Τελευταία Νέα
Διεθνή

Βαρουφάκης: Μέσω trust fund τεχνολικών εταιριών θα διασφαλιστεί το διεθνές βασικό εισόδημα

Βαρουφάκης: Μέσω trust fund τεχνολικών εταιριών θα διασφαλιστεί το διεθνές βασικό εισόδημα
Μέσω της φορολόγησης τεχνολογικών εταιρειών όπως η Google, μπορεί να δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο αποθεματικό κεφάλαιο, υποστηρίζει ο Γ. Βαρουφάκης
Υπέρ της δημιουργίας ενός trust fund στο οποίο θα κατευθυνθεί ένα τμήμα των μετοχών των εταιρειών υψηλής τεχνολογίας, τα έσοδα του οποίου μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την καθιέρωση ενός διεθνούς βασικού εισοδήματος, τάσσεται ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Ελλάδος, Γιάνης Βαρουφάκης, σε άρθρο του στο Project Syndicate.
Όπως τονίζει ακόμη και οι πιο σκληροί επικριτές της Google χρησιμοποιούν την τεχνολογία της είτε για να βρουν επιχειρήματα για την επίθεσή τους είτε για να βρουν τον δρόμο τους σε μία ξένη πόλη.
Ας είμαστε ειλικρινείς: η ζωή χωρίς τη Google θα ήταν τρομερά πιο κουραστική σε διάφορους τομείς.
Αλλά αυτό δεν είναι ένας καλός λόγος να αφήσουμε μόνες τους την  Google και τους άλλους γίγαντες τεχνολογίας.
Αντίθετα, η φύση και η σημασία της συμβολής τους καθιστούν επιτακτική την ανάγκη δημοκρατικού ελέγχου - και όχι μόνο λόγω της καλώς εκτιμημένης ανάγκης για προστασία της ιδιωτικής ζωής.
Τα τελευταία χρόνια, οι τεχνολογικές εταιρείες έχουν υποβληθεί σε έλεγχο για την τελειοποίηση μιας σκοτεινής τέχνης που πρωτοεμφανίστηκε στις εφημερίδες, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση: προσελκύουν και κρατούν την προσοχή μας προκειμένου να έχουν πρόσβαση στις αισθήσεις μας και να την πουλήσουν σε διαφημιστές.
Ενώ οι αναγνώστες, οι ακροατές και οι τηλεθεατές ήταν πελάτες που πληρώνουν για κάποια εμπορεύματα, τα εμπορικά ηλεκτρονικά μέσα μάθαιναν να κερδίζουν με συναλλαγές απευθείας με τους πωλητές, μετατρέποντάς ταυτόχρονα εμάς και τα δεδομένα μας, σε ένα παθητικό εμπόρευμα.
Η Google, το Facebook και άλλοι κατάφεραν να ακολουθήσουν αυτή την παράξενη διαδικασία παραγωγής, όπου η προσοχή μας είναι ένα εμπορεύσιμο αγαθό, σε ένα διαφορετικό επίπεδο, χάρη στην εκπληκτική ικανότητά τους να προσωποποιούν τις οθόνες μας.
Σε αντίθεση με τους προγόνους τους, μπορούν να προσελκύσουν την προσοχή καθενός από εμάς με συγκεκριμένους πόλους έλξης που είναι αυστηρά προσωπικοί.
Η αντίδραση εναντίον των μεγάλων τεχνολογικών εταιρειών έχει ως βάση ότι όλοι είμαστε προλετάριοι χρήστες.
Στη δεκαετία του 1970 και του 1980, ενοχληθήκαμε όταν τα εμπορικά κανάλια μας βομβάρδιζαν με διαφημίσεις δευτερόλεπτα πριν από το τέλος μιας ταινίας ή ενός αγώνα μπάσκετ.
Τώρα, δεν μπορούμε πλέον να αναγνωρίσουμε τα κόλπα που χρησιμοποιούνται σε πραγματικό χρόνο με στόχο να κρατήσουν και να πουλήσουν την προσοχή μας.
Αποκεντρωμένοι από μια αγορά που διαπραγματεύεται χωρίς εμάς, έχουμε γίνει γρανάζια σε μια παραγωγική διαδικασία που μας θεωρεί προϊόν της.
Οι κανονισμοί περί προστασίας δεδομένων και προστασίας της ιδιωτικής ζωής αποσκοπούν στο να ανακτηθεί η χαμένη μας αυτονομία, αναφορικά με το τι βλέπουμε, τι καθοδηγεί τις επιλογές μας και τι επιλέγουμε.
Ωστόσο, η επιβολή μέτρων στις μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες για την προστασία των δεδομένων μας και την αποκατάσταση της «κυριαρχίας των καταναλωτών» δεν αρκεί.
Στο πλαίσιο της αυτοματοποίησης και της απλοποίησης των εργαζομένων, τα μονοπωλιακά κέρδη των επιχειρήσεων αυτών ενισχύουν την ανισότητα, τροφοδοτούν τη δυσαρέσκεια, υπονομεύουν τη συνολική ζήτηση αγαθών και υπηρεσιών και αποσταθεροποιούν περαιτέρω τον καπιταλισμό.
Το πρόβλημα είναι ότι οι παραδοσιακές κυβερνητικές παρεμβάσεις είναι μια άσκηση ματαιότητας: Η φορολόγηση των δωρεάν υπηρεσιών είναι άσκοπη.
Η φορολόγηση των ρομπότ, για τη χρηματοδότηση των ανθρώπων, είναι εξίσου αδύνατη, όπως και εάν την ορίσουμε.
Και ενώ η φορολόγηση των κερδών των τεχνολογικών εταιρειών είναι απαραίτητη, οι ειδικευμένοι λογιστές αυτών των εταιρειών και οι άφθονες ευκαιρίες για μετατόπιση των κερδών σε διαφορετικές δικαιοδοσίες την καθιστούν δύσκολη.
Υπάρχει μια απλή λύση, αν κοιτάξουμε πέρα από τη φορολογία.
Απαιτείται όμως να γίνει δεκτό ότι το κεφάλαιο δεν παράγεται πλέον ιδιωτικά, τουλάχιστον όχι στην περίπτωση της Google και άλλων.
Όταν ο James Watt έφτιαξε μία από τις φημισμένες ατμομηχανές του, ήταν η δημιουργία του, το προϊόν του.
Ένας αγοραστής που έβαλε τον κινητήρα να εργαστεί, για παράδειγμα, σε ένα εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας, θα μπορούσε να σκεφτεί ότι το κέρδους του ήταν μία δίκαιη ανταμοιβή για την ανάληψη του κινδύνου να αγοράσει αυτό το μηχάνημα.
Αντίθετα, η Google δεν μπορεί να υποστηρίξει με αξιόπιστο τρόπο ότι το κέρδος της παράγεται εξ ολοκλήρου ιδιωτικά.
 Κάθε φορά που χρησιμοποιείτε τη μηχανή αναζήτησης της Google για να αναζητήσετε μια φράση, έννοια ή προϊόν ή επισκεφθείτε μια θέση μέσω των Χαρτών Google, εμπλουτίζετε το κεφάλαιο της Google.
Ενώ οι διακομιστές και ο σχεδιασμός λογισμικού, για παράδειγμα, έχουν κατασκευαστεί καπιταλιστικά, ένα μεγάλο μέρος του κεφαλαίου της Google παράγεται από σχεδόν όλους. Κάθε χρήστης, καταρχήν, έχει νόμιμη αξίωση να είναι de facto μέτοχος.
Φυσικά, ενώ ένα σημαντικό μέρος του κεφαλαίου των τεχνολογικών εταιρειών παράγεται από το κοινό, δεν υπάρχει λογικός τρόπος υπολογισμού αυτής της συνεισφοράς, γεγονός που καθιστά αδύνατο να υπολογίσουμε το ποσοστό των μετοχών αυτών των εταιρειών που θα αποτελούσαν μία καλή ανταμοιβή για εμάς.
 Αλλά αυτή η αδυναμία μπορεί να μετατραπεί σε αρετή, εάν δημιουργήσουμε ένα δημόσιο ταμείο, στο οποίο εταιρείες όπως η Google θα μεταφέρουν ένα ποσοστό - πχ. 10% - των μετοχών τους.
Ξαφνικά, κάθε παιδί θα έχει ένα trust fund, ενώ με τα συσσωρευμένα μερίσματα που ξα παρέχονται μπορεί να δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο βασικό εισόδημα (UBI).
Αυτή η ελκυστική λύση πρέπει να ξεπεράσει δύο εμπόδια.
 Πρώτον, έχουμε την τάση να θεωρούμε τη φορολογία ως πανάκεια.
Αλλά ένα UBI που χρηματοδοτείται μέσω της φορολογίας είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει μια αντίδραση ανάμεσα στους εργαζόμενους που δεν μπορούν να δουν τη λογική της επιδότησης των αδρανών, πλούσιων ή φτωχών.
Δεύτερον, είθισται οι εταιρείες να δίνουν μετοχές μόνο στους υπαλλήλους τους.
Βεβαίως, υπάρχουν εξαιρετικοί λόγοι ώστε να εφαρμοστεί μία φορολόγηση των εταιρικών κερδών, με στόχο να χρηματοδοτηθεί η παροχή επιδομάτων σε φτωχούς.
Και στη συνέχεια, όπως θα περίμενε κανείς, υπάρχει η παραπλανητική άποψη που προωθούνται από τους υπερασπιστές του status quo.
Η στήλη Alphaville των Financial Times απέρριψε πρόσφατα την υπόθεση για τη μεταφορά ενός τμήματος μετοχών από τεχνολογικές εταιρείες, όπως η Google, σε ένα δημόσιο ταμείο.
Όπως τονίζουν όσοι είναι αντίθετοι με την ιδέα αυτή οι καταναλωτές έχουν μεγάλα κέρδη όταν χρησιμοποιούν τις δωρεάν υπηρεσίες (όπως για παράδειγμα οι χάρτες της Google) των τεχνολογικών εταιρειών.
Βέβαια αυτό είναι σαν να λέει κάποιος ότι μπορεί να κατασχέσει τις μετοχές που έχετε σε μία εταιρεία με το επιχείρημα ότι αυτή η εταιρεία σας προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες.
Χρησιμοποιώντας τις υπηρεσίες των τεχνολογικών εταιρειών εμείς οι ίδιοι δημιουργούμε ένα μέρος του κεφαλαίου τους και μάλιστα σε πραγματικό χρόνο.
Ως εκ τούτου θα πρέπει να έχουμε και δικαιώματα σε αυτό ακριβώς το τμήμα του κεφαλαίου.

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης