Ποια είναι η νέα πρόεδρος της Κομισιόν Ursula von der Leyen
Αν υπήρχε ευρωπαϊκό γενεαλογικό πιστοποιητικό, η Ursula von der Leyen θα ήταν σίγουρα... καθαρόαιμη Ευρωπαία.
Γεννήθηκε το 1958 στις Βρυξέλλες, με τον πατέρα της, Ernst Albrecht, να υπηρετεί ως επικεφαλής του γραφείου του τότε γερμανού Επιτρόπου, φοίτησε στο Ευρωπαϊκό Σχολείο μέχρι τα 13 της χρόνια και μιλάει εξαιρετικά γαλλικά και αγγλικά, ενώ υποστηρίζει την μετεξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης».
Η θέση του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εφόσον τελικά την αναλάβει, θα είναι προφανώς το αποκορύφωμα της μέχρι τώρα καριέρας της Ursula von der Leyen, η οποία θα γίνει η πρώτη γυναίκα στο πόστο αυτό. Θα είναι ωστόσο μόνο ένα από τα επιτεύγματα της Γερμανίδας, η οποία έχει συνηθίσει από νωρίς στις «νίκες». Σπούδασε Οικονομικά στο Γκέτινγκεν και το Μύνστερ και κατόπιν στο London School of Economics, όπου μάλιστα χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο «Ρόουζ Λάντσον», καθώς θεωρείτο πιθανός στόχος της γερμανικής αριστερής τρομοκρατίας.
Λίγο μετά αποφάσισε να σπουδάσει Ιατρική, για να αποφοιτήσει το 1987 από το Πανεπιστήμιο του Ανόβερου.
Τα επόμενα χρόνια απέκτησε επτά παιδιά με τον καθηγητή Ιατρικής Haiko von der Leyen φον ντερ Λάιεν και μάλλον αποτέλεσε ιδανική επιλογή για το υπουργείο Οικογένειας στην πρώτη κυβέρνηση της Merkel, το 2005.
Ακολούθησαν το υπουργείο Εργασίας το 2009 και το υπουργείο Άμυνας το 2014 και το 2017, θέση για την οποία φημολογείται ότι «εκβίασε» την Καγκελάριο, απειλώντας ακόμη και με αποχώρηση από την πολιτική.
Το έργο της στα υπουργεία από όπου πέρασε ουδέποτε έμεινε απαρατήρητο.
Ως υπουργός Οικογένειας διέθεσε ένα σημαντικό ποσό για την δημιουργία παιδικών σταθμών, προκαλώντας την αντίδραση του κόμματός της, ενώ θεσμοθέτησε και την δίμηνη άδεια πατρότητας, την οποία οι Βαυαροί εταίροι της του CSU περιέγραψαν ως «πρακτική στην αλλαγή πάνας».
Ως υπουργός Εργασίας καλλιέργησε το προφίλ της «κοινωνικής συνείδησης» του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU), τασσόμενη υπέρ της χαλάρωσης των όρων μετανάστευσης εργατικού δυναμικού στην Γερμανία, υπέρ της εισαγωγής του κατώτατου μισθού, υπέρ του γάμου μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου και υπέρ της ποσόστωσης στην συμμετοχή γυναικών στα Διοικητικά Συμβούλια επιχειρήσεων. Εκείνη την περίοδο το όνομά της ακούστηκε ακόμη και για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας, την θέση του Ομοσπονδιακού Προέδρου, αλλά οι εσωκομματικές ισορροπίες τελικά άλλαξαν τα σχέδια της Merkel.
Το 2014 όλοι πίστευαν ότι η Καγκελάριος θα της ανέθετε το υπουργείο Υγείας.
Η ίδια ωστόσο είχε μεγαλύτερες - και πιο διεθνείς - φιλοδοξίες. Ζήτησε επιτακτικά το υπουργείο 'Αμυνας, στο οποίο όμως δεν συνεχίστηκαν οι προηγούμενες επιτυχίες της. Η ίδια υποστήριζε πάντα την ενεργότερη εμπλοκή της Γερμανίας σε διεθνείς αποστολές, οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις όμως την εξέθεσαν κατ΄επανάληψη.
Κακή συντήρηση, ελλείψεις και διοικητικές δυσλειτουργίες την έφεραν συχνά στην - αρνητική - επικαιρότητα και το όνομά της βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σταθερά στις τελευταίες θέσεις των δημοσκοπήσεων σε ό,τι αφορά την ικανοποίηση των Γερμανών από τους υπουργούς τους. Αν προστεθεί σε αυτό και η κατηγορία για λογοκλοπή στο διδακτορικό της, από την οποία τελικά απαλλάχθηκε, θα έλεγε κανείς ότι η δημόσια εικόνα της ενδεχόμενης Προέδρου της Επιτροπής έχει τα τελευταία χρόνια - αν μη τι άλλο - σκιές. Ίσως για αυτόν ακριβώς τον λόγο η Ursula von der Leyen να αποφάσισε και την ανάθεση πολλών από τις υποθέσεις του υπουργείου Άμυνας σε ιδιωτική εταιρία, η οποία κόστισε στους Γερμανούς 200 εκατομμύρια σε δύο χρόνια. Για την υπόθεση αυτή, βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και λίγους μήνες Εξεταστική Επιτροπή στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο, στην οποία η Ursula von der Leyen παραπέμφθηκε καθώς δεν έπεισε με τις εξηγήσεις της στο αρχικό στάδιο.
Για αυτόν τον λόγο η επιλογή της ως διαδόχου του Z.C. Juncker έχει προκαλέσει σοβαρές αντιδράσεις στο εσωτερικό της Γερμανίας - κυρίως από την πλευρά του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και των Πρασίνων.
Εκτός από την Ομοσπονδιακή Προεδρία - στην οποία λέγεται ότι η Merkel προωθούσε παλιότερα τους πιθανούς δελφίνους του CDU - το όνομά της έχει κατά καιρούς ακουστεί για πολλές θέσεις: για το υπουργείο Οικονομικών μετά την αποχώρηση του W. Scaheuble για την Γενική Γραμματεία του ΝΑΤΟ και πρόσφατα για την θέση του γερμανού Επιτρόπου.
Η Merkel θα την προτιμούσε ενδεχομένως και ως διάδοχό της στο κόμμα, αλλά η αρνητική της εικόνα στην κοινή γνώμη δεν επέτρεψε στα σχέδιά της να προχωρήσουν.
Οι φίλοι της γερμανίδας πολιτικού λένε συνήθως ότι «αφού μπορεί να διοικήσει το υπουργείο Άμυνας, μπορεί να κάνει τα πάντα».
Οι εχθροί της ωστόσο, όπως ο υπουργός Εσωτερικών H. Seehofer, επιμένουν ότι πρόκειται για «υπερτιμημένη περίπτωση, δημιούργημα των ΜΜΕ».
Απέναντι στην Ελλάδα η Ursula von der Leyen υπήρξε πάντα αυστηρή.
Ήδη το 2011 ζητούσε να δοθούν από την Αθήνα εγγυήσεις για την οικονομική βοήθεια των εταίρων π.χ. με τα αποθέματα χρυσού και συμμετοχή σε δημόσιες επιχειρήσεις.
Η πρότασή της απορρίφθηκε εμφατικά από τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και αρκετά πιο ευγενικά από την Merkel.
Σε όλη την διάρκεια των ελληνικών προγραμμάτων υποστήριζε πάντως σθεναρά την πολιτική των μνημονίων, ενώ είχε ασκήσει κριτική και για την πολιτική προσέγγισης προς την Μόσχα.
www.bankingnews.gr
Γεννήθηκε το 1958 στις Βρυξέλλες, με τον πατέρα της, Ernst Albrecht, να υπηρετεί ως επικεφαλής του γραφείου του τότε γερμανού Επιτρόπου, φοίτησε στο Ευρωπαϊκό Σχολείο μέχρι τα 13 της χρόνια και μιλάει εξαιρετικά γαλλικά και αγγλικά, ενώ υποστηρίζει την μετεξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης».
Η θέση του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εφόσον τελικά την αναλάβει, θα είναι προφανώς το αποκορύφωμα της μέχρι τώρα καριέρας της Ursula von der Leyen, η οποία θα γίνει η πρώτη γυναίκα στο πόστο αυτό. Θα είναι ωστόσο μόνο ένα από τα επιτεύγματα της Γερμανίδας, η οποία έχει συνηθίσει από νωρίς στις «νίκες». Σπούδασε Οικονομικά στο Γκέτινγκεν και το Μύνστερ και κατόπιν στο London School of Economics, όπου μάλιστα χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο «Ρόουζ Λάντσον», καθώς θεωρείτο πιθανός στόχος της γερμανικής αριστερής τρομοκρατίας.
Λίγο μετά αποφάσισε να σπουδάσει Ιατρική, για να αποφοιτήσει το 1987 από το Πανεπιστήμιο του Ανόβερου.
Τα επόμενα χρόνια απέκτησε επτά παιδιά με τον καθηγητή Ιατρικής Haiko von der Leyen φον ντερ Λάιεν και μάλλον αποτέλεσε ιδανική επιλογή για το υπουργείο Οικογένειας στην πρώτη κυβέρνηση της Merkel, το 2005.
Ακολούθησαν το υπουργείο Εργασίας το 2009 και το υπουργείο Άμυνας το 2014 και το 2017, θέση για την οποία φημολογείται ότι «εκβίασε» την Καγκελάριο, απειλώντας ακόμη και με αποχώρηση από την πολιτική.
Το έργο της στα υπουργεία από όπου πέρασε ουδέποτε έμεινε απαρατήρητο.
Ως υπουργός Οικογένειας διέθεσε ένα σημαντικό ποσό για την δημιουργία παιδικών σταθμών, προκαλώντας την αντίδραση του κόμματός της, ενώ θεσμοθέτησε και την δίμηνη άδεια πατρότητας, την οποία οι Βαυαροί εταίροι της του CSU περιέγραψαν ως «πρακτική στην αλλαγή πάνας».
Ως υπουργός Εργασίας καλλιέργησε το προφίλ της «κοινωνικής συνείδησης» του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU), τασσόμενη υπέρ της χαλάρωσης των όρων μετανάστευσης εργατικού δυναμικού στην Γερμανία, υπέρ της εισαγωγής του κατώτατου μισθού, υπέρ του γάμου μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου και υπέρ της ποσόστωσης στην συμμετοχή γυναικών στα Διοικητικά Συμβούλια επιχειρήσεων. Εκείνη την περίοδο το όνομά της ακούστηκε ακόμη και για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας, την θέση του Ομοσπονδιακού Προέδρου, αλλά οι εσωκομματικές ισορροπίες τελικά άλλαξαν τα σχέδια της Merkel.
Το 2014 όλοι πίστευαν ότι η Καγκελάριος θα της ανέθετε το υπουργείο Υγείας.
Η ίδια ωστόσο είχε μεγαλύτερες - και πιο διεθνείς - φιλοδοξίες. Ζήτησε επιτακτικά το υπουργείο 'Αμυνας, στο οποίο όμως δεν συνεχίστηκαν οι προηγούμενες επιτυχίες της. Η ίδια υποστήριζε πάντα την ενεργότερη εμπλοκή της Γερμανίας σε διεθνείς αποστολές, οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις όμως την εξέθεσαν κατ΄επανάληψη.
Κακή συντήρηση, ελλείψεις και διοικητικές δυσλειτουργίες την έφεραν συχνά στην - αρνητική - επικαιρότητα και το όνομά της βρίσκεται τα τελευταία χρόνια σταθερά στις τελευταίες θέσεις των δημοσκοπήσεων σε ό,τι αφορά την ικανοποίηση των Γερμανών από τους υπουργούς τους. Αν προστεθεί σε αυτό και η κατηγορία για λογοκλοπή στο διδακτορικό της, από την οποία τελικά απαλλάχθηκε, θα έλεγε κανείς ότι η δημόσια εικόνα της ενδεχόμενης Προέδρου της Επιτροπής έχει τα τελευταία χρόνια - αν μη τι άλλο - σκιές. Ίσως για αυτόν ακριβώς τον λόγο η Ursula von der Leyen να αποφάσισε και την ανάθεση πολλών από τις υποθέσεις του υπουργείου Άμυνας σε ιδιωτική εταιρία, η οποία κόστισε στους Γερμανούς 200 εκατομμύρια σε δύο χρόνια. Για την υπόθεση αυτή, βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και λίγους μήνες Εξεταστική Επιτροπή στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο, στην οποία η Ursula von der Leyen παραπέμφθηκε καθώς δεν έπεισε με τις εξηγήσεις της στο αρχικό στάδιο.
Για αυτόν τον λόγο η επιλογή της ως διαδόχου του Z.C. Juncker έχει προκαλέσει σοβαρές αντιδράσεις στο εσωτερικό της Γερμανίας - κυρίως από την πλευρά του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και των Πρασίνων.
Εκτός από την Ομοσπονδιακή Προεδρία - στην οποία λέγεται ότι η Merkel προωθούσε παλιότερα τους πιθανούς δελφίνους του CDU - το όνομά της έχει κατά καιρούς ακουστεί για πολλές θέσεις: για το υπουργείο Οικονομικών μετά την αποχώρηση του W. Scaheuble για την Γενική Γραμματεία του ΝΑΤΟ και πρόσφατα για την θέση του γερμανού Επιτρόπου.
Η Merkel θα την προτιμούσε ενδεχομένως και ως διάδοχό της στο κόμμα, αλλά η αρνητική της εικόνα στην κοινή γνώμη δεν επέτρεψε στα σχέδιά της να προχωρήσουν.
Οι φίλοι της γερμανίδας πολιτικού λένε συνήθως ότι «αφού μπορεί να διοικήσει το υπουργείο Άμυνας, μπορεί να κάνει τα πάντα».
Οι εχθροί της ωστόσο, όπως ο υπουργός Εσωτερικών H. Seehofer, επιμένουν ότι πρόκειται για «υπερτιμημένη περίπτωση, δημιούργημα των ΜΜΕ».
Απέναντι στην Ελλάδα η Ursula von der Leyen υπήρξε πάντα αυστηρή.
Ήδη το 2011 ζητούσε να δοθούν από την Αθήνα εγγυήσεις για την οικονομική βοήθεια των εταίρων π.χ. με τα αποθέματα χρυσού και συμμετοχή σε δημόσιες επιχειρήσεις.
Η πρότασή της απορρίφθηκε εμφατικά από τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και αρκετά πιο ευγενικά από την Merkel.
Σε όλη την διάρκεια των ελληνικών προγραμμάτων υποστήριζε πάντως σθεναρά την πολιτική των μνημονίων, ενώ είχε ασκήσει κριτική και για την πολιτική προσέγγισης προς την Μόσχα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών