Θετική εξέλιξη για τις ιταλικές τράπεζες ο αναθεωρημένος προϋπολογισμός, σύμφωνα με τη Scope Ratings
Ο αναθεωρημένος προϋπολογισμός -έπειτα από διαπραγμάτευση Ρώμης και Βρυξελλών- που προτείνει έλλειμμα της τάξεως του 2,04% αντί για 2,4%, αποτελεί θετική εξέλιξη για τις ιταλικές τράπεζες, σχολιάζει σε έκθεσή της η Scope Ratings.
Ωστόσο, οι αρνητικές επιπτώσεις της πολιτικής αβεβαιότητας γίνονται ήδη αντιληπτές τόσο στον τραπεζικό κλάδο, όσο και για το σύνολο της οικονομίας, επισημαίνεται.
«Το παρατεταμένο αρνητικό κλίμα για την ιταλική κυβέρνηση αποτυπώνεται στο υψηλότερο κόστος έκδοσης ομολόγων για τις ιταλικές τράπεζες.
Επειδή οι ιταλικές τράπεζες παρουσιάζουν σχετικά μικρή χρήση της χονδρικής χρηματοδότησης, οι επιπτώσεις είναι διαχειρίσιμες.
Η έκταση των ζητημάτων πρόσβασης στην αγορά έγινε εμφανής στα τέλη Νοεμβρίου, όταν η UniCredit κατέβαλε κουπόνι 7,83% για SNP ύψους 3 δισεκ. δολαρίων», σχολιάζεται.
Το υψηλότερο κόστος χρηματοδότησης είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί το περιθώριο ελιγμών των ιταλικών τραπεζών στο επιχειρηματικό κομμάτι, επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή από το να μεταβιβάσουν αυτό το υψηλότερο κόστος στους πελάτες.
Στην πραγματικότητα, τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι το κόστος δανεισμού νοικοκυριών και επιχειρήσεων αρχίζει ήδη να αυξάνεται, συμπεριλαμβανομένων των επιτοκίων για νέα στεγαστικά δάνεια, υπογραμμίζει ο οίκος.
Στις 7 Δεκεμβρίου 2018, η Scope Ratings υποβάθμισε τη μακροπρόθεσμη πιστοληπτική ικανότητα της Ιταλίας σε «ΒΒΒ+» -από «Α-»-, ορίζοντας σε σταθερές τις προοπτικές (outlook).
Η βραχυπρόθεσμη πιστοληπτική ικανότητα υποβαθμίστηκε, επίσης, σε «S-2» από «S-1».
Ο ευρωπαϊκός οίκος επικαλούταν το πολιτικό τοπίο στη γειτονική μας χώρα, ειδικά σε μακροπρόθεσμο επίπεδο, δεδομένων των διαφορών μεταξύ των δύο συγκυβερνώντων κομμάτων.
Σε ό,τι αφορά στο πρόγραμμα της διοίκησης, ο βαθμός εφαρμογής πολλών μέτρων του προγράμματος παραμένει ασαφής, υπογραμμίζεται.
«Ακόμη και πριν ολοκληρωθεί το δημοσιονομικό πρόγραμμα του 2019, η αβεβαιότητα από τον σχηματισμό της τρέχουσας κυβέρνησης έχει αποτυπωθεί στις οικονομικές συνθήκες, τα επιτόκια χρηματοδότησης και την εξασθένηση των δημοσιονομικών.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει εκτιμήσει ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα θα ανέλθει στο 2,9% (από 1,8% το 2018) το 2019.
Αυτό αντιπροσωπεύει σημαντική απόκλιση 1,8% του ΑΕΠ από τη διαρθρωτική προσαρμογή του 0,6% του ΑΕΠ, που είχε αρχικά προγραμματιστεί για το 2019. (…)
Ακόμη και πριν από αυτή την κυβέρνηση, οι προϋπολογισμοί της Ιταλίας ήταν ουδέτεροι, εξαιτίας των ασθενέστερων προσαρμογών του διαρθρωτικού ελλείμματος, που προκλήθηκαν και από την κρατική χρηματοδότηση στις τράπεζες.
Αυτοί οι παράγοντες συνέβαλαν στη στασιμότητα του δείκτη χρέους, που έφθασε στο 131,2% του ΑΕΠ στο τέλος του 2017.
Σύμφωνα με το Scope, λόγω του χαμηλού μέσου αναπτυξιακού δυναμικού της Ιταλίας που εκτιμάται στο 0,75%, η αποτυχία να μειωθούν σημαντικά οι δείκτες χρέους κατά τη διάρκεια μιας παγκόσμιας επέκτασης, αυξάνει τον κίνδυνο μεγαλύτερων προκλήσεων για την αειφορία του χρέους σε μια μελλοντική παγκόσμια ή περιφερειακή κρίση», σχολιάζεται.
Για παράδειγμα, συμπληρώνεται, σε ένα σενάριο ευρύτερου δημοσιονομικού ελλείμματος στο 2,9% του ΑΕΠ το 2019-2021, με χαμηλότερη οικονομική ανάπτυξη και σταθερά επιτόκια χρηματοδότησης, το χρέος προς το ΑΕΠ θα αυξηθεί ελαφρά στο 134,9% έως το 2021.
«Ακόμα, οι κίνδυνοι στον τραπεζικό τομέα είναι ένας συνεχιζόμενος περιορισμός αξιολόγησης, με τον μέσο δείκτη CET1 να υποχωρεί στο 13,2% το β’ τρίμηνο 2018, 60 μονάδες βάσης κάτω από τα επίπεδα του δ’ τριμήνου 2017».
Οι αξιολογήσεις της Ιταλίας υποστηρίζονται από τη μεγάλη, διαφοροποιημένη οικονομία της (με ονομαστικό ΑΕΠ 1,8 τρισεκ. ευρώ το 2018).
Επιπλέον, το μη χρηματοπιστωτικό ιδιωτικό χρέος κρίνεται μέτριο στο 156% του ΑΕΠ, το β’ τρίμηνο 2018.
www.bankingnews.gr
Ωστόσο, οι αρνητικές επιπτώσεις της πολιτικής αβεβαιότητας γίνονται ήδη αντιληπτές τόσο στον τραπεζικό κλάδο, όσο και για το σύνολο της οικονομίας, επισημαίνεται.
«Το παρατεταμένο αρνητικό κλίμα για την ιταλική κυβέρνηση αποτυπώνεται στο υψηλότερο κόστος έκδοσης ομολόγων για τις ιταλικές τράπεζες.
Επειδή οι ιταλικές τράπεζες παρουσιάζουν σχετικά μικρή χρήση της χονδρικής χρηματοδότησης, οι επιπτώσεις είναι διαχειρίσιμες.
Η έκταση των ζητημάτων πρόσβασης στην αγορά έγινε εμφανής στα τέλη Νοεμβρίου, όταν η UniCredit κατέβαλε κουπόνι 7,83% για SNP ύψους 3 δισεκ. δολαρίων», σχολιάζεται.
Το υψηλότερο κόστος χρηματοδότησης είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί το περιθώριο ελιγμών των ιταλικών τραπεζών στο επιχειρηματικό κομμάτι, επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή από το να μεταβιβάσουν αυτό το υψηλότερο κόστος στους πελάτες.
Στην πραγματικότητα, τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι το κόστος δανεισμού νοικοκυριών και επιχειρήσεων αρχίζει ήδη να αυξάνεται, συμπεριλαμβανομένων των επιτοκίων για νέα στεγαστικά δάνεια, υπογραμμίζει ο οίκος.
Στις 7 Δεκεμβρίου 2018, η Scope Ratings υποβάθμισε τη μακροπρόθεσμη πιστοληπτική ικανότητα της Ιταλίας σε «ΒΒΒ+» -από «Α-»-, ορίζοντας σε σταθερές τις προοπτικές (outlook).
Η βραχυπρόθεσμη πιστοληπτική ικανότητα υποβαθμίστηκε, επίσης, σε «S-2» από «S-1».
Ο ευρωπαϊκός οίκος επικαλούταν το πολιτικό τοπίο στη γειτονική μας χώρα, ειδικά σε μακροπρόθεσμο επίπεδο, δεδομένων των διαφορών μεταξύ των δύο συγκυβερνώντων κομμάτων.
Σε ό,τι αφορά στο πρόγραμμα της διοίκησης, ο βαθμός εφαρμογής πολλών μέτρων του προγράμματος παραμένει ασαφής, υπογραμμίζεται.
«Ακόμη και πριν ολοκληρωθεί το δημοσιονομικό πρόγραμμα του 2019, η αβεβαιότητα από τον σχηματισμό της τρέχουσας κυβέρνησης έχει αποτυπωθεί στις οικονομικές συνθήκες, τα επιτόκια χρηματοδότησης και την εξασθένηση των δημοσιονομικών.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει εκτιμήσει ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα θα ανέλθει στο 2,9% (από 1,8% το 2018) το 2019.
Αυτό αντιπροσωπεύει σημαντική απόκλιση 1,8% του ΑΕΠ από τη διαρθρωτική προσαρμογή του 0,6% του ΑΕΠ, που είχε αρχικά προγραμματιστεί για το 2019. (…)
Ακόμη και πριν από αυτή την κυβέρνηση, οι προϋπολογισμοί της Ιταλίας ήταν ουδέτεροι, εξαιτίας των ασθενέστερων προσαρμογών του διαρθρωτικού ελλείμματος, που προκλήθηκαν και από την κρατική χρηματοδότηση στις τράπεζες.
Αυτοί οι παράγοντες συνέβαλαν στη στασιμότητα του δείκτη χρέους, που έφθασε στο 131,2% του ΑΕΠ στο τέλος του 2017.
Σύμφωνα με το Scope, λόγω του χαμηλού μέσου αναπτυξιακού δυναμικού της Ιταλίας που εκτιμάται στο 0,75%, η αποτυχία να μειωθούν σημαντικά οι δείκτες χρέους κατά τη διάρκεια μιας παγκόσμιας επέκτασης, αυξάνει τον κίνδυνο μεγαλύτερων προκλήσεων για την αειφορία του χρέους σε μια μελλοντική παγκόσμια ή περιφερειακή κρίση», σχολιάζεται.
Για παράδειγμα, συμπληρώνεται, σε ένα σενάριο ευρύτερου δημοσιονομικού ελλείμματος στο 2,9% του ΑΕΠ το 2019-2021, με χαμηλότερη οικονομική ανάπτυξη και σταθερά επιτόκια χρηματοδότησης, το χρέος προς το ΑΕΠ θα αυξηθεί ελαφρά στο 134,9% έως το 2021.
«Ακόμα, οι κίνδυνοι στον τραπεζικό τομέα είναι ένας συνεχιζόμενος περιορισμός αξιολόγησης, με τον μέσο δείκτη CET1 να υποχωρεί στο 13,2% το β’ τρίμηνο 2018, 60 μονάδες βάσης κάτω από τα επίπεδα του δ’ τριμήνου 2017».
Οι αξιολογήσεις της Ιταλίας υποστηρίζονται από τη μεγάλη, διαφοροποιημένη οικονομία της (με ονομαστικό ΑΕΠ 1,8 τρισεκ. ευρώ το 2018).
Επιπλέον, το μη χρηματοπιστωτικό ιδιωτικό χρέος κρίνεται μέτριο στο 156% του ΑΕΠ, το β’ τρίμηνο 2018.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών