Οι Γερμανοί επιθυμούν να διασφαλίσουν μία κορυφαία θέση στην ΕΕ, με βασική προτεραιότητα την προεδρία της ΕΚΤ
Τεράστιες δυσκολίες προκειμένου να συμφωνήσουν για τα πρόσωπα που θα αναλάβουν τέσσερις από τις σημαντικότερες θέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αντιμετώπισαν οι ηγέτες της ΕΕ, κατά τη διήμερη Σύνοδο Κορυφής στις 20 και 21 Ιουνίου 2019.
Οι διαφωνίες ήταν τόσο έντονες, όχι μόνο για τα πρόσωπα αλλά και για τη διαδικασία η οποία θα πρέπει να ακολουθηθεί, ώστε κατέστη αναγκαίο να πραγματοποιηθεί μία έκτακτη Σύνοδο Κορυφής στις 30 Ιουνίου.
Αν και τα φώτα της δημοσιότητας «πέφτουν» στην περίπτωση του νέου προέδρου της Κομισιόν δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχουν και άλλες ιδιαίτερα σημαντικές θέσεις που εντός των επόμενων μηνών θα μείνουν κενές: η προεδρία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η προεδρία της ΕΚΤ, η προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και η θέση του υπουργού Εξωτερικών της ΕΕ.
Η μάχη για την Κομισιόν και η κόντρα Γαλλίας - Γερμανίας
Ο μέχρι πριν από μικρό χρονικό διάστημα απόλυτα «σίγουρος» για την προεδρία της Κομισιόν, Manfred Weber «βλέπει» τις πιθανότητες για την ανάληψη της προεδρίας της Κομισιόν να μειώνονται και μάλιστα με γεωμετρική πρόοδο.
Ένα νέο όνομα που έχει εμφανιστεί στο προσκήνιο είναι αυτό του Michel Barnier, τον οποίο στηρίζει –αν και δεν ανήκουν στην ίδια «πολιτική» οικογένεια- ο πρόεδρος της Γαλλίας, Emmanuel Barnier.
Άλλωστε η Γαλλία δεν διαθέτει εδώ και αρκετά χρόνια (από την εποχή που ο Jean Claude Trichet ήταν πρόεδρος της ΕΚΤ) κάποια «μεγάλη» θέση στην ΕΕ και αισθάνεται αρκούντως παραγκωνισμένη.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σε εκτενή ανάλυσή του ο Economist, ο Weber δεν πρέπει όμως να θεωρείται "τελειωμένος" από τώρα, αλλά είναι γεγονός ότι οι προοπτικές επιτυχίας του δείχνουν πλέον ισχνές.
Όλοι περιμένουν από τη Γερμανίδα καγκελάριο Merkel να "ρίξει στο τραπέζι" της επόμενης Συνόδου (30 Ιουνίου) νέα ονόματα.
Η απόφαση των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Φιλελεύθερων να μην υποστηρίξουν τον Weber έχουν πράγματι «ψαλιδίσει» τις ελπίδες του να εκλεγεί πρόεδρος της Επιτροπής καθότι για να καταλάβει κάποιος υποψήφιος τη θέση αυτή, θα πρέπει να διαθέτει την υποστήριξη της πλειοψηφίας του Κοινοβουλίου.
Οι 11 από τους 27 Ευρωπαίους ηγέτες μπλόκαραν την υποψηφιότητά του.
Η Γερμανία διεκδικεί μέσω Wiedmann την κορυφή της ΕΚΤ
Βερολίνο και Παρίσι μπορεί να καταλήξουν σε έναν τακτικό συμβιβασμό, καθώς αυτό που πραγματικά επιθυμεί η Γερμανία δεν είναι άλλο από την προεδρία της ΕΚΤ.
Η λήξη της θητείας του Mario Draghi τον Οκτώβριο 2019, ανοίγει τον δρόμο για την κατάκτηση αυτής της θέσης από τον νυν πρόεδρο της γερμανικής Bundesbank, Jens Weidmann.
Ήδη ο Weidmann σε δηλώσεις του εμφανίζονται πιο ήπιος απ’ ότι στο παρελθόν και μάλιστα για τη χρήση «έκτακτων εργαλείων» σε περιόδους κρίσης, κάτι που έως πρόσφατα καταδίκαζε σχεδόν σε κάθε δημόσια εμφάνισή του.
Όμως και ο ίδιος αλλά και το Βερολίνο γνωρίζουν ότι θα πρέπει να εμφανίζεται πιο ήπιος προκειμένου να κερδίσει περισσότερες συμπάθειες και να κατακτήσει την πολυπόθητη θέση του προέδρου της ΕΚΤ.
Economist: Δύσβατος ο δρόμος για την προεδρία της Κομισιόν για τον Weber
Προβλήματα αντιμετωπίζει ο «επικρατέστερος υποψήφιος» για την ανάληψη της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, γράφει το βρετανικό περιοδικό Economis.
Σύμφωνα με το περιοδικό «Ο Weber δεν πρέπει όμως να θεωρείται "τελειωμένος" από τώρα, αλλά είναι γεγονός ότι οι προοπτικές επιτυχίας του δείχνουν πλέον ισχνές.
Όλοι περιμένουν από τη Γερμανίδα καγκελάριο Merkel να "ρίξει στο τραπέζι" της επόμενης Συνόδου (30 Ιουνίου) νέα ονόματα.
Μια πιθανή επιλογή θα μπορούσε να είναι ο Barnier, αλλά μπορεί να εμφανιστούν και άλλα ονόματα στο προσκήνιο, ίσως κατά τη διάρκεια της Συνόδου στην Ιαπωνία την επόμενη εβδομάδα.
Μια λύση για την άρση του αδιεξόδου θα μπορούσε να είναι να μπουν προς το παρόν "στο ψυγείο" οι διαβουλεύσεις για την Επιτροπή και να τεθούν προς συζήτηση τα άλλα πόστα (Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ΕΚΤ) και μόλις βρεθεί άκρη να επιστρέψει στο τραπέζι το θέμα του προέδρου της Επιτροπής».
«Είναι νεκρή η διαδικασία Spitzenkandidat;
Κι αν είναι νεκρή, ποιος την σκότωσε;» διερωτάται ο Economist σε κύριο άρθρο του.
Το κύριο θέμα στην ατζέντα της χτεσινής συνόδου κορυφής ήταν η εξεύρεση ενός ισορροπημένου - ιδεολογικά και πολιτικά - «πακέτου» αναφορικά με τη στελέχωση των κορυφαίων ευρωπαϊκών θέσεων.
Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν ομαλά και υπήρξε αδιέξοδο μιας και το σύστημα Spitzenkandidat βρέθηκε στο στόχαστρο από πολλές πλευρές. Ήδη και κατά το παρελθόν είχαν διατυπωθεί ενστάσεις, ενώ ούτε και η Merkel υπήρξε ένθερμος οπαδός του το 2014.
Ωστόσο το σημερινό «μπάχαλο» έχει τις ρίζες του στο Ελσίνκι τον περασμένο Νοέμβριο, όταν το ΕΛΚ επέλεξε τον Βέμπερ ως τον κύριο υποψήφιό του, επισημαίνει.
Ο Βαυαρός πολιτικός όμως δεν διαθέτει το αναγκαίο χάρισμα ούτε σχετική εμπειρία, ενώ κατάφερε να αποξενώσει τους κεντρώους και τους κεντροαριστερούς με τη μακρόχρονη ταύτισή του με τον Orban.
Επιπλέον, μόλις το 4% των Γάλλων ή των Γερμανών ψηφοφόρων δείχνουν να ψήφισαν με γνώμονα το σύστημα Spitzenkandidat, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις.
Όλα αυτά δίνουν το τέλειο άλλοθι στους αντιπάλους τόσο του συστήματος Spitzenkandidat όσο και του ίδιου του Weber, να τον «πετάξουν στην πυρά», κάτι που επιχείρησαν να κάνουν χτες.
Η απόφαση των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Φιλελεύθερων να μην υποστηρίξουν τον Βέμπερ έχουν πράγματι «ψαλιδίσει» τις ελπίδες του να εκλεγεί πρόεδρος της Επιτροπής καθότι για να καταλάβει κάποιος υποψήφιος τη θέση αυτή, θα πρέπει να διαθέτει την υποστήριξη της πλειοψηφίας του Κοινοβουλίου.
Οι 11 από τους 27 Ευρωπαίους ηγέτες μπλόκαραν την υποψηφιότητά του, γεγονός που προκάλεσε δυσαρέσκεια στη Γερμανίδα καγκελάριο Merkel, η οποία έσπευσε να καταστήσει σαφές ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα έπρεπε και οι άλλοι δύο υποψήφιοι (Timmermans και Vestager) να αποσύρουν τις υποψηφιότητές τους, κάτι που με τη σειρά του ενόχλησε τον Ολλανδό πρωθυπουργό Ρούτε, ο οποίος χαρακτήρισε τη θέση αυτή ως «αδικαιολόγητη».
Ωστόσο, η θέση αυτή αντανακλά την πραγματικότητα των αριθμών, καθώς είναι αλήθεια ότι δεν μπορεί να σχηματιστεί πλειοψηφία χωρίς τις ψήφους του ΕΛΚ, το οποίο όμως εμφανίζεται απρόθυμο να στηρίξει κάποια άλλη υποψηφιότητα εάν η δική του θα έχει απορριφθεί.
Εάν οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν καταφέρουν να «τα βρουν» στο πρόσωπο του επικεφαλής της Επιτροπής, δεν θα μπορέσουν να ξεμπλέξουν το κουβάρι των υποψηφιοτήτων και για τις υπόλοιπες κορυφαίες θέσεις.
Σύμφωνα με το βρετανικό περιοδικό, «το υφιστάμενο αδιέξοδο, όπως ακριβώς και η αδυναμία διαμόρφωσης συναίνεσης στο θέμα των στόχων για την κλιματική αλλαγή, αποτελεί σημείο των καιρών, καθώς η ΕΕ είναι περισσότερο διαιρεμένη απ’ ό,τι στο παρελθόν, με περισσότερες διαχωριστικές γραμμές και κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και σε ευρωπαϊκό».
Le Monde: H Σύνοδος Κορυφής που θα πρότεινε τις θέσεις-κλειδιά της ΕΕ κατέληξε σε «σφαγή»
Τα «φαβορί» για την Προεδρία της Επιτροπής αποσύρθηκαν ελλείψει πλειοψηφίας ανάμεσα στους ηγέτες της.
H Σύνοδος Κορυφής που θα πρότεινε τις θέσεις-κλειδιά της ΕΕ κατέληξε σε «σφαγή», γράφει η γαλλική εφημερίδα Le Monde.
«Οι αποφάσεις στις Βρυξέλλες, κυρίως όταν είναι δύσκολες πειθαρχούν σε ένα είδος βαλς τριών χρόνων: χρειάζονται τρεις σύνοδοι κορυφής, όχι λιγότερες, για να τερματιστούν με αποτέλεσμα» αναφέρει χαρακτηριστικά η γαλλική εφημερίδα. Ο καθορισμός των βασικών υψηλότερων θέσεων της ΕΕ.
Προεδρία Επιτροπής, Συμβουλίου, Εξωτερικής Διπλωματίας αλλά και ΕΚΤ, πειθαρχεί σε αυτόν τον εμπειρικό κανόνα. Αφιερωμένο εκ νέου στην στελέχωση των «κορυφαίων ηγετικών θέσεων» της ΕΕ», το δείπνο της 20 Ιουνίου επέτρεψε τελικά τον αποκλεισμό ονομάτων. «Συμπεράναμε ότι δεν υπάρχει πλειοψηφία για κανέναν από τους υποψηφίους επικεφαλής των λιστών ούτε στο Συμβούλιο, ούτε στο Κοινοβούλιο (όπου και θα πρέπει να λάβουν την πλειοψηφία) δήλωσε ο Donald Tusk.
Ο Emmanuel Macron, πηγαίνοντας πιο μακριά ,επιβεβαίωσε ενώπιον των 28- με την Theresa may να παρευρίσκεται αλλά συμβολικά- ότι «τα τρία ονόματα των «spitzenkandidaten για την Προεδρία της Επιτροπής αποκλείστηκαν: «είναι φανερό ότι δεν υπάρχει πλειοψηφία στο τραπέζι του Συμβουλίου με τον ίδιο τρόπο που σήμερα το πρωί φάνηκε καθαρά ότι δεν υπάρχει πλειοψηφία για τον Manfred Weber στο Ευρωκοινοβούλιο».
Η «συμβολική θανάτωση του Weber" ξεκίνησε από το πρωί της Πέμπτης όταν ο Φιλόπ Λαμπέρτς της ηγεσίας των Πρασίνων, δήλωνε ότι Σοσιαλιστές και Φιλελεύθεροι είχαν ολοφάνερα «εκθρονίσει» τον επίσημο υποψήφιο του ΕΛΚ από το τέλος του.
Ο Macron δήλωσε «όχι έκπληκτος» από την απόφαση- που ήλπιζε- των δύο κομμάτων.
«Είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε τη διαδικασία του επικεφαλής υποψηφίου και να στηρίξουμε τον υποψήφιό μας» δήλωνε ο Joseph Daul, ηγέτης του ΕΛΚ.
Το ζήτημα αποτελούσε προειδοποίηση ότι θα τον υπερασπιζόταν μέχρι το τέλος;
Μολονότι το ΕΛΚ παραμένει πρώτο στο ευρωπαϊκό ημικύκλιο δεν μπορεί πλέον να υποκρίνεται ότι μπορεί να επιβάλλει μόνο του τη γνώμη του για τα κορυφαία αξιώματα.
Πρέπει να στηριχτεί από σοσιαλδημοκράτες αλλά και τους ενδυναμωμένους φιλελεύθερους.
Το παιχνίδι αυτό της «σφαγής» της Πέμπτης δεν είχε ένα μόνο θύμα, γράφει η γαλλική εφημερίδα.
Η Margrethe Vestager, η εξαιρετική Επίτροπος ανταγωνιστικότητας μοιάζει να έχει αποκλειστεί από την διαδοχή. Επικεφαλής της λίστας των Φιλελευθέρων ήταν ένα από τα φαβορί του γάλλου Προέδρου.
Ίδια λογική αποκλεισμού και για τον F. Timmermans.
Θα αποκτήσουν άραγε κάποια άλλη θέση ευθύνης;
Οι αρμόδιοι έχουν πλέον 8 μέρες για να συντονιστούν και να δώσουν μια λίστα τεσσάρων πέντε ονομάτων.
Γνωρίζοντας ότι η θέση του Προέδρου της Επιτροπής θα πρέπει να επιβεβαιωθεί από την πλειοψηφία του Κοινοβουλίου.
«Χρειαζόμαστε κοινή θέση ενώπιον του Κοινοβουλίου» ανέφερε η Merkel.
Με αυτή την εξέλιξη το όνομα του Michele Barnier - ο οποίος ανήκει στους Ρεπουμπλικάνους αλλά είναι συμβατός με τον Macron, αναδεικνύεται λίγο περισσότερο.
Έχει μεγάλη εκτίμηση στους ηγέτες αλλά και πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο.
Την Πέμπτη ωστόσο ακούγονταν και άλλα ονόματα (Γκραμπάρ Κιτάροβιτς -Αντρέι Πλένκοβιτς ακόμα και Ντόναλντ Τούσκ ο ίδιος το διέψευσε-για την Επιτροπή και ο Σαρλ Μισέλ για το Συμβούλιο) δίνοντας την εντύπωση ότι το παιχνίδι παραμένει εξ ολοκλήρου ανοιχτό.
Αποδεικνύεται ότι μια γαλλογερμανική συμφωνία παραμένει αναγκαία αλλά όχι ικανή προϋπόθεση για να συμφωνηθεί το όνομα του νέου Προέδρου της Επιτροπής.
www.bankingnews.gr
Οι διαφωνίες ήταν τόσο έντονες, όχι μόνο για τα πρόσωπα αλλά και για τη διαδικασία η οποία θα πρέπει να ακολουθηθεί, ώστε κατέστη αναγκαίο να πραγματοποιηθεί μία έκτακτη Σύνοδο Κορυφής στις 30 Ιουνίου.
Αν και τα φώτα της δημοσιότητας «πέφτουν» στην περίπτωση του νέου προέδρου της Κομισιόν δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχουν και άλλες ιδιαίτερα σημαντικές θέσεις που εντός των επόμενων μηνών θα μείνουν κενές: η προεδρία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η προεδρία της ΕΚΤ, η προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και η θέση του υπουργού Εξωτερικών της ΕΕ.
Η μάχη για την Κομισιόν και η κόντρα Γαλλίας - Γερμανίας
Ο μέχρι πριν από μικρό χρονικό διάστημα απόλυτα «σίγουρος» για την προεδρία της Κομισιόν, Manfred Weber «βλέπει» τις πιθανότητες για την ανάληψη της προεδρίας της Κομισιόν να μειώνονται και μάλιστα με γεωμετρική πρόοδο.
Ένα νέο όνομα που έχει εμφανιστεί στο προσκήνιο είναι αυτό του Michel Barnier, τον οποίο στηρίζει –αν και δεν ανήκουν στην ίδια «πολιτική» οικογένεια- ο πρόεδρος της Γαλλίας, Emmanuel Barnier.
Άλλωστε η Γαλλία δεν διαθέτει εδώ και αρκετά χρόνια (από την εποχή που ο Jean Claude Trichet ήταν πρόεδρος της ΕΚΤ) κάποια «μεγάλη» θέση στην ΕΕ και αισθάνεται αρκούντως παραγκωνισμένη.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σε εκτενή ανάλυσή του ο Economist, ο Weber δεν πρέπει όμως να θεωρείται "τελειωμένος" από τώρα, αλλά είναι γεγονός ότι οι προοπτικές επιτυχίας του δείχνουν πλέον ισχνές.
Όλοι περιμένουν από τη Γερμανίδα καγκελάριο Merkel να "ρίξει στο τραπέζι" της επόμενης Συνόδου (30 Ιουνίου) νέα ονόματα.
Η απόφαση των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Φιλελεύθερων να μην υποστηρίξουν τον Weber έχουν πράγματι «ψαλιδίσει» τις ελπίδες του να εκλεγεί πρόεδρος της Επιτροπής καθότι για να καταλάβει κάποιος υποψήφιος τη θέση αυτή, θα πρέπει να διαθέτει την υποστήριξη της πλειοψηφίας του Κοινοβουλίου.
Οι 11 από τους 27 Ευρωπαίους ηγέτες μπλόκαραν την υποψηφιότητά του.
Η Γερμανία διεκδικεί μέσω Wiedmann την κορυφή της ΕΚΤ
Βερολίνο και Παρίσι μπορεί να καταλήξουν σε έναν τακτικό συμβιβασμό, καθώς αυτό που πραγματικά επιθυμεί η Γερμανία δεν είναι άλλο από την προεδρία της ΕΚΤ.
Η λήξη της θητείας του Mario Draghi τον Οκτώβριο 2019, ανοίγει τον δρόμο για την κατάκτηση αυτής της θέσης από τον νυν πρόεδρο της γερμανικής Bundesbank, Jens Weidmann.
Ήδη ο Weidmann σε δηλώσεις του εμφανίζονται πιο ήπιος απ’ ότι στο παρελθόν και μάλιστα για τη χρήση «έκτακτων εργαλείων» σε περιόδους κρίσης, κάτι που έως πρόσφατα καταδίκαζε σχεδόν σε κάθε δημόσια εμφάνισή του.
Όμως και ο ίδιος αλλά και το Βερολίνο γνωρίζουν ότι θα πρέπει να εμφανίζεται πιο ήπιος προκειμένου να κερδίσει περισσότερες συμπάθειες και να κατακτήσει την πολυπόθητη θέση του προέδρου της ΕΚΤ.
Economist: Δύσβατος ο δρόμος για την προεδρία της Κομισιόν για τον Weber
Προβλήματα αντιμετωπίζει ο «επικρατέστερος υποψήφιος» για την ανάληψη της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, γράφει το βρετανικό περιοδικό Economis.
Σύμφωνα με το περιοδικό «Ο Weber δεν πρέπει όμως να θεωρείται "τελειωμένος" από τώρα, αλλά είναι γεγονός ότι οι προοπτικές επιτυχίας του δείχνουν πλέον ισχνές.
Όλοι περιμένουν από τη Γερμανίδα καγκελάριο Merkel να "ρίξει στο τραπέζι" της επόμενης Συνόδου (30 Ιουνίου) νέα ονόματα.
Μια πιθανή επιλογή θα μπορούσε να είναι ο Barnier, αλλά μπορεί να εμφανιστούν και άλλα ονόματα στο προσκήνιο, ίσως κατά τη διάρκεια της Συνόδου στην Ιαπωνία την επόμενη εβδομάδα.
Μια λύση για την άρση του αδιεξόδου θα μπορούσε να είναι να μπουν προς το παρόν "στο ψυγείο" οι διαβουλεύσεις για την Επιτροπή και να τεθούν προς συζήτηση τα άλλα πόστα (Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ΕΚΤ) και μόλις βρεθεί άκρη να επιστρέψει στο τραπέζι το θέμα του προέδρου της Επιτροπής».
«Είναι νεκρή η διαδικασία Spitzenkandidat;
Κι αν είναι νεκρή, ποιος την σκότωσε;» διερωτάται ο Economist σε κύριο άρθρο του.
Το κύριο θέμα στην ατζέντα της χτεσινής συνόδου κορυφής ήταν η εξεύρεση ενός ισορροπημένου - ιδεολογικά και πολιτικά - «πακέτου» αναφορικά με τη στελέχωση των κορυφαίων ευρωπαϊκών θέσεων.
Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν ομαλά και υπήρξε αδιέξοδο μιας και το σύστημα Spitzenkandidat βρέθηκε στο στόχαστρο από πολλές πλευρές. Ήδη και κατά το παρελθόν είχαν διατυπωθεί ενστάσεις, ενώ ούτε και η Merkel υπήρξε ένθερμος οπαδός του το 2014.
Ωστόσο το σημερινό «μπάχαλο» έχει τις ρίζες του στο Ελσίνκι τον περασμένο Νοέμβριο, όταν το ΕΛΚ επέλεξε τον Βέμπερ ως τον κύριο υποψήφιό του, επισημαίνει.
Ο Βαυαρός πολιτικός όμως δεν διαθέτει το αναγκαίο χάρισμα ούτε σχετική εμπειρία, ενώ κατάφερε να αποξενώσει τους κεντρώους και τους κεντροαριστερούς με τη μακρόχρονη ταύτισή του με τον Orban.
Επιπλέον, μόλις το 4% των Γάλλων ή των Γερμανών ψηφοφόρων δείχνουν να ψήφισαν με γνώμονα το σύστημα Spitzenkandidat, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις.
Όλα αυτά δίνουν το τέλειο άλλοθι στους αντιπάλους τόσο του συστήματος Spitzenkandidat όσο και του ίδιου του Weber, να τον «πετάξουν στην πυρά», κάτι που επιχείρησαν να κάνουν χτες.
Η απόφαση των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Φιλελεύθερων να μην υποστηρίξουν τον Βέμπερ έχουν πράγματι «ψαλιδίσει» τις ελπίδες του να εκλεγεί πρόεδρος της Επιτροπής καθότι για να καταλάβει κάποιος υποψήφιος τη θέση αυτή, θα πρέπει να διαθέτει την υποστήριξη της πλειοψηφίας του Κοινοβουλίου.
Οι 11 από τους 27 Ευρωπαίους ηγέτες μπλόκαραν την υποψηφιότητά του, γεγονός που προκάλεσε δυσαρέσκεια στη Γερμανίδα καγκελάριο Merkel, η οποία έσπευσε να καταστήσει σαφές ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα έπρεπε και οι άλλοι δύο υποψήφιοι (Timmermans και Vestager) να αποσύρουν τις υποψηφιότητές τους, κάτι που με τη σειρά του ενόχλησε τον Ολλανδό πρωθυπουργό Ρούτε, ο οποίος χαρακτήρισε τη θέση αυτή ως «αδικαιολόγητη».
Ωστόσο, η θέση αυτή αντανακλά την πραγματικότητα των αριθμών, καθώς είναι αλήθεια ότι δεν μπορεί να σχηματιστεί πλειοψηφία χωρίς τις ψήφους του ΕΛΚ, το οποίο όμως εμφανίζεται απρόθυμο να στηρίξει κάποια άλλη υποψηφιότητα εάν η δική του θα έχει απορριφθεί.
Εάν οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν καταφέρουν να «τα βρουν» στο πρόσωπο του επικεφαλής της Επιτροπής, δεν θα μπορέσουν να ξεμπλέξουν το κουβάρι των υποψηφιοτήτων και για τις υπόλοιπες κορυφαίες θέσεις.
Σύμφωνα με το βρετανικό περιοδικό, «το υφιστάμενο αδιέξοδο, όπως ακριβώς και η αδυναμία διαμόρφωσης συναίνεσης στο θέμα των στόχων για την κλιματική αλλαγή, αποτελεί σημείο των καιρών, καθώς η ΕΕ είναι περισσότερο διαιρεμένη απ’ ό,τι στο παρελθόν, με περισσότερες διαχωριστικές γραμμές και κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και σε ευρωπαϊκό».
Le Monde: H Σύνοδος Κορυφής που θα πρότεινε τις θέσεις-κλειδιά της ΕΕ κατέληξε σε «σφαγή»
Τα «φαβορί» για την Προεδρία της Επιτροπής αποσύρθηκαν ελλείψει πλειοψηφίας ανάμεσα στους ηγέτες της.
H Σύνοδος Κορυφής που θα πρότεινε τις θέσεις-κλειδιά της ΕΕ κατέληξε σε «σφαγή», γράφει η γαλλική εφημερίδα Le Monde.
«Οι αποφάσεις στις Βρυξέλλες, κυρίως όταν είναι δύσκολες πειθαρχούν σε ένα είδος βαλς τριών χρόνων: χρειάζονται τρεις σύνοδοι κορυφής, όχι λιγότερες, για να τερματιστούν με αποτέλεσμα» αναφέρει χαρακτηριστικά η γαλλική εφημερίδα. Ο καθορισμός των βασικών υψηλότερων θέσεων της ΕΕ.
Προεδρία Επιτροπής, Συμβουλίου, Εξωτερικής Διπλωματίας αλλά και ΕΚΤ, πειθαρχεί σε αυτόν τον εμπειρικό κανόνα. Αφιερωμένο εκ νέου στην στελέχωση των «κορυφαίων ηγετικών θέσεων» της ΕΕ», το δείπνο της 20 Ιουνίου επέτρεψε τελικά τον αποκλεισμό ονομάτων. «Συμπεράναμε ότι δεν υπάρχει πλειοψηφία για κανέναν από τους υποψηφίους επικεφαλής των λιστών ούτε στο Συμβούλιο, ούτε στο Κοινοβούλιο (όπου και θα πρέπει να λάβουν την πλειοψηφία) δήλωσε ο Donald Tusk.
Ο Emmanuel Macron, πηγαίνοντας πιο μακριά ,επιβεβαίωσε ενώπιον των 28- με την Theresa may να παρευρίσκεται αλλά συμβολικά- ότι «τα τρία ονόματα των «spitzenkandidaten για την Προεδρία της Επιτροπής αποκλείστηκαν: «είναι φανερό ότι δεν υπάρχει πλειοψηφία στο τραπέζι του Συμβουλίου με τον ίδιο τρόπο που σήμερα το πρωί φάνηκε καθαρά ότι δεν υπάρχει πλειοψηφία για τον Manfred Weber στο Ευρωκοινοβούλιο».
Η «συμβολική θανάτωση του Weber" ξεκίνησε από το πρωί της Πέμπτης όταν ο Φιλόπ Λαμπέρτς της ηγεσίας των Πρασίνων, δήλωνε ότι Σοσιαλιστές και Φιλελεύθεροι είχαν ολοφάνερα «εκθρονίσει» τον επίσημο υποψήφιο του ΕΛΚ από το τέλος του.
Ο Macron δήλωσε «όχι έκπληκτος» από την απόφαση- που ήλπιζε- των δύο κομμάτων.
«Είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε τη διαδικασία του επικεφαλής υποψηφίου και να στηρίξουμε τον υποψήφιό μας» δήλωνε ο Joseph Daul, ηγέτης του ΕΛΚ.
Το ζήτημα αποτελούσε προειδοποίηση ότι θα τον υπερασπιζόταν μέχρι το τέλος;
Μολονότι το ΕΛΚ παραμένει πρώτο στο ευρωπαϊκό ημικύκλιο δεν μπορεί πλέον να υποκρίνεται ότι μπορεί να επιβάλλει μόνο του τη γνώμη του για τα κορυφαία αξιώματα.
Πρέπει να στηριχτεί από σοσιαλδημοκράτες αλλά και τους ενδυναμωμένους φιλελεύθερους.
Το παιχνίδι αυτό της «σφαγής» της Πέμπτης δεν είχε ένα μόνο θύμα, γράφει η γαλλική εφημερίδα.
Η Margrethe Vestager, η εξαιρετική Επίτροπος ανταγωνιστικότητας μοιάζει να έχει αποκλειστεί από την διαδοχή. Επικεφαλής της λίστας των Φιλελευθέρων ήταν ένα από τα φαβορί του γάλλου Προέδρου.
Ίδια λογική αποκλεισμού και για τον F. Timmermans.
Θα αποκτήσουν άραγε κάποια άλλη θέση ευθύνης;
Οι αρμόδιοι έχουν πλέον 8 μέρες για να συντονιστούν και να δώσουν μια λίστα τεσσάρων πέντε ονομάτων.
Γνωρίζοντας ότι η θέση του Προέδρου της Επιτροπής θα πρέπει να επιβεβαιωθεί από την πλειοψηφία του Κοινοβουλίου.
«Χρειαζόμαστε κοινή θέση ενώπιον του Κοινοβουλίου» ανέφερε η Merkel.
Με αυτή την εξέλιξη το όνομα του Michele Barnier - ο οποίος ανήκει στους Ρεπουμπλικάνους αλλά είναι συμβατός με τον Macron, αναδεικνύεται λίγο περισσότερο.
Έχει μεγάλη εκτίμηση στους ηγέτες αλλά και πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο.
Την Πέμπτη ωστόσο ακούγονταν και άλλα ονόματα (Γκραμπάρ Κιτάροβιτς -Αντρέι Πλένκοβιτς ακόμα και Ντόναλντ Τούσκ ο ίδιος το διέψευσε-για την Επιτροπή και ο Σαρλ Μισέλ για το Συμβούλιο) δίνοντας την εντύπωση ότι το παιχνίδι παραμένει εξ ολοκλήρου ανοιχτό.
Αποδεικνύεται ότι μια γαλλογερμανική συμφωνία παραμένει αναγκαία αλλά όχι ικανή προϋπόθεση για να συμφωνηθεί το όνομα του νέου Προέδρου της Επιτροπής.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών