Τελευταία Νέα
Διεθνή

Ευρωεκλογές: Το πολιτικό κέντρο της Ευρώπης πρέπει να αποδείξει την αξία του

Ευρωεκλογές: Το πολιτικό κέντρο της Ευρώπης πρέπει να αποδείξει την αξία του
Μετά τις εκλογές, τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα θα συνεχίσουν να έχουν το πάνω χέρι, ωστόσο θα πρέπει να αποδείξουν την αξία τους
Οι ευρωεκλογές δεν θα είναι τόσο καταστροφικές για την παλιά πολιτική τάξη της Ευρώπης, ωστόσο αναμένεται να οδηγήσουν σε ένα πιο κατακερματισμένο Ευρωκοινοβούλιο, όπως αναφέρει δημοσίευμα των «Financial Times».
Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, σε μία εθνική εκλογική αναμέτρηση μετά την άλλη, οι Ευρωπαίοι ψηφοφόροι εγκαταλείπουν τα παραδοσιακά κεντροδεξιά και κεντροαριστερά πολιτικά κόμματα, που έχουν κυριαρχήσει στην πολιτική σκηνή μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στη Γαλλία, οι κυβερνώντες Σοσιαλιστές και οι Ρεπουμπλικανοί της αντιπολίτευσης ταπεινώθηκαν στις Προεδρικές εκλογές του 2017.
Αργότερα εκείνο το έτος, οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Σοσιαλδημοκράτες της Γερμανίας υπέστησαν από τα χειρότερα εκλογικά τους αποτελέσματα από τη δημιουργία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας το 1949.
Οι παραδοσιακοί πολιτικοί της Ιταλίας «εξολοθρεύθηκαν» πέρυσι από την εθνικιστική Lega και το λαϊκίστικο Κίνημα των Πέντε Αστέρων.
Οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που διενεργούνται από την περασμένη Πέμπτη έως αύριο, Κυριακή, δεν αναμένεται να είναι τόσο καταστροφικές για την παλιά πολιτική τάξη.
Ωστόσο, δείχνουν ότι θα παράσχουν ένα πιο κατακερματισμένο κοινοβούλιο.
Για πρώτη φορά, το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) και οι κεντροαριστεροί Σοσιαλιστές και Δημοκράτες πρόκειται να χάσουν τη συντριπτική τους πλειοψηφία.
Με τη βοήθεια των φιλελεύθερων κεντρώων και των Πρασίνων, τα κόμματα που τάσσονται υπέρ της ΕΕ μπορούν να ελέγξουν το 60% με 65% των 751 εδρών του Ευρωκοινοβουλίου, ποσοστό αρκετό για να τους κρατήσει σε κάποια απόσταση από τους ριζοσπαστικούς δεξιούς, ριζοσπαστικούς αριστερούς και τους αντικαθεστωτικούς αντιπάλους τους.
Όσον αφορά το διεθνές εμπόριο, τη ρύθμιση των επιχειρήσεων, τη μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης και άλλες πιεστικές προκλήσεις, ωστόσο, οι τέσσερις ομάδες που τάσσονται υπέρ της ΕΕ, σπάνια βρίσκονται σε πλήρη ευθυγράμμιση.
Συνεπώς, η εξασφάλιση σταθερών νομοθετικών πλειοψηφιών δεν θα είναι απλή υπόθεση -ακόμα περισσότερο αν οι εθνικιστές και οι επικριτές της ΕΕ εξασφαλίσουν σημαντικές θέσεις ως πρόεδροι επιτροπών και εισηγητές.
Το σίγουρο είναι ότι οι εθνικές κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενδέχεται να ανακαλύψουν ότι αυτό θα είναι το πιο περίεργο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με το οποίο θα έχουν ποτέ κληθεί να εργαστεί.
Οι ίδιες οι εθνικές κυβερνήσεις, εν τω μεταξύ, απέχουν πολύ από το να θεωρηθούν ενωμένες, όπως δείχνουν οι χλιαρές ή σκεπτικιστικές απαντήσεις του Βερολίνου και άλλων πρωτευουσών στις πρωτοβουλίες του προέδρου της Γαλλίας, Emmanuel Macron, για την περαιτέρω ενοποίηση της Ευρώπης.
Επιχειρήματα σχετικά με τη μετανάστευση και το κράτος δικαίου μεταξύ ορισμένων κυβερνήσεων της Δυτικής Ευρώπης και άλλων χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης συνιστούν άλλη μία πτυχή αυτών των εντάσεων.
Ωστόσο, ο διχασμός αποτελεί χαρακτηριστικό των επικριτών της ΕΕ.
Συμφωνούν ευρέως με τον στόχο του επαναπροσδιορισμού ή της χαλάρωσης των κανόνων της ΕΕ κατά τρόπο που να διευρύνει το πεδίο δράσης των εθνικά εκλεγμένων κυβερνήσεων.
Αλλά, σε άλλα ζητήματα, οι εθνικιστές και οι λαϊκιστές έχουν ελάχιστα κοινά στοιχεία.
Η μεταναστευτική πολιτική, ο προϋπολογισμός της ΕΕ, η δημοσιονομική πολιτική της Ευρωζώνης και οι σχέσεις με τη Ρωσία είναι τέσσερις τέτοιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις.
Όπως και το 2014, τα αποτελέσματα των εκλογών θα δείξουν ότι η πλειοψηφία των Ευρωπαίων ψηφοφόρων δεν εμπιστεύονται τις απλοϊκές απαντήσεις των ριζοσπαστικών επικριτών της ΕΕ σε πολύπλοκα ερωτήματα.
Εντούτοις, τα μετριοπαθή παραδοσιακά και φιλοευρωπαϊκά κόμματα δεν πρέπει να υποκύπτουν στον εφησυχασμό.
Η συμμετοχή στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η οποία έχει πέσει σε κάθε εκλογική αναμέτρηση μετά τις πρώτες εκλογές του 1979, είναι ενδεικτική του προβλήματος.
Ιδιαίτερα μετά την κρίση της Ευρωζώνης και τη μεταναστευτική κρίση από το 2010 έως το 2016, διαφωνίες ολοένα και πιο ριζοσπαστικής φύσης έχουν ενσωματωθεί σε κάθε εθνικό πολιτικό σύστημα και κοινωνία στην Ευρώπη.
Οι ευρωεκλογές θα επιβεβαιώσουν την τάση αυτή σε επίπεδο ΕΕ, υπογραμμίζοντας ότι η ΕΕ είναι ένας αποδιοπομπαίος τράγος για τους ψηφοφόρους που αισθάνονται θυμωμένοι για τις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης και απογοητευμένοι από τις αδυναμίες των εθνικών πολιτικών τάξεών τους.
Ωστόσο, μετά τις εκλογές, τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα θα συνεχίσουν να έχουν το πάνω χέρι.
Θα εναπόκειται σε αυτά να αποδείξουν την αξία τους, γιατί, μετά από πέντε χρόνια, οι ψηφοφόροι ενδέχεται να μην έχουν την ίδια διάθεση για συγχώρεση.

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης