Strategic Culture: Το «πραξικόπημα» στη Βενεζουέλα και τα «κίτρινα γιλέκα» - Τρομάζει η διγλωσσία της Δύσης

Οι διαμαρτυρίες των «κίτρινων γιλέκων» που παρατηρήθηκαν στη Γαλλία και η παρέμβαση στην εγχώρια πολιτική της Βενεζουέλας υπογραμμίζουν δυτικά διπλά πρότυπα, τα οποία αντιβαίνουν στον σεβασμό του διεθνούς δικαίου που διατηρούν η Κίνα, η Ινδία και η Ρωσία όπως αναφέρει σε ανάλυσή του το think Strategic Culture Foundation.
Στη Γαλλία, στις 17 Νοεμβρίου 2018, εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, εκνευρισμένοι από τη μειωμένη ποιότητα ζωής τους, την κοινωνική αδικία στη χώρα και το διευρυνόμενο χάσμα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, κατέβηκαν στους δρόμους σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
Οι διαμαρτυρίες μπορούν εύκολα να ενσωματωθούν στο ακόλουθο σύνθημα «εμείς οι άνθρωποι εναντίον της ελίτ».
Αυτό το σύνθημα υπήρξε ένα επαναλαμβανόμενο θέμα σε ολόκληρη τη Δύση τα τελευταία τρία χρόνια, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα την ψήφο υπέρ του Brexit, τη νίκη του Trump στις Ηνωμένες Πολιτείες, την κυβέρνηση Lega/Πέντε Αστέρων στην Ιταλία κα την πτώση της δημοτικότητας Merkel στη Γερμανία.
Τώρα είναι η σειρά του Macron και της Γαλλίας, ένας από τους λιγότερο δημοφιλείς ηγέτες στον κόσμο, που οδηγεί τη χώρα του σε χάος, με ειρηνικές διαμαρτυρίες αντλώντας μια αιματηρή απάντηση από τις αρχές μετά από δέκα εβδομάδες αδιάκοπων διαδηλώσεων.
Στη Βενεζουέλα, οι δυτικές ελίτ θέλουν το κοινό να πιστέψει ότι η κατάσταση είναι χειρότερη από ό, τι στη Γαλλία από την άποψη της δημόσιας τάξης, αλλά αυτό είναι απλώς ένα ψέμα.
Είναι μια δημιουργία μέσων που βασίζεται σε παραπληροφόρηση και λογοκρισία.
Στην Ευρώπη, τα βασικά μέσα ενημέρωσης σταμάτησαν να δείχνουν εικόνες των διαμαρτυριών στη Γαλλία.
Στο Καράκας, η δεξιά, φιλοαμερικανική και αντι-κομμουνιστική αντιπολίτευση συνεχίζει την ίδια εκστρατεία βασισμένη στα ψέματα και τη βία, όπως συνήθως διεξήγαγε μετά τις εκλογικές της ήττες στα χέρια της μπολιβαριανής επανάστασης.
Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης επικεντρώνονται σε εικόνες και βίντεο από τεράστιες φιλοκυβερνητικές διαδηλώσεις και τα απεικονίζουν ψευδώς ως διαμαρτυρίες κατά του Maduro.
Έχουμε να κάνουμε με πράξεις δημοσιογραφικής τρομοκρατίας και οι δημοσιογράφοι που πιέζουν αυτή την αφήγηση, υποκινώντας συγκρούσεις, πρέπει να διωχθούν από ποινικό δικαστήριο του λαού της Βενεζουέλας στο Καράκας τονίζει το Strategic Culture Foundation.
Αντ 'αυτού, η Δύση συνεχίζει να μας λέει ότι ο Assange είναι εγκληματίας για να κάνει τη δουλειά του, ότι η Wikileaks είναι τρομοκρατική οργάνωση για τη δημοσίευση αληθινών πληροφοριών και ότι η Ρωσία παρενέβη στις εκλογές στις ΗΠΑ.
Στη Βενεζουέλα, ο λαός είναι με τον Maduro και νωρίτερα ήταν με τον Chavez.
Ο λόγος είναι απλός και κατανοητός, έχοντας πάντα σχέση με τις οικονομικές πολιτικές που υιοθέτησε η κυβέρνηση του Καράκας, η οποία κατά τη διάρκεια σχεδόν μιας δεκαετίας στην εξουσία, μείωσε το επίπεδο της φτώχειας, του αναλφαβητισμού και της διαφθοράς στη χώρα, αύξηση της πρόσβασης στην εκπαίδευση.
Το αριστερό μοντέλο που ακολουθήθηκε από δεκάδες χώρες της Νότιας Αμερικής κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000 ευνόησε το φτωχότερο στρώμα της κοινωνίας ανακατανέμοντας τον πλούτο του κορυφαίου 1%.
Η αντίθεση μεταξύ των γεγονότων στη Γαλλία και τη Βενεζουέλα εντάσσει τέλεια την κατάσταση του κόσμου σήμερα.
Στη Γαλλία, οι άνθρωποι αγωνίζονται εναντίον του Macron, των πολιτικών λιτότητας και της παγκοσμιοποίησης.
Στη Βενεζουέλα, η αντιπολίτευση (συνώνυμη με τον πλούσιο πληθυσμό) αξιοποιεί την εξωτερική παρέμβαση των κυβερνήσεων της Κολομβίας, της Βραζιλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών για να προσπαθήσει να ανατρέψει μια κυβέρνηση που απολαμβάνει την πλήρη υποστήριξη του λαού χάρη στις εσωτερικές της πολιτικές.
Ακόμη κι αν πολλοί στη Γαλλία δεν το συνειδητοποιούν, διαμαρτύρονται πραγματικά εναντίον ενός άδικου, υπερκαπιταλιστικού συστήματος που επιβάλλεται από την παγκοσμιοποιημένη ελίτ της οποίας ο Macron είναι μια μαζορέτα.
Στη Βενεζουέλα, η υπερκαπιταλιστική τάξη, υποστηριζόμενη από τους υπέρμαχους της παγκοσμιοποίησης, επιδιώκει να ανατρέψει ένα σοσιαλιστικό σύστημα που τοποθετεί τα συμφέροντα του 99% πριν από αυτά του 1%.
Ο Maduro έχει δημοτικότητα περίπου 65%, υψηλότερη από οποιαδήποτε ευρωπαίο η αμερικανό ηγέτη.
Στη Γαλλία, η δημοτικότητα του Macron έχει κατακρημνιστεί.
Οι διαμαρτυρίες στη Γαλλία προέρχονται από δύο δεκαετίες φτώχειας ως αποτέλεσμα των ευρωπαϊκών διακηρύξεων που ορίζουν τη λιτότητα και την ανάγκη απομάκρυνσης της μεσαίας τάξης του πλούτου της για να ευνοηθεί η εισροή φθηνού εργατικού δυναμικού.
Αυτή η στρατηγική μείωσης του κόστους εργασίας έχει ήδη χρησιμοποιηθεί σε άλλες χώρες, με στόχο την αύξηση των κερδών για τις πολυεθνικές εταιρείες χωρίς την ανάγκη μετακίνησης της παραγωγής σε χώρες χαμηλού μισθού.
Οι μεγάλης κλίμακας εισαγωγών μεταναστών από την Αφρική συνέχισαν αμείωτα εδώ και χρόνια και τώρα ο μέσος Γάλλος πολίτης δεν βρίσκεται μόνο σε μια ολοένα και περισσότερο πολυεθνική κοινωνία (με την κυβέρνηση να δίνει ελάχιστα κίνητρα για την ένταξη των νεοφερμένων) αλλά και να δει τον τρόπο ζωής του ταλαιπωρία που οφείλεται σε συνδυασμό χαμηλότερων μισθών και αυξανόμενων φόρων, καθιστώντας όλο και πιο δύσκολο για αυτόν να ανταποκριθεί κάθε μήνα.
Στη Βενεζουέλα, η κρίση προέρχεται εξ ολοκλήρου από εξωτερικές παρεμβάσεις που προέρχονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες έχουν στραγγαλίσει οικονομικά τη Βενεζουέλα για πάνω από μια δεκαετία.
 Η μεθοδολογία είναι αυτή των κυρώσεων και της οικονομικής αποσταθεροποίησης, όπως εφαρμόστηκε κατά της Κούβας εδώ και περισσότερα από 50 χρόνια, αν και στην περίπτωση αυτή ήταν ανεπιτυχής.
Ο Chavez και ο Maduro προκάλεσαν την οργή των παγκόσμιων ελίτ παρεμποδίζοντας τις διεθνείς εταιρείες πετρελαίου τους από την πρόσβαση στα πετρελαϊκά αποθέματα της Βενεζουέλας, τα μεγαλύτερα στον κόσμο.
Πρέπει να σημειωθεί ότι η Βενεζουέλα είναι ένα από τα σημαντικότερα μέλη του ΟΠΕΚ, με το Ριάντ και τη Μόσχα να προωθούν τη δημιουργία ενός πετρελαϊκού ομίλου γνωστού ως OPEC +, με τη Ρωσία, τη Σαουδική Αραβία και τη Βενεζουέλα ως επιρροή μέλη.
Οι καταστάσεις της Γαλλίας και της Βενεζουέλας χρησιμεύουν επίσης ως βαρόμετρο για τη γενική κατάσταση των διεθνών σχέσεων σε ένα πολυπολικό πλαίσιο.
 Ενώ οι ΗΠΑ έχουν ελάχιστες δυσκολίες να παρεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις της Βενεζουέλας, η Ρωσία, η Κίνα και η Ινδία χρησιμοποιούν μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση, διατηρώντας μια ομοιόμορφη γραμμή εξωτερικής πολιτικής στο Παρίσι και στο Καράκας.
 Εκφράζουν πλήρη στήριξη για τον σύμμαχό τους από τη Βολιβία, η οποία αποτελεί σημαντική πηγή εμπορίου για το Νέο Δελχί, στρατηγικό εταίρο στρατιωτικού-πετρελαίου για τη Μόσχα, και σημαντικός πωλητής αργού πετρελαίου για το Πεκίνο.
Κάθε μία από τις τρεις Ευρασιατικές δυνάμεις έχει κάθε συμφέρον να αντιταχθεί ενεργά στις προσπάθειες της Ουάσινγκτον να ανατρέψει την κυβέρνηση Maduro, δεδομένου ότι η Βενεζουέλα εκτελεί σημαντικές λειτουργίες περιφερειακής σταθερότητας, και προπάντων προσφέρει στις Ευρασιατικές δυνάμεις την ευκαιρία να ανταποκριθούν ασύμμετρα στις προσπάθειες αποσταθεροποίησης της Ουάσιγκτον στην Ασία, τη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Ευρώπη.
Έχει γίνει λόγος για τη δημιουργία ιδιαίτερων συνεργειών μεταξύ της Βενεζουέλας και άλλων χωρών που αγωνίζονται για να απελευθερωθούν από την εκκίνηση της Ουάσινγκτον.
Η αποστολή ναυτικών πλοίων και στρατιωτικών αεροσκαφών από την Κίνα και τη Ρωσία στην Αμερική, παραβιάζοντας το δόγμα Monroe, αντιφάσκει με τη συνεχιζόμενη πίεση που ασκούν τα σύνορα της Ρωσίας και της Κίνας από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ως μέρος της στρατηγικής συγκράτησής τους.

www.bankingnews.gr