Τελευταία Νέα
Άμυνα – Διπλωματία

Strategic Culture: Ο νέος «δρόμος του μεταξιού» ενώνει Κίνα και Ευρώπη - Σε δύσκολη θέση οι ΗΠΑ

tags :
Strategic Culture: Ο νέος «δρόμος του μεταξιού» ενώνει Κίνα και Ευρώπη - Σε δύσκολη θέση οι ΗΠΑ
Strategic Culture: Ο νέος «δρόμος του μεταξιού» ενώνει Κίνα και Ευρώπη - Σε δύσκολη θέση οι ΗΠΑ
Ο πολυπολικός μετασχηματισμός που συμβαίνει σε ολόκληρη την ευρασιατική ήπειρο επιβεβαιώνει τη βιομηχανική και διπλωματική συνεργασία μεταξύ της Κίνας και της ευρωπαϊκής ηπείρου παρά την ισχυρή αντίθεση από τις Ηνωμένες Πολιτείες αναφέρει σε ανάλυσή του το think tank Strategic Culture Foundation.
Η επίσκεψη του Xi Jinping στην Ευρώπη επιβεβαιώνει αυτό που πολλοί αναλυτές έχουν τονίσει τους τελευταίους μήνες και χρόνια, δηλαδή την πραγματικότητα μιας συνεχιζόμενης παγκόσμιας μεταμόρφωσης ενός κόσμου που κυριαρχείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες σε ένα πλουραλιστικό που αποτελείται από διαφορετικές δυνάμεις που ομαδοποιούν συλλογικά πολυπολικό κόσμο.
Ως εκ τούτου, η Ευρώπη βρίσκεται σε μια «περίεργη» θέση μεταξύ των παλαιών σχέσεών της με τις Ηνωμένες Πολιτείες αφενός και της νεοσυσταθείσας Ευρασίας που εισάγεται από τη Ρωσία και την Κίνα από την άλλη.
Χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία, αλλά ακόμη και το Ηνωμένο Βασίλειο, εφάρμοσαν εδώ και καιρό εμπορικές πολιτικές που ενθαρρύνουν την σύζευξη με τις χώρες της Ευρασιατικής ηπείρου.
Το 2015, το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν από τις πρώτες δυτικές χώρες που εντάχθηκαν στην Ασιατική Τράπεζα Επενδύσεων Υποδομών της Κίνας (AIIB), η οποία χρηματοδοτεί έργα της πρωτοβουλίας Belt and Road Initiative (BRI).
Το μεγαλεπήβολο σχέδιο του Πεκίνου (BRI) ξεκίνησε το 2014 με τον φιλόδοξο στόχο της ενσωμάτωσης του εμπορίου μεταξύ Κίνας και Ευρώπης μέσω θαλάσσιων και ηπειρωτικών δρόμων, με τη διαδικασία ενσωμάτωσης όλων των χωρών μεταξύ τους με έργα υποδομών.
Η ιδέα, ως φυσική ενοποίηση του εμπορίου, είναι να συντομευθούν οι χρόνοι παράδοσης των εμπορευμάτων σιδηροδρομικώς και να ενσωματωθούν οι θαλάσσιες διαδρομές.
Το έργο καλύπτει όχι μόνο τους λιμένες και τις σιδηροδρομικές γραμμές, αλλά και την κατασκευή τεχνολογικών υποδομών για την επίτευξη παγκόσμιας διασυνδεσιμότητας με την τεχνολογία 5G που ανέπτυξε ο κινεζικός τεχνολογικός γίγαντας Huawei.
Η Γερμανία και η Γαλλία έχουν εδώ και χρόνια εμβαθύνει τις σχέσεις τους με το Πεκίνο.
Ειδικότερα, το Παρίσι διαθέτει ιστορικούς δεσμούς με την Κίνα, οι οποίοι απορρέουν από την πυρηνική συνεργασία μεταξύ της Γενικής Nuclear Power Group (CGNPC) και της Électricité de France (EDF) που εκτείνεται μέχρι το 1978, καθώς και της αεροναυπηγικής μεταξύ της Airbus και των κινεζικών αεροπορικών εταιρειών από το 1985.
Η Ιταλία έχει προσεγγίσει τους τελευταίους μήνες τo Πεκίνο, ως αποτέλεσμα της νέας κυβέρνησης που αποτελείται από τη Lega και το Five Star Movement (M5S).
Η απόφαση να υπογράψει μνημόνιο συμφωνίας μεταξύ του Πεκίνου και της Ρώμης υπογραμμίζει τον τρόπο με τον οποίο η νέα κυβέρνηση επιθυμεί να διατηρήσει μια ισορροπημένη θέση μεταξύ της Ουάσινγκτον και του Πεκίνου σε ορισμένους τομείς.
Αυτή είναι ακριβώς η προσέγγιση της Γερμανίας, η οποία έχει επιλέξει να συνεχίσει να εμβαθύνει τους δεσμούς της με τη Μόσχα και τον αγωγό  Nord Stream 2, παρά την πίεση της Ουάσινγκτον.
Επιπλέον, τόσο η Γερμανία όσο και η Ιταλία έχουν επιβεβαιώσει ότι θέλουν να βασίζονται σε Huawei για την εφαρμογή και τη διαχείριση της τεχνολογίας 5G, η οποία είναι θεμελιώδης για έναν κόσμο που κυριαρχείται από το διαδίκτυο των πραγμάτων (internet of things).
Οι αποφάσεις της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας να συνεχίσουν τη συνεργασία τους με τη Μόσχα και το Πεκίνο σε διάφορους τομείς έρχεται σε αντίθεση με το αφήγημα που προωθείται από τα μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ  που κινδυνολογούν σε μια προσπάθεια να αποθαρρύνουν τους Ευρωπαίους πολιτικούς να ενεργούν προς το συμφέρον των χωρών τους και με τη Ρωσία και την Κίνα.
Αυτό που η Ουάσιγκτον εξακολουθεί να παρερμηνεύει είναι γιατί ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες είναι τόσο αποφασισμένες να αγκαλιάσουν τις ευκαιρίες που προσφέρει η Ανατολή.
Το πρόσφατο παράδειγμα της Ιταλίας είναι αρκετά εύκολο να κατανοηθεί.
Οι Ιταλοί ελπίζουν ότι η ΒΡΙ θα παράσχει τα αναγκαία κίνητρα στην παραγωγική τους βιομηχανία, η οποία βρίσκεται στα ύψη των τελευταίων ετών.
Η επιθυμία για κινεζική πρωτεύουσα να δώσει ώθηση στην εξαγωγή των προϊόντων που παράγονται στην Ιταλία είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από την προτεινόμενη συμφωνία μεταξύ Πεκίνου και Ρώμης.
Εκτός από την προφανή και φυσική επιθυμία για κεφάλαιο, υπάρχει επίσης η ιδέα της εξασφάλισης ενεργειακού εφοδιασμού, όπως κάνει η Γερμανία με την κατασκευή του Nord Stream 2 με τη Ρωσία.
Παρά την ισχυρή αντιπολίτευση των ΗΠΑ, το Βερολίνο ευνόησε το δικό του εθνικό ενδιαφέρον για διαφοροποίηση της ενέργειας, αποφεύγοντας να δεχθεί πιέσεις από την Ουάσινγκτον, η οποία θέλησε η Γερμανία να βασιστεί στο LNG που τροφοδοτείται από τις ΗΠΑ σε υπερβολική τιμή σε σύγκριση με το ρωσικό φυσικό αέριο.
Υπάρχουν εντυπωσιακές αποκλίσεις μεταξύ των πολιτικών της Ευρώπης, ειδικά εάν εξετάσουμε τις σχέσεις μεταξύ του Macron και του Salvini ή εκείνες που αφορούν την May και τους ευρωπαίους συναδέλφους της.
Ακόμα και μεταξύ της Merkel και τουMacron φαίνεται να υπάρχουν σημαντικές τριβές γύρω από την ενεργειακή ανεξαρτησία.
Ωστόσο, παρά τις προφανείς αποκλίσεις, το επικρατούμενο θέμα στην τελική ανάλυση είναι το να επιθυμούμε να ξεφύγουμε από την ασφυκτική κυριαρχία της Ουάσιγκτον υπέρ μιας μεγαλύτερης συμμετοχής στην έννοια ενός πολυπολικού κόσμου.
Οι χώρες της Βαλτικής και η Πολωνία φαίνεται να προσφέρουν τις καλύτερες προκλήσεις στους ιθύνοντες των ΗΠΑ να προσπαθήσουν να επηρεάσουν τη συζήτηση στην γηραιά ήπειρο σχετικά με τους δεσμούς της με την Ανατολή.
Οι τεχνητές κρίσεις που δημιουργήθηκαν στην Ουκρανία, τη Συρία και τη Βενεζουέλα χρησιμεύουν επίσης ως εργαλεία για τη διάσπαση των ευρωπαίων ηγετών σε αντίπαλα στρατόπεδα, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για την εξάλειψη της ευρωπαϊκής συνεργασίας με την Ανατολή.
Δεν είναι τυχαίο ότι για τους στρατηγικούς των ΗΠΑ οι δύο μεγαλύτεροι κίνδυνοι έγκειται στη δυνατότητα της Μόσχας και του Πεκίνου ή της Μόσχας και του Βερολίνου να συνεργαστούν και να συντονίσουν τις προσπάθειές τους.
 Το τρίγωνο Βερολίνο-Μόσχα-Πεκίνο, με την προσθήκη της Ρώμης και του Παρισιού, αντιπροσωπεύει ένα σενάριο για την Ουάσινγκτον, το οποίο είναι πρωτοφανές όσον αφορά την πρόκλησή του για την ηγεμονία των ΗΠΑ στην Ευρώπη.
Ο Wang Yiwei, Ανώτερος Ερευνητής στο Κέντρο για την Κίνα και την Παγκοσμιοποίηση, κατά τη διάρκεια της ιστορικής επίσκεψης του Xi Jinping στη Ρώμη εξέφρασε συγκεκριμένα την μεταβαλλόμενη παγκόσμια τάξη:
«Με το σχέδιο συνεργασίας 16 + 1 μεταξύ των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και της Κίνας, αρκετές χώρες υπέγραψαν μνημόνια συμφωνίας με την Κίνα για την από κοινού δημιουργία της BIS.
Μέχρι στιγμής, οι κυβερνήσεις 16 χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης έχουν υπογράψει μνημόνια συμφωνίας για την BIS συνεργασία με την Κίνα.
Επί του παρόντος, έχουν συναφθεί 171 συμφωνίες συνεργασίας με 123 χώρες και 29 διεθνείς οργανισμούς στο πλαίσιο του BIS».

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης