Η οικονομία της Ευρώπης «αγκομαχά» αγωνίζεται καθώς η ΕΚΤ δεν ξέρει τι να κάνει
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) φημολογείται ότι σκοπεύει να σταματήσει το τετραετές πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης στο τέλος αυτής της εβδομάδας, όταν θα σταματήσει τις αγορές περιουσιακών στοιχείων, διατηρώντας παράλληλα τα επιτόκια σε επίπεδα σχεδόν μηδενικά μέχρι το 2019 αναφέρει σε ανάλυσή του το think tank The Mises Institute.
Οι οικονομολόγοι διαμαρτύρονται για την απόφαση αυτή, υποστηρίζοντας ότι η ευρωπαϊκή οικονομία εξακολουθεί να είναι «παραπαίουσα», δείχνοντας μόνο πολύ αδύναμα και ασταθή σημάδια ανάπτυξης.
Από το 2015, η ΕΚΤ έχει αγοράσει ομόλογα αξίας σχεδόν 3 τρις. δολαρίων.
Ωστόσο, ο πυρήνας του πληθωρισμού παρέμεινε αρκετά χαμηλός, οι εξαγωγές σημείωσαν άνοδο και στη συνέχεια υποχώρησαν και η ζώνη του ευρώ δεν παρουσίασε σαφή σημάδια ανάκαμψης μετά την οικονομική κατάρρευση του 2008.
Στην πραγματικότητα, η ευρωπαϊκή οικονομία είναι ένας πολύ άρρωστος ασθενής, του οποίου ο γιατρός, η ΕΚΤ, τον θεραπεύει με το ίδιο δηλητήριο που του δημιούργησε την ασθένεια.
Επίσης, κρίνει την υγεία του ασθενούς του παρακολουθώντας τα λάθος σημάδια, δηλαδή «αναζητώντας κάποιο χρώμα στα μάγουλά του παρά έναν δυνατό καρδιακό παλμό.
Σύμφωνα με το Mises Institute η αναπόφευκτη συνέπεια της επέκτασης της πίστωσης τελικά θα οδηγήσει σε κατάρρευση.
Και το πράγμα που υποστηρίζεται κυρίως ως ένα διορθωτικό μέτρο δεν είναι παρά μια άλλη επέκταση της πίστωσης, κάτι που σίγουρα θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια παροδική έκρηξη, αλλά θα υποχρεωθεί να τερματίσει σε μια αντίστοιχα σοβαρότερη κρίση.
Οι τρέχουσες υποτονικές επιδόσεις των ευρωπαϊκών οικονομιών οφείλονται στις ανεπαρκείς επενδύσεις πριν από την κατάρρευση του.
Τα κεφαλαιουχικά αγαθά που επενδύθηκαν λανθασμένα σε περισσότερες διαδικασίες με κυκλική κίνηση κατά τη διάρκεια της έκρηξης και μετά την αποτυχία παραμένουν κλειδωμένες σε μη παραγωγικούς σκοπούς.
Οι ασφυκτικοί κανονισμοί της ΕΕ είναι γνωστοί ότι δυσκόλεψαν μόνο τους επιχειρηματίες να αποφύγουν κάποιες απώλειες από την κρίση και να ξεκινήσουν νέες και πραγματικά παραγωγικές προσπάθειες.
Τα οικονομικά αγαθά που θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν πιο σημαντικές επιθυμίες χρησιμοποιήθηκαν για την ικανοποίηση λιγότερο σημαντικών.
Μόνο στο βαθμό που το σφάλμα που έχει γίνει μπορεί να αποκατασταθεί με εκτροπή σε άλλο κανάλι, μπορεί να προληφθεί η απώλεια.
Όπως τονίζει το Mises Institute δεν είναι τίποτα απροσδόκητο να βλέπουμε τις οικονομίες του ευρώ να αγωνίζονται να ανακτήσουν οποιαδήποτε δυναμική.
Η ευθύνη έγκειται στη νομισματική πολιτική.
Οι προβλέψεις για τις αποφάσεις πολιτικής είναι ασαφείς στην καλύτερη περίπτωση ελλιπείς, ενώ οι εμπειρογνώμονες βρίσκονται στο σκοτάδι με ελάχιστη γνώση των οικονομικών αληθειών. Προσθέστε πολιτική στο μίγμα - επειδή καμία κεντρική τράπεζα δεν είναι πραγματικά ανεξάρτητη - και έχετε ένα θεσμό που είναι τόσο ανάρμοστο και επικίνδυνο.
Οι επαναλαμβανόμενες οικονομικές κρίσεις δεν είναι παρά η συνέπεια των προσπαθειών, παρά όλες τις διδαχές της εμπειρίας και όλες οι προειδοποιήσεις των οικονομολόγων, να ενθαρρύνουν την οικονομική δραστηριότητα μέσω πρόσθετων πιστώσεων.
Και παρόλο που το συμπέρασμα στο οποίο οδηγούν οι έρευνές, ότι η επέκταση της πίστωσης δεν μπορεί να αποτελέσει υποκατάστατο του κεφαλαίου, ίσως να είναι ένα συμπέρασμα ότι κάποιοι μπορεί να βρουν άβολα, όμως δεν πιστεύω ότι μπορεί να προωθηθεί οποιαδήποτε λογική διαφωνία .
www.bankingnews.gr
Οι οικονομολόγοι διαμαρτύρονται για την απόφαση αυτή, υποστηρίζοντας ότι η ευρωπαϊκή οικονομία εξακολουθεί να είναι «παραπαίουσα», δείχνοντας μόνο πολύ αδύναμα και ασταθή σημάδια ανάπτυξης.
Από το 2015, η ΕΚΤ έχει αγοράσει ομόλογα αξίας σχεδόν 3 τρις. δολαρίων.
Ωστόσο, ο πυρήνας του πληθωρισμού παρέμεινε αρκετά χαμηλός, οι εξαγωγές σημείωσαν άνοδο και στη συνέχεια υποχώρησαν και η ζώνη του ευρώ δεν παρουσίασε σαφή σημάδια ανάκαμψης μετά την οικονομική κατάρρευση του 2008.
Στην πραγματικότητα, η ευρωπαϊκή οικονομία είναι ένας πολύ άρρωστος ασθενής, του οποίου ο γιατρός, η ΕΚΤ, τον θεραπεύει με το ίδιο δηλητήριο που του δημιούργησε την ασθένεια.
Επίσης, κρίνει την υγεία του ασθενούς του παρακολουθώντας τα λάθος σημάδια, δηλαδή «αναζητώντας κάποιο χρώμα στα μάγουλά του παρά έναν δυνατό καρδιακό παλμό.
Σύμφωνα με το Mises Institute η αναπόφευκτη συνέπεια της επέκτασης της πίστωσης τελικά θα οδηγήσει σε κατάρρευση.
Και το πράγμα που υποστηρίζεται κυρίως ως ένα διορθωτικό μέτρο δεν είναι παρά μια άλλη επέκταση της πίστωσης, κάτι που σίγουρα θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια παροδική έκρηξη, αλλά θα υποχρεωθεί να τερματίσει σε μια αντίστοιχα σοβαρότερη κρίση.
Οι τρέχουσες υποτονικές επιδόσεις των ευρωπαϊκών οικονομιών οφείλονται στις ανεπαρκείς επενδύσεις πριν από την κατάρρευση του.
Τα κεφαλαιουχικά αγαθά που επενδύθηκαν λανθασμένα σε περισσότερες διαδικασίες με κυκλική κίνηση κατά τη διάρκεια της έκρηξης και μετά την αποτυχία παραμένουν κλειδωμένες σε μη παραγωγικούς σκοπούς.
Οι ασφυκτικοί κανονισμοί της ΕΕ είναι γνωστοί ότι δυσκόλεψαν μόνο τους επιχειρηματίες να αποφύγουν κάποιες απώλειες από την κρίση και να ξεκινήσουν νέες και πραγματικά παραγωγικές προσπάθειες.
Τα οικονομικά αγαθά που θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν πιο σημαντικές επιθυμίες χρησιμοποιήθηκαν για την ικανοποίηση λιγότερο σημαντικών.
Μόνο στο βαθμό που το σφάλμα που έχει γίνει μπορεί να αποκατασταθεί με εκτροπή σε άλλο κανάλι, μπορεί να προληφθεί η απώλεια.
Όπως τονίζει το Mises Institute δεν είναι τίποτα απροσδόκητο να βλέπουμε τις οικονομίες του ευρώ να αγωνίζονται να ανακτήσουν οποιαδήποτε δυναμική.
Η ευθύνη έγκειται στη νομισματική πολιτική.
Οι προβλέψεις για τις αποφάσεις πολιτικής είναι ασαφείς στην καλύτερη περίπτωση ελλιπείς, ενώ οι εμπειρογνώμονες βρίσκονται στο σκοτάδι με ελάχιστη γνώση των οικονομικών αληθειών. Προσθέστε πολιτική στο μίγμα - επειδή καμία κεντρική τράπεζα δεν είναι πραγματικά ανεξάρτητη - και έχετε ένα θεσμό που είναι τόσο ανάρμοστο και επικίνδυνο.
Οι επαναλαμβανόμενες οικονομικές κρίσεις δεν είναι παρά η συνέπεια των προσπαθειών, παρά όλες τις διδαχές της εμπειρίας και όλες οι προειδοποιήσεις των οικονομολόγων, να ενθαρρύνουν την οικονομική δραστηριότητα μέσω πρόσθετων πιστώσεων.
Και παρόλο που το συμπέρασμα στο οποίο οδηγούν οι έρευνές, ότι η επέκταση της πίστωσης δεν μπορεί να αποτελέσει υποκατάστατο του κεφαλαίου, ίσως να είναι ένα συμπέρασμα ότι κάποιοι μπορεί να βρουν άβολα, όμως δεν πιστεύω ότι μπορεί να προωθηθεί οποιαδήποτε λογική διαφωνία .
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών