Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προετοιμάζεται να ανταποκριθεί στην επιβράδυνση με περισσότερα νομισματικά κίνητρα
Η οικονομική επιβράδυνση στην Ευρωζώνη αποδεικνύεται «πεδίο δόξης λαμπρό» για τους επίδοξους διαδόχους του Mario Draghi στο «τιμόνι» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προετοιμάζεται να ανταποκριθεί στην επιβράδυνση με περισσότερα νομισματικά κίνητρα, πιθανότατα υπερβαίνοντας τη δέσμευσή της να διατηρήσει τα επιτόκια σε χαμηλά επίπεδα πέρα από τα τέλη του 2019 και περαιτέρω το 2020 - πολύ πέρα από τη λήξη της θητείας του Draghi, σημειώνουν οι Financial Times.
Στην περίπτωση, που η ισχνή ανάπτυξη παραμείνει ως κατάσταση, όσοι διαδεχθούν τον Draghi θα πρέπει να δείξουν τι μπορούν να προσφέρουν.
Από τότε που πήρε το «τιμόνι» στον νομισματικό πυλώνα της Ευρωζώνης το 2011, ο Draghi και τα μέλη του εσωτερικού κύκλου του ενήργησαν επιθετικά για να συγκρατήσουν μια συχνά ανόμοια νομισματική ένωση.
Η επικράτηση της κυριαρχίας του οφείλεται στο γεγονός ότι, κατά καιρούς οι επικεφαλής των κεντρικών τραπεζών της περιφέρειας ανέλαβαν τον ρόλο τους στη χάραξη πολιτικής.
Η επικείμενη αποχώρηση του ανθρώπου που έχει διαμορφώσει τη νομισματική πολιτική της Ευρωζώνης τα τελευταία οκτώ χρόνια δίνει στην ΕΚΤ την ευκαιρία να αναζητήσει νέες ιδέες.
Λίγους μήνες πριν η απόφαση ληφθεί από τους αρχηγούς κρατών της ΕΕ σε μια σύνοδο κορυφής στα μέσα Ιουνίου, μερικοί από τους κορυφαίους υποψηφίους «απομακρύνονται από τη σκιά της Ιταλίας» για να προσελκύσουν την προσοχή των εθνικών πρωτευουσών.
Από τους κορυφαίους υποψηφίους, μόνο ο Benoit Coeuré, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της τράπεζας, υπήρξε βασικός παράγων στην αντίδραση κατά της κρίσης την εποχή του Draghi.
Ο Coeuré, με τη φήμη της κατανόησης των χρηματοπιστωτικών αγορών της περιοχής και της πολιτικής δυναμικής μεταξύ Βερολίνου και Παρισιού, είναι ο προτιμώμενος υποψήφιος πολλών παρατηρητών της ΕΚΤ και θα αποτελεί συνέχεια της πολιτικής Draghi.
Το μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ «βοήθησε» την ΕΚΤ να καταπολεμήσει τις οικονομικές δυσκολίες της Ευρωζώνης, δήλωσε ο Frederik Ducrozet, οικονομολόγος της Pictet Wealth Management.
Ωστόσο, ενδέχεται να μην έχει την απαραίτητη πολιτική υποστήριξη για να παρακάμψει τους νόμους της ΕΕ που εμποδίζουν τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου να υπηρετούν περισσότερα από οκτώ χρόνια στο εκτελεστικό συμβούλιο της τράπεζας.
Μια από τις κύριες συζητήσεις είναι μια ιδέα που προτάθηκε φέτος από τον κυβερνήτη της Τράπεζας της Γαλλίας François Villeroy de Galha περί υιοθέτησης ενός κλιμακωτού επιτοκίου, αλλά δεν έχει κερδίσει έδαφος μέχρι στιγμής.
Ως άλλη πηγή τόνωσης παρουσιάζεται η λελογισμένη υπέρβαση του στόχου 2% για τον πληθωρισμό.
Αυτή η ιδέα προτάθηκε από τον επικεφαλής της Τράπεζας της Φινλανδία Olli Rehn.
«Η πιο πρόσφατη επικαιροποίηση της στρατηγικής νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ πραγματοποιήθηκε το 2003 - πριν από τη χρηματοπιστωτική κρίση και άλλα μεταγενέστερα γεγονότα και αλλαγές» δήλωσε ο Rehn.
Πρόσθεσε ότι, μία αναθεώρηση δεν θα έθετε ζήτημα γενικότερης αλλαγής της πολιτικής γιατί η τράπεζα στοχεύει σε χαμηλά επίπεδα του πληθωρισμού και αντ 'αυτού θα επικεντρωθεί σε κατευθυντήριες αρχές, βασικές παραδοχές και εργαλεία που χρησιμοποιούνται για την εφαρμογή της νομισματικής πολιτικής.
Οι παρατηρητές της ΕΚΤ βλέπουν την ιδέα της αναθεώρησης ως ευπρόσδεκτη, αλλά πιστεύουν ότι οποιαδήποτε αλλαγή θα χρειαστεί χρόνια.
«Ο επαναπροσδιορισμός του στόχου κάτω από το 2%, συζητήθηκε εκτενώς πριν εγκριθεί επισήμως το 2003», δήλωσε ο Ducrozet.
«Αυτού του είδους η αλλαγή θα μπορούσε να διαρκέσει ακόμα περισσότερο, ή θα μπορούσε να σημαίνει πως μια άλλη μεγάλη κρίση είναι απαραίτητη για να μπορέσει η ΕΚΤ να ξεκινήσει ένα τέτοιο κβαντικό άλμα», σημείωσε.
Στη μάχη για τη διαδοχή βρίσκεται και ο πρόεδρος της Bundesbank Jens Weidmann και ο πρώην επικεφαλής της Τράπεζας της Φινλανδίας Erkki Liikanen, ο οποίος διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην αναμόρφωση του τραπεζικού συστήματος μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση.
Ο διορισμός του Weidmann θα σηματοδοτήσει σημαντική αλλαγή από την εποχή του Draghi, ενώ ο Liikanen θεωρείται ότι προσφέρει μεγαλύτερη συνέχεια στην πολιτική του Ιταλού τραπεζίτη.
Πάντως όποιος και να είναι, θα έχει δύσκολο έργο, καθώς θα πρέπει να ενεργεί αποφασιστικά και αξιόπιστα, όπως ο Draghi, σύμφωνα με τον Seamus Mac Gorain, της JPMorgan.
«Μπορεί να χρειαστεί να καταβάλουν μεγαλύτερες προσπάθειες για την οικοδόμηση μιας συναίνεσης και έτσι να ενεργήσουν λιγότερο αποφασιστικά, γεγονός ανησυχητικό, δεδομένου ότι τα οικονομικά και πολιτικά σύννεφα της καταιγίδας βρίσκονται πάνω από την ευρωζώνη», σημειώνει.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προετοιμάζεται να ανταποκριθεί στην επιβράδυνση με περισσότερα νομισματικά κίνητρα, πιθανότατα υπερβαίνοντας τη δέσμευσή της να διατηρήσει τα επιτόκια σε χαμηλά επίπεδα πέρα από τα τέλη του 2019 και περαιτέρω το 2020 - πολύ πέρα από τη λήξη της θητείας του Draghi, σημειώνουν οι Financial Times.
Στην περίπτωση, που η ισχνή ανάπτυξη παραμείνει ως κατάσταση, όσοι διαδεχθούν τον Draghi θα πρέπει να δείξουν τι μπορούν να προσφέρουν.
Από τότε που πήρε το «τιμόνι» στον νομισματικό πυλώνα της Ευρωζώνης το 2011, ο Draghi και τα μέλη του εσωτερικού κύκλου του ενήργησαν επιθετικά για να συγκρατήσουν μια συχνά ανόμοια νομισματική ένωση.
Η επικράτηση της κυριαρχίας του οφείλεται στο γεγονός ότι, κατά καιρούς οι επικεφαλής των κεντρικών τραπεζών της περιφέρειας ανέλαβαν τον ρόλο τους στη χάραξη πολιτικής.
Η επικείμενη αποχώρηση του ανθρώπου που έχει διαμορφώσει τη νομισματική πολιτική της Ευρωζώνης τα τελευταία οκτώ χρόνια δίνει στην ΕΚΤ την ευκαιρία να αναζητήσει νέες ιδέες.
Λίγους μήνες πριν η απόφαση ληφθεί από τους αρχηγούς κρατών της ΕΕ σε μια σύνοδο κορυφής στα μέσα Ιουνίου, μερικοί από τους κορυφαίους υποψηφίους «απομακρύνονται από τη σκιά της Ιταλίας» για να προσελκύσουν την προσοχή των εθνικών πρωτευουσών.
Από τους κορυφαίους υποψηφίους, μόνο ο Benoit Coeuré, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της τράπεζας, υπήρξε βασικός παράγων στην αντίδραση κατά της κρίσης την εποχή του Draghi.
Ο Coeuré, με τη φήμη της κατανόησης των χρηματοπιστωτικών αγορών της περιοχής και της πολιτικής δυναμικής μεταξύ Βερολίνου και Παρισιού, είναι ο προτιμώμενος υποψήφιος πολλών παρατηρητών της ΕΚΤ και θα αποτελεί συνέχεια της πολιτικής Draghi.
Το μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ «βοήθησε» την ΕΚΤ να καταπολεμήσει τις οικονομικές δυσκολίες της Ευρωζώνης, δήλωσε ο Frederik Ducrozet, οικονομολόγος της Pictet Wealth Management.
Ωστόσο, ενδέχεται να μην έχει την απαραίτητη πολιτική υποστήριξη για να παρακάμψει τους νόμους της ΕΕ που εμποδίζουν τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου να υπηρετούν περισσότερα από οκτώ χρόνια στο εκτελεστικό συμβούλιο της τράπεζας.
Μια από τις κύριες συζητήσεις είναι μια ιδέα που προτάθηκε φέτος από τον κυβερνήτη της Τράπεζας της Γαλλίας François Villeroy de Galha περί υιοθέτησης ενός κλιμακωτού επιτοκίου, αλλά δεν έχει κερδίσει έδαφος μέχρι στιγμής.
Ως άλλη πηγή τόνωσης παρουσιάζεται η λελογισμένη υπέρβαση του στόχου 2% για τον πληθωρισμό.
Αυτή η ιδέα προτάθηκε από τον επικεφαλής της Τράπεζας της Φινλανδία Olli Rehn.
«Η πιο πρόσφατη επικαιροποίηση της στρατηγικής νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ πραγματοποιήθηκε το 2003 - πριν από τη χρηματοπιστωτική κρίση και άλλα μεταγενέστερα γεγονότα και αλλαγές» δήλωσε ο Rehn.
Πρόσθεσε ότι, μία αναθεώρηση δεν θα έθετε ζήτημα γενικότερης αλλαγής της πολιτικής γιατί η τράπεζα στοχεύει σε χαμηλά επίπεδα του πληθωρισμού και αντ 'αυτού θα επικεντρωθεί σε κατευθυντήριες αρχές, βασικές παραδοχές και εργαλεία που χρησιμοποιούνται για την εφαρμογή της νομισματικής πολιτικής.
Οι παρατηρητές της ΕΚΤ βλέπουν την ιδέα της αναθεώρησης ως ευπρόσδεκτη, αλλά πιστεύουν ότι οποιαδήποτε αλλαγή θα χρειαστεί χρόνια.
«Ο επαναπροσδιορισμός του στόχου κάτω από το 2%, συζητήθηκε εκτενώς πριν εγκριθεί επισήμως το 2003», δήλωσε ο Ducrozet.
«Αυτού του είδους η αλλαγή θα μπορούσε να διαρκέσει ακόμα περισσότερο, ή θα μπορούσε να σημαίνει πως μια άλλη μεγάλη κρίση είναι απαραίτητη για να μπορέσει η ΕΚΤ να ξεκινήσει ένα τέτοιο κβαντικό άλμα», σημείωσε.
Στη μάχη για τη διαδοχή βρίσκεται και ο πρόεδρος της Bundesbank Jens Weidmann και ο πρώην επικεφαλής της Τράπεζας της Φινλανδίας Erkki Liikanen, ο οποίος διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην αναμόρφωση του τραπεζικού συστήματος μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση.
Ο διορισμός του Weidmann θα σηματοδοτήσει σημαντική αλλαγή από την εποχή του Draghi, ενώ ο Liikanen θεωρείται ότι προσφέρει μεγαλύτερη συνέχεια στην πολιτική του Ιταλού τραπεζίτη.
Πάντως όποιος και να είναι, θα έχει δύσκολο έργο, καθώς θα πρέπει να ενεργεί αποφασιστικά και αξιόπιστα, όπως ο Draghi, σύμφωνα με τον Seamus Mac Gorain, της JPMorgan.
«Μπορεί να χρειαστεί να καταβάλουν μεγαλύτερες προσπάθειες για την οικοδόμηση μιας συναίνεσης και έτσι να ενεργήσουν λιγότερο αποφασιστικά, γεγονός ανησυχητικό, δεδομένου ότι τα οικονομικά και πολιτικά σύννεφα της καταιγίδας βρίσκονται πάνω από την ευρωζώνη», σημειώνει.
Σχόλια αναγνωστών