Τελευταία Νέα
Άμυνα – Διπλωματία

Strategic Culture Foundation: Η στρατικοποίηση του διαστήματος στα σχέδια των ΗΠΑ - Η αντίδραση του άξονα Ρωσίας - Κίνας

tags :
Strategic Culture Foundation: Η στρατικοποίηση του διαστήματος στα σχέδια των ΗΠΑ - Η αντίδραση του άξονα Ρωσίας - Κίνας
Strategic Culture Foundation: Η στρατικοποίηση του διαστήματος στα σχέδια των ΗΠΑ
Όταν εξετάζεται το ενδεχόμενο πολεμικής σύγκρουσης μεταξύ μεγάλων δυνάμεων στο εγγύς μέλλον, είναι δύσκολο να παρακάμψει το διάστημα ως έναν από τους κύριους τομείς στρατηγικής εστίασης για τις μεγάλες δυνάμεις αναφέρει σε ανάλυσή του το think tank Strategic Culture Foundation.
Όπως αναφέρει το Strategic Culture Foundation οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία και η Κίνα έχουν όλα προγράμματα για στρατιωτικοποίηση του διαστήματος, αν και με μια μεγάλη διαφορά.
Η ανακοίνωση του Donald Trump για μια «διαστημική δύναμη» δεν είναι μια νέα ιδέα.
Κατά τη διάρκεια της Προεδρίας του Reagan, μια παρόμοια ιδέα προτάθηκε με τη μορφή του διάσημου προγράμματος «Star Wars», που είναι επίσημα γνωστό ως Πρωτοβουλία Στρατηγικής Άμυνας.
Σκοπός του ήταν να καταργήσει την έννοια της αμοιβαίως ασφαλούς καταστροφής (MAD) τοποθετώντας αντι-βαλλιστικούς πυραύλους (ΑΒΜ) σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη γη, ώστε να μπορούν εύκολα να αναχαιτίσουν βαλλιστικούς πυραύλους κατά την είσοδο τους είτε σε τροχιά είτε και πριν φάση επανεισόδό τους στην ατμόσφαιρα της γης.
Το κόστος και η τεχνολογία εκείνη την εποχή αποδείχθηκαν απαγορευτικά για το πρόγραμμα, αλλά οι στρατιωτικοί σχεδιαστές διατήρησαν το όνειρο να επανέλθει το πρόγραμμα MAD, ειδικά με την αυγή της μονοπολικής εποχής μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Οι αποφάσεις που ελήφθησαν τα επόμενα χρόνια, όπως η απόσυρση των ΗΠΑ από τη Συνθήκη ΑΒΜ το 2002 κατά τη διάρκεια της Προεδρίας του Bush και από τη Συνθήκη INF κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Trump, ακολουθούν την πολιτική Reagan προσπαθώντας να ακυρώσει το πρόγραμμα MAD, μια ισορροπία τρομοκρατίας που συνέβαλε στη διατήρηση μιας στρατηγικής σταθερότητας.
Αυτή η ελπίδα να απομακρυνθεί το MAD, καθοδήγησε τις εξελίξεις των πυραύλων της Ρωσίας και της Κίνας, οι οποίες με την ανάπτυξη υπερηχητικών πυραύλων αποσκοπούν στην εξουδετέρωση των συστημάτων ABM των ΗΠΑ και, ως εκ τούτου, στη σκέψη μιας μη αμοιβαίας πυρηνικής πρώτης επίθεσης.
Με τις πρόσφατες επιτυχίες της Ρωσίας στον έλεγχο των τεχνολογιών υπερφυσικής και της ταχείας ανίχνευσης άλλων στρατηγικών όπλων που ανακοίνωσε ο Putin πριν από λιγότερο από 12 μήνες, φαίνεται ότι η στρατηγική σταθερότητα αποκαταστάθηκε μέσω της ενισχυμένης στάσης αποτροπής της Ρωσίας.
Κατά τη διάρκεια της κορυφής της μονοπολικής στιγμής, η ιδέα του Πενταγώνου και των ομάδων συμφερόντων του στρατιωτικο-βιομηχανικού συγκροτήματος ήταν να αναπτυχθεί το λεγόμενο σύστημα Prompt Global Strike, του οποίου στόχος ήταν σε θέση να μπορούν οι ΗΠΑ να εξαπολύσουν αεροπορική επιδρομή με συμβατικά όπλα οπουδήποτε στον κόσμο μέσα σε μια ώρα.
Το όνειρο (ή ψευδαίσθηση) των ΗΠΑ ήταν να έχουν τη μοναδική ικανότητα να καθορίζουν την πορεία των γεγονότων σε όλο τον κόσμο μέσα σε μια ώρα.
Ούτε η Κίνα ούτε η Ρωσία έμειναν αδρανείς απέναντι στην αύξηση των αμυντικών δαπανών από τις ΗΠΑ.
Η ανάπτυξη του αντιαεροπορικού συστήματος S-500 από τη Ρωσία ήταν αρκετά επίκαιρη.
Το σύστημα S-500 θεωρείται συχνά αναβάθμιση στο πιο γνωστό σύστημα S-400, αλλά στην πραγματικότητα είναι διαφορετικό σύστημα με διαφορετικούς στόχους.
Ο βασικός στόχος του συστήματος των S-500 είναι η δέσμευση στόχων μεγάλης απόστασης σε τροχιά χαμηλής γης.
Συνεπώς, μιλάμε για την ικανότητα να αποσύρουν στρατιωτικούς ή μελλοντικούς δορυφόρους ΑΒΜ όπως αυτοί που σχεδιάστηκαν αρχικά με το πρόγραμμα «Star Wars» του Reagan.
Σε αντίθεση με την Ουάσινγκτον, η Μόσχα και το Πεκίνο δεν φαίνεται να αναπτύσσουν διαστημικά όπλα και σίγουρα δεν πρόκειται να αυξήσουν τους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς τους για να δημιουργήσουν μια διαστημική στρατιωτική δύναμη.
Αντίθετα, και οι δύο χώρες εργάζονται για περισσότερο από μια δεκαετία σε μια προτεινόμενη συνθήκη (PAROS) που επιδιώκει να απαγορεύσει την στρατικοποίηση του διαστήματος.
Οι στόχοι συνοψίζονται ως εξής:
«Σύμφωνα με το σχέδιο συνθήκης που υποβλήθηκε στη Ρωσία το 2008 από τη Ρωσία, τα συμβαλλόμενα κράτη θα πρέπει να απέχουν από την εκτέλεση τέτοιων όπλων και να απειλούν να χρησιμοποιούν στρατιωτικό εξοπλισμό στο διάστημα.
Τα συμβαλλόμενα κράτη θα συμφωνήσουν επίσης να εφαρμόσουν τα συμφωνημένα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης.
Η συνθήκη PAROS θα συμπληρώνει και θα επιβεβαιώνει τη σημασία της συνθήκης για το διάστημα του 1967, η οποία αποσκοπεί στη διατήρηση του διαστήματος για ειρηνική χρήση, απαγορεύοντας τη χρήση όπλων και την τεχνολογία που σχετίζεται με την «πυραυλική άμυνα.
Η συνθήκη θα εμπόδιζε κάθε έθνος να αποκτήσει στρατιωτικό πλεονέκτημα στο διάστημα».
Οι προθέσεις του σχεδίου συνθήκης σαφώς αντιβαίνουν στα σχέδια της Ουάσινγκτον.
Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη το γεγονός ότι η Ουάσινγκτον δεν έχει καμία πρόθεση να προσχωρήσει στην συνθήκη PAROS και πιθανότατα είναι μόνο θέμα χρόνου πριν η Ουάσιγκτον αποσυρθεί από τη Συνθήκη για το Διάστημα του 1967.
Ο Trump εξετάζει τα πράγματα από πρακτική άποψη.
Θέλει να δώσει σημαντική ώθηση στο στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα, το οποίο αναμένει με αισιοδοξία την προοπτική να κατακλύζεται με δεκάδες ή και εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια των αμερικανών φορολογουμένων σε μια προσπάθεια να στρατικοποιηθεί το διάστημα.
Αλλά οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στην Ουάσινγκτον και τα think tank εξετάζουν την στρατικοποίηση του διαστήματος από διαφορετική οπτική γωνία.
Το βλέπουν από την άποψη της Ουάσιγκτον ως υπερδύναμη που πρέπει να επιδιώξει να παρατείνει τη μονοπολική της στιγμή μέσω της χρήσης βίας, ακόμη και από το διάστημα.
Ο λόγος για τον οποίο η Κίνα και η Ρωσία πρότειναν και συνεχίζουν να συζητούν την συνθήκη PAROS έγκειται στις πολιτικές και στρατιωτικές τους φιλοσοφίες που έρχονται σε αντίθεση με εκείνες των ΗΠΑ.
Ως μια αυτοκρατορική δύναμη που στρέφεται στην παγκόσμια κυριαρχία, οι ΗΠΑ αναζητούν πάντα τρόπους υποταγής και κυριαρχούν σε αυτό που θεωρεί ότι είναι οι υπήκοοι της, ενώ η Ρωσία και η Κίνα δρουν να συγκρατήσουν και να αντισταθμίσουν την επιθετικότητα των ΗΠΑ, στη διαδικασία ενίσχυσης της παγκόσμιας σταθερότητας.
Η πρόταση για τη μη στρατιωτικοποίηση του διαστήματος είναι το τελευταίο παράδειγμα αυτού που ενώνει και καθοδηγεί την ευρασιατική στρατηγική της Κίνας και της Ρωσίας χωρίς να έχει ψευδαισθήσεις σχετικά με τις προθέσεις της Ουάσινγκτον.
Η ανάπτυξη του συστήματος SR-72 φαίνεται να επιβεβαιώνει ότι η Ουάσινγκτον θέλει επίσης να γεφυρώσει το χάσμα με τους Ευρασιάτες ανταγωνιστές της στον τομέα της υπερφυσικής τεχνολογίας πέρα από την επιθυμία να οπλιστεί το διάστημα.
Ωστόσο, ρεαλιστικά, οι παγκόσμιες εξουσίες σε ένα πολυπολικό πλαίσιο θα επιδιώξουν να υπερασπιστούν την εδαφική και οικονομική κυριαρχία τους με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους.
 Ομοίως, εκείνοι που επιδιώκουν την παγκόσμια ηγεμονία θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν κάθε υφιστάμενο τομέα για να κερδίσουν πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων τους.
Η Κίνα και η Ρωσία επιδιώκουν να οπλίσουν την απόσταση και την ταχύτητα για να καταστήσουν κάθε επίθεση εναντίον τους αμερόληπτη, τόσο από την άποψη της απαιτούμενης υλικοτεχνικής υποστήριξης όσο και από τον ανανεωμένο υπολογισμό κόστους-οφέλους του MAD.
Οι ΗΠΑ, από την άλλη πλευρά, προσπαθούν να οπλίσουν όλα τα πιθανά πεδία των συγκρούσεων με όλα τα δυνατά μέσα, ελπίζοντας ότι θα μπορέσουν να βρουν μια ρωγμή στις «πανοπλίες» των αντιπάλων τους.
Το Πεκίνο και η Μόσχα φαίνεται να έχουν μελετήσει εκτενώς πώς να ανταποκριθούν.
Όλα τα διάφορα αμυντικά συστήματα που παράγονται τα τελευταία χρόνια, από υπερηχητικά αντιπυραυλικά συστήματα έως πολυεπίπεδα αμυντικά συστήματα όπως τα S-400, S-500 και A-135 / A-235, φαίνεται να ανταποκρίνονται στην πρόκληση.
Το Πεκίνο φοβάται την αμερικανική ναυτική δύναμη και, επιδιώκοντας να επιτύχει ισοτιμία και να ξεπεράσει τις ΗΠΑ στο μέλλον, στοχεύει κυρίως να αποτρέψει τη χρήση αεροσκαφών ως πλατφόρμες εκτόξευσης μέσω της χρήσης αμυντικών όπλων άρνησης περιοχής. Υπό αυτή την έννοια, η ταχύτητα (Mach 10) και η επέκταση του φάσματος των κινεζικών πυραύλων κατά του πλοίου (DF-21) είναι θεμελιώδους σημασίας για την επιτυχία αυτής της στρατηγικής.
Ομοίως, η Μόσχα προτίθεται να σφραγίσει τον ουρανό της Ευρασίας, και το S-500 φαίνεται να είναι η τελική άνθηση, ικανή να προστατεύσει έως και 800 χιλιόμετρα πάνω από τη στάθμη της θάλασσας.
Η στρατικοποίηση του διαστήματος είναι το τελευταίο θέμα που οι ΗΠΑ εκμεταλλεύονται για διάφορους πολιτικούς σκοπούς.
Όντως, αυτό δημιουργεί ένα περιβάλλον που αναγκάζει τους ανταγωνιστές των ΗΠΑ να αναπτύξουν όπλα ικανά να αντιμετωπίσουν την αμερικανική πολεμική μηχανή με αποτέλεσμα να λαμβάνει χώρα μια κούρσα εξοπλισμών σε κάθε πιθανό τομέα του πολέμου.



www.bankingnewa.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης