Γιατί η Ευρώπη θέλει να σταθεροποιήσει τη Λιβύη
Μετά από χρόνια απογοήτευσης, καθώς η κατάσταση στη Λιβύη ολοένα και επιδεινώνεται και βρίσκεται εκτός ελέγχου, οι ευρωπαϊκές δυνάμεις - και ιδιαίτερα η Γαλλία και η Ιταλία - καταλήγουν τελικά στη συζήτηση σχετικά με τον τρόπο τερματισμού του εμφυλίου πολέμου που έχει «ρημάξει» τη χώρα εδώ και για περισσότερο από μια δεκαετία.
Η μπάλα βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο δικαστήριο της Ρώμης, ενώ η ιταλική κυβέρνηση διοργάνωσε διάσκεψη στη Σικελία στις 12-13 Νοεμβρίου για να «βρει μια κοινή λύση, παρόλο που θα υπάρξουν διαφορετικές απόψεις γύρω από το τραπέζι».
Γιατί αυτό το ενδιαφέρον;
Πέραν του ζητήματος της μετανάστευσης, οι ασταθείς τιμές του πετρελαίου, σε συνδυασμό με την αβεβαιότητα σχετικά με την τελική τύχη του ιρανικού αργού πετρελαίου, οδηγούν τη διεθνή κοινότητα να πάρει σοβαρά υπόψη της την κατάσταση στη Λιβύη.
Οι αναλυτές εκτιμούν ότι η Λιβύη και η Νιγηρία είναι οι μοναδικοί παραγωγοί που μπορούν να διατηρήσουν την τιμή του μαύρου χρυσού κάτω από τα 100 δολάρια το βαρέλι.
Οι διακυμάνσεις στις αγορές πετρελαίου είναι προφανώς πιο περίπλοκες από αυτό, αλλά η αυξανόμενη παραγωγή της Λιβύης ήταν ικανή να αποτρέψει ορισμένες απροσδόκητες μειώσεις της παραγωγής - όπως η πτώση της ιρανικής παραγωγής κατά 150.000 βαρέλια/ημέρα που αντισταθμίστηκε από την άνοδο της παραγωγής της Λιβύης κατά 100.000 βαρέλια/ημέρα.
Η Σαουδική Αραβία μπορεί να υπερηφανεύεται για το ότι η συνολική πλεονάζουσα παραγωγική της ικανότητα υπερβαίνει τα 1,3 εκατομμύρια βαρέλια/ημέρα, αλλά αυτό δεν θα καλύψει τα σχεδόν 2 βαρέλια/ημέρα Ιράν που εξήχθησαν τον Αύγουστο του 2018.
Με τις κυρώσεις των ΗΠα κατά του Ιράν από τις 5 Νοεμβρίου, η σημασία της Λιβύης για τη σταθερότητα των παγκόσμιων αγορών πετρελαίου θα αυξηθεί σημαντικά.
Καθώς ο ρόλος της Λιβύης αυξάνεται, το ίδιο συμβαίνει και με τη νέα εμφάνιση της Ευρώπης.
Οι Γάλλοι συνεχίζουν να πιέζουν για εκλογές στις 10 Δεκεμβρίου.
Αντί να ενθαρρύνει τις άμεσες εκλογές, η ιταλική κυβέρνηση υποσχέθηκε επένδυση ύψους 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε αντάλλαγμα να σταματήσει η Λιβύη το μεταναστευτικό κύμα προς την Μεσόγειο.
Η Γαλλία θα επιθυμούσε να εγκαταστήσει διπλωματικό σύμμαχο στη Βόρεια Αφρική, ενώ η ιταλική εταιρία Eni - το 30% της ανήκει στο ιταλικό κράτος - μόλις απέκτησε πλειοψηφικό στη λιβυκή περιουσία της BP.
Δεδομένου ότι η Eni ελπίζει να επαναλάβει την έρευνα πετρελαίου και φυσικού αερίου, υπάρχει επείγουσα ανάγκη επίλυσης της διαφθοράς και της αστάθειας στην πετρελαϊκή βιομηχανία της Λιβύης
Πριν από λίγες μέρες, ο πρόεδρος Mustafa Sanalla της εθνικής πετρελαϊκής εταιρείας με έδρα την Τρίπολη ισχυρίστηκε ότι η BP και η Eni θα μπορούσαν να βοηθήσουν τη χώρα του να επεκτείνει την παραγωγή με «εκατοντάδες χιλιάδες βαρέλια» από το πρώτο τρίμηνο του 2019.
Φυσικά, η εταιρεία της Sanalla είναι μόνο μία από τις δύο αντίπαλες «εθνικές» επιχειρήσεις στη Λιβύη.
Ανεξάρτητα από τα κίνητρά τους, οι προσπάθειες της Δύσης να ξεκινήσουν την αποκατάσταση των ζημιών που προκάλεσαν στη Λιβύη είναι μια ευπρόσδεκτη αλλαγή στο status quo της ατελείωτης αστάθειας.
Το πετρέλαιο: η λύση στα προβλήματα της Λιβύης ή ακόμα ένα επεισόδιο στην κρίσης;
Η πετρελαϊκή κρίση της Λιβύης είναι απλώς μια αντανάκλαση του ευρύτερου σχίσματος στη χώρα, χωρίζοντας ουσιαστικά το γεωγραφικό της κέντρο καθώς ο εμφύλιος πόλεμος συνεχίζεται.
Υπάρχουν δύο διοικήσεις.
Η κυβέρνηση της Εθνικής Συμφωνίας που υποστηρίζεται από το ΟΗΕ στην Τρίπολη προς τα δυτικά και ένα ανεπίσημο σώμα στην ανατολή που υποστηρίζεται από τον στρατιωτικό διοικητή Khalifa Haftar, ο οποίος ενεργεί ως de facto κυβερνήτης και είναι συνήθως παρών όταν οι δύο πλευρές συνομιλούν.
Κάθε πλευρά υποστηρίζεται από μια λιτανεία των πολιτοφυλακών και η εικόνα μάλιστα παραμένει πιο άθλια από τις πόλεις-κράτη και τις αδίστακτες φυλετικές φυλές.
Μετά την πτώση του Gaddafi, το πετρέλαιο προοριζόταν να «λειάνει» τη διαδικασία συμφιλίωσης.
Σύμφωνα με ένα σύστημα που έχει εγκριθεί από το ΟΗΕ, το αργό πετρέλαιο παράγεται στην πλούσια σε ορυκτά άλατα ανατολικά πριν πωληθεί από την κρατική πετρελαϊκή εταιρεία στην άλλη πλευρά της χώρας.
Το σύστημα αυτό αποσκοπεί να εξασφαλίσει ότι το σύνολο του πετρελαίου πωλείται από την Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου της Λιβύης (NOC) και όχι από τις μυριάδες ομάδες ανταρτών.
Ωστόσο, τον περασμένο Ιούνιο, ο Εθνικός Στρατός της Λιβύης (LNA) της Haftar επέστρεψε τέσσερις βασικούς λιμένες από αντίπαλες πολιτοφυλακές και απενεργοποίησε τις βρύσες, παγώνοντας σχεδόν όλη την παραγωγή πετρελαίου της Λιβύης για περισσότερο από δεκαπενθήμερο και προκαλώντας άνοδο των παγκόσμιων τιμών.
Τα «βαρέλια» της διαφθοράς
Το κίνητρό του, οι υποστηρικτές του Haftar, επέμενε, ήταν να σταματήσει η απώλεια χρημάτων από το πετρέλαιο στη διαφθορά και να παραμείνει έξω από τα χέρια τρομοκρατικών ομάδων.
Τούτου λεχθέντος, η σύγκρουση για τα λιμάνια της Λιβύης ταιριάζει επίσης σε μια πιο μακροπρόθεσμη μάχη Ανατολής - Δύσης σχετικά με τον έλεγχο και τη διανομή των εσόδων.
Ο Haftar εγκατέλειψε τελικά τον έλεγχο ως απάντηση στις απαιτήσεις που οδήγησε ο Donald Trump.
Στο πλαίσιο της συμφωνίας για την επανέναρξη των λιμένων και την ικανοποίηση των αιτημάτων του Haftar, εκπρόσωποι των Ηνωμένων Εθνών, της Γαλλίας, της Ιταλίας, των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου συμφώνησαν ότι η πετρελαϊκή βιομηχανία της Λιβύης, μαζί με τις επίσημες και ανεπίσημες κεντρικές τράπεζες της χώρας, μιας ευρείας έρευνας για τη διαφθορά υπό την εποπτεία των Ηνωμένων Εθνών.
Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, η Βεγγάζη φιλοξένησε μια «έκθεση και φόρουμ πετρελαίου και φυσικού αερίου» που εξασφάλισε τη συμμετοχή και των δύο ανταγωνιστικών εθνικών εταιρειών πετρελαίου της Λιβύης.
Ακόμη και η Sanalla παρουσίασε μια διεύθυνση στην οποία επέμεινε ότι «η πόλη της Βεγγάζης θα διαδραματίσει σημαντικό και σημαντικό ρόλο στον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου στην περιοχή και ίσως στον κόσμο».
Ακόμη και με αυτά τα θετικά βήματα, η διαφθορά στον τομέα του πετρελαίου της Λιβύης παραμένει συστημικό πρόβλημα.
Η κακοδιαχείριση των εσόδων από το πετρέλαιο έχουν μετατρέψει τον πλούτο των φυσικών πόρων της Λιβύης σε άλλο φορέα διένεξης.
Ο καθαρισμός της βιομηχανίας και η συμφιλίωση των ανταγωνιστικών πλευρών θα αποτελέσουν αναπόσπαστο μέρος κάθε προσπάθειας για την επίτευξη μακροπρόθεσμης επίλυσης της κρίσης - και ίσως πιο σημαντικό για τους δυτικούς συνομιλητές της χώρας, να διασφαλιστεί ότι η χώρα διατηρεί την ικανότητά της να ενεργεί ως σημαντικός παραγωγός πετρελαίου.
www.bankingnews.gr
Η μπάλα βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο δικαστήριο της Ρώμης, ενώ η ιταλική κυβέρνηση διοργάνωσε διάσκεψη στη Σικελία στις 12-13 Νοεμβρίου για να «βρει μια κοινή λύση, παρόλο που θα υπάρξουν διαφορετικές απόψεις γύρω από το τραπέζι».
Γιατί αυτό το ενδιαφέρον;
Πέραν του ζητήματος της μετανάστευσης, οι ασταθείς τιμές του πετρελαίου, σε συνδυασμό με την αβεβαιότητα σχετικά με την τελική τύχη του ιρανικού αργού πετρελαίου, οδηγούν τη διεθνή κοινότητα να πάρει σοβαρά υπόψη της την κατάσταση στη Λιβύη.
Οι αναλυτές εκτιμούν ότι η Λιβύη και η Νιγηρία είναι οι μοναδικοί παραγωγοί που μπορούν να διατηρήσουν την τιμή του μαύρου χρυσού κάτω από τα 100 δολάρια το βαρέλι.
Οι διακυμάνσεις στις αγορές πετρελαίου είναι προφανώς πιο περίπλοκες από αυτό, αλλά η αυξανόμενη παραγωγή της Λιβύης ήταν ικανή να αποτρέψει ορισμένες απροσδόκητες μειώσεις της παραγωγής - όπως η πτώση της ιρανικής παραγωγής κατά 150.000 βαρέλια/ημέρα που αντισταθμίστηκε από την άνοδο της παραγωγής της Λιβύης κατά 100.000 βαρέλια/ημέρα.
Η Σαουδική Αραβία μπορεί να υπερηφανεύεται για το ότι η συνολική πλεονάζουσα παραγωγική της ικανότητα υπερβαίνει τα 1,3 εκατομμύρια βαρέλια/ημέρα, αλλά αυτό δεν θα καλύψει τα σχεδόν 2 βαρέλια/ημέρα Ιράν που εξήχθησαν τον Αύγουστο του 2018.
Με τις κυρώσεις των ΗΠα κατά του Ιράν από τις 5 Νοεμβρίου, η σημασία της Λιβύης για τη σταθερότητα των παγκόσμιων αγορών πετρελαίου θα αυξηθεί σημαντικά.
Καθώς ο ρόλος της Λιβύης αυξάνεται, το ίδιο συμβαίνει και με τη νέα εμφάνιση της Ευρώπης.
Οι Γάλλοι συνεχίζουν να πιέζουν για εκλογές στις 10 Δεκεμβρίου.
Αντί να ενθαρρύνει τις άμεσες εκλογές, η ιταλική κυβέρνηση υποσχέθηκε επένδυση ύψους 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε αντάλλαγμα να σταματήσει η Λιβύη το μεταναστευτικό κύμα προς την Μεσόγειο.
Η Γαλλία θα επιθυμούσε να εγκαταστήσει διπλωματικό σύμμαχο στη Βόρεια Αφρική, ενώ η ιταλική εταιρία Eni - το 30% της ανήκει στο ιταλικό κράτος - μόλις απέκτησε πλειοψηφικό στη λιβυκή περιουσία της BP.
Δεδομένου ότι η Eni ελπίζει να επαναλάβει την έρευνα πετρελαίου και φυσικού αερίου, υπάρχει επείγουσα ανάγκη επίλυσης της διαφθοράς και της αστάθειας στην πετρελαϊκή βιομηχανία της Λιβύης
Πριν από λίγες μέρες, ο πρόεδρος Mustafa Sanalla της εθνικής πετρελαϊκής εταιρείας με έδρα την Τρίπολη ισχυρίστηκε ότι η BP και η Eni θα μπορούσαν να βοηθήσουν τη χώρα του να επεκτείνει την παραγωγή με «εκατοντάδες χιλιάδες βαρέλια» από το πρώτο τρίμηνο του 2019.
Φυσικά, η εταιρεία της Sanalla είναι μόνο μία από τις δύο αντίπαλες «εθνικές» επιχειρήσεις στη Λιβύη.
Ανεξάρτητα από τα κίνητρά τους, οι προσπάθειες της Δύσης να ξεκινήσουν την αποκατάσταση των ζημιών που προκάλεσαν στη Λιβύη είναι μια ευπρόσδεκτη αλλαγή στο status quo της ατελείωτης αστάθειας.
Το πετρέλαιο: η λύση στα προβλήματα της Λιβύης ή ακόμα ένα επεισόδιο στην κρίσης;
Η πετρελαϊκή κρίση της Λιβύης είναι απλώς μια αντανάκλαση του ευρύτερου σχίσματος στη χώρα, χωρίζοντας ουσιαστικά το γεωγραφικό της κέντρο καθώς ο εμφύλιος πόλεμος συνεχίζεται.
Υπάρχουν δύο διοικήσεις.
Η κυβέρνηση της Εθνικής Συμφωνίας που υποστηρίζεται από το ΟΗΕ στην Τρίπολη προς τα δυτικά και ένα ανεπίσημο σώμα στην ανατολή που υποστηρίζεται από τον στρατιωτικό διοικητή Khalifa Haftar, ο οποίος ενεργεί ως de facto κυβερνήτης και είναι συνήθως παρών όταν οι δύο πλευρές συνομιλούν.
Κάθε πλευρά υποστηρίζεται από μια λιτανεία των πολιτοφυλακών και η εικόνα μάλιστα παραμένει πιο άθλια από τις πόλεις-κράτη και τις αδίστακτες φυλετικές φυλές.
Μετά την πτώση του Gaddafi, το πετρέλαιο προοριζόταν να «λειάνει» τη διαδικασία συμφιλίωσης.
Σύμφωνα με ένα σύστημα που έχει εγκριθεί από το ΟΗΕ, το αργό πετρέλαιο παράγεται στην πλούσια σε ορυκτά άλατα ανατολικά πριν πωληθεί από την κρατική πετρελαϊκή εταιρεία στην άλλη πλευρά της χώρας.
Το σύστημα αυτό αποσκοπεί να εξασφαλίσει ότι το σύνολο του πετρελαίου πωλείται από την Εθνική Εταιρεία Πετρελαίου της Λιβύης (NOC) και όχι από τις μυριάδες ομάδες ανταρτών.
Ωστόσο, τον περασμένο Ιούνιο, ο Εθνικός Στρατός της Λιβύης (LNA) της Haftar επέστρεψε τέσσερις βασικούς λιμένες από αντίπαλες πολιτοφυλακές και απενεργοποίησε τις βρύσες, παγώνοντας σχεδόν όλη την παραγωγή πετρελαίου της Λιβύης για περισσότερο από δεκαπενθήμερο και προκαλώντας άνοδο των παγκόσμιων τιμών.
Τα «βαρέλια» της διαφθοράς
Το κίνητρό του, οι υποστηρικτές του Haftar, επέμενε, ήταν να σταματήσει η απώλεια χρημάτων από το πετρέλαιο στη διαφθορά και να παραμείνει έξω από τα χέρια τρομοκρατικών ομάδων.
Τούτου λεχθέντος, η σύγκρουση για τα λιμάνια της Λιβύης ταιριάζει επίσης σε μια πιο μακροπρόθεσμη μάχη Ανατολής - Δύσης σχετικά με τον έλεγχο και τη διανομή των εσόδων.
Ο Haftar εγκατέλειψε τελικά τον έλεγχο ως απάντηση στις απαιτήσεις που οδήγησε ο Donald Trump.
Στο πλαίσιο της συμφωνίας για την επανέναρξη των λιμένων και την ικανοποίηση των αιτημάτων του Haftar, εκπρόσωποι των Ηνωμένων Εθνών, της Γαλλίας, της Ιταλίας, των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου συμφώνησαν ότι η πετρελαϊκή βιομηχανία της Λιβύης, μαζί με τις επίσημες και ανεπίσημες κεντρικές τράπεζες της χώρας, μιας ευρείας έρευνας για τη διαφθορά υπό την εποπτεία των Ηνωμένων Εθνών.
Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, η Βεγγάζη φιλοξένησε μια «έκθεση και φόρουμ πετρελαίου και φυσικού αερίου» που εξασφάλισε τη συμμετοχή και των δύο ανταγωνιστικών εθνικών εταιρειών πετρελαίου της Λιβύης.
Ακόμη και η Sanalla παρουσίασε μια διεύθυνση στην οποία επέμεινε ότι «η πόλη της Βεγγάζης θα διαδραματίσει σημαντικό και σημαντικό ρόλο στον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου στην περιοχή και ίσως στον κόσμο».
Ακόμη και με αυτά τα θετικά βήματα, η διαφθορά στον τομέα του πετρελαίου της Λιβύης παραμένει συστημικό πρόβλημα.
Η κακοδιαχείριση των εσόδων από το πετρέλαιο έχουν μετατρέψει τον πλούτο των φυσικών πόρων της Λιβύης σε άλλο φορέα διένεξης.
Ο καθαρισμός της βιομηχανίας και η συμφιλίωση των ανταγωνιστικών πλευρών θα αποτελέσουν αναπόσπαστο μέρος κάθε προσπάθειας για την επίτευξη μακροπρόθεσμης επίλυσης της κρίσης - και ίσως πιο σημαντικό για τους δυτικούς συνομιλητές της χώρας, να διασφαλιστεί ότι η χώρα διατηρεί την ικανότητά της να ενεργεί ως σημαντικός παραγωγός πετρελαίου.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών