Τελευταία Νέα
Διεθνή

Roubini: Οι πέντε λόγοι που η Fed «πάγωσε» προς το παρόν τις αυξήσεις επιτοκίων

tags :
Roubini: Οι πέντε λόγοι που η Fed «πάγωσε» προς το παρόν τις αυξήσεις επιτοκίων
Τις αιτίες αλλαγής πολιτικής της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ αναλύει σε άρθρο του ο γνωστός οικονομολόγος, Nouriel Roubini
Τους λόγους για τους οποίους η Fed άλλαξε στάση και κατέστη πολύ πιο ήπια ως προς τις προθέσεις της για τις επικείμενες αυξήσεις επιτοκίων στις ΗΠΑ, αναλύει σε άρθρο του στο Project Syndicate, ο Nouriel Roubini.
Όπως αναφέρει η Fed εξέπληξε πρόσφατα τις αγορές με μια μεγάλη και απροσδόκητη αλλαγή πολιτικής.
Όταν η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Ανοικτής Αγοράς (FOMC) συναντήθηκε τον Δεκέμβριο του 2018, αύξησε το επιτόκιο στο 2,25-2,5% και σημείωσε ότι θα αυξήσει το επιτόκιο αναφοράς τρεις ακόμη φορές στο 3%-3,25% πριν σταματήσει.
Σημείωσε επίσης ότι θα συνεχίσει να μειώνει τον ισολογισμό της, μέσω πωλήσεων κρατικών ομολόγων και ενυπόθηκων χρεογράφων, με τις πωλήσεις να φθάνουν τα 50 δισ. δολάρια μηνιαίως.
Αλλά μόλις έξι εβδομάδες αργότερα, κατά τη συνάντηση της FOMC στα τέλη Ιανουαρίου 2019, η Fed ανέφερε ότι θα σταματήσει τις αυξήσεις των επιτοκίων της για το άμεσο μέλλον και θα αναστείλει την επιθετική μείωση του ισολογισμού της.
Αρκετοί παράγοντες οδήγησαν σε αλλαγή στάσης τη Fed.
Πρώτα απ’ όλα, οι υπεύθυνη χάραξης πολιτικής ταράχθηκαν από την απότομη συρρίκνωση των χρηματοπιστωτικών συνθηκών μετά τη συνεδρίαση του Δεκεμβρίου 2018, η οποία επιτάχυνε την ανοδική πορεία των παγκόσμιων αγορών μετοχών που άρχισε τον Οκτώβριο του 2018. Και οι φόβοι αυτοί επιδεινώθηκαν από την ανατίμηση του δολαρίου και το ενδεχόμενο να υπάρξουν προβλήματα σε ορισμένες πιστωτικές αγορές, κυρίως αυτές δανείων υψηλής απόδοσης αλλά και μεγάλης μόχλευσης.
Δεύτερον, το δεύτερο εξάμηνο του 2018, ο δομικός πληθωρισμός των ΗΠΑ απροσδόκητα να αυξάνεται προς το στόχο του 2% της Fed και μάλιστα άρχισε να μειώνεται στο 1,8%.
Με την αποδυνάμωση των πληθωριστικών προσδοκιών, η Fed αναγκάστηκε να επανεξετάσει το σχέδιο αύξησης των επιτοκίων της, το οποίο βασίστηκε στην πεποίθηση ότι η διαρθρωτικά χαμηλή ανεργία θα οδηγούσε τον πληθωρισμό πάνω από το 2%.
Τρίτον, οι εμπορικοί πόλεμοι του Donald Trump και η επιβράδυνση της ανάπτυξης στην Ευρώπη, την Κίνα, την Ιαπωνία και τις αναδυόμενες αγορές έχουν προκαλέσει ανησυχίες σχετικά με τις προοπτικές ανάπτυξης των Ηνωμένων Πολιτειών, ιδιαίτερα μετά την παρατεταμένη διακοπή λειτουργίας του αμερικανικού δημοσίου στις αρχές του 2019.
Τέταρτον, η Fed έπρεπε να δείξει ότι είναι όντως ανεξάρτητη και δεν υποκύπτει  έναντι των πολιτικών πιέσεων.
Τον Δεκέμβριο 2018, όταν σηματοδότησε περαιτέρω αυξήσεις των επιτοκίων, ο Trump είχε ζητήσει μια παύση.
Όμως, από τότε, η Fed είχε άλλες ανησυχίες, που αφορούσαν την οικονομία και όχι το τι ήθελε ο πρόεδρος των ΗΠΑ.
Πέμπτον, ο Richard Clarida, ένας -σεβαστός οικονομολόγος και εμπειρογνώμονας αγοράς, προσχώρησε στο διοικητικό συμβούλιο της Fed ως αντιπρόεδρος το φθινόπωρο του 2018, ανατρέποντας την ισορροπία του FOMC σε μια πιο «επιθετική» κατεύθυνση.
Πριν από τότε, ο επικεφαλής της Fed Chair Jerome Powell είχε κατορθώσει να ελέγξει πλήρως το διοικητικό συμβούλιο.
Η Fed διαθέτει μία τρόικα, η οποία αποτελείται από τον Powell, τον επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Νέας Υόρκης, John Williams και σε αυτούς προστέθηκε και ο Clarida.
Η προσθήκη του Clarida τη στιγμή, μάλιστα, που ο πληθωρισμός σταμάτησε να ενισχύεται, αποδείχθηκε εξαιρετικά κρίσιμη για την απόφαση της Fed να διακόψει τις αυξήσεις επιτοκίων.
Αρχικά, υποστηρίζει την άποψη του Powell ότι η ισοπέδωση της καμπύλης Phillips (η οποία επιβεβαιώνει μια αντίστροφη σχέση μεταξύ πληθωρισμού και ανεργίας) μπορεί να είναι πιο διαρθρωτική από προσωρινή.
Ορισμένοι ερευνητές της Fed διαφωνούν και δημοσίευσαν ένα έγγραφο που υποστηρίζει ότι η αβεβαιότητα όσον αφορά την καμπύλη Phillips δεν θα πρέπει να εμποδίσει την Fed να εξομαλύνει την αμερικανική νομισματική πολιτική.
Ωστόσο, με την προσθήκη Clarida, η Fed θα είναι πιο διατεθειμένη να επικεντρωθεί στις πραγματικές τάσεις πληθωρισμού, παρά στο επίσημο ποσοστό ανεργίας και τις επιπτώσεις της στα παραδοσιακά μοντέλα.
Επιπλέον, ενώ οι υπάλληλοι της Fed τείνουν να πιστεύουν ότι ο ρυθμός δυνητικής ανάπτυξης της οικονομίας των ΗΠΑ είναι πολύ χαμηλός (περίπου 1,75-2%), ο Clarida, όπως και ο Powell, φαίνεται ανοιχτός στην ιδέα ότι οι φορολογικές περικοπές και οι απορρυθμιστικές πολιτικές του Trump, σε συνδυασμό με το επόμενο κύμα τεχνολογικής καινοτομίας, θα επιτρέψει μια κάπως ισχυρότερη μη πληθωριστική ανάπτυξη.
Τέλος, ο Clarida πρωτοπορεί σε μια εσωτερική στρατηγική αναθεώρηση για να καθορίσει εάν η Fed θα πρέπει να αρχίσει να αντισταθμίζει τον πληθωρισμό κάτω από τον στόχο κατά τη διάρκεια της ύφεσης και της βραδείας ανάκαμψης, επιτρέποντας τον πληθωρισμό πάνω από τον στόχο κατά τη διάρκεια των επεκτατικών περιόδων.
Και παρόλο που η αναθεώρηση βρίσκεται ακόμη σε πρώιμα στάδια, η Fed φαίνεται να έχει υιοθετήσει την ιδέα ότι ο πληθωρισμός πρέπει να επιτρέπεται να υπερβεί το 2% χωρίς να προκαλέσει αμέσως αυστηρότερες συνθήκες.
Συνολικά, αυτοί οι παράγοντες υποδηλώνουν ότι η Fed θα μπορούσε να παραμείνει σε κατάσταση «παγώματος επιτοκίων» για το υπόλοιπο του 2019.
Εξάλλου, ακόμη και μια πρόσφατη μέτρια επιτάχυνση της αύξησης των μισθών δεν φαίνεται να έχει επιφέρει υψηλότερο πληθωρισμό, υπονοώντας ότι η καμπύλη Phillips μπορεί να παραμείνει επίπεδη για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα .
Και δεδομένης της νέας de facto πολιτικής της Fed για στόχευση του μέσου πληθωρισμού κατά τη διάρκεια του επιχειρηματικού κύκλου, μια μέτρια προσωρινή αύξηση του δομικού πληθωρισμού πάνω από 2% δεν θα συνέβαινε αναγκαστικά με τη λήψη μέτρων πολιτικής.
Όμως, ενώ η Fed είναι πιθανότερο να παραμείνει «παγωμένη» για το μεγαλύτερο μέρος του 2019, δεν μπορεί να αποκλειστεί η αύξηση του επιτοκίου προς το τέλος του έτους ή το 2020.
Η επιβράδυνση της ανάπτυξης της Κίνας φαίνεται να ξεκινά και η ανάκαμψη θα μπορούσε να αρχίσει να ενισχύεται τους προσεχείς μήνες, ειδικά εάν οι σημερινές σινοαμερικανικές διαπραγματεύσεις οδηγήσουν σε κλιμάκωση των εμπορικών εντάσεων.
Ομοίως, μια συμφωνία για την αποτροπή ενός οικονομικά καταστροφικού «σκληρού Brexit» θα μπορούσε να είναι ακόμα στο επίκεντρο και είναι πιθανό ότι η επιβράδυνση της ευρωζώνης - ειδικά η Γερμανία - θα αποδειχθεί προσωρινή.
Επιπλέον, οι παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές συνθήκες χαλαρώνουν ως αποτέλεσμα της ανανεωμένης ανοχής της Fed και των άλλων κεντρικών τραπεζών και αυτό θα μπορούσε να μεταφραστεί σε ισχυρότερη εγχώρια ανάπτυξη στις ΗΠΑ.
Πολλά θα εξαρτηθούν από το εάν το Trump απέχει από την έναρξη ενός ξεχωριστού εμπορικού πολέμου κατά της ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας, η οποία θα ξαναγύριζε ξανά τις αγορές μετοχών. Ωστόσο, η απαγόρευση περισσότερων αγώνων πάνω στον αμερικανικό ομοσπονδιακό προϋπολογισμό και το ανώτατο όριο του χρέους - για να μην αναφέρουμε πιθανές διαδικασίες επιβολής μομφής κατά του Trump - οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να γλιτώσουν από σοβαρές εσωτερικές πολιτικές και πολιτικές διαταραχές τους επόμενους μήνες.
Εάν ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ των ΗΠΑ παραμείνει σταθερός φέτος, ενδέχεται να ακολουθήσει κάποια επιτάχυνση της αύξησης των μισθών και του πληθωρισμού των τιμών και ο πυρήνας του πληθωρισμού ενδέχεται να αυξηθεί ακόμη περισσότερο από το στόχο κατά το δεύτερο εξάμηνο του έτους ή το 2020.
Και ενώ η Fed φαίνεται διατεθειμένη να ανεχθεί μια περίοδο με πληθωρισμό που υπερβαίνει τον στόχο, δεν μπορεί να το επιτρέψει να γίνει το νέο status quo.
Σε περίπτωση που το σενάριο αυτό προκύψει αργότερα μέσα στο έτος ή το επόμενο έτος, η Fed θα μπορούσε να αυξήσει το βασικό επιτόκιο κατά 25 μονάδες βάσης πριν εγκατασταθεί σε παρατεταμένη παύση.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, το νέο κανονικό θα είναι ένα αμερικανικό επιτόκιο κοντά ή ακριβώς κάτω από το 3%.

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης