Τελευταία Νέα
Διεθνή

Ιταλική κρίση: Ρώμη – Βρυξέλλες παίζουν καθυστερήσεις αλλά πλησιάζει η ώρα των αποφάσεων – Κρίσιμες ημερομηνίες 13/11 και 21/11

Ιταλική κρίση: Ρώμη – Βρυξέλλες παίζουν καθυστερήσεις αλλά πλησιάζει η ώρα των αποφάσεων – Κρίσιμες ημερομηνίες 13/11 και 21/11
Το βασικό σενάριο, το παιχνίδι των εντυπώσεων και τα όρια της αντιπαράθεσης
Κορυφώνεται η ιταλική κρίση μια και παραμένει το αδιέξοδο μεταξύ Ρώμης – Βρυξελλών για τον προϋπολογισμό του 2019 την ώρα που απομένουν μόλις λίγα 24ωρα έως την Τρίτη 13 Νοεμβρίου, όταν και η Ιταλία θα πρέπει να στείλει στην Κομισιόν το αναθεωρημένο δημοσιονομικό της σχέδιο για το 2019.
Οι εξελίξεις της περασμένης εβδομάδας κάθε άλλο παρά σήματα διεξόδου στο σημερινό αδιέξοδο προσέφεραν.
Στο Eurogroup της 5ης Νοεμβρίου οι Ευρωπαίοι έστειλαν σαφές μήνυμα στον Ιταλό ΥΠΟΙΚ, G. Tria ότι η Ιταλία πρέπει να συμμορφωθεί με τους ευρωπαϊκούς κανόνες, να τους σεβαστεί και να αλλάξει τον προϋπολογισμό της.
Η Κομισιόν, στις φθινοπωρινές οικονομικές εκτιμήσεις (δόθηκαν στη δημοσιότητα την Πέμπτη 8 Νοεμβρίου), αποδόμησε την επιχειρηματολογία και τις εκτιμήσεις της ιταλικής κυβέρνησης, υποστηρίζοντας ότι βάσει του προϋπολογισμού που της έστειλε η Ρώμη το έλλειμμα θα φτάσει στο 2,9% το 2019 (από 2,4% που λέει η Ρώμη) και σε 3,1% το 2020 (από 2,1% που υποστηρίζει η Ρώμη).
Και αν περίμενε κανείς ότι μετά από αυτό το μπαράζ «προειδοποιήσεων» και «αποδείξεων» για τον επικείμενο δημοσιονομικό εκτροχιασμό της, η Ιταλία θα αναδιπλωνόταν και θα έκανε ένα βήμα πίσω, έπεσε έξω.
Ο υπουργός Οικονομικών της Ιταλίας, Giovanni Tria έκανε λόγο για λανθασμένες προβλέψεις της Κομισιόν, οι οποίες όπως είπε βασίζονται «σε ανακριβή και ελλιπή ανάλυση του προϋπολογισμού» και διεμήνυσε με κατηγορηματικό τρόπο πως η ιταλική κυβέρνηση προχωρά βάσει των δικών της εκτιμήσεων, κάτι που επιβεβαίωσε τόσο ο πρωθυπουργός Giuseppe Conte όσο και οι δύο αντιπρόεδροι Matteo Salvini και Luigi Di Maio.
Και ενώ καμία από τις δύο πλευρές δεν φέρεται διατεθειμένη να υποχωρήσει και να κάνει ένα βήμα πίσω από τις θέσεις της για να υπάρξει συνεννόηση, το ερώτημα είναι το εξής:
Μπορούν Ρώμη – Βρυξέλλες να συνεννοηθούν έως τις 13/11 ή έστω έως τις 21/11 όταν και αναμένεται η τελική κρίση της Κομισιόν επί του ιταλικού προϋπολογισμού, η οποία μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στην εκκίνηση της διαδικασίας του υπερβολικού ελλείμματος;
Θα έχουν δηλαδή οι Βρυξέλλες «το κουράγιο» να επιβάλλουν κυρώσεις στην Ιταλία, την τρίτη ισχυρότερη οικονομία της Ευρωζώνης;
 
Το βασικό σενάριο, το παιχνίδι των εντυπώσεων και τα όρια της αντιπαράθεσης
 
Το βασικό σενάριο λέει πως ΕΕ – Ιταλία θα τα βρουν διότι δεν συμφέρει καμία από τις δύο πλευρές να τραβήξει το σκοινί τόσο ώστε αυτό τελικά να σπάσει.
Το κόστος – πολιτικό και οικονομικό - θα είναι τεράστιο και για τις δύο πλευρές.
Πρόκειται όμως για μια «λογική» που αρχίζει ολοένα και περισσότερο να αμφισβητείται στην Ευρώπη.
Η Lega και το Κίνημα των 5 Αστέρων είναι δύο κόμματα ευρωσκεπτικιστικά, αν όχι «αντί-ευρωπαϊκά», τα οποία αναδείχθηκαν στο πολιτικό σκηνικό της Ιταλίας με το επιχείρημα ότι προτεραιότητα τους είναι ο λαός της Ιταλίας και οι ανάγκες τους και όχι οι τεχνοκράτες της Ευρώπης και οι κανόνες τους.
Και υποστηρίζουν ότι αυτό το πολιτικό αφήγημα που τους έφερε στην εξουσία, επιχειρούν να το υλοποιήσουν μέσα από τον προϋπολογισμό τους, τονίζοντας πως δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να εφαρμόσουν τις δεσμεύσεις τους απέναντι στο λαό.
Τον λαό όμως επικαλείται – εμμέσως - και η Κομισιόν.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απορρίπτει τον ιταλικό προϋπολογισμό, τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι αυτόν το δημοσιονομικό εκτροχιασμό και την αύξηση του δημόσιου χρέους, στο τέλος θα τα πληρώσουν οι ίδιοι οι Ιταλοί.
Είναι προφανές πως ενόψει των ευρωεκλογών του Μαΐου, με τις ευρωσκεπτικιστές, εθνικιστικές και ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις να ενισχύονται σε όλη την Ευρώπη, η Κομισιόν δεν είναι διατεθειμένη να κάνει καμία «έκπτωση» στην κυβέρνηση των Salvini – Di Maio, οι οποίοι αμφισβητούν ανοικτά την κατεύθυνση που έχει λάβει η ΕΕ.
Εάν το πράξει, θα είναι μια τεράστια παραδοχή ήττας που θα κλονίσει συθέμελα το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Από την πλευρά τους Salvini – Di Maio γνωρίζουν ότι οι «προκλήσεις» τους απέναντι στο σύστημα έχουν ένα όριο.
Από τη στιγμή που έχουν δεσμευτεί ρητά και δημόσια ότι δεν επιθυμούν την έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ, αντιλαμβάνονται  ότι αν και η Ιταλία είναι ένα ισχυρό «φόβητρο», δεν θα μπορέσουν να επιμείνουν στη δική τους πολιτική ατζέντα εάν οι αγορές γυρίσουν απέναντι τους.
 
Προκλήσεις και καθυστερήσεις
 
Υπό αυτά τα δεδομένα, Ρώμη και Βρυξέλλες έως σήμερα έχουν επιλέξει το «παιχνίδι» των εντυπώσεων, των προκλήσεων και κυρίως των καθυστερήσεων.
Απόδειξη για αυτό ήταν η επίσκεψη την Παρασκευή 9/11 του επικεφαλής του Eurogroup, Mario Centeno στη Ρώμη, όπου συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Giuseppe Conte και με τον υπουργό Οικονομικών, Giovanni Tria.
Συναντήσεις, στις οποίες ούτε λίγο ούτε πολύ τα δύο μέρη επανέλαβαν τις ήδη γνωστές και διατυπωμένες θέσεις τους.
Ο Centeno μπορεί να συνομίλησε με τους Conte, Tria αλλά δεν συνομίλησε με τους Salvini – Di Maio, οι οποίοι είναι και αυτοί που έχουν την πραγματική πολιτική εξουσία στην Ιταλία.
Αλλά έως σήμερα ούτε οι Salvini και Di Maio επεδίωξαν μια συνάντηση με τους αρμόδιους Ευρωπαίους αξιωματούχους για την ιταλική κρίση, πχ. με τον Centeno ή με τον αντιπρόεδρο της Κομισιόν, Valdis Dombrovskis ή με τον Επίτροπο Οικονομικών Υποθέσεων της ΕΕ, Pierre Moscovici.
Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής στάσης είναι η κάθε πλευρά να παραμένει επιφυλακτική απέναντι στην άλλη, να μην γνωρίζει τις πραγματικές της προθέσεις και άρα να μην την εμπιστεύεται.
Και αυτή η αμοιβαία καχυποψία και έλλειψη εμπιστοσύνης οδηγούν σε ένα επικίνδυνο μονοπάτι που ενδεχομένως κανείς να μην μπορεί να προδικάσει που θα βγάλει.
Πάντως, κάτι θετικό δεν προμηνύουν.
Η περίπτωση της Ελλάδας άλλωστε το αποδεικνύει.

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης