Το Mises Institute ασκεί δριμεία κριτική στον Νομπελίστα Paul Krugman
Τις αντιφάσεις στις οποίες πέφτει ο Νομπελίστας οικονομολόγος Paul Krugman (σσ: μεγάλος επικριτής του Προέδρου Donald Trump) αναλύει ο Robert Murphy, του Mises Institute, ασκώντας δριμεία κριτική στον δημοφιλή νομπελίστα οικονομολόγο και καθηγητή.
Όπως σχολιάζει ο αρθρογράφος, προκειμένου να προωθήσει και το αντίστοιχο βιβλίο του, ο κ. Krugman «έχει μια ενοχλητική συνήθεια να κοροϊδεύει ή/και να κακοφημεί τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν επιχειρήματα που χρησιμοποίησε ο ίδιος νωρίτερα στην καριέρα του, ή υπό ελαφρώς διαφορετικές συνθήκες».
Ο Robert Murphy παραθέτει ορισμένες εκ των εν λόγω αντιφάσεων.
Για τα ομόλογα και το έλλειμμα των ΗΠΑ
10 Νοεμβρίου 2012:
"Υποστήριξα χθες ότι ακόμη η επίθεση των επενδυτών στα ομόλογα (σσ: το αποτέλεσμα στις αποδόσεις) δεν θα έχει τα αποτελέσματα που φαντάζονται ορισμένα στα (σσ: δημοσιονομικά) ελλείμματα.
Επειδή η Αμερική έχει το δικό της νόμισμα και μια κυμαινόμενη συναλλαγματική ισοτιμία, η απώλεια εμπιστοσύνης δεν θα οδηγήσει σε αργή αύξηση των επιτοκίων, αλλά σε μια επεκτατική πτώση του δολαρίου».
11 Μαρτίου 2003:
«Με τον πόλεμο να διαφαίνεται, ήρθε η ώρα να είμαστε προετοιμασμένοι.
Έτσι, την περασμένη εβδομάδα, άλλαξα το στεγαστικό μου δάνειο σε σταθερό επιτόκιο.
Σημαίνει υψηλότερες μηνιαίες πληρωμές, αλλά φοβούμαι για το τι θα συμβεί στα επιτόκια μόλις οι χρηματοπιστωτικές αγορές καταλάβουν τις επιπτώσεις των ελλειμματικών δημοσιονομικών ελλειμμάτων».
Για τον κεϋνσιανό πολλαπλασιαστή, με παράδειγμα τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο:
15 Αυγούστου 2011:
«Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος είναι το μεγάλο φυσικό πείραμα στις επιπτώσεις των μεγάλων αυξήσεων των κυβερνητικών δαπανών, και ως τέτοιο αποτέλεσε πάντα ένα σημαντικό θετικό παράδειγμα για όσους από εμάς προτιμούν μια ακτιβιστική προσέγγιση σε μια υποβαθμισμένη οικονομία».
22 Ιανουαρίου 2009:
«Η προοπτική ενός κεϋνσιανού ερεθίσματος έχει ένα παράξενο αποτέλεσμα για τους συντηρητικούς οικονομολόγους, καθώς οι πρώτοι οικονομολόγοι συνεχίζουν επιχειρήματα κατά της προσπάθειας. (…)
Αλλά απλώς να το πούμε ξανά: υπήρξε πόλεμος.
Δεν μπορώ να φανταστώ τη νοοτροπία που οδηγεί κάποιον να ξεχάσει όλα αυτά και πιστεύει ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για να εκτιμήσει τον πολλαπλασιαστή».
Είναι το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης «Ponzi»;
22 Οκτωβρίου 2012:
«αλήθεια ότι η κοινωνική ασφάλιση είναι κυρίως ένα σύστημα στο οποίο κάθε γενιά πληρώνει για τη συνταξιοδότηση της προηγούμενης γενιάς, με την προσδοκία ότι θα λάβει την ίδια μεταχείριση από την επόμενη γενιά.
Αλλά, όπως και η νομισματική κυκλοφορία, αυτή η διαδικασία μπορεί να συνεχιστεί για πάντα.
Δεν υπάρχει τίποτα μη βιώσιμο, έτσι δεν υπάρχει Ponzi».
1996/97 στο Boston Review:
«Η κοινωνική ασφάλιση είναι δομημένη από την άποψη των αποδεκτών σαν να ήταν ένα συνηθισμένο σχέδιο συνταξιοδότησης: αυτό που βγαίνετε εξαρτάται από το τι βάζετε.
Έτσι δεν μοιάζει με ένα σύστημα αναδιανομής.
Στην πράξη, έχει αποδειχθεί ότι είναι έντονα αναδιανεμητική, αλλά μόνο λόγω της πτυχής του Ponzi, στην οποία κάθε γενιά παίρνει περισσότερο από ό,τι έδωσε.
Λοιπόν, το Ponzi θα περάσει σύντομα, χάρη στη μεταβολή των δημογραφικών στοιχείων, ο τυπικός παραλήπτης εφεξής θα πάρει μόνο περίπου όσο αυτός ή αυτή έδωσαν».
Για τα δημοσιονομικά κίνητρα:
20 Φεβρουαρίου 2014:
«Η υπόθεση με τα κίνητρα ήταν ότι υποφέραμε από μια τεράστια έλλειψη στις συνολικές δαπάνες και ότι το χτύπημα της οικονομίας από τη χρηματοπιστωτική κρίση και η έκρηξη της φούσκας των κατοικιών, ήταν τόσο σοβαρή που η Federal Reserve δεν θα μπορούσε να ξεπεράσει αυτή την κρίση από μόνη της.
Η ιδέα λοιπόν ήταν να δοθεί μια προσωρινή ώθηση τόσο με την άμεση δαπάνη της κυβέρνησης, όσο και με τη χρήση φορολογικών περικοπών και δημόσιων ενισχύσεων για την αύξηση του οικογενειακού εισοδήματος, προκαλώντας περισσότερες ιδιωτικές δαπάνες».
1999:
«Αυτό που συνεχίζει να με εντυπωσιάζει είναι το εξής: η σημερινή στρατηγική της Ιαπωνίας για μαζικές, μη βιώσιμες ελλειμματικές δαπάνες με την ελπίδα ότι αυτό θα δημιουργήσει με κάποιο τρόπο μια αυτοσυντηρούμενη ανάκαμψη θεωρείται σήμερα ως το ορθόδοξο, λογικό πράγμα που πρέπει να κάνουμε».
Ο Alan Greenspan προκάλεσε «φούσκα» στην αγορά κατοικιών;
17 Ιουνίου 2009:
(ειρωνικό σχόλιο) «Οι επικριτές αναφέρουν είναι ότι είμαι κατηγορούμενος για τα πάντα κακοποιούς...
Το τελευταίο φαίνεται να είναι ότι βοήθησα στη δημιουργία μιας φούσκας στην αγορά κατοικιών -στην πραγματικότητα, η φούσκα είναι λάθος μου!
Αυτό που είπα ήταν ότι ο μόνος τρόπος με τον οποίο η Fed θα μπορούσε να δράσει, ήταν αν μπορούσε να φουσκώσει την αγορά κατοικιών.
Και αυτό ακριβώς συνέβη».
30 Οκτωβρίου 2006:
«Όπως και ο Paul McCulley της PIMCO παρατήρησε όταν έσκασε η τεχνολογική φούσκα, ο Greenspan χρειάστηκε να δημιουργήσει μια φούσκα για να αντικαταστήσει την τεχνολογική φούσκα.
Έτσι μέσα στα όρια μπορεί να έχει κάνει το σωστό».
Οι παροχές στους ανέργους μειώνουν την απασχόληση;
12 Ιανουαρίου 2014:
«Υπάρχει ένα είδος τυποποιημένης άποψης για αυτό το ζήτημα, βασισμένο σε περισσότερο ή λιγότερο κεϋνσιανικά μοντέλα.
Σύμφωνα με αυτή την άποψη, η ενισχυμένη ασφάλιση σε ανέργους δημιουργεί πράγματι θέσεις εργασίας όταν η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση.
Γιατί;
Επειδή η οικονομία υποφέρει από ένα ανεπαρκές συνολικό επίπεδο ζήτησης και τα επιδόματα ανεργίας αποτελούν χρήματα στα χέρια των ανθρώπων που είναι πιθανόν να τα ξοδέψουν, αυξάνοντας τη ζήτηση».
2010:
«Οι άνθρωποι ανταποκρίνονται στα κίνητρα.
Εάν η ανεργία γίνει ελκυστικότερη λόγω του επιδόματος ανεργίας, ορισμένοι άνεργοι εργαζόμενοι δεν προσπαθούν να βρουν δουλειά ή δεν προσπαθούν να βρουν μια εργασία τόσο γρήγορα.
Οι τρόποι αντιμετώπισης αυτού του προβλήματος είναι να υπάρχουν παροχές ανεργίας μόνο για περιορισμένο χρονικό διάστημα ή να απαιτείται από τους αποδέκτες να αποδείξουν ότι αναζητούν ενεργά νέα δουλειά».
www.bankingnews.gr
Όπως σχολιάζει ο αρθρογράφος, προκειμένου να προωθήσει και το αντίστοιχο βιβλίο του, ο κ. Krugman «έχει μια ενοχλητική συνήθεια να κοροϊδεύει ή/και να κακοφημεί τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν επιχειρήματα που χρησιμοποίησε ο ίδιος νωρίτερα στην καριέρα του, ή υπό ελαφρώς διαφορετικές συνθήκες».
Ο Robert Murphy παραθέτει ορισμένες εκ των εν λόγω αντιφάσεων.
Για τα ομόλογα και το έλλειμμα των ΗΠΑ
10 Νοεμβρίου 2012:
"Υποστήριξα χθες ότι ακόμη η επίθεση των επενδυτών στα ομόλογα (σσ: το αποτέλεσμα στις αποδόσεις) δεν θα έχει τα αποτελέσματα που φαντάζονται ορισμένα στα (σσ: δημοσιονομικά) ελλείμματα.
Επειδή η Αμερική έχει το δικό της νόμισμα και μια κυμαινόμενη συναλλαγματική ισοτιμία, η απώλεια εμπιστοσύνης δεν θα οδηγήσει σε αργή αύξηση των επιτοκίων, αλλά σε μια επεκτατική πτώση του δολαρίου».
11 Μαρτίου 2003:
«Με τον πόλεμο να διαφαίνεται, ήρθε η ώρα να είμαστε προετοιμασμένοι.
Έτσι, την περασμένη εβδομάδα, άλλαξα το στεγαστικό μου δάνειο σε σταθερό επιτόκιο.
Σημαίνει υψηλότερες μηνιαίες πληρωμές, αλλά φοβούμαι για το τι θα συμβεί στα επιτόκια μόλις οι χρηματοπιστωτικές αγορές καταλάβουν τις επιπτώσεις των ελλειμματικών δημοσιονομικών ελλειμμάτων».
Για τον κεϋνσιανό πολλαπλασιαστή, με παράδειγμα τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο:
15 Αυγούστου 2011:
«Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος είναι το μεγάλο φυσικό πείραμα στις επιπτώσεις των μεγάλων αυξήσεων των κυβερνητικών δαπανών, και ως τέτοιο αποτέλεσε πάντα ένα σημαντικό θετικό παράδειγμα για όσους από εμάς προτιμούν μια ακτιβιστική προσέγγιση σε μια υποβαθμισμένη οικονομία».
22 Ιανουαρίου 2009:
«Η προοπτική ενός κεϋνσιανού ερεθίσματος έχει ένα παράξενο αποτέλεσμα για τους συντηρητικούς οικονομολόγους, καθώς οι πρώτοι οικονομολόγοι συνεχίζουν επιχειρήματα κατά της προσπάθειας. (…)
Αλλά απλώς να το πούμε ξανά: υπήρξε πόλεμος.
Δεν μπορώ να φανταστώ τη νοοτροπία που οδηγεί κάποιον να ξεχάσει όλα αυτά και πιστεύει ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για να εκτιμήσει τον πολλαπλασιαστή».
Είναι το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης «Ponzi»;
22 Οκτωβρίου 2012:
«αλήθεια ότι η κοινωνική ασφάλιση είναι κυρίως ένα σύστημα στο οποίο κάθε γενιά πληρώνει για τη συνταξιοδότηση της προηγούμενης γενιάς, με την προσδοκία ότι θα λάβει την ίδια μεταχείριση από την επόμενη γενιά.
Αλλά, όπως και η νομισματική κυκλοφορία, αυτή η διαδικασία μπορεί να συνεχιστεί για πάντα.
Δεν υπάρχει τίποτα μη βιώσιμο, έτσι δεν υπάρχει Ponzi».
1996/97 στο Boston Review:
«Η κοινωνική ασφάλιση είναι δομημένη από την άποψη των αποδεκτών σαν να ήταν ένα συνηθισμένο σχέδιο συνταξιοδότησης: αυτό που βγαίνετε εξαρτάται από το τι βάζετε.
Έτσι δεν μοιάζει με ένα σύστημα αναδιανομής.
Στην πράξη, έχει αποδειχθεί ότι είναι έντονα αναδιανεμητική, αλλά μόνο λόγω της πτυχής του Ponzi, στην οποία κάθε γενιά παίρνει περισσότερο από ό,τι έδωσε.
Λοιπόν, το Ponzi θα περάσει σύντομα, χάρη στη μεταβολή των δημογραφικών στοιχείων, ο τυπικός παραλήπτης εφεξής θα πάρει μόνο περίπου όσο αυτός ή αυτή έδωσαν».
Για τα δημοσιονομικά κίνητρα:
20 Φεβρουαρίου 2014:
«Η υπόθεση με τα κίνητρα ήταν ότι υποφέραμε από μια τεράστια έλλειψη στις συνολικές δαπάνες και ότι το χτύπημα της οικονομίας από τη χρηματοπιστωτική κρίση και η έκρηξη της φούσκας των κατοικιών, ήταν τόσο σοβαρή που η Federal Reserve δεν θα μπορούσε να ξεπεράσει αυτή την κρίση από μόνη της.
Η ιδέα λοιπόν ήταν να δοθεί μια προσωρινή ώθηση τόσο με την άμεση δαπάνη της κυβέρνησης, όσο και με τη χρήση φορολογικών περικοπών και δημόσιων ενισχύσεων για την αύξηση του οικογενειακού εισοδήματος, προκαλώντας περισσότερες ιδιωτικές δαπάνες».
1999:
«Αυτό που συνεχίζει να με εντυπωσιάζει είναι το εξής: η σημερινή στρατηγική της Ιαπωνίας για μαζικές, μη βιώσιμες ελλειμματικές δαπάνες με την ελπίδα ότι αυτό θα δημιουργήσει με κάποιο τρόπο μια αυτοσυντηρούμενη ανάκαμψη θεωρείται σήμερα ως το ορθόδοξο, λογικό πράγμα που πρέπει να κάνουμε».
Ο Alan Greenspan προκάλεσε «φούσκα» στην αγορά κατοικιών;
17 Ιουνίου 2009:
(ειρωνικό σχόλιο) «Οι επικριτές αναφέρουν είναι ότι είμαι κατηγορούμενος για τα πάντα κακοποιούς...
Το τελευταίο φαίνεται να είναι ότι βοήθησα στη δημιουργία μιας φούσκας στην αγορά κατοικιών -στην πραγματικότητα, η φούσκα είναι λάθος μου!
Αυτό που είπα ήταν ότι ο μόνος τρόπος με τον οποίο η Fed θα μπορούσε να δράσει, ήταν αν μπορούσε να φουσκώσει την αγορά κατοικιών.
Και αυτό ακριβώς συνέβη».
30 Οκτωβρίου 2006:
«Όπως και ο Paul McCulley της PIMCO παρατήρησε όταν έσκασε η τεχνολογική φούσκα, ο Greenspan χρειάστηκε να δημιουργήσει μια φούσκα για να αντικαταστήσει την τεχνολογική φούσκα.
Έτσι μέσα στα όρια μπορεί να έχει κάνει το σωστό».
Οι παροχές στους ανέργους μειώνουν την απασχόληση;
12 Ιανουαρίου 2014:
«Υπάρχει ένα είδος τυποποιημένης άποψης για αυτό το ζήτημα, βασισμένο σε περισσότερο ή λιγότερο κεϋνσιανικά μοντέλα.
Σύμφωνα με αυτή την άποψη, η ενισχυμένη ασφάλιση σε ανέργους δημιουργεί πράγματι θέσεις εργασίας όταν η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση.
Γιατί;
Επειδή η οικονομία υποφέρει από ένα ανεπαρκές συνολικό επίπεδο ζήτησης και τα επιδόματα ανεργίας αποτελούν χρήματα στα χέρια των ανθρώπων που είναι πιθανόν να τα ξοδέψουν, αυξάνοντας τη ζήτηση».
2010:
«Οι άνθρωποι ανταποκρίνονται στα κίνητρα.
Εάν η ανεργία γίνει ελκυστικότερη λόγω του επιδόματος ανεργίας, ορισμένοι άνεργοι εργαζόμενοι δεν προσπαθούν να βρουν δουλειά ή δεν προσπαθούν να βρουν μια εργασία τόσο γρήγορα.
Οι τρόποι αντιμετώπισης αυτού του προβλήματος είναι να υπάρχουν παροχές ανεργίας μόνο για περιορισμένο χρονικό διάστημα ή να απαιτείται από τους αποδέκτες να αποδείξουν ότι αναζητούν ενεργά νέα δουλειά».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών