Mises Institute: Ευκαιρία για τη Γαλλία το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» - Στόχος να υπάρξει ένα «Frexit»
Με τις διαμαρτυρίες του κινήματος «κίτρινα γιλέκα» να λαμβάνουν χώρα για περισσότερο από τρεις μήνες, η βιωσιμότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως πολιτική οντότητα έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση.
Πράγματι, η ΕΕ έχει περάσει από τις οικονομικές και πολιτικές αναταραχές που ξέσπασαν από την κρίση της ευρωζώνης το 2009.
Το 2016, η ΕΕ έζησε πολιτικό σεισμό όταν έλαβε χώρα το δημοψήφισμα του Brexit και οι βρετανοί ψηφοφόροι αποφάσισαν ότι ήρθε η ώρα να εγκαταλείψει το Ηνωμένο Βασίλειο ΕΕ.
Σε κάποιο βαθμό, η ψήφος Brexit ήταν μια εκδήλωση του βρετανικού λαϊκισμού.
Τώρα, οι Γάλλοι λαϊκιστές έχουν γίνει γνωστοί με τη μορφή του κινήματος «κίτρινα γιλέκα».
Αλλά ποιες είναι οι συνέπειες αυτού του γεγονότος; αναρωτιέται σε ανάλυσή του το think tank Mises Institute.
Η Γαλλία δεν είναι ακριβώς στην καλύτερη οικονομική της φάση.
Το ποσοστό ανεργίας κυμάνθηκε γύρω στο 9% με 10% κατά την τελευταία δεκαετία.
Το κόστος ζωής έχει αυξηθεί σημαντικά χάρη στις κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις.
Έτσι, η αποτυχημένη πρόταση φόρου για το φυσικό αέριο του προέδρου Macron, η οποία θα έβλαπτε σκληρά την εργατική τάξη, επιδεινώνει μόνο την οικονομική κατάσταση της Γαλλίας.
Και αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Σύμφωνα με έρευνες του Ινστιτούτου Molinari, η φορολογική επιβάρυνση των «τυπικών εργαζομένων» στη Γαλλία είναι υψηλότερη από ό, τι ένας από τους ευρωπαίους ομολόγους τους.
Ο δημοσιονομικός περιορισμός δεν ήταν το ισχυρό κόμμα της Γαλλίας, καθώς οι κυβερνητικές δαπάνες αντιπροσωπεύουν το 56% του ΑΕΠ.
Στο ρυθμιστικό μέτωπο, η Γαλλία είναι ένα χάος.
Ο κώδικάς του, ένα νομοθετικό τερατούργημα 1.600 σελίδων και 10.000 άρθρων, έχει περιορίσει σημαντικά την αγορά εργασίας του.
Σύμφωνα με τον Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας του Ιδρύματος Heritage του 2019, το αποτέλεσμα της Γαλλικής Ελευθερίας Εργασίας είναι πολύ κοντά στην κατηγορία των «καταπιεσμένων».
Σε μια σκληρή συστροφή της ειρωνείας, η Γαλλία επέστρεψε στην μοναρχική πολιτική της οικονομία, που κυριαρχείται από ένα παρεμβατικό κράτος που ρυθμίζει, επιδοτεί και ελέγχει σε μεγάλο βαθμό ορισμένους τομείς της οικονομίας.
Δυστυχώς, πολλά μέλη του κινήματος «κίτρινα γιλέκα» δεν έχουν δει «τον ελέφαντα στο δωμάτιο» που είναι ο γαλλικός κρατισμός.
Μπορεί η λανθασμένη ιδεολογία να εκτροχιάσει το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων»;
Ο Claudio Grass σημείωσε πως το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» οι διαδηλωτές δεν έχουν «ενιαίες ή ομοιογενείς πολιτικές πεποιθήσεις, κόμματα ή ιδεολογικά κίνητρα».
Στην πραγματικότητα, μερικά από τα αιτήματά τους είναι αρκετά αντιφατικά και έχουν αντίκτυπο στο κρατισμό.
Όταν ρίχνουμε μια ματιά στα αιτήματα των κίτρινων γιλέκων, αναφέρονται σε μια πλειάδα θεμάτων.
Από τις φορολογικές περικοπές για την εργατική τάξη, τον έλεγχο μίσθωσης και τον αυξημένο κατώτατο μισθό, αυτή η κίνηση είναι η ενσάρκωση της ιδεολογικής ασυνέπειας.
Ωστόσο, το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» δεν είναι, φυσικά, καταδικασμένο, καθώς υπάρχει πάντα μια «ασημένια επένδυση» σε πολιτικές κρίσεις όπως αυτές.
Η «ασημένια επένδυση» της αποκέντρωσης
Το κίτρινο κίνημα των γιλέκων παρουσιάζει μια χρυσή ευκαιρία να τοποθετηθούν οι ιδέες της αποκέντρωσης.
Με άλλα λόγια, αυτό το κίνημα πρέπει πρώτα να στραφεί σε ένα είδος «Frexit» που υπογραμμίζει την απόσυρση από την ΕΕ.
Αλλά, όπως και το Brexit, η Γαλλία δεν πρέπει να σταματήσει μόνο με την αποχώρησή της από την ΕΕ.
Όπως τόνισε ο Philip Booth με το Ηνωμένο Βασίλειο, οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Βρετανία και η Γαλλία εξακολουθούν να έχουν πολύ δρόμο να διανύσουν για να κάνουν πιο φιλελεύθερες τις οικονομίες τους.
Το να πεισθούν εκατομμύρια Γάλλοι έτσι ώστε να επιτευχθεί κάποια πολιτική συναίνεση που να ευνοεί τις ελεύθερες αγορές εξακολουθεί να είναι κάτι δύσκολο στο σημερινό κλίμα του παρεμβατισμού. Αντί να εμπλακούν στις ιδεολογικές περιπλοκές της προώθησης δραστικών αλλαγών στη γαλλική πολιτική οικονομία, θα πρέπει να επικεντρωθούν σε πιο ριζοσπαστικές μορφές αποκέντρωσης.
Προτάσεις που περιλαμβάνουν την αποκέντρωση του κράτους πρόνοιας θα πρέπει προφανώς να βρίσκονται στο τραπέζι.
Αλλά γιατί να σταματήσουμε εκεί;
Οι Γάλλοι πρέπει να ακούσουν τα αποσχιστικά κινήματα που λαμβάνουν χώρα σε περιοχές όπως η Βρετάνη και η Γαλλική Καταλονία και να τους αφήσουν να φύγουν.
Ο 20ός αιώνας χαρακτηρίστηκε από την άνοδο του υπερ-συγκεντρωτισμού και του κρατικού παρεμβατισμού σε όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ζωής.
Η Γαλλία μπορεί να απελευθερωθεί από αυτόν τον κύκλο συγκέντρωσης, πραγματοποιώντας το δικό της Frexit και στη συνέχεια διευκολύνοντας τις αποσχιστικές κινήσεις μέσα στα παραδοσιακά εθνικά σύνορά της.
Ο 21ος αιώνας δεν χρειάζεται να επαναλάβει τα λάθη του 20ού αιώνα.
www.bankingnews.gr
Πράγματι, η ΕΕ έχει περάσει από τις οικονομικές και πολιτικές αναταραχές που ξέσπασαν από την κρίση της ευρωζώνης το 2009.
Το 2016, η ΕΕ έζησε πολιτικό σεισμό όταν έλαβε χώρα το δημοψήφισμα του Brexit και οι βρετανοί ψηφοφόροι αποφάσισαν ότι ήρθε η ώρα να εγκαταλείψει το Ηνωμένο Βασίλειο ΕΕ.
Σε κάποιο βαθμό, η ψήφος Brexit ήταν μια εκδήλωση του βρετανικού λαϊκισμού.
Τώρα, οι Γάλλοι λαϊκιστές έχουν γίνει γνωστοί με τη μορφή του κινήματος «κίτρινα γιλέκα».
Αλλά ποιες είναι οι συνέπειες αυτού του γεγονότος; αναρωτιέται σε ανάλυσή του το think tank Mises Institute.
Η Γαλλία δεν είναι ακριβώς στην καλύτερη οικονομική της φάση.
Το ποσοστό ανεργίας κυμάνθηκε γύρω στο 9% με 10% κατά την τελευταία δεκαετία.
Το κόστος ζωής έχει αυξηθεί σημαντικά χάρη στις κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις.
Έτσι, η αποτυχημένη πρόταση φόρου για το φυσικό αέριο του προέδρου Macron, η οποία θα έβλαπτε σκληρά την εργατική τάξη, επιδεινώνει μόνο την οικονομική κατάσταση της Γαλλίας.
Και αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Σύμφωνα με έρευνες του Ινστιτούτου Molinari, η φορολογική επιβάρυνση των «τυπικών εργαζομένων» στη Γαλλία είναι υψηλότερη από ό, τι ένας από τους ευρωπαίους ομολόγους τους.
Ο δημοσιονομικός περιορισμός δεν ήταν το ισχυρό κόμμα της Γαλλίας, καθώς οι κυβερνητικές δαπάνες αντιπροσωπεύουν το 56% του ΑΕΠ.
Στο ρυθμιστικό μέτωπο, η Γαλλία είναι ένα χάος.
Ο κώδικάς του, ένα νομοθετικό τερατούργημα 1.600 σελίδων και 10.000 άρθρων, έχει περιορίσει σημαντικά την αγορά εργασίας του.
Σύμφωνα με τον Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας του Ιδρύματος Heritage του 2019, το αποτέλεσμα της Γαλλικής Ελευθερίας Εργασίας είναι πολύ κοντά στην κατηγορία των «καταπιεσμένων».
Σε μια σκληρή συστροφή της ειρωνείας, η Γαλλία επέστρεψε στην μοναρχική πολιτική της οικονομία, που κυριαρχείται από ένα παρεμβατικό κράτος που ρυθμίζει, επιδοτεί και ελέγχει σε μεγάλο βαθμό ορισμένους τομείς της οικονομίας.
Δυστυχώς, πολλά μέλη του κινήματος «κίτρινα γιλέκα» δεν έχουν δει «τον ελέφαντα στο δωμάτιο» που είναι ο γαλλικός κρατισμός.
Μπορεί η λανθασμένη ιδεολογία να εκτροχιάσει το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων»;
Ο Claudio Grass σημείωσε πως το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» οι διαδηλωτές δεν έχουν «ενιαίες ή ομοιογενείς πολιτικές πεποιθήσεις, κόμματα ή ιδεολογικά κίνητρα».
Στην πραγματικότητα, μερικά από τα αιτήματά τους είναι αρκετά αντιφατικά και έχουν αντίκτυπο στο κρατισμό.
Όταν ρίχνουμε μια ματιά στα αιτήματα των κίτρινων γιλέκων, αναφέρονται σε μια πλειάδα θεμάτων.
Από τις φορολογικές περικοπές για την εργατική τάξη, τον έλεγχο μίσθωσης και τον αυξημένο κατώτατο μισθό, αυτή η κίνηση είναι η ενσάρκωση της ιδεολογικής ασυνέπειας.
Ωστόσο, το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» δεν είναι, φυσικά, καταδικασμένο, καθώς υπάρχει πάντα μια «ασημένια επένδυση» σε πολιτικές κρίσεις όπως αυτές.
Η «ασημένια επένδυση» της αποκέντρωσης
Το κίτρινο κίνημα των γιλέκων παρουσιάζει μια χρυσή ευκαιρία να τοποθετηθούν οι ιδέες της αποκέντρωσης.
Με άλλα λόγια, αυτό το κίνημα πρέπει πρώτα να στραφεί σε ένα είδος «Frexit» που υπογραμμίζει την απόσυρση από την ΕΕ.
Αλλά, όπως και το Brexit, η Γαλλία δεν πρέπει να σταματήσει μόνο με την αποχώρησή της από την ΕΕ.
Όπως τόνισε ο Philip Booth με το Ηνωμένο Βασίλειο, οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Βρετανία και η Γαλλία εξακολουθούν να έχουν πολύ δρόμο να διανύσουν για να κάνουν πιο φιλελεύθερες τις οικονομίες τους.
Το να πεισθούν εκατομμύρια Γάλλοι έτσι ώστε να επιτευχθεί κάποια πολιτική συναίνεση που να ευνοεί τις ελεύθερες αγορές εξακολουθεί να είναι κάτι δύσκολο στο σημερινό κλίμα του παρεμβατισμού. Αντί να εμπλακούν στις ιδεολογικές περιπλοκές της προώθησης δραστικών αλλαγών στη γαλλική πολιτική οικονομία, θα πρέπει να επικεντρωθούν σε πιο ριζοσπαστικές μορφές αποκέντρωσης.
Προτάσεις που περιλαμβάνουν την αποκέντρωση του κράτους πρόνοιας θα πρέπει προφανώς να βρίσκονται στο τραπέζι.
Αλλά γιατί να σταματήσουμε εκεί;
Οι Γάλλοι πρέπει να ακούσουν τα αποσχιστικά κινήματα που λαμβάνουν χώρα σε περιοχές όπως η Βρετάνη και η Γαλλική Καταλονία και να τους αφήσουν να φύγουν.
Ο 20ός αιώνας χαρακτηρίστηκε από την άνοδο του υπερ-συγκεντρωτισμού και του κρατικού παρεμβατισμού σε όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ζωής.
Η Γαλλία μπορεί να απελευθερωθεί από αυτόν τον κύκλο συγκέντρωσης, πραγματοποιώντας το δικό της Frexit και στη συνέχεια διευκολύνοντας τις αποσχιστικές κινήσεις μέσα στα παραδοσιακά εθνικά σύνορά της.
Ο 21ος αιώνας δεν χρειάζεται να επαναλάβει τα λάθη του 20ού αιώνα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών