Οι θέσεις των εθνικιστικών κομμάτων ενάντια στη μαζική μετανάστευση, τους υψηλούς φόρους και τις πολιτικές ανοικτών συνόρων κερδίζουν συνεχώς έδαφος
Tα εθνικιστικά κόμματα της Ευρώπης έχουν κερδίσει απρόσμενα γρήγορα την υποστήριξη μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού στις χώρες που δραστηριοποιούνται.
Οι θέσεις τους ενάντια στη μαζική μετανάστευση, τους υψηλούς φόρους και τις πολιτικές ανοικτών συνόρων που υιοθετούνται παγκόσμια, κερδίζουν συνεχώς έδαφος.
H Deutsche Welle παρουσιάζει τα πιο επιτυχημένα ευρωπαϊκά εθνικιστικά κόμματα και τις θέσεις τους ενόψει των Ευρωεκλογών του Μαΐου του 2019.
Γερμανία: AfD (1 ευρωβουλευτής)
Η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) Θεωρείται ως πιο επιτυχημένο ακροδεξιό πολιτικό κόμμα της μεταπολεμικής Γερμανίας.
Το νέο μανιφέστο για τις εκλογές της AfD αναφέρει ότι η Γερμανία θα πρέπει να εγκαταλείψει το νόμισμα του ευρώ.
Η θέση αυτή μπορεί να εντοπιστεί στις αντιευρωπαϊκές ρίζες του κόμματος το 2013, όταν και ιδρύθηκε ως κίνημα διαμαρτυρίας για τα σχέδια των Βρυξελλών να διασώσουν την Ελλάδα, μετά την ευρωπαϊκή χρηματοπιστωτική κρίση.
Ωστόσο, παρά τη συντονισμένη προσπάθεια των σκληροπυρηνικών φορέων του κόμματος, η AfD σταμάτησε να ζητεί από τη Γερμανία να εγκαταλείψει εντελώς την ΕΕ.
«Όποιος παίζει με την ιδέα ενός Dexit πρέπει επίσης να αναρωτηθεί εάν αυτό είναι ουτοπία και άρα θα πρέπει να είμαστε πιο ρεαλιστές», δήλωσε ο αρχηγός του κόμματος Alexander Gauland στο συνέδριο του κόμματος στη Σαξονία.
Αυτός ο συμβιβασμός σημαίνει ότι η AfD υποστηρίζει μία παραμονή στην ΕΕ, περιοριζόμενη στην οικονομική συνεργασία και αντιτίθεται στην κοινή αμυντική και εξωτερική πολιτική της ΕΕ.
Γαλλία: Εθνικός Συναγερμός (15 ευρωβουλευτές)
Ως ένα από τα παλαιότερα ακροδεξιά κόμματα σε αυτόν τον κατάλογο, ο Εθνικός Συναγερμός της Γαλλίας (γνωστός παλαιότερα ως Εθνικό Μέτωπο) δεν έχει διατηρήσει και πολλές θέσεις του από το παρελθόν.
Αν και ξεκίνησε ως φιλοευρωπαϊκό κόμμα, στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ο τότε ηγέτης του Jean-Marie Le Pen ζητούσε η Γαλλία να εγκαταλείψει την ΕΕ και να επαναφέρει το φράγκο.
Το Εθνικό Μέτωπο του Le Pen ήταν επίσης το πρώτο σημαντικό κόμμα που συνέδεσε την ΕΕ με την ιδέα μιας σκιώδους «παγκόσμιας κυβέρνησης» ή ακόμα και μιας «νέας παγκόσμιας τάξης», δημιουργώντας υποψίες για τις Βρυξέλλες ως μια παγκοσμιοποιημένη, αντιδημοκρατική συνωμοσία.
Η κόρη του και ο διάδοχός του Marine Le Pen, η οποία κατέστησε το κόμμα ένα από τα κυρίαρχα της Γαλλίας (έλαβε το 25% των ψήφων στις ευρωπαϊκές εκλογές της Γαλλίας το 2014), δεν θέλει να αποχωρήσει από την ΕΕ, αλλά επιδιώκει τον τερματισμό ορισμένων ελευθεριών της.
Ζητά την επανέναρξη των ευρωπαϊκών ελέγχων στα σύνορα και την κατάργηση της ζώνης ελεύθερης κυκλοφορίας Σένγκεν. Το 2018 καταδίκασε επίσης την «αλαζονική τυραννία» της ΕΕ και την «ευρωπαϊκή ολιγαρχία που εδραιώθηκε στις Βρυξέλλες.
Ιταλία: Lega (6 ευρωβουλευτές)
Η Lega Nord (ή απλώς η Lega, καθώς αναπροσαρμόστηκε πριν από τις ιταλικές εκλογές του 2018), έχει ξεφύγει από τις περιφερειακές της ρίζες στη βόρεια Ιταλία και είναι τώρα κυβερνητικός εταίρος στη Ρώμη, με τον ηγέτη της Matteo Salvini να είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εσωτερικών.
Ο Salvini είναι επίσης ένας σφοδρός επικριτής της ΕΕ και του ευρώ, το οποίο κάποτε χαρακτήρισε ως «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας».
Πράγματι, η ηγεσία του Salvini έσυρε το Lega Nord πιο κοντά στον ευρωσκεπτικισμό.
Ενώ η Lega Nord ψήφισε υπέρ της Συνθήκης της Λισαβόνας, τη συνταγματική βάση της ΕΕ, που υπογράφηκε το 2007, o Salvini και άλλα σημαντικά στελέχη της Lega ζήτησαν από την Ιταλία να εγκαταλείψει την ΕΕ.
Δεν είναι όμως η επίσημη θέση του κόμματος και αποτελεί μια σημαντική αλλαγή από τις θέσεις που εξέφρασε ο προκάτοχος του Salvini, Roberto Maroni, ο οποίος υποστήριξε την άμεση εκλογή του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και την επιτάχυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Βρετανία: Κόμμα Ανεξαρτησίας - UKIP (7 ευρωβουλευτές)
Το UKIP ιδρύθηκε το 1991 με μοναδικό σκοπό να αντιταχθεί στην ΕΕ και να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος του τότε ηγέτη του Nigel Farage που οδήγησε στο δημοψήφισμα του Brexit το 2016.
Το κόμμα συνεχίζει να επιμένει ότι η ΕΕ είναι κατά βάση μη δημοκρατική και τονίζει την αντίθεσή του στην ΕΕ ( επιμένει ιδιαίτερα στην αντίληψή του ότι η ΕΕ είναι υπεύθυνη για τους μετανάστες στο Ηνωμένο Βασίλειο).
Παρόλο που έχει διευρύνει την ατζέντα του και σε άλλα θέματα τα τελευταία χρόνια, οι πολιτικές του UKIP εξακολουθούν να διαμορφώνονται συχνά ως προς τον τρόπο με τον οποίο συνδέονται με την ΕΕ.
Ουγγαρία: Fidesz (11 ευρωβουλευτές)
Το κόμμα του Ούγγρου πρωθυπουργού Victor Orban άλλαξε ριζικά τη θέση του στην Ευρώπη από την ίδρυσή του το 1988, όταν ξεκίνησε ως φοιτητικό κίνημα που ευνοούσε την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και όταν προώθησε την ένταξη της Ουγγαρίας στην ΕΕ το 2004.
Από τότε το κόμμα του Orban έχει καταστεί πιο συντηρητικό και η ρητορική του στρέφεται ολοένα και περισσότερο κατά της ΕΕ.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η ΕΕ έχει ακολουθήσει δεκάδες διαδικασίες κατά της Ουγγαρίας για παραβίαση των κριτηρίων ένταξής της, η κυβέρνηση Orban δεν έχει προβεί σε καμία κίνηση για αποχώρηση της Ουγγαρίας από την Ένωση.
Πολωνία: Κόμμα Νόμου και Δικαιοσύνης ( 16 ευρωβουλευτές)
Το συντηρητικό κυβερνόν κόμμα Νόμου και Δικαιοσύνης (PiS) της Πολωνίας ακολουθεί μαζικά θέσεις κατά των Βρυξελλών, ευνοώντας στενότερους δεσμούς με τις ΗΠΑ και αντιτίθεται στην στενότερη ένταξη στην ΕΕ.
Οι εθνικιστικές τάσεις του PiS οδήγησαν σε μία πιο έντονη ρητορική κατά της ΕΕ - ειδικά μετά την εισροή προσφύγων στην Ευρώπη το 2015, όταν τόσο η Πολωνία όσο και η Ουγγαρία αντέδρασαν σθεναρά στις προσπάθειες των Βρυξελλών να εισαγάγουν μια μεταναστευτική ποσόστωση. Πράγματι, ο ηγέτης τοθ PiS και ο πρώην πρωθυπουργός Jaroslaw Kaczynski έχουν δηλώσει δημοσίως τη συμμαχία του κόμματος του με τον Orban στην Ουγγαρία.
Ολλανδία: Κόμμα για την Ελευθερία (4 ευρωβουλευτές)
Ίσως πιο κοντά στο πνεύμα του UKIP, το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα στο ολλανδικό κοινοβούλιο, ανέκαθεν ευνοούσε την έξοδο της Ολλανδίας από την ΕΕ.
Όπως και το UKIP, το Κόμμα για την Ελευθερία (PVV) σταθερά επιρρίπτει την ευθύνη της ΕΕ για την εισροή μεταναστών σε κράτη μέλη της Κεντρικής Ευρώπης, όπως η Πολωνία και η Ρουμανία.
Οι άλλες θέσεις του περιλαμβάνουν την έξοδο από το ευρώ, την κατάργηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τη μη συνεργασία με την ΕΕ.
www.bankingnews.gr
Οι θέσεις τους ενάντια στη μαζική μετανάστευση, τους υψηλούς φόρους και τις πολιτικές ανοικτών συνόρων που υιοθετούνται παγκόσμια, κερδίζουν συνεχώς έδαφος.
H Deutsche Welle παρουσιάζει τα πιο επιτυχημένα ευρωπαϊκά εθνικιστικά κόμματα και τις θέσεις τους ενόψει των Ευρωεκλογών του Μαΐου του 2019.
Γερμανία: AfD (1 ευρωβουλευτής)
Η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) Θεωρείται ως πιο επιτυχημένο ακροδεξιό πολιτικό κόμμα της μεταπολεμικής Γερμανίας.
Το νέο μανιφέστο για τις εκλογές της AfD αναφέρει ότι η Γερμανία θα πρέπει να εγκαταλείψει το νόμισμα του ευρώ.
Η θέση αυτή μπορεί να εντοπιστεί στις αντιευρωπαϊκές ρίζες του κόμματος το 2013, όταν και ιδρύθηκε ως κίνημα διαμαρτυρίας για τα σχέδια των Βρυξελλών να διασώσουν την Ελλάδα, μετά την ευρωπαϊκή χρηματοπιστωτική κρίση.
Ωστόσο, παρά τη συντονισμένη προσπάθεια των σκληροπυρηνικών φορέων του κόμματος, η AfD σταμάτησε να ζητεί από τη Γερμανία να εγκαταλείψει εντελώς την ΕΕ.
«Όποιος παίζει με την ιδέα ενός Dexit πρέπει επίσης να αναρωτηθεί εάν αυτό είναι ουτοπία και άρα θα πρέπει να είμαστε πιο ρεαλιστές», δήλωσε ο αρχηγός του κόμματος Alexander Gauland στο συνέδριο του κόμματος στη Σαξονία.
Αυτός ο συμβιβασμός σημαίνει ότι η AfD υποστηρίζει μία παραμονή στην ΕΕ, περιοριζόμενη στην οικονομική συνεργασία και αντιτίθεται στην κοινή αμυντική και εξωτερική πολιτική της ΕΕ.
Γαλλία: Εθνικός Συναγερμός (15 ευρωβουλευτές)
Ως ένα από τα παλαιότερα ακροδεξιά κόμματα σε αυτόν τον κατάλογο, ο Εθνικός Συναγερμός της Γαλλίας (γνωστός παλαιότερα ως Εθνικό Μέτωπο) δεν έχει διατηρήσει και πολλές θέσεις του από το παρελθόν.
Αν και ξεκίνησε ως φιλοευρωπαϊκό κόμμα, στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ο τότε ηγέτης του Jean-Marie Le Pen ζητούσε η Γαλλία να εγκαταλείψει την ΕΕ και να επαναφέρει το φράγκο.
Το Εθνικό Μέτωπο του Le Pen ήταν επίσης το πρώτο σημαντικό κόμμα που συνέδεσε την ΕΕ με την ιδέα μιας σκιώδους «παγκόσμιας κυβέρνησης» ή ακόμα και μιας «νέας παγκόσμιας τάξης», δημιουργώντας υποψίες για τις Βρυξέλλες ως μια παγκοσμιοποιημένη, αντιδημοκρατική συνωμοσία.
Η κόρη του και ο διάδοχός του Marine Le Pen, η οποία κατέστησε το κόμμα ένα από τα κυρίαρχα της Γαλλίας (έλαβε το 25% των ψήφων στις ευρωπαϊκές εκλογές της Γαλλίας το 2014), δεν θέλει να αποχωρήσει από την ΕΕ, αλλά επιδιώκει τον τερματισμό ορισμένων ελευθεριών της.
Ζητά την επανέναρξη των ευρωπαϊκών ελέγχων στα σύνορα και την κατάργηση της ζώνης ελεύθερης κυκλοφορίας Σένγκεν. Το 2018 καταδίκασε επίσης την «αλαζονική τυραννία» της ΕΕ και την «ευρωπαϊκή ολιγαρχία που εδραιώθηκε στις Βρυξέλλες.
Ιταλία: Lega (6 ευρωβουλευτές)
Η Lega Nord (ή απλώς η Lega, καθώς αναπροσαρμόστηκε πριν από τις ιταλικές εκλογές του 2018), έχει ξεφύγει από τις περιφερειακές της ρίζες στη βόρεια Ιταλία και είναι τώρα κυβερνητικός εταίρος στη Ρώμη, με τον ηγέτη της Matteo Salvini να είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εσωτερικών.
Ο Salvini είναι επίσης ένας σφοδρός επικριτής της ΕΕ και του ευρώ, το οποίο κάποτε χαρακτήρισε ως «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας».
Πράγματι, η ηγεσία του Salvini έσυρε το Lega Nord πιο κοντά στον ευρωσκεπτικισμό.
Ενώ η Lega Nord ψήφισε υπέρ της Συνθήκης της Λισαβόνας, τη συνταγματική βάση της ΕΕ, που υπογράφηκε το 2007, o Salvini και άλλα σημαντικά στελέχη της Lega ζήτησαν από την Ιταλία να εγκαταλείψει την ΕΕ.
Δεν είναι όμως η επίσημη θέση του κόμματος και αποτελεί μια σημαντική αλλαγή από τις θέσεις που εξέφρασε ο προκάτοχος του Salvini, Roberto Maroni, ο οποίος υποστήριξε την άμεση εκλογή του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και την επιτάχυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Βρετανία: Κόμμα Ανεξαρτησίας - UKIP (7 ευρωβουλευτές)
Το UKIP ιδρύθηκε το 1991 με μοναδικό σκοπό να αντιταχθεί στην ΕΕ και να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος του τότε ηγέτη του Nigel Farage που οδήγησε στο δημοψήφισμα του Brexit το 2016.
Το κόμμα συνεχίζει να επιμένει ότι η ΕΕ είναι κατά βάση μη δημοκρατική και τονίζει την αντίθεσή του στην ΕΕ ( επιμένει ιδιαίτερα στην αντίληψή του ότι η ΕΕ είναι υπεύθυνη για τους μετανάστες στο Ηνωμένο Βασίλειο).
Παρόλο που έχει διευρύνει την ατζέντα του και σε άλλα θέματα τα τελευταία χρόνια, οι πολιτικές του UKIP εξακολουθούν να διαμορφώνονται συχνά ως προς τον τρόπο με τον οποίο συνδέονται με την ΕΕ.
Ουγγαρία: Fidesz (11 ευρωβουλευτές)
Το κόμμα του Ούγγρου πρωθυπουργού Victor Orban άλλαξε ριζικά τη θέση του στην Ευρώπη από την ίδρυσή του το 1988, όταν ξεκίνησε ως φοιτητικό κίνημα που ευνοούσε την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και όταν προώθησε την ένταξη της Ουγγαρίας στην ΕΕ το 2004.
Από τότε το κόμμα του Orban έχει καταστεί πιο συντηρητικό και η ρητορική του στρέφεται ολοένα και περισσότερο κατά της ΕΕ.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η ΕΕ έχει ακολουθήσει δεκάδες διαδικασίες κατά της Ουγγαρίας για παραβίαση των κριτηρίων ένταξής της, η κυβέρνηση Orban δεν έχει προβεί σε καμία κίνηση για αποχώρηση της Ουγγαρίας από την Ένωση.
Πολωνία: Κόμμα Νόμου και Δικαιοσύνης ( 16 ευρωβουλευτές)
Το συντηρητικό κυβερνόν κόμμα Νόμου και Δικαιοσύνης (PiS) της Πολωνίας ακολουθεί μαζικά θέσεις κατά των Βρυξελλών, ευνοώντας στενότερους δεσμούς με τις ΗΠΑ και αντιτίθεται στην στενότερη ένταξη στην ΕΕ.
Οι εθνικιστικές τάσεις του PiS οδήγησαν σε μία πιο έντονη ρητορική κατά της ΕΕ - ειδικά μετά την εισροή προσφύγων στην Ευρώπη το 2015, όταν τόσο η Πολωνία όσο και η Ουγγαρία αντέδρασαν σθεναρά στις προσπάθειες των Βρυξελλών να εισαγάγουν μια μεταναστευτική ποσόστωση. Πράγματι, ο ηγέτης τοθ PiS και ο πρώην πρωθυπουργός Jaroslaw Kaczynski έχουν δηλώσει δημοσίως τη συμμαχία του κόμματος του με τον Orban στην Ουγγαρία.
Ολλανδία: Κόμμα για την Ελευθερία (4 ευρωβουλευτές)
Ίσως πιο κοντά στο πνεύμα του UKIP, το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα στο ολλανδικό κοινοβούλιο, ανέκαθεν ευνοούσε την έξοδο της Ολλανδίας από την ΕΕ.
Όπως και το UKIP, το Κόμμα για την Ελευθερία (PVV) σταθερά επιρρίπτει την ευθύνη της ΕΕ για την εισροή μεταναστών σε κράτη μέλη της Κεντρικής Ευρώπης, όπως η Πολωνία και η Ρουμανία.
Οι άλλες θέσεις του περιλαμβάνουν την έξοδο από το ευρώ, την κατάργηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και τη μη συνεργασία με την ΕΕ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών