Ιωάννα Μάστορα (υποψήφια ευρωβουλευτής με τη Νέα Δεξιά): Φιλοπατρία

«Να νοσταλγείς τον τόπο σου ζώντας στον τόπο σου, τίποτε δεν είναι πιο πικρό». (Γιώργος Σεφέρης)
Βρισκόμαστε στα πρόθυρα σημαντικών εξελίξεων στη διεθνή σκακιέρα, τις οποίες παρακολουθούμε καθημερινά με αγωνία και παρατεταμένη ανοχή.
Τα πολιτικά πρόσωπα που μας εξουσιάζουν είναι δίχως άλλο συστημικά και το μείζον ερώτημα είναι γιατί να διαφοροποιηθεί κάποιος και να στοχοποιηθεί για να υπεραμυνθεί της πατρίδας, της Ορθοδοξίας και του Ελληνικού πολιτισμού;
«Εμπειρογνώμονες» του συστημικού διεθνισμού βάζουν εύκολα ταμπέλες σε όποιον μιλήσει για εθνικά συμφέροντα, ασφαλή εθνικά σύνορα (χερσαία και θαλάσσια), για ασφαλείς δημόσιους χώρους και γειτονιές, ενώ η ατιμωρησία καλά κρατεί.
Οποιαδήποτε μαχητική διεκδίκηση για τα δικαιώματα των αδελφών μας απανταχού του ελληνισμού ιδιαίτερα για Κύπρο, Βόρεια Ήπειρο, Σκόπια, Τουρκία, Πόντο χαρακτηρίζεται εθνικιστική, φασιστική, ουτοπική, στην καλύτερη περίπτωση ρομαντική και αποκλείεται από τη δημόσια διαβούλευση με πρόσχημα την ειρήνη, τους χαμηλούς τόνους, τις ισορροπίες με τη γείτονα και το παγκόσμιο κατεστημένο.
Υπάρχουν κι αυτοί που επικαλούνται τον «πατριωτισμό» για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του λαού, που απεγνωσμένα αναζητά στον ψυχολογικό του πυρήνα έντιμους κι ευσυνείδητους ηγέτες. Όταν κατακτήσουν το ζητούμενο μια θέση εξουσίας τα προσωπεία πέφτουν, αθετούν τις υποσχέσεις τους περιφρονώντας τα «ιερά και όσια» της πατρίδας μας.
Ομοιάζουν με περιπλανώμενο θίασο που υποκρίνεται κατά περίσταση κι εναλλάσσει ρόλους κι ενδύματα χωρίς ένα στέρεο ιδεολογικό πλαίσιο με τεχνάσματα επικοινωνιακής προπαγάνδας.
Τα προσωπεία πέφτουν αποκαλύπτοντας χρηματοοικονομικά συμφέροντα, διαπλοκή, σκάνδαλα, εκποίηση δημόσιας περιουσίας, μισελληνισμό.
Εκμεταλλεύονται την οικονομική κρίση, τις ελπίδες και τα όνειρα των ανέργων, των συνταξιούχων κι ευρύτερα των ευπαθών κοινωνικά ομάδων τάζοντας ένα καλύτερο αύριο, το οποίο όμως μετατίθεται συστηματικά από τετραετία σε τετραετία.
Η κομματική μισαλλοδοξία και η τακτική των πελατειών αγγίζουν τα όρια του αυταρχισμού.
Υπάρχει αυτή τη στιγμή κάποιος στην πολιτική ζωή που να διατείνεται ότι δεν αγαπά την Ελλάδα;
Όλοι διατείνονται ότι αγωνίζονται για το καλό της Ελλάδας, για εμάς, αλλά χωρίς εμάς.
Υπάρχει πάντα το σύνθημα η Ελλάδα μας χρειάζεται.
Η Ελλάς είναι Ιδέα, δεν χρειάζεται κανέναν.
Εμείς χρειαζόμαστε την Ελλάδα για τη δική μας αυτοπραγμάτωση, έχουμε ανάγκη τον φορέα των διαχρονικών αξιών της, την Ιστορία, την φιλοσοφία, την παράδοση, τον πολιτισμό που αποτελεί όχι μόνο το στέρεο οικοδόμημα του Ευρωπαϊκού πολιτισμού αλλά και της παγκόσμιας διανόησης.
Τι είναι η φιλοπατρία λοιπόν ως ιδεολογική αποσαφήνιση και όχι ως κομματικό πυροτέχνημα και τέχνασμα μια τακτικά σχεδιασμένης manipulation (χειραγώγησης) τις περισσότερες φορές έξωθεν επικοινωνιακά σχεδιασμένης.
«Πατριωτισμός» γνήσιος είναι να ομοιάζεις με τις αξίες που πρεσβεύει ο Ελληνισμός, ήτοι την υπεράσπιση των πατρώων εδαφών (τιμή), εντιμότητα σε όλες τις εκφάνσεις του ιδιωτικού και δημόσιου βίου (δίκαιο), την καλλιέπεια κι όχι την αμετροέπεια (λόγος), τη δημοκρατία κι όχι την οχλοκρατία (πολιτική), την παιδεία κι όχι τη θολοκουλτούρα (αγωγή), την ηθική και την αισθητική.
Εκεί θα βρείτε τον αληθινό πατριωτισμό στην ψυχή και στο πνεύμα.
«Της πατρίδας μου πάλι ομοιώθηκα» (Οδυσσέας Ελύτης).