Όπως και ο Τσίπρας, έτσι και ο Johnson υπόσχεται μια ιδανική ευρωπαϊκή συμφωνία με οφέλη για τους Βρετανούς, χωρίς τις υποχρεώσεις της προηγούμενης συμφωνίας
Τις… ομοιότητες μεταξύ του Βρετανού πρωθυπουργού, Boris Johnson, και του Αλέξη Τσίπρα αναδεικνύει ο Independent σε δημοσίευμα με τίτλο «Ο Johnson θα είναι ο Τσίπρας του 2019».
«Παρόλο που ο Βρετανός πρωθυπουργός, Boris Johnson, απολαμβάνει να απαγγέλλει από μνήμης τους αρχαίους Έλληνες τραγικούς, ακούγεται όλο και περισσότερο όπως ο πρωθυπουργός της Ελλάδας το 2015, Αλέξης Τσίπρας» αναφέρεται στο δημοσίευμα, όπου αναφέρεται ότι «ως νεοεκλεγμένοι ηγέτες, και οι δύο αμφισβήτησαν τις συμφωνίες των προκατόχων τους με την Ευρωπαϊκή Ένωση και κατέφυγαν στον λαϊκισμό, προσπαθώντας να αποφύγουν έναν δυσάρεστο συμβιβασμό και ένα υπερισχύον τελεσίγραφο».
Όπως αναφέρει ο αρθρογράφος, «για τον Τσίπρα, η ημερομηνία χωρίς επιστροφή για την χώρα ήταν η 30η Ιουνίου 2015, όταν έληξε το πρόγραμμα διάσωσης για την Ελλάδα και η χώρα κηρύχτηκε σε κατάσταση χρεοκοπίας».
Αντίστοιχα για τον Johnson το σενάριο μη αναστρέψιμης καταστροφής της χώρας είναι η έξοδος χωρίς συμφωνία από την στις 31 Οκτωβρίου του 2019.
«Yπερήφανοι διαπραγματευτές» εναντίον των «συνεργατών» των Βρυξελλών
Ο Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής του το 2015 να πετύχει ευνοϊκούς για την Ελλάδα όρους στη συμφωνία με τους δανειστές (χωρίς αποτέλεσμα αφού η ΕΕ δεν υποχώρησε στις απαιτήσεις του), χωρίζοντας ιδεολογικά τους πολίτες στους «ασυμβίβαστους, υπερήφανους Έλληνες» έναντι εκείνων που είναι «δουλοπρεπείς» προς τις Βρυξέλλες.
Από την πλευρά του, ο Boris Johnson επίσης καταφεύγει στο Μανιχαϊσμό για να εξηγήσει τη δική του «υπερήφανη διαπραγμάτευση.
Μάλιστα, σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου, αποκάλεσε όσους βουλευτές αντιτίθενται στα σχέδιά του, ως «συνεργάτες» της ΕΕ την οποία - όπως και οι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ – χαρακτήρισε ως «σούπερ-κράτος».
Μία συμφωνία «όνειρο»
«Η ρητορική του Boris Johnson μπορεί να είναι πολιτικά χρήσιμη γι' αυτόν, αλλά οι Βρυξέλλες ελάχιστα συγκινούνται», γράφει η βρετανική εφημερίδα, «όπως το 2015, όταν η ΕΕ αγνόησε την ρητορική του Τσίπρα και αναγνώρισε μόνο μία συμφωνία: αυτή που είχε ήδη υπογράψει η προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση και τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης».
Επίσης, όπως και ο Αλέξης Τσίπρας, έτσι και ο Johnson επιχειρεί ακριβώς το ίδιο: υπόσχεται μια ιδανική ευρωπαϊκή συμφωνία με οφέλη για τους Βρετανούς, χωρίς τις υποχρεώσεις της προηγούμενης συμφωνίας.
Επιπλέον, όπως ο Έλληνας πρωθυπουργός ζήτησε την βοήθεια του λαού με το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του 2015 ως όπλο στις διαπραγματεύσεις, έτσι και ο Johnson επιδιώκει τη λαϊκή συγκατάθεσή για την προώθηση αυτής της ουτοπικής συμφωνίας, προκειμένου να ενισχύσει τη διαπραγματευτική του θέση ενάντια στους «αδέσποτους γραφειοκράτες» στις Βρυξέλλες.
Τελικά, στην περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα, υπερίσχυσε το «δόγμα Dijsselbloem» :αυστηρή δημοσιονομική πολιτική ως απάντηση στο επιχείρημα του Έλληνα πρωθυπουργού για δημοκρατική νομιμοποίηση.
Το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει και στην περίπτωση της Βρετανίας.
«Η ΕΕ δεν πρόκειται να παραβλέψει την βούληση των 27 κρατών-μελών προκειμένου να επιδοθεί στις ιδιοτροπίες ενός λαϊκιστή ηγέτη.
Αυτό είναι το πιο πολύτιμο μάθημα που η εμπειρία του Τσίπρα μπορεί να διδάξει στον Johnson» αναφέρει συμπερασματικά ο Independent.
«Παρόλο που ο Βρετανός πρωθυπουργός, Boris Johnson, απολαμβάνει να απαγγέλλει από μνήμης τους αρχαίους Έλληνες τραγικούς, ακούγεται όλο και περισσότερο όπως ο πρωθυπουργός της Ελλάδας το 2015, Αλέξης Τσίπρας» αναφέρεται στο δημοσίευμα, όπου αναφέρεται ότι «ως νεοεκλεγμένοι ηγέτες, και οι δύο αμφισβήτησαν τις συμφωνίες των προκατόχων τους με την Ευρωπαϊκή Ένωση και κατέφυγαν στον λαϊκισμό, προσπαθώντας να αποφύγουν έναν δυσάρεστο συμβιβασμό και ένα υπερισχύον τελεσίγραφο».
Όπως αναφέρει ο αρθρογράφος, «για τον Τσίπρα, η ημερομηνία χωρίς επιστροφή για την χώρα ήταν η 30η Ιουνίου 2015, όταν έληξε το πρόγραμμα διάσωσης για την Ελλάδα και η χώρα κηρύχτηκε σε κατάσταση χρεοκοπίας».
Αντίστοιχα για τον Johnson το σενάριο μη αναστρέψιμης καταστροφής της χώρας είναι η έξοδος χωρίς συμφωνία από την στις 31 Οκτωβρίου του 2019.
«Yπερήφανοι διαπραγματευτές» εναντίον των «συνεργατών» των Βρυξελλών
Ο Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής του το 2015 να πετύχει ευνοϊκούς για την Ελλάδα όρους στη συμφωνία με τους δανειστές (χωρίς αποτέλεσμα αφού η ΕΕ δεν υποχώρησε στις απαιτήσεις του), χωρίζοντας ιδεολογικά τους πολίτες στους «ασυμβίβαστους, υπερήφανους Έλληνες» έναντι εκείνων που είναι «δουλοπρεπείς» προς τις Βρυξέλλες.
Από την πλευρά του, ο Boris Johnson επίσης καταφεύγει στο Μανιχαϊσμό για να εξηγήσει τη δική του «υπερήφανη διαπραγμάτευση.
Μάλιστα, σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου, αποκάλεσε όσους βουλευτές αντιτίθενται στα σχέδιά του, ως «συνεργάτες» της ΕΕ την οποία - όπως και οι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ – χαρακτήρισε ως «σούπερ-κράτος».
Μία συμφωνία «όνειρο»
«Η ρητορική του Boris Johnson μπορεί να είναι πολιτικά χρήσιμη γι' αυτόν, αλλά οι Βρυξέλλες ελάχιστα συγκινούνται», γράφει η βρετανική εφημερίδα, «όπως το 2015, όταν η ΕΕ αγνόησε την ρητορική του Τσίπρα και αναγνώρισε μόνο μία συμφωνία: αυτή που είχε ήδη υπογράψει η προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση και τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης».
Επίσης, όπως και ο Αλέξης Τσίπρας, έτσι και ο Johnson επιχειρεί ακριβώς το ίδιο: υπόσχεται μια ιδανική ευρωπαϊκή συμφωνία με οφέλη για τους Βρετανούς, χωρίς τις υποχρεώσεις της προηγούμενης συμφωνίας.
Επιπλέον, όπως ο Έλληνας πρωθυπουργός ζήτησε την βοήθεια του λαού με το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του 2015 ως όπλο στις διαπραγματεύσεις, έτσι και ο Johnson επιδιώκει τη λαϊκή συγκατάθεσή για την προώθηση αυτής της ουτοπικής συμφωνίας, προκειμένου να ενισχύσει τη διαπραγματευτική του θέση ενάντια στους «αδέσποτους γραφειοκράτες» στις Βρυξέλλες.
Τελικά, στην περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα, υπερίσχυσε το «δόγμα Dijsselbloem» :αυστηρή δημοσιονομική πολιτική ως απάντηση στο επιχείρημα του Έλληνα πρωθυπουργού για δημοκρατική νομιμοποίηση.
Το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει και στην περίπτωση της Βρετανίας.
«Η ΕΕ δεν πρόκειται να παραβλέψει την βούληση των 27 κρατών-μελών προκειμένου να επιδοθεί στις ιδιοτροπίες ενός λαϊκιστή ηγέτη.
Αυτό είναι το πιο πολύτιμο μάθημα που η εμπειρία του Τσίπρα μπορεί να διδάξει στον Johnson» αναφέρει συμπερασματικά ο Independent.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών