Η πηγή των επαναλαμβανόμενων κύκλων αποδεικνύεται τελικά ότι είναι ο υποτιθέμενος «προστάτης» της οικονομίας - οι ίδιες οι κεντρικές τράπεζες
Σε μια ελεύθερη, χωρίς εμπόδια αγορά, θα μπορούσαμε να προβλέψουμε ότι η οικονομία θα περιέλθει από διάφορες διαταραχές, αλλά είναι δύσκολο να προβλέψουμε ένα φαινόμενο επαναλαμβανόμενων κύκλων ανάπτυξης και ύφεσης.
Σύμφωνα με τον Rothbard, πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση περίπου στα τέλη του 18ου αιώνα, δεν υπήρχαν τακτικά επαναλαμβανόμενοι τέτοιοι κύκλοι.
Θα υπήρχε μια ξαφνική οικονομική κρίση κάθε φορά που κάποιος βασιλιάς έκανε πόλεμο ή κατάσχει την περιουσία των υπηκόων του, αλλά δεν υπήρχαν σημάδια των ιδιαιτέρως σύγχρονων φαινομένων γενικών και αρκετά τακτικών μεταβολών στις επιχειρηματικές περιουσίες.
Το φαινόμενο του κύκλου άνθησης-ύφεσης συνδέεται κατά κάποιο τρόπο με τον σύγχρονο κόσμο.
Αλλά ποιος είναι ο σύνδεσμος;
Η πηγή των επαναλαμβανόμενων κύκλων αποδεικνύεται τελικά ότι είναι ο υποτιθέμενος «προστάτης» της οικονομίας - οι ίδιες οι κεντρικές τράπεζες.
Αυτό αναφέρει νέα ανάλυση του Mises Institute, τονίζοντας ότι μια χαλαρή νομισματική πολιτική της κεντρικής τράπεζας, η οποία έχει σαν αποτέλεσμα την επέκταση της ρευστότητας, θέτει σε κίνηση η οποία ισοδυναμεί με εκτροπή του πραγματικού πλούτου από δραστηριότητες που παράγουν πλούτη σε δραστηριότητες που δεν δημιουργούν πλούτο.
Στη διαδικασία, αυτή η εκτροπή αποδυναμώνει τους παραγωγούς πλούτου, οι οποίοι με τη σειρά τους αποδυναμώνουν την ικανότητά τους να αυξάνουν τη συνολική συγκέντρωση πραγματικού πλούτου.
Η επέκταση των δραστηριοτήτων που βασίζονται στη χαλαρή νομισματική πολιτική είναι η πηγή μιας οικονομικής "έκρηξης" (ή ψευδούς οικονομικής ευημερίας).
Έχει παρατηρηθεί άλλωστε ότι μόλις ενισχυθεί ο ρυθμός νομισματικής επέκτασης της κεντρικής τράπεζας, θα ενισχυθεί και ο ρυθμός της εκτροπής του πραγματικού πλούτου.
Μόλις όμως η κεντρική τράπεζα σφίγγει τη νομισματική της πολιτική, αυτό επιβραδύνει την εκτροπή του πραγματικού πλούτου από τους παραγωγούς πλούτου σε παραγωγούς μη-πλούτου.
Οι δραστηριότητες όμως που δημιουργήθηκαν εξαιτίας της προηγούμενης χαλαρής νομισματικής πολιτικής αποκτούν πλέον λιγότερη στήριξη από την προσφορά χρήματος.
Έτσι ξεκινούν τα προβλήματα και μια οικονομική ύφεση αναδύεται.
Ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη και ισχυρή είναι μια οικονομία, μια αυστηρότερη νομισματική πολιτική θα υπονομεύσει διάφορες μη παραγωγικές ή παραφουσκωμένες δραστηριότητες που αναδύθηκαν εξαιτίας της προηγούμενης χαλαρής νομισματικής πολιτικής.
Αυτό σημαίνει ότι οι υφέσεις δεν έχουν καμία σχέση με τη λεγόμενη δύναμη μιας οικονομίας, τη βελτίωση της παραγωγικότητας ή την καλύτερη διαχείριση αποθεμάτων από τις εταιρείες.
Για παράδειγμα, εξαιτίας μιας χαλαρής νομισματικής στάσης εκ μέρους της Fed, προκύπτουν διάφορες δραστηριότητες για την κάλυψη της ζήτησης για αγαθά και υπηρεσίες των πρώτων αποδεκτών των νεοεισαχθέντων χρημάτων.
Τώρα, ακόμη και αν αυτές οι δραστηριότητες είναι καλά διαχειριζόμενες και διατηρούν έναν πολύ αποτελεσματικό έλεγχο των αποθεμάτων, αυτό το γεγονός δεν μπορεί να βοηθήσει πολύ όταν η κεντρική τράπεζα αναστρέψει την χαλαρή νομισματική της στάση.
Και πάλι, αυτές οι δραστηριότητες είναι το προϊόν της χαλαρής νομισματικής στάσης της κεντρικής τράπεζας.
Μόλις αντιστραφεί η πολιτική, ανεξάρτητα από την αποτελεσματική διαχείριση αποθεμάτων, οι δραστηριότητες αυτές θα υποστούν πίεση και θα διακινδυνεύσουν.
Έτσι, η κεντρική τράπεζα είναι ο βασικός παράγοντας πίσω από τους επαναλαμβανόμενους κύκλους άνθησης και ύφεσης.
Διότι αυτές αποσκοπούν στον καθορισμό των ακούσιων συνεπειών που προκύπτουν από τις προηγούμενες προσπάθειες σταθεροποίησης της λεγόμενης οικονομίας.
Λόγω της διαφοράς των χρονικών διακυμάνσεων από τις μεταβολές των χρημάτων στις μεταβολές των τιμών και τα πραγματικά στοιχεία οικονομικής δραστηριότητας, οι υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής της Fed αντιμετωπίζουν οικονομικά δεδομένα που ενδέχεται να έρχονται σε σύγκρουση με τους στόχους της.
Η χρονική υστέρηση από τις μεταβολές του χρήματος και τις μεταβολές στον πληθωρισμό τιμών τείνει να είναι πολύ μεγαλύτερη από την χρονική υστέρηση μεταξύ των μεταβολών του χρήματος και των μεταβολών στην πραγματική οικονομική δραστηριότητα.
Για παράδειγμα, ως αποτέλεσμα της προηγούμενης χαλαρής νομισματικής πολιτικής, ο πληθωρισμός αρχίζει να ενισχύεται.
Για να αντισταθμιστεί αυτή η ενίσχυση, η Fed αποφασίζει να σφίξει τη στάση της.
Ωστόσο, λόγω των διαφορών στις χρονικές υστερήσεις, η πραγματική οικονομία είναι πιθανό να αποδυναμωθεί μάλλον γρήγορα, ανταποκρινόμενη στην πρόσφατη αυστηρότερη νομισματική πολιτική, ενώ ο πληθωρισμός εξακολουθεί να ενισχύεται εξαιτίας των μεγαλύτερων καθυστερήσεων των προηγούμενων χαλαρών νομισματικών πολιτικών.
Για να αντιμετωπίσει ο αυξανόμενος πληθωρισμός, η Fed συσφίγγει περαιτέρω.
Ως εκ τούτου, αυτό που έχουμε εδώ είναι μια κατάσταση κατά την οποία οι υπάλληλοι των κεντρικών τραπεζών ανταποκρίνονται στις επιδράσεις των προηγούμενων νομισματικών πολιτικών τους.
Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής της Fed θεωρούν τον εαυτό τους ως την υπεύθυνη οντότητα που είναι εξουσιοδοτημένη να φέρει τη λεγόμενη οικονομία στην πορεία σταθερής ανάπτυξης και σταθερού πληθωρισμού.
Συνεπώς, οποιαδήποτε απόκλιση από την πορεία ανάπτυξης θέτει την απάντηση της Fed είτε σε αυστηρότερη είτε σε πιο χαλαρή στάση.
Αυτές οι απαντήσεις στις επιδράσεις των προηγούμενων πολιτικών σε οικονομικά δεδομένα προκαλούν τις διακυμάνσεις του ρυθμού ανάπτυξης της προσφοράς χρήματος και με τη σειρά τους στους επαναλαμβανόμενους κύκλους άνθησης και ύφεσης.
Παράλληλα, αυτό που θα καθορίσει τη σοβαρότητα της ύφεσης είναι η κατάσταση του συνόλου του πραγματικού πλούτου.
Η παρατεταμένη απερίσκεπτη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική ενδέχεται να υπονομεύσει σοβαρά την πραγματική διαδικασία δημιουργίας πλούτου, καταλήγει η ανάλυση.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με τον Rothbard, πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση περίπου στα τέλη του 18ου αιώνα, δεν υπήρχαν τακτικά επαναλαμβανόμενοι τέτοιοι κύκλοι.
Θα υπήρχε μια ξαφνική οικονομική κρίση κάθε φορά που κάποιος βασιλιάς έκανε πόλεμο ή κατάσχει την περιουσία των υπηκόων του, αλλά δεν υπήρχαν σημάδια των ιδιαιτέρως σύγχρονων φαινομένων γενικών και αρκετά τακτικών μεταβολών στις επιχειρηματικές περιουσίες.
Το φαινόμενο του κύκλου άνθησης-ύφεσης συνδέεται κατά κάποιο τρόπο με τον σύγχρονο κόσμο.
Αλλά ποιος είναι ο σύνδεσμος;
Η πηγή των επαναλαμβανόμενων κύκλων αποδεικνύεται τελικά ότι είναι ο υποτιθέμενος «προστάτης» της οικονομίας - οι ίδιες οι κεντρικές τράπεζες.
Αυτό αναφέρει νέα ανάλυση του Mises Institute, τονίζοντας ότι μια χαλαρή νομισματική πολιτική της κεντρικής τράπεζας, η οποία έχει σαν αποτέλεσμα την επέκταση της ρευστότητας, θέτει σε κίνηση η οποία ισοδυναμεί με εκτροπή του πραγματικού πλούτου από δραστηριότητες που παράγουν πλούτη σε δραστηριότητες που δεν δημιουργούν πλούτο.
Στη διαδικασία, αυτή η εκτροπή αποδυναμώνει τους παραγωγούς πλούτου, οι οποίοι με τη σειρά τους αποδυναμώνουν την ικανότητά τους να αυξάνουν τη συνολική συγκέντρωση πραγματικού πλούτου.
Η επέκταση των δραστηριοτήτων που βασίζονται στη χαλαρή νομισματική πολιτική είναι η πηγή μιας οικονομικής "έκρηξης" (ή ψευδούς οικονομικής ευημερίας).
Έχει παρατηρηθεί άλλωστε ότι μόλις ενισχυθεί ο ρυθμός νομισματικής επέκτασης της κεντρικής τράπεζας, θα ενισχυθεί και ο ρυθμός της εκτροπής του πραγματικού πλούτου.
Μόλις όμως η κεντρική τράπεζα σφίγγει τη νομισματική της πολιτική, αυτό επιβραδύνει την εκτροπή του πραγματικού πλούτου από τους παραγωγούς πλούτου σε παραγωγούς μη-πλούτου.
Οι δραστηριότητες όμως που δημιουργήθηκαν εξαιτίας της προηγούμενης χαλαρής νομισματικής πολιτικής αποκτούν πλέον λιγότερη στήριξη από την προσφορά χρήματος.
Έτσι ξεκινούν τα προβλήματα και μια οικονομική ύφεση αναδύεται.
Ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλη και ισχυρή είναι μια οικονομία, μια αυστηρότερη νομισματική πολιτική θα υπονομεύσει διάφορες μη παραγωγικές ή παραφουσκωμένες δραστηριότητες που αναδύθηκαν εξαιτίας της προηγούμενης χαλαρής νομισματικής πολιτικής.
Αυτό σημαίνει ότι οι υφέσεις δεν έχουν καμία σχέση με τη λεγόμενη δύναμη μιας οικονομίας, τη βελτίωση της παραγωγικότητας ή την καλύτερη διαχείριση αποθεμάτων από τις εταιρείες.
Για παράδειγμα, εξαιτίας μιας χαλαρής νομισματικής στάσης εκ μέρους της Fed, προκύπτουν διάφορες δραστηριότητες για την κάλυψη της ζήτησης για αγαθά και υπηρεσίες των πρώτων αποδεκτών των νεοεισαχθέντων χρημάτων.
Τώρα, ακόμη και αν αυτές οι δραστηριότητες είναι καλά διαχειριζόμενες και διατηρούν έναν πολύ αποτελεσματικό έλεγχο των αποθεμάτων, αυτό το γεγονός δεν μπορεί να βοηθήσει πολύ όταν η κεντρική τράπεζα αναστρέψει την χαλαρή νομισματική της στάση.
Και πάλι, αυτές οι δραστηριότητες είναι το προϊόν της χαλαρής νομισματικής στάσης της κεντρικής τράπεζας.
Μόλις αντιστραφεί η πολιτική, ανεξάρτητα από την αποτελεσματική διαχείριση αποθεμάτων, οι δραστηριότητες αυτές θα υποστούν πίεση και θα διακινδυνεύσουν.
Έτσι, η κεντρική τράπεζα είναι ο βασικός παράγοντας πίσω από τους επαναλαμβανόμενους κύκλους άνθησης και ύφεσης.
Διότι αυτές αποσκοπούν στον καθορισμό των ακούσιων συνεπειών που προκύπτουν από τις προηγούμενες προσπάθειες σταθεροποίησης της λεγόμενης οικονομίας.
Λόγω της διαφοράς των χρονικών διακυμάνσεων από τις μεταβολές των χρημάτων στις μεταβολές των τιμών και τα πραγματικά στοιχεία οικονομικής δραστηριότητας, οι υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής της Fed αντιμετωπίζουν οικονομικά δεδομένα που ενδέχεται να έρχονται σε σύγκρουση με τους στόχους της.
Η χρονική υστέρηση από τις μεταβολές του χρήματος και τις μεταβολές στον πληθωρισμό τιμών τείνει να είναι πολύ μεγαλύτερη από την χρονική υστέρηση μεταξύ των μεταβολών του χρήματος και των μεταβολών στην πραγματική οικονομική δραστηριότητα.
Για παράδειγμα, ως αποτέλεσμα της προηγούμενης χαλαρής νομισματικής πολιτικής, ο πληθωρισμός αρχίζει να ενισχύεται.
Για να αντισταθμιστεί αυτή η ενίσχυση, η Fed αποφασίζει να σφίξει τη στάση της.
Ωστόσο, λόγω των διαφορών στις χρονικές υστερήσεις, η πραγματική οικονομία είναι πιθανό να αποδυναμωθεί μάλλον γρήγορα, ανταποκρινόμενη στην πρόσφατη αυστηρότερη νομισματική πολιτική, ενώ ο πληθωρισμός εξακολουθεί να ενισχύεται εξαιτίας των μεγαλύτερων καθυστερήσεων των προηγούμενων χαλαρών νομισματικών πολιτικών.
Για να αντιμετωπίσει ο αυξανόμενος πληθωρισμός, η Fed συσφίγγει περαιτέρω.
Ως εκ τούτου, αυτό που έχουμε εδώ είναι μια κατάσταση κατά την οποία οι υπάλληλοι των κεντρικών τραπεζών ανταποκρίνονται στις επιδράσεις των προηγούμενων νομισματικών πολιτικών τους.
Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής της Fed θεωρούν τον εαυτό τους ως την υπεύθυνη οντότητα που είναι εξουσιοδοτημένη να φέρει τη λεγόμενη οικονομία στην πορεία σταθερής ανάπτυξης και σταθερού πληθωρισμού.
Συνεπώς, οποιαδήποτε απόκλιση από την πορεία ανάπτυξης θέτει την απάντηση της Fed είτε σε αυστηρότερη είτε σε πιο χαλαρή στάση.
Αυτές οι απαντήσεις στις επιδράσεις των προηγούμενων πολιτικών σε οικονομικά δεδομένα προκαλούν τις διακυμάνσεις του ρυθμού ανάπτυξης της προσφοράς χρήματος και με τη σειρά τους στους επαναλαμβανόμενους κύκλους άνθησης και ύφεσης.
Παράλληλα, αυτό που θα καθορίσει τη σοβαρότητα της ύφεσης είναι η κατάσταση του συνόλου του πραγματικού πλούτου.
Η παρατεταμένη απερίσκεπτη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική ενδέχεται να υπονομεύσει σοβαρά την πραγματική διαδικασία δημιουργίας πλούτου, καταλήγει η ανάλυση.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών