Η δολαροποίηση θα σώσει την Αργεντινή, σύμφωνα με οικονομολόγο
Για μία «καταστροφική» νομισματική πολιτική από πλευράς Αργεντινής κάνει λόγο ο οικονομολόγος Daniel Lacalle, εκτιμώντας ότι η ρεαλιστική λύση για την ταλανιζόμενη χώρα είναι η «δολαροποίηση».
Όπως αναφέρει στο blog του, έπειτα από λίγες ημέρες ηρεμίας για την κυβέρνηση του Προέδρου Mauricio Macri, η παραίτηση του Luis Caputo από επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας και η νέα συμφωνία του ΔΝΤ, αύξησε εκ νέου κατακόρυφα την αβεβαιότητα.
Ο διορισμός του Guido Sandleris δεν ήταν η αλλαγή που περίμεναν οι αγορές.
Το προφίλ του θεωρείται περισσότερο ως συνέχεια του προκατόχου του, περισσότερο υπερασπιστής των προηγούμενων νομισματικών πολιτικών που οδήγησαν τη χώρα σε στασιμο πληθωρισμό, και υποστηρικτής του ελέγχου των τιμών που έχουν διαβρώσει την εμπιστοσύνη καταναλωτών και επενδυτών, σχολιάζει ο Daniel Lacalle.
«Τα αποθέματα ξένου συναλλάγματος της Αργεντινής είναι χαμηλότερα από το επίπεδο μετά τη συμφωνία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Καμία συμφωνία δεν πρόκειται να λειτουργήσει εάν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις περιορίζονται σε ορισμένες δευτερεύουσες και ανεπαρκείς προσαρμογές.
Ένας σημαντικός παράγοντας στην κατανόηση της φαινομενικής ηρεμίας που παρατηρήθηκε την περασμένη εβδομάδα ήταν ο αποτελεσματικός αφοπλισμός των Lebacs. Ήταν σημαντικό να τερματιστούν αυτές οι βραχυπρόθεσμες πηγές νομισματικής αστάθειας στις ημέρες που η συναλλαγματική ισοτιμία του πέσο έναντι του δολαρίου ήταν σχετικά ήσυχη.
Ωστόσο, ο αφοπλισμός του Lebac δεν μπορεί να επιλυθεί με σταδιακά μέτρα. Αντικαθιστώντας την αύξηση της προσφοράς χρήματος σε πέσο άνω των 231.000 εκατ. δολαρίων με μεγαλύτερο χρέος σε άλλα μέσα και μειώνοντας τα αποθέματα των δολαρίων ΗΠΑ, μπορεί να δημιουργηθεί ένα σοβαρό πρόβλημα.
Η άνοδος του επιτοκίου στο 65% δεν μπορεί να λύσει το νομισματικό πρόβλημα της Αργεντινής.
Εάν ο αφοπλισμός του Lebac λυθεί με την πώληση δολαρίων και αύξηση της διάρκειας του χρέους, οι καθαρές ανάγκες χρηματοδότησης του κράτους θα αυξηθούν.
Με το 10ετές ομόλογο ΗΠΑ πάνω από 3% και την οικονομία της Αργεντινής σε ύφεση, η επέκταση σε διάρκεια είναι μια ασπιρίνη που δεν θεραπεύει μια πιο σοβαρή ασθένεια», αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Ο οικονομολόγος επισημαίνει πως, στην πραγματικότητα, η ανησυχία των αναλυτών για το νέο διορισμό στην Κεντρική Τράπεζα, είναι ότι η κυβέρνηση μπορεί να σταματήσει τις δειλές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και να διατηρήσει μια νομισματική πολιτική που έχει αποτύχει σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η υποσχόμενη μείωση των δαπανών είναι απλώς ανεπαρκής, σε μια χώρα που έχει τόσο υψηλές δημόσιες δαπάνες.
Στην πραγματικότητα, μια τέτοια επιθετική νομισματική επέκταση θα παράγει πάντοτε υψηλότερη αρνητική επίδραση μεσοπρόθεσμα.
Προφανώς, η Κεντρική Τράπεζα δεν κάνει φορολογική πολιτική, αλλά η πολυετής νομισματική επέκταση αποτέλεσε τη βασική κινητήρια δύναμη του προβλήματος.
Αυτή η τεράστια επέκταση της νομισματικής βάσης και το γιγαντιαίο νομοσχέδιο δαπανών που διπλασιάστηκε σε λίγα χρόνια, είναι ο λόγος για τον οποίο η Αργεντινή πηγαίνει με βήματα προς τα πίσω.
«Η κυβέρνηση πρέπει να σκεφτεί επειγόντως την πραγματική δολαριοποίηση.
Η εκκαθάριση των δολαρίων σημαίνει εγκατάλειψη μιας νομισματικής πολιτικής που κατέστρεψε την αξιοπιστία του πέσο μεταξύ των ίδιων των Αργεντινών πολιτών.
Η Αργεντινή δεν χρειάζεται να έχει ευελιξία στη νομισματική πολιτική, διότι η ιστορία δείχνει ότι η κυβέρνηση και η Κεντρική Τράπεζα τη χρησιμοποιούν μόνο για να απαλλοτριώσουν τον πλούτο και την αγοραστική δύναμη, μέσω του πληθωρισμού και της υποτίμησης.
Η Αργεντινή δεν χρειάζεται να ανησυχεί για την ώθηση που μπορεί να δημιουργήσει το δικό της νόμισμα.
Δεν υπήρξε ποτέ.
Η Αργεντινή δεν χρειάζεται να ανησυχεί για την εισροή χρεών και ελλειμμάτων εάν δολαρίων.
Έχει ήδη πρόβλημα.
Το πέσο είναι ένα αποτυχημένο νόμισμα που συγκαλύπτει ένα μη βιώσιμο επίπεδο δαπανών.
Η δολαριοποίηση έσωσε τον Ισημερινό και το Ελ Σαλβαδόρ από τον υπερπληθωρισμό της Βενεζουέλας και το ευρώ έσωσε την Ισπανία από αυτές τις άθλιες "ανταγωνιστικές υποτιμήσεις" που ποτέ δεν βελτίωσαν την ανταγωνιστικότητα ούτε τη διαρθρωτική ανεργία ούτε το παραγωγικό μοντέλο.
Ένα πλούσιο και μορφωμένο έθνος όπως η Αργεντινή δεν μπορεί να συνεχίσει να εξαθλιώνεται μέσω μιας καταστρεπτικής νομισματικής πολιτικής και πολιτικού τομέα.
Η μόνη λύση είναι η δολαριοποίηση», καταλήγει.
www.bankingnews.gr
Όπως αναφέρει στο blog του, έπειτα από λίγες ημέρες ηρεμίας για την κυβέρνηση του Προέδρου Mauricio Macri, η παραίτηση του Luis Caputo από επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας και η νέα συμφωνία του ΔΝΤ, αύξησε εκ νέου κατακόρυφα την αβεβαιότητα.
Ο διορισμός του Guido Sandleris δεν ήταν η αλλαγή που περίμεναν οι αγορές.
Το προφίλ του θεωρείται περισσότερο ως συνέχεια του προκατόχου του, περισσότερο υπερασπιστής των προηγούμενων νομισματικών πολιτικών που οδήγησαν τη χώρα σε στασιμο πληθωρισμό, και υποστηρικτής του ελέγχου των τιμών που έχουν διαβρώσει την εμπιστοσύνη καταναλωτών και επενδυτών, σχολιάζει ο Daniel Lacalle.
«Τα αποθέματα ξένου συναλλάγματος της Αργεντινής είναι χαμηλότερα από το επίπεδο μετά τη συμφωνία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Καμία συμφωνία δεν πρόκειται να λειτουργήσει εάν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις περιορίζονται σε ορισμένες δευτερεύουσες και ανεπαρκείς προσαρμογές.
Ένας σημαντικός παράγοντας στην κατανόηση της φαινομενικής ηρεμίας που παρατηρήθηκε την περασμένη εβδομάδα ήταν ο αποτελεσματικός αφοπλισμός των Lebacs. Ήταν σημαντικό να τερματιστούν αυτές οι βραχυπρόθεσμες πηγές νομισματικής αστάθειας στις ημέρες που η συναλλαγματική ισοτιμία του πέσο έναντι του δολαρίου ήταν σχετικά ήσυχη.
Ωστόσο, ο αφοπλισμός του Lebac δεν μπορεί να επιλυθεί με σταδιακά μέτρα. Αντικαθιστώντας την αύξηση της προσφοράς χρήματος σε πέσο άνω των 231.000 εκατ. δολαρίων με μεγαλύτερο χρέος σε άλλα μέσα και μειώνοντας τα αποθέματα των δολαρίων ΗΠΑ, μπορεί να δημιουργηθεί ένα σοβαρό πρόβλημα.
Η άνοδος του επιτοκίου στο 65% δεν μπορεί να λύσει το νομισματικό πρόβλημα της Αργεντινής.
Εάν ο αφοπλισμός του Lebac λυθεί με την πώληση δολαρίων και αύξηση της διάρκειας του χρέους, οι καθαρές ανάγκες χρηματοδότησης του κράτους θα αυξηθούν.
Με το 10ετές ομόλογο ΗΠΑ πάνω από 3% και την οικονομία της Αργεντινής σε ύφεση, η επέκταση σε διάρκεια είναι μια ασπιρίνη που δεν θεραπεύει μια πιο σοβαρή ασθένεια», αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Ο οικονομολόγος επισημαίνει πως, στην πραγματικότητα, η ανησυχία των αναλυτών για το νέο διορισμό στην Κεντρική Τράπεζα, είναι ότι η κυβέρνηση μπορεί να σταματήσει τις δειλές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και να διατηρήσει μια νομισματική πολιτική που έχει αποτύχει σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η υποσχόμενη μείωση των δαπανών είναι απλώς ανεπαρκής, σε μια χώρα που έχει τόσο υψηλές δημόσιες δαπάνες.
Στην πραγματικότητα, μια τέτοια επιθετική νομισματική επέκταση θα παράγει πάντοτε υψηλότερη αρνητική επίδραση μεσοπρόθεσμα.
Προφανώς, η Κεντρική Τράπεζα δεν κάνει φορολογική πολιτική, αλλά η πολυετής νομισματική επέκταση αποτέλεσε τη βασική κινητήρια δύναμη του προβλήματος.
Αυτή η τεράστια επέκταση της νομισματικής βάσης και το γιγαντιαίο νομοσχέδιο δαπανών που διπλασιάστηκε σε λίγα χρόνια, είναι ο λόγος για τον οποίο η Αργεντινή πηγαίνει με βήματα προς τα πίσω.
«Η κυβέρνηση πρέπει να σκεφτεί επειγόντως την πραγματική δολαριοποίηση.
Η εκκαθάριση των δολαρίων σημαίνει εγκατάλειψη μιας νομισματικής πολιτικής που κατέστρεψε την αξιοπιστία του πέσο μεταξύ των ίδιων των Αργεντινών πολιτών.
Η Αργεντινή δεν χρειάζεται να έχει ευελιξία στη νομισματική πολιτική, διότι η ιστορία δείχνει ότι η κυβέρνηση και η Κεντρική Τράπεζα τη χρησιμοποιούν μόνο για να απαλλοτριώσουν τον πλούτο και την αγοραστική δύναμη, μέσω του πληθωρισμού και της υποτίμησης.
Η Αργεντινή δεν χρειάζεται να ανησυχεί για την ώθηση που μπορεί να δημιουργήσει το δικό της νόμισμα.
Δεν υπήρξε ποτέ.
Η Αργεντινή δεν χρειάζεται να ανησυχεί για την εισροή χρεών και ελλειμμάτων εάν δολαρίων.
Έχει ήδη πρόβλημα.
Το πέσο είναι ένα αποτυχημένο νόμισμα που συγκαλύπτει ένα μη βιώσιμο επίπεδο δαπανών.
Η δολαριοποίηση έσωσε τον Ισημερινό και το Ελ Σαλβαδόρ από τον υπερπληθωρισμό της Βενεζουέλας και το ευρώ έσωσε την Ισπανία από αυτές τις άθλιες "ανταγωνιστικές υποτιμήσεις" που ποτέ δεν βελτίωσαν την ανταγωνιστικότητα ούτε τη διαρθρωτική ανεργία ούτε το παραγωγικό μοντέλο.
Ένα πλούσιο και μορφωμένο έθνος όπως η Αργεντινή δεν μπορεί να συνεχίσει να εξαθλιώνεται μέσω μιας καταστρεπτικής νομισματικής πολιτικής και πολιτικού τομέα.
Η μόνη λύση είναι η δολαριοποίηση», καταλήγει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών