Το σενάριο που θα «υποχρεώσει» τις ελληνικές τράπεζες σε κεφαλαιακές ενισχύσεις

Με τα σχέδια για τα κόκκινα δάνεια να βρίσκονται στο στάδιο των διαβουλεύσεων μεταξύ κυβέρνησης και θεσμών, λογικά με τον έναν η άλλο τρόπο το θέμα θα κλείσει.  
Το πρόβλημα όμως είναι χρονικός ορίζοντας που θα χρειαστεί ώστε τα σχέδια να μπορούν να υλοποιηθούν πλέον μέσω των τραπεζών.
Αυτό όπως φαίνεται μεταφέρεται για το τέλος του 2019 και στις αρχές το 2020.  
Δηλαδή μένει να δούμε αυτό το διάστημα πως θα εξελιχθεί το pipeline των τραπεζών για την μείωση των κόκκινων δανείων ως προς τους ενδιάμεσους στόχους που τους έχουν τεθεί αλλά και την πολιτική στάση και ατζέντα όλων των πλευρών εν μέσω προεκλολογίας.
Λογικά το νομοσχέδιο για τα κόκκινα δάνεια μέχρι την άλλη εβδομάδα θα βρίσκεται στην Βουλή αφού τα χρονικά όρια στενεύουν, καθώς την 27η Φεβρουάριου θα ανακοινωθεί από την Κομισιόν και η δεύτερη μεταμνημονιακη έκθεση μαζί με το Ευρωπαϊκό Εξάμηνο και εάν θέλει η κυβέρνηση να κερδίσει και το στοίχημα της επιστροφής των κερδών από τα ελληνικά κρατικά ομόλογα θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στην έκθεση η ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης των κόκκινων δανείων.
Εάν τα πολιτικά κόμματα δεν αντιληφθούν την εύθραυστη κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι τράπεζες και γίνουν το μήλον της έριδας προεκλογικών αντιπαραθέσεων οι τράπεζες θα είναι οι χαμένες αυτού του σεναρίου.
Η σταθεροποιητική πορεία των τελευταίων ημερών στην οποία ελπίζουν  οι τράπεζες για το επόμενο διάστημα  απλά θα χαθεί και θα  μπουν σε μια δίνη αρνητικών εξελίξεων.
Σε περίπτωση μάλιστα που δεν θα μπορέσουν να πετύχουν κάποιους από τους ενδιάμεσους στόχους μέχρι την εφαρμογή των αναμενόμενων μοντέλων για την εξυγίανση των ισολογισμών τους, το τοπίο θα γίνει θολό.
Σε ένα  βίαιο περιβάλλον, εν μέσω μάλιστα προεκλογικής περιόδου θα εξελιχθούν σε έρμαιο των αγορών που θα τις οδηγήσει σε μια νέα τραπεζική κρίση που θα σκάσει βιαίως στο κεφάλι της επόμενης κυβέρνησης.
Γεγονός που μάλλον δεν επιθυμεί καμία πλευρά.
Τι σημαίνει αυτό;
Οι αγορές θα αναγκάσουν τις τράπεζες εσπευσμένα να βρουν κεφάλαια με αποτέλεσμα να μπουν σε διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης σε ένα ασταθές περιβάλλον για τις ίδιες με σχεδόν αναγκαστικούς ορούς που θα επιτάσσουν εκείνη τη στιγμή οι αγορές.
Γεγονός που ελλοχεύει κινδύνους ακόμα και για τους ίδιους του καταθέτες τους.
Εάν η κυβέρνηση έχει λογικευτεί στο θέμα των τράπεζων, όπως έδειξε στην περίπτωση της πρώτης κατοικίας αφού αποφάσισε να μην παίξει με τη φωτιά έναντι των δικών της πολιτικών διαθέσεων  και συνεχίσει να επιδεικνύει την ίδια σοβαρότητα χωρίς να παρασύρει τους πολιτικούς της αντιπάλους σε ένα χορό αλληλοκατηγοριών περί τραπεζών τα πράγματα θα είναι πολύ καλυτέρα.
Σε αυτή τη περίπτωση εάν υπάρξει και όσο το δυνατόν συντομότερη υιοθέτηση των μοντέλων για τα κόκκινα δανεία και ταυτόχρονα ένα χρονοδιάγραμμα υλοποίησης του σχεδίου και από την πλευρά των τραπεζών η μοίρα των τραπεζών αναμένεται σαφώς βελτιωμένη.
Ακόμα και νέα κεφάλαια να χρειαστούν οι τράπεζες μετά την υιοθέτηση των μοντέλων, με τη UBS να τα υπολογίζει περί τα 6 δισ. ευρώ και την Μorgan Stanley περί τα 11 δισ. ευρώ, σε μια ενδεχομένη ανακεφαλαιοποίηση οι τράπεζες θα μπορέσουν να βγουν στο κυνήγι των κεφαλαίων με ένα αναπτυξιακό προφίλ το οποίο θα μπορέσει να τους οδηγήσει σε επιτυχημένες ανακεφαλαιοποιήσεις.
Το προφίλ τους θα μπορεί να είναι σε αυτή την περίπτωση διαφορετικό αφού οι τράπεζες θα έχουν στη φαρέτρα τους τα όπλα για να αντιμετωπίσουν τα κόκκινα δάνεια, οι όποιες ζημίες θα έχουν υπολογιστεί και θα έχουν πλέον γραφτεί και οι ισολογισμοί τους θα είναι πλέον καθαροί για την όποια αναπτυξιακή πορεία μπορεί να ακολουθήσει, η οποία βέβαια θα πρέπει να συνοδεύεται και από ανάλογη αναπτυξιακή πορεία της χώρας.

Αθανασία Ακρίβου
akribouathanasia@gmail.com
www.bankingnews.gr