Gatestone Institute: Το γεωπολιτικό πόκερ του Erdogan οδηγεί στην αλλαγή του υπάρχοντος status quo και πιθανή διάλυση του ΝΑΤΟ
Η Τουρκία έχει το δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ και μπορεί η στρατιωτική της σχέση με τη Ρωσία να βρίσκεται ακόμα σε «βρεφικό» στάδιο, ωστόσο υπονομεύει το στρατιωτικό αποτρεπτικό έργο του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας αναφέρει σε ανάλυσή του το think tank Gatestone Institute.
Στις 17 Σεπτεμβρίου 1950, πριν από πάνω από 68 χρόνια, η πρώτη τουρκική ταξιαρχία έφυγε από το λιμάνι του Mersin στις ακτές της Μεσογείου και έφτασε 26 ημέρες αργότερα στο Busan της Κορέας.
Η Τουρκία ήταν η πρώτη χώρα, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία απάντησε στο αίτημα των Ηνωμένων Εθνών για στρατιωτική βοήθεια στη Νότια Κορέα μετά την επίθεση του Βορρά εκείνου του έτους.
Η Τουρκία έστειλε τέσσερις ταξιαρχίες (συνολικά 21.212 στρατιώτες) σε μια χώρα που απέχει 7.785 χιλιόμετρα μακριά της.
Μέχρι το τέλος του Κορεατικού πολέμου, η Τουρκία είχε χάσει 741 στρατιώτες που σκοτώθηκαν στη δράση.
Το νεκροταφείο μνημείων στο Μπουσάν περιβάλλει 462 Τούρκους στρατιώτες.
Όλη αυτή η προσπάθεια της Τουρκίας στόχευε στην ένταξή της στο ΝΑΤΟ, θέση που η Τουρκία κέρδισε τελικά στις 18 Φεβρουαρίου 1952.
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Τουρκία παρέμεινε ένας ισχυρός σύμμαχος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, υπερασπιζόμενη τη νοτιοανατολική πλευρά της συμμαχίας.
Ωστόσο, τα γεγονότα έχουν αλλάξει δραματικά από τότε που η ισλαμική κυβέρνηση του Πρωθυπουργού (τώρα Πρόεδρος) ecep Tayyip Erdoğan ανέλαβε την εξουσία για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 2002.
Η «τουρκική υποχώρηση» δεν έγινε εν μία νυκτί.
Τον Απρίλιο του 2009, οι στρατιωτικές ομάδες από την Τουρκία και τη γειτονική της Συρία του Προέδρου Bashar al-Assad πέρασαν τα σύνορα και επισκέφθηκαν φυλάκια κατά τη διάρκεια κοινών στρατιωτικών ασκήσεων.
Αυτή ήταν η πρώτη φορά που στρατός χώρας μέλος του ΝΑΤΟ προχωρούσε σε στρατιωτικές ασκήσεις με τις δυνάμεις της Συρίας.
Τον Σεπτέμβριο του 2010, οι αεροπορικές δυνάμεις της Τουρκίας και της Κίνας πραγματοποίησαν κοινές ασκήσεις στον τουρκικό εναέριο χώρο.
Και αυτή ήταν η πρώτη φορά που μια αεροπορική δύναμη του ΝΑΤΟ είχε στρατιωτικές ασκήσεις με την Κίνα.
Το 2011, μια έρευνα του Transatlantic Trends αποκάλυψε ότι η Τουρκία ήταν το μέλος του ΝΑΤΟ με τη χαμηλότερη υποστήριξη της συμμαχίας: μόλις 37% (από 53% το 2004).
Το 2012, η Τουρκία προσχώρησε στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO, τα μέλη της οποίας είναι η Ρωσία, η Κίνα, το Καζακστάν, το Κιργιζιστάν, το Τατζικιστάν και το Ουζμπεκιστάν) ως εταίρος διαλόγου.
Το 2017, ένας ανώτερος Κινέζος διπλωμάτης δήλωσε ότι το Πεκίνο ήταν έτοιμο να συζητήσει την ένταξη της Τουρκίας στην SCO.
Τον Σεπτέμβριο του 2013, η Τουρκία ανακοίνωσε ότι είχε επιλέξει μια κινεζική εταιρεία (CPMIEC) για την κατασκευή του πρώτου μεγάλου εύρους συστήματος αεροπορικής και αντιπυραυλικής άμυνας με το πρόγραμμα T-LORAMIDS αξίας 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Η σύμβαση αυτή δεν υλοποιήθηκε, αλλά ο Erdogan στράφηκε στη συνέχεια στον Ρώσο πρόεδρο Vladimir Putinγια αντικατάσταση: το σύστημα αεροπορικής και αντιπυραυλικής άμυνας μεγάλης εμβέλειας S-400.
Παρά την αυξανόμενη πίεση στις ΗΠΑ, τη Δύση και το ΝΑΤΟ, ο Erdogan από τότε αρνήθηκε να εγκαταλείψει τη ρωσική αρχιτεκτονική εναντίον της άμυνας και αντίθετα υπερασπίστηκε με τόλμη την «κυρίαρχη απόφαση της Τουρκίας».
Πρόσφατα, στις 7 Μαρτίου, ο Erdogan δήλωσε ότι η Τουρκία δεν θα γυρίσει ποτέ πίσω από τη συμφωνία πυραύλων S-400.
Πρόσθεσε ακόμη ότι η Άγκυρα μπορεί στη συνέχεια να εξετάσει την αγορά των πιο προηγμένων συστημάτων S-500 που βρίσκονται υπό κατασκευή στη Ρωσία.
Η Ουάσινγκτον εξακολουθεί να προειδοποιεί το σύμμαχό της στο ΝΑΤΟ, ότι η ρωσική συμφωνία θα έχει «σοβαρές συνέπειες».
«Εάν η Τουρκία πάρει τελικά το σύστημα S-400, θα υπάρξουν σοβαρές συνέπειες», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου Charles Summers την Παρασκευή 8 Μαρτίου, λέγοντας ότι θα υπονομεύσει την στρατιωτική σχέση της Αμερικής με την Άγκυρα.
Ο Summers είπε ότι σε αυτές τις συνέπειες περιλαμβάνονται το να μην επιτραπεί στην Τουρκία να αποκτήσει μαχητικά αεροσκάφη τύπου F-35 και το σύστημα πυραυλικής αεραάμυνας Patriot.
Η Τουρκία, μέλος της αμερικανικής πολυεθνικής κοινοπραξίας που κατασκευάζει τον μαχητή νέας γενιάς, το F-35 Lightening II, είχε δεσμευτεί να αγοράσει περισσότερα από 100 αεροσκάφη.
Η επιλογή της Τουρκίας υπέρ της Ρωσίας (και εναντίον του ΝΑΤΟ) θα έχει σίγουρα επιπτώσεις σε πολλά μήκη κύματος.
Οι ΗΠΑ μπορούν ή όχι να αποκαταστήσουν πλήρως την απομάκρυνση της Τουρκίας από την ομάδα του Joint Strike Fighter που κατασκευάζει το F-35.
Αυτή θα είναι μια απόφαση που θα μεταφέρει μαζί της οικονομικούς προβληματισμούς εκτός από στρατιωτικούς και πολιτικούς.
Η Τουρκία, εάν εκδιωχθεί, μπορεί να στραφεί περαιτέρω στη Ρωσία για μια λύση μαχητικών αεροσκαφών επόμενης γενιάς, την οποία ο Putin θα ήταν πολύ χαρούμενος να προσφέρει - και να δημιουργήσει περαιτέρω ρωγμές στο μπλοκ του ΝΑΤΟ, μια κίνηση που πιθανώς πιστεύει ότι η αμερικανική κυβέρνηση (και το ΝΑΤΟ) δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά.
Η μάχη του Erdogan , ωστόσο, έχει ένα πιο σημαντικό μήνυμα προς το ΝΑΤΟ απ 'ό, τι η προμήθεια στρατιωτικών εργαλείων: η γεωστρατηγική ταυτότητα της Τουρκίας.
Το σύστημα αεράμυνας S-400 έχει προηγμένη αρχιτεκτονική εναντίον της άμυνας, ειδικά αν χρησιμοποιείται εναντίον των δυτικών δυνάμεων του (ΝΑΤΟ).
Είναι ένα στοιχειώδες στρατιωτικό γεγονός ότι η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτό το σύστημα ενάντια στη ρωσική επιθετικότητα ή στα ρωσικά όπλα.
Με τη συμφωνία για τους S-400, η Τουρκία απλά λέει στους δυτικούς συμμάχους της, ότι αυτούς θεωρεί απειλή και όχι τη Ρωσία για την ασφάλειά της.
Δεδομένου ότι η Ρωσία θεωρείται ευρέως απειλή για την ασφάλεια στο ΝΑΤΟ, η μοναδικής θέσης της Τουρκίας αναπόφευκτα απαιτεί την αμφισβήτηση της επίσημης ταυτότητας του ΝΑΤΟ.
Η Τουρκία έχει το δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ και η στρατιωτική του σχέση με τη Ρωσία μπορεί να είναι στα νηπιακά της, αλλά υπονομεύει το στρατιωτικό αποτρεπτικό έργο του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας.
Ωστόσο, η Ρωσία δεν θα ήθελε τίποτα περισσότερο από το να δει τη διάλυση μιας στρατιωτικής συμμαχίας, η οποία διασφαλίζει ότι μια «ένοπλη επίθεση εναντίον ενός» μέλους του ΝΑΤΟ «θεωρείται επίθεση εναντίον όλων».
www.bankingnews.gr
Στις 17 Σεπτεμβρίου 1950, πριν από πάνω από 68 χρόνια, η πρώτη τουρκική ταξιαρχία έφυγε από το λιμάνι του Mersin στις ακτές της Μεσογείου και έφτασε 26 ημέρες αργότερα στο Busan της Κορέας.
Η Τουρκία ήταν η πρώτη χώρα, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία απάντησε στο αίτημα των Ηνωμένων Εθνών για στρατιωτική βοήθεια στη Νότια Κορέα μετά την επίθεση του Βορρά εκείνου του έτους.
Η Τουρκία έστειλε τέσσερις ταξιαρχίες (συνολικά 21.212 στρατιώτες) σε μια χώρα που απέχει 7.785 χιλιόμετρα μακριά της.
Μέχρι το τέλος του Κορεατικού πολέμου, η Τουρκία είχε χάσει 741 στρατιώτες που σκοτώθηκαν στη δράση.
Το νεκροταφείο μνημείων στο Μπουσάν περιβάλλει 462 Τούρκους στρατιώτες.
Όλη αυτή η προσπάθεια της Τουρκίας στόχευε στην ένταξή της στο ΝΑΤΟ, θέση που η Τουρκία κέρδισε τελικά στις 18 Φεβρουαρίου 1952.
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Τουρκία παρέμεινε ένας ισχυρός σύμμαχος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, υπερασπιζόμενη τη νοτιοανατολική πλευρά της συμμαχίας.
Ωστόσο, τα γεγονότα έχουν αλλάξει δραματικά από τότε που η ισλαμική κυβέρνηση του Πρωθυπουργού (τώρα Πρόεδρος) ecep Tayyip Erdoğan ανέλαβε την εξουσία για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 2002.
Η «τουρκική υποχώρηση» δεν έγινε εν μία νυκτί.
Τον Απρίλιο του 2009, οι στρατιωτικές ομάδες από την Τουρκία και τη γειτονική της Συρία του Προέδρου Bashar al-Assad πέρασαν τα σύνορα και επισκέφθηκαν φυλάκια κατά τη διάρκεια κοινών στρατιωτικών ασκήσεων.
Αυτή ήταν η πρώτη φορά που στρατός χώρας μέλος του ΝΑΤΟ προχωρούσε σε στρατιωτικές ασκήσεις με τις δυνάμεις της Συρίας.
Τον Σεπτέμβριο του 2010, οι αεροπορικές δυνάμεις της Τουρκίας και της Κίνας πραγματοποίησαν κοινές ασκήσεις στον τουρκικό εναέριο χώρο.
Και αυτή ήταν η πρώτη φορά που μια αεροπορική δύναμη του ΝΑΤΟ είχε στρατιωτικές ασκήσεις με την Κίνα.
Το 2011, μια έρευνα του Transatlantic Trends αποκάλυψε ότι η Τουρκία ήταν το μέλος του ΝΑΤΟ με τη χαμηλότερη υποστήριξη της συμμαχίας: μόλις 37% (από 53% το 2004).
Το 2012, η Τουρκία προσχώρησε στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO, τα μέλη της οποίας είναι η Ρωσία, η Κίνα, το Καζακστάν, το Κιργιζιστάν, το Τατζικιστάν και το Ουζμπεκιστάν) ως εταίρος διαλόγου.
Το 2017, ένας ανώτερος Κινέζος διπλωμάτης δήλωσε ότι το Πεκίνο ήταν έτοιμο να συζητήσει την ένταξη της Τουρκίας στην SCO.
Τον Σεπτέμβριο του 2013, η Τουρκία ανακοίνωσε ότι είχε επιλέξει μια κινεζική εταιρεία (CPMIEC) για την κατασκευή του πρώτου μεγάλου εύρους συστήματος αεροπορικής και αντιπυραυλικής άμυνας με το πρόγραμμα T-LORAMIDS αξίας 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Η σύμβαση αυτή δεν υλοποιήθηκε, αλλά ο Erdogan στράφηκε στη συνέχεια στον Ρώσο πρόεδρο Vladimir Putinγια αντικατάσταση: το σύστημα αεροπορικής και αντιπυραυλικής άμυνας μεγάλης εμβέλειας S-400.
Παρά την αυξανόμενη πίεση στις ΗΠΑ, τη Δύση και το ΝΑΤΟ, ο Erdogan από τότε αρνήθηκε να εγκαταλείψει τη ρωσική αρχιτεκτονική εναντίον της άμυνας και αντίθετα υπερασπίστηκε με τόλμη την «κυρίαρχη απόφαση της Τουρκίας».
Πρόσφατα, στις 7 Μαρτίου, ο Erdogan δήλωσε ότι η Τουρκία δεν θα γυρίσει ποτέ πίσω από τη συμφωνία πυραύλων S-400.
Πρόσθεσε ακόμη ότι η Άγκυρα μπορεί στη συνέχεια να εξετάσει την αγορά των πιο προηγμένων συστημάτων S-500 που βρίσκονται υπό κατασκευή στη Ρωσία.
Η Ουάσινγκτον εξακολουθεί να προειδοποιεί το σύμμαχό της στο ΝΑΤΟ, ότι η ρωσική συμφωνία θα έχει «σοβαρές συνέπειες».
«Εάν η Τουρκία πάρει τελικά το σύστημα S-400, θα υπάρξουν σοβαρές συνέπειες», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου Charles Summers την Παρασκευή 8 Μαρτίου, λέγοντας ότι θα υπονομεύσει την στρατιωτική σχέση της Αμερικής με την Άγκυρα.
Ο Summers είπε ότι σε αυτές τις συνέπειες περιλαμβάνονται το να μην επιτραπεί στην Τουρκία να αποκτήσει μαχητικά αεροσκάφη τύπου F-35 και το σύστημα πυραυλικής αεραάμυνας Patriot.
Η Τουρκία, μέλος της αμερικανικής πολυεθνικής κοινοπραξίας που κατασκευάζει τον μαχητή νέας γενιάς, το F-35 Lightening II, είχε δεσμευτεί να αγοράσει περισσότερα από 100 αεροσκάφη.
Η επιλογή της Τουρκίας υπέρ της Ρωσίας (και εναντίον του ΝΑΤΟ) θα έχει σίγουρα επιπτώσεις σε πολλά μήκη κύματος.
Οι ΗΠΑ μπορούν ή όχι να αποκαταστήσουν πλήρως την απομάκρυνση της Τουρκίας από την ομάδα του Joint Strike Fighter που κατασκευάζει το F-35.
Αυτή θα είναι μια απόφαση που θα μεταφέρει μαζί της οικονομικούς προβληματισμούς εκτός από στρατιωτικούς και πολιτικούς.
Η Τουρκία, εάν εκδιωχθεί, μπορεί να στραφεί περαιτέρω στη Ρωσία για μια λύση μαχητικών αεροσκαφών επόμενης γενιάς, την οποία ο Putin θα ήταν πολύ χαρούμενος να προσφέρει - και να δημιουργήσει περαιτέρω ρωγμές στο μπλοκ του ΝΑΤΟ, μια κίνηση που πιθανώς πιστεύει ότι η αμερικανική κυβέρνηση (και το ΝΑΤΟ) δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά.
Η μάχη του Erdogan , ωστόσο, έχει ένα πιο σημαντικό μήνυμα προς το ΝΑΤΟ απ 'ό, τι η προμήθεια στρατιωτικών εργαλείων: η γεωστρατηγική ταυτότητα της Τουρκίας.
Το σύστημα αεράμυνας S-400 έχει προηγμένη αρχιτεκτονική εναντίον της άμυνας, ειδικά αν χρησιμοποιείται εναντίον των δυτικών δυνάμεων του (ΝΑΤΟ).
Είναι ένα στοιχειώδες στρατιωτικό γεγονός ότι η Τουρκία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτό το σύστημα ενάντια στη ρωσική επιθετικότητα ή στα ρωσικά όπλα.
Με τη συμφωνία για τους S-400, η Τουρκία απλά λέει στους δυτικούς συμμάχους της, ότι αυτούς θεωρεί απειλή και όχι τη Ρωσία για την ασφάλειά της.
Δεδομένου ότι η Ρωσία θεωρείται ευρέως απειλή για την ασφάλεια στο ΝΑΤΟ, η μοναδικής θέσης της Τουρκίας αναπόφευκτα απαιτεί την αμφισβήτηση της επίσημης ταυτότητας του ΝΑΤΟ.
Η Τουρκία έχει το δεύτερο μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ και η στρατιωτική του σχέση με τη Ρωσία μπορεί να είναι στα νηπιακά της, αλλά υπονομεύει το στρατιωτικό αποτρεπτικό έργο του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας.
Ωστόσο, η Ρωσία δεν θα ήθελε τίποτα περισσότερο από το να δει τη διάλυση μιας στρατιωτικής συμμαχίας, η οποία διασφαλίζει ότι μια «ένοπλη επίθεση εναντίον ενός» μέλους του ΝΑΤΟ «θεωρείται επίθεση εναντίον όλων».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών