Στα τάρταρα Macron, Merkel, May, Juncker, στον… αφρό ο Salvini
Μόλις λίγους μήνες πριν από τις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2019, η Ευρώπη ζει μια νέα κρίση… πολιτική.
Τραυματισμένη ακόμη από τη σφοδρή δημοσιονομική κρίση και χωρίς να έχει προχωρήσει σε κρίσιμες θεσμικές παρεμβάσεις που θα την θωρακίσουν έναντι μελλοντικών κρίσεων, ο Γάλλος πρόεδρος Ε. Macron βρίσκεται αντιμέτωπος με τις εσωτερικές αναταραχές των «κίτρινων γιλέκων» και η Γερμανίδα καγκελάριος Α. Merkel έχει εισέλθει στη «Δύση» της πολιτικής της καριέρας.
Με τις δύο μεγάλες δυνάμεις της ΕΕ σε μια έντονη εσωστρέφεια, η ΕΕ προσπαθεί να χειριστεί το ζήτημα του Brexit, με μια πρωθυπουργό, την Τ. May, να δέχεται την πρόταση μομφής από τους βουλευτές του νομοθετικού της σώματος.
Και μέσα σε όλο αυτό το συνονθύλευμα, η Ιταλία κάνει τη δική της «ανταρσία» στους ευρωπαϊκούς κανόνες, δείχνοντας το δρόμο που οι μικρότερες χώρες, όπως η Ελλάδα, δεν κατάφεραν μέσα στην καρδιά της δημοσιονομικής κρίσης.
Και όλα αυτά, την ώρα που οι ευρωεκλογές της άνοιξης του 2019 αναμένεται να αποτελέσουν σημείο καμπής και να αποτυπώσουν τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς στο εσωτερικό του Ευρωκοινοβουλίου.
Και ήδη οι Ευρωπαίοι φιλοευρωπαϊστές έχουν καταλάβει ότι λύση δεν αποτελεί η αδράνεια και διατήρηση του ισχύοντος status quo, που επέφερε την αμφισβήτηση των ευρωπαϊκών θεσμών και οργάνων.
Πόσο μάλλον η επιλογή της οπισθοχώρησης σε μια Ευρώπη των εθνικισμών και των άκρων.
Και η Ευρώπη είναι άφαντη…
Μάλιστα, εξωτερικοί παρατηρητές δεν έχουν κρύψει την ανησυχία τους για τους χειρισμούς της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, τόσο απέναντι στις ίδιες της ευρωπαϊκές κυβερνήσεις όσο και απέναντι στη βρετανική ηγεσία.
Τα λάθη που έκαναν με την Ελλάδα, για παράδειγμα, πιέζοντας μια κοινωνία που είχε γονατίσει από τη λιτότητα και την καταιγίδα των μεταρρυθμίσεων, κάνουν τώρα με το Ηνωμένο Βασίλειο.
Έτσι, η May κινδυνεύει να αποτελέσει μια θλιβερή παρένθεση στην ιστορία της χώρας, χωρίς κανείς να έχει αναδειχθεί ως ηγέτης σε αυτή την ιστορική στιγμή του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ο Macron, ο «φιλόδοξος» πρόεδρος που είχε και σχέδιο για την Ευρώπη, υπέκυψε στα.. επιδοματικά αιτήματα των «κίτρινων γιλέκων».
Το Βερολίνο ψάχνει, επίσης, την αντι-Merkel στο πρόσωπο μιας «ακαδημαϊκής» φιγούρας και στη σκιά των μονίμως αποτυχημένων στρατηγικών χειρισμών του πάντα «δεύτερου» Schaeuble.
Και η Ευρώπη προσπαθεί να μην πολυεμφανίζει τον Juncker σε κρίσιμες διαβουλεύσεις, εξαιτίας των γνωστών προβλημάτων «ευστάθειας» του…
Και όλα αυτά, όταν η Ιταλία ζει στους ρυθμούς του M. Salvini, ενός ανθρώπου που μιλά στη γλώσσα του απλού Ιταλού και… του απλού νοτιοευρωπαίου, που έχει δει τις Βρυξέλλες και τον κεντρικό άξονα αυτών, να του κουνά πολλές φορές το δάχτυλο.
Γι’ αυτό και ο Salvini της Lega, ισχυροποιείται, το κόμμα του έχει ανεβάσει τα ποσοστά του στο 33% με 35%, ενώ - το σημαντικότερο – εμφανίζεται ως ο δεύτερος δημοφιλέστερος πολιτικός μετά την Merkel από άποψης παρέμβασης και ρόλου.
Απέχουμε λιγότερο από έξι μήνες από τις επόμενες ευρωεκλογές και τα σύννεφα στην πολιτική σκηνή της Ευρώπης είναι έτοιμα να ρίξουν την καταιγίδα.
Μια καταιγίδα που ήδη έχει πιάσει τις «μεγάλες» (;) δυνάμεις και έχει αναδείξει ανθρώπους που θα ηγηθούν της μεγάλης στροφής της Ευρώπης.
Μιας στροφής προς την εσωστρέφεια και από την περαιτέρω σύγκλιση.
www.bankingnews.gr
Τραυματισμένη ακόμη από τη σφοδρή δημοσιονομική κρίση και χωρίς να έχει προχωρήσει σε κρίσιμες θεσμικές παρεμβάσεις που θα την θωρακίσουν έναντι μελλοντικών κρίσεων, ο Γάλλος πρόεδρος Ε. Macron βρίσκεται αντιμέτωπος με τις εσωτερικές αναταραχές των «κίτρινων γιλέκων» και η Γερμανίδα καγκελάριος Α. Merkel έχει εισέλθει στη «Δύση» της πολιτικής της καριέρας.
Με τις δύο μεγάλες δυνάμεις της ΕΕ σε μια έντονη εσωστρέφεια, η ΕΕ προσπαθεί να χειριστεί το ζήτημα του Brexit, με μια πρωθυπουργό, την Τ. May, να δέχεται την πρόταση μομφής από τους βουλευτές του νομοθετικού της σώματος.
Και μέσα σε όλο αυτό το συνονθύλευμα, η Ιταλία κάνει τη δική της «ανταρσία» στους ευρωπαϊκούς κανόνες, δείχνοντας το δρόμο που οι μικρότερες χώρες, όπως η Ελλάδα, δεν κατάφεραν μέσα στην καρδιά της δημοσιονομικής κρίσης.
Και όλα αυτά, την ώρα που οι ευρωεκλογές της άνοιξης του 2019 αναμένεται να αποτελέσουν σημείο καμπής και να αποτυπώσουν τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς στο εσωτερικό του Ευρωκοινοβουλίου.
Και ήδη οι Ευρωπαίοι φιλοευρωπαϊστές έχουν καταλάβει ότι λύση δεν αποτελεί η αδράνεια και διατήρηση του ισχύοντος status quo, που επέφερε την αμφισβήτηση των ευρωπαϊκών θεσμών και οργάνων.
Πόσο μάλλον η επιλογή της οπισθοχώρησης σε μια Ευρώπη των εθνικισμών και των άκρων.
Και η Ευρώπη είναι άφαντη…
Μάλιστα, εξωτερικοί παρατηρητές δεν έχουν κρύψει την ανησυχία τους για τους χειρισμούς της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, τόσο απέναντι στις ίδιες της ευρωπαϊκές κυβερνήσεις όσο και απέναντι στη βρετανική ηγεσία.
Τα λάθη που έκαναν με την Ελλάδα, για παράδειγμα, πιέζοντας μια κοινωνία που είχε γονατίσει από τη λιτότητα και την καταιγίδα των μεταρρυθμίσεων, κάνουν τώρα με το Ηνωμένο Βασίλειο.
Έτσι, η May κινδυνεύει να αποτελέσει μια θλιβερή παρένθεση στην ιστορία της χώρας, χωρίς κανείς να έχει αναδειχθεί ως ηγέτης σε αυτή την ιστορική στιγμή του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ο Macron, ο «φιλόδοξος» πρόεδρος που είχε και σχέδιο για την Ευρώπη, υπέκυψε στα.. επιδοματικά αιτήματα των «κίτρινων γιλέκων».
Το Βερολίνο ψάχνει, επίσης, την αντι-Merkel στο πρόσωπο μιας «ακαδημαϊκής» φιγούρας και στη σκιά των μονίμως αποτυχημένων στρατηγικών χειρισμών του πάντα «δεύτερου» Schaeuble.
Και η Ευρώπη προσπαθεί να μην πολυεμφανίζει τον Juncker σε κρίσιμες διαβουλεύσεις, εξαιτίας των γνωστών προβλημάτων «ευστάθειας» του…
Και όλα αυτά, όταν η Ιταλία ζει στους ρυθμούς του M. Salvini, ενός ανθρώπου που μιλά στη γλώσσα του απλού Ιταλού και… του απλού νοτιοευρωπαίου, που έχει δει τις Βρυξέλλες και τον κεντρικό άξονα αυτών, να του κουνά πολλές φορές το δάχτυλο.
Γι’ αυτό και ο Salvini της Lega, ισχυροποιείται, το κόμμα του έχει ανεβάσει τα ποσοστά του στο 33% με 35%, ενώ - το σημαντικότερο – εμφανίζεται ως ο δεύτερος δημοφιλέστερος πολιτικός μετά την Merkel από άποψης παρέμβασης και ρόλου.
Απέχουμε λιγότερο από έξι μήνες από τις επόμενες ευρωεκλογές και τα σύννεφα στην πολιτική σκηνή της Ευρώπης είναι έτοιμα να ρίξουν την καταιγίδα.
Μια καταιγίδα που ήδη έχει πιάσει τις «μεγάλες» (;) δυνάμεις και έχει αναδείξει ανθρώπους που θα ηγηθούν της μεγάλης στροφής της Ευρώπης.
Μιας στροφής προς την εσωστρέφεια και από την περαιτέρω σύγκλιση.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών