Οι τουρκικές τράπεζες φοβούνται ότι θα υπάρξει έκρηξη των μη εξυπηρετούμενων καταναλωτικών δανείων το 2019
Ο αυξανόμενος πληθωρισμός της Τουρκίας, η βύθιση του νομίσματος, η ταχεία αύξηση των επιτοκίων και η κατάρρευση της χρηματιστηριακής αγοράς, οδήγησαν στο τέλος σχεδόν δύο δεκαετιών ανάπτυξης και «καλής ζωής» για τους Τούρκους πολίτες, που είχε ξεκινήσει το 2001.
Αυτό που έχει, πλέον, άμεση ανάγκη η τουρκική οικονομία είναι εισροή ξένων κεφαλαίων.
Ένα σταθερό οικονομικό περιβάλλον σε συνδυασμό με την εύκολη πρόσβαση στην παγκόσμια ρευστότητα έδωσε στην Τουρκία άφθονους ξένους πόρους.
Η δεκαετία των επεκτατικών νομισματικών πολιτικών της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Αμερικής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας επέτρεψε σε χώρες όπως η Τουρκία να αποκτήσουν φθηνούς ξένους πόρους και στήριξε έναν ρυθμό ανάπτυξης σχεδόν στο 5%.
Από το 2003-2008, η Τουρκία σημείωσε ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 5,9%. Από το 2009-2017, ο ρυθμός ανάπτυξης ήταν 4,9% ετησίως.
Ωστόσο, μετά το 2014, υπήρχαν ενδείξεις ότι η περίοδος σταθερής ανάπτυξης έφτασε στο τέλος της.
Οι εξωτερικές επεκτατικές πολιτικές ολοκληρώνονταν και ο κύκλος αύξησης των επιτοκίων ήταν επικείμενος.
Από το 2014 έως το τέλος του 2017, η Τουρκία ήταν σε θέση να παρατείνει τον επιχειρηματικό κύκλο αλλά υπέστη σοβαρές ζημιές στην αναταραχή των αναδυόμενων αγορών το 2018.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ισοζυγίου πληρωμών της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας, στο εννεάμηνο του 2018 δεν υπήρχαν οικονομικοί πόροι από το εξωτερικό, ενώ 4,2 δισεκατομμύρια ξένων κεφαλαίων έφυγαν από τη χώρα.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου υψηλής ανάπτυξης, περίπου το ένα τέταρτο των ξένων πόρων χρησιμοποιήθηκε με τη μορφή υποθηκών, αυτοκινήτων και πιστωτικών καρτών, σύμφωνα με την Al-Monitor.
Τα καταναλωτικά δάνεια ήταν το οικονομικό θαύμα που κράτησε την εγχώρια κατανάλωση ζωντανή, αλλά ανάγκασε τις οικογένειες χαμηλού εισοδήματος να αναλάβουν υπερβολικό χρέος.
Το 2004, η καταναλωτική πίστη και ο δανεισμός σε πιστωτικές κάρτες αποτελούσαν το 4,6% του ετήσιου εθνικού εισοδήματος και ήταν στο 24% των συνολικών τραπεζικών πιστώσεων.
Μέχρι το 2013, το ποσοστό αυξήθηκε στο 18% του εθνικού εισοδήματος, που αντιστοιχεί στο 31% των συνολικών τραπεζικών πιστώσεων.
Η Al-Monitor εξηγεί την «κατασκευή» της κρίσης χρέους στην Τουρκία: «Μετά το 2014, τα χρέη των νοικοκυριών άρχισαν να στέλνουν σοβαρές προειδοποιητικές ενδείξεις, καθώς οι τράπεζες δεν μπόρεσαν να εισπράξουν τα δάνεια.
Το καθεστώς του ΑΚΡ αντιλήφθηκε ότι έπρεπε να επιβάλει ορισμένους περιορισμούς και τα ασφάλιστρα αυξήθηκαν.
Το επιτόκιο για στεγαστικά δάνεια αυξήθηκε από 13% το πρώτο τρίμηνο του 2018 σε 29% τον Νοέμβριο του 2018.
Το πιο σημαντικό είναι ότι περισσότερα νοικοκυριά έλαβαν τραπεζικά δάνεια για να πληρώσουν χρέη πιστωτικών καρτών, με τα επιτόκια να φτάνουν το 37%.
Σύμφωνα με την Έκθεση Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που εξέδωσε η κεντρική τράπεζα τον Μάιο του 2018, τα τραπεζικά χρέη και ο δανεισμός με πιστωτικές κάρτες είχαν φθάσει τα περίπου 153 δισεκατομμύρια δολάρια, αποτελώντας το 56% των χρεών των νοικοκυριών.
Οι εργαζόμενοι χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος της Τουρκίας, οι υπάλληλοι γραφείου και οι συνταξιούχοι πιέζονταν σοβαρά για την αποπληρωμή των χρεών τους.
Αντιμετωπίζοντας σοβαρές παραβατικές αποζημιώσεις για την αποπληρωμή των πιστώσεων των νοικοκυριών, πολλοί οφειλέτες άρχισαν να αντιμετωπίζουν νομικές ενέργειες λόγω των ληξιπρόθεσμων οφειλών τους
Σύμφωνα με τα στοιχεία που εξέδωσε η Ένωση Τραπεζών της Τουρκίας, 1,1 εκατομμύρια άτομα αντιμετώπισαν νομικές ενέργειες το 2017.
Κατά τους εννέα μήνες του 2018, ο αριθμός αυτός ανήλθε σε πάνω από 3,2 εκατομμύρια οφειλέτες.
Οι τράπεζες δεν μπορούσαν να εισπράξουν περίπου 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια, ή το 21% των χρεών».
Ορισμένοι οφειλέτες ενδέχεται να χάσουν τη δουλειά τους στην επόμενη οικονομική ύφεση.
Όσοι κρατούν τη δουλειά τους μπορεί να μην έχουν αρκετά χρήματα για να αντιμετωπίσουν τον υψηλό πληθωρισμό, πράγμα που σημαίνει ότι η βάση των καταναλωτών, μετά από μία «ευτυχισμένη περίοδο» σχεδόν δύο δεκαετιών, πρόκειται να βιώσει μια φρικτή περίοδο απομόχλευσης.
www.bankingnews.gr
Αυτό που έχει, πλέον, άμεση ανάγκη η τουρκική οικονομία είναι εισροή ξένων κεφαλαίων.
Ένα σταθερό οικονομικό περιβάλλον σε συνδυασμό με την εύκολη πρόσβαση στην παγκόσμια ρευστότητα έδωσε στην Τουρκία άφθονους ξένους πόρους.
Η δεκαετία των επεκτατικών νομισματικών πολιτικών της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Αμερικής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας επέτρεψε σε χώρες όπως η Τουρκία να αποκτήσουν φθηνούς ξένους πόρους και στήριξε έναν ρυθμό ανάπτυξης σχεδόν στο 5%.
Από το 2003-2008, η Τουρκία σημείωσε ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 5,9%. Από το 2009-2017, ο ρυθμός ανάπτυξης ήταν 4,9% ετησίως.
Ωστόσο, μετά το 2014, υπήρχαν ενδείξεις ότι η περίοδος σταθερής ανάπτυξης έφτασε στο τέλος της.
Οι εξωτερικές επεκτατικές πολιτικές ολοκληρώνονταν και ο κύκλος αύξησης των επιτοκίων ήταν επικείμενος.
Από το 2014 έως το τέλος του 2017, η Τουρκία ήταν σε θέση να παρατείνει τον επιχειρηματικό κύκλο αλλά υπέστη σοβαρές ζημιές στην αναταραχή των αναδυόμενων αγορών το 2018.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ισοζυγίου πληρωμών της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας, στο εννεάμηνο του 2018 δεν υπήρχαν οικονομικοί πόροι από το εξωτερικό, ενώ 4,2 δισεκατομμύρια ξένων κεφαλαίων έφυγαν από τη χώρα.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου υψηλής ανάπτυξης, περίπου το ένα τέταρτο των ξένων πόρων χρησιμοποιήθηκε με τη μορφή υποθηκών, αυτοκινήτων και πιστωτικών καρτών, σύμφωνα με την Al-Monitor.
Τα καταναλωτικά δάνεια ήταν το οικονομικό θαύμα που κράτησε την εγχώρια κατανάλωση ζωντανή, αλλά ανάγκασε τις οικογένειες χαμηλού εισοδήματος να αναλάβουν υπερβολικό χρέος.
Το 2004, η καταναλωτική πίστη και ο δανεισμός σε πιστωτικές κάρτες αποτελούσαν το 4,6% του ετήσιου εθνικού εισοδήματος και ήταν στο 24% των συνολικών τραπεζικών πιστώσεων.
Μέχρι το 2013, το ποσοστό αυξήθηκε στο 18% του εθνικού εισοδήματος, που αντιστοιχεί στο 31% των συνολικών τραπεζικών πιστώσεων.
Η Al-Monitor εξηγεί την «κατασκευή» της κρίσης χρέους στην Τουρκία: «Μετά το 2014, τα χρέη των νοικοκυριών άρχισαν να στέλνουν σοβαρές προειδοποιητικές ενδείξεις, καθώς οι τράπεζες δεν μπόρεσαν να εισπράξουν τα δάνεια.
Το καθεστώς του ΑΚΡ αντιλήφθηκε ότι έπρεπε να επιβάλει ορισμένους περιορισμούς και τα ασφάλιστρα αυξήθηκαν.
Το επιτόκιο για στεγαστικά δάνεια αυξήθηκε από 13% το πρώτο τρίμηνο του 2018 σε 29% τον Νοέμβριο του 2018.
Το πιο σημαντικό είναι ότι περισσότερα νοικοκυριά έλαβαν τραπεζικά δάνεια για να πληρώσουν χρέη πιστωτικών καρτών, με τα επιτόκια να φτάνουν το 37%.
Σύμφωνα με την Έκθεση Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που εξέδωσε η κεντρική τράπεζα τον Μάιο του 2018, τα τραπεζικά χρέη και ο δανεισμός με πιστωτικές κάρτες είχαν φθάσει τα περίπου 153 δισεκατομμύρια δολάρια, αποτελώντας το 56% των χρεών των νοικοκυριών.
Οι εργαζόμενοι χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος της Τουρκίας, οι υπάλληλοι γραφείου και οι συνταξιούχοι πιέζονταν σοβαρά για την αποπληρωμή των χρεών τους.
Αντιμετωπίζοντας σοβαρές παραβατικές αποζημιώσεις για την αποπληρωμή των πιστώσεων των νοικοκυριών, πολλοί οφειλέτες άρχισαν να αντιμετωπίζουν νομικές ενέργειες λόγω των ληξιπρόθεσμων οφειλών τους
Σύμφωνα με τα στοιχεία που εξέδωσε η Ένωση Τραπεζών της Τουρκίας, 1,1 εκατομμύρια άτομα αντιμετώπισαν νομικές ενέργειες το 2017.
Κατά τους εννέα μήνες του 2018, ο αριθμός αυτός ανήλθε σε πάνω από 3,2 εκατομμύρια οφειλέτες.
Οι τράπεζες δεν μπορούσαν να εισπράξουν περίπου 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια, ή το 21% των χρεών».
Ορισμένοι οφειλέτες ενδέχεται να χάσουν τη δουλειά τους στην επόμενη οικονομική ύφεση.
Όσοι κρατούν τη δουλειά τους μπορεί να μην έχουν αρκετά χρήματα για να αντιμετωπίσουν τον υψηλό πληθωρισμό, πράγμα που σημαίνει ότι η βάση των καταναλωτών, μετά από μία «ευτυχισμένη περίοδο» σχεδόν δύο δεκαετιών, πρόκειται να βιώσει μια φρικτή περίοδο απομόχλευσης.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών