρα το Βέλγιο, οι Κάτω Χώρες και η νότια Γερμανία.
Η ηγεμονική στιγμή της Γαλλίας διήρκεσε λιγότερο από 20 χρόνια.
Μετά ήρθη η σειρά της Μεγάλης Βρετανίας να έχει την ηγεμονικής της περίοδο.
Ακόμα και μετά τη νίκη των Ναπολεόντειων πολέμων κατά της Γαλλίας, ήξεραν ότι δεν μπορούσαν να κυβερνήσουν τον κόσμο μόνο και αναγκάστηκαν να το μοιραστούν με τις πολύ πιο συντηρητικές μεγάλες μοναρχίες της Ευρώπης - τη Ρωσία, την Αυστρία-Ουγγαρία και την Πρωσία.
Τελικά, το 1848, Γαλλία, Αυστρίας-Ουγγαρίας και Πρωσίας κυριαρχούνταν από φιλελεύθερες λαϊκές επαναστάσεις. Οι Βρετανοί σκέφτηκαν τότε, όπως έκαναν οι Αμερικανοί το 1989-91, ότι η ηγεμονική  τους στιγμή έφτασε τελικά και θα διαρκούσε για μια αιωνιότητα.
Ωστόσο το 1871, η Πρωσία υπό την ηγεσία του καγκελάριου του Otto von Bismarck συνένωσε τη Γερμανία, νίκησε τη Γαλλία, τότε σύμμαχος της Βρετανίας και ταπείνωσε τους Βρετανούς και σταμάτησε κάθε διάθεση του Λονδίνου για ηπειρωτικές προεκτάσεις εξουσίας και επιρροής.
Όταν ρωτήθηκε τι θα έκανε εάν ο μικροσκοπικός βρετανικός στρατός εισέβαλλε ποτέ στη Βόρεια Γερμανία, ο Bismarck  απάντησε ότι θα στείλει την αστυνομία για να τον συλλάβει.
Μετά την ήττα της αυτοκρατορικής Γερμανίας στον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο, η Βρετανία φαινόταν να απολαμβάνει μια άλλη στιγμή υπέρ-εξουσίας.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση αποσύρθηκαν προσωρινά από την παγκόσμια σκηνή.
Ωστόσο, η βρετανική φαντασίωση κράτησε μέχρι την άνοδο του Hitler στην εξουσία το 1933. Δύο χρόνια νωρίτερα, το 1931, η αυτοκρατορική Ιαπωνία κατείχε τη Μαντζουρία - ένα τεράστιο κομμάτι της Βορειοανατολικής Κίνας: οι Βρετανοί στρατιωτικοί ηγέτες αναγκάστηκαν να παραδεχτούν στον Πρωθυπουργό Ramsay MacDonald τίποτα δεν μπορούσε να κάνει για αυτό.
 Η ηγεμονική στιγμή της Βρετανίας διήρκεσε μόνο 12 χρόνια - από το 1919 έως το 1931.
Μόλις κατανοηθούν αυτά τα ιστορικά γεγονότα, είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί η Αμερικανική ηγεμονική στιγμή κράτησε λιγότερο από μια δεκαετία.
Από το 2001, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν χρεοκοπήσει και εξαντληθεί, όπως και οι Αψβούργοι στην Ισπανία, η Γαλλία και η μεταβικτοριανή Βρετανία πριν από αυτήν σε μάταιες, καταδικασμένες και απέλπιδες προσπάθειες να αρνηθούν την αναπόφευκτη παλίρροια της ιστορίας.
Αυτό δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη: Όπως μας προειδοποίησε ο Friedrich Hegel, «το μόνο πράγμα που μαθαίνουμε από την ιστορία είναι ότι δεν μαθαίνουμε τίποτα από την ιστορία».

www.bankingnews.gr