Το πρότυπο του χρυσού αποτελεί μία καλύτερη λύση, τονίζει το Mises Institute
Υπέρ της επαναφοράς του κανόνα του χρυσού και την ουσιαστική κατάργηση των κεντρικών τραπεζών, τις οποίες κατηγορεί για όλα τα δεινά της παγκόσμιας οικονομίας, τάσσεται το think tank, Mises Institute σε ανάλυσή του.
Σύμφωνα με την ανάλυση οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί με τα οικονομικά, καταλήγουν να δέχονται κάποια γεγονότα όπως για παράδειγμα την ανάγκη να υπάρχει μία κεντρική τράπεζα, η οποία θα βοηθά ώστε να αποτραπεί ή έστω να είναι λιγότερο οδυνηρή μία ύφεση.
Λαμβάνουν ως δεδομένη την ανάγκη για κυβερνητική παρέμβαση στην οικονομία, αλλά τελικώς δεν είναι δεδομένη, όπως εξηγείται από αμέτρητα ιστορικά περιστατικά αδικίας.
Ίσως, πάνω απ 'όλα, θεωρούν τον καθένα που ζητά ένα μη ελεγχόμενο πρότυπο χρυσού νομίσματος τόσο απελπιστικά αναχρονιστικό και αφελή.
Ο καθένας "ξέρει" ότι το χρυσό πρότυπο ενθάρρυνε τους πανικούς του δέκατου ένατου αιώνα, τους οποίους οι τραπεζίτες τελικά αντιμετώπισαν με τη δημιουργία του ομοσπονδιακού συστήματος αποθεματικών (Federal Reserve System) το 1913.
Κάτω από το ομοσπονδιακό αποθεματικό, η κυβέρνηση ήταν σε θέση να δημιουργήσει αρκετό χρέος για να στείλει νεαρά αγόρια να πεθάνουν στο λουτρό αίματος που αποδείχθηκε ότι ήταν ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Με το ομοσπονδιακό αποθεματικό που ασχολείται με την εκτύπωση χρημάτων, συμπεριλαμβανομένου του περίφημου "πραξικοπήματος ουίσκι" του επικεφαλής της Fed Benjamin Strong το 1927, οι μετοχές εκτοξεύτηκαν από το 1922-1929, έως ότου έφθασε η κατάρρευση.
Μετά τη συντριβή, το ίδιο το πράγμα που έπρεπε να αποτρέψει η Fed, προσπάθησε να μας διογκώσει από την ύφεση που ακολούθησε, αλλά, τελικώς δεν τα κατάφερε.
Γι 'αυτόν τον λόγο ο Αμερικανός πρόεδρος Ρούσβελτ, σχεδόν αμέσως μετά την εκλογή του το 1933, διέταξε τους Αμερικανούς να μετατρέψουν το χρυσό τους υπό την απειλή πρόστιμων και φυλακίσεων.
Voila! Στη συνέχεια είχαμε την ύφεση και δεν είχαμε χρήματα.
Και τι έχει συμβεί από τότε;
Σε ομιλία του στο The Economic Club της Νέας Υόρκης στις 19 Δεκεμβρίου 2002, ο πρόεδρος της Fed, Alan Greenspan, είπε στο ακροατήριό του: «Παρόλο που το χρυσό πρότυπο δεν μπορούσε να απεικονισθεί ως αποτέλεσμα μιας περιόδου συγκράτησης των τιμών, ήταν γεγονός ότι το επίπεδο τιμών το 1929 δεν ήταν πολύ διαφορετικό, από αυτό που ήταν το 1800.
Αλλά, στις δύο δεκαετίες μετά η εγκατάλειψη του χρυσού προτύπου το 1933, ο δείκτης τιμών καταναλωτή στις Ηνωμένες Πολιτείες σχεδόν διπλασιάστηκε».
Και, στις τέσσερις δεκαετίες μετά από αυτό, οι τιμές πενταπλασιάστηκαν.
Η νομισματική πολιτική, διογκωμένη από τον περιορισμό της εγχώριας μετατρεψιμότητας χρυσού, είχε επιτρέψει μια επίμονη υπερβολική απόδοση των χρημάτων.
Μόλις πριν από μια δεκαετία, οι κεντρικοί τραπεζίτες, οι οποίοι είδαν περισσότερο από μισό αιώνα χρόνιου πληθωρισμού, φάνηκαν να επιβεβαιώνουν ότι ένα νόμισμα fiat ήταν επικίνδυνο.
Αλλά οι κεντρικοί τραπεζίτες μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν τα χρήματα που εκτυπώνουν σαν να είχαν τους περιορισμούς του χρυσού ή με τα λόγια του Greenspan πιστεύουν ότι «μια συνετή νομισματική πολιτική ... μπορεί να συγκρατήσει τις δυνάμεις του πληθωρισμού».
Αυτό ήταν το 2002, πριν από την εμφάνιση της ύφεσης το 2007-2008 λόγω της εκτύπωσης χρημάτων Fed.
Η λύση της κρίσης του Bernanke, όπως είδε ο κόσμος, ήταν ακόμα πιο επιθετική εκτύπωση χρημάτων, δημιουργώντας τρομακτικά επίπεδα χρέους και ηθικού κινδύνου, έτσι ώστε σήμερα οι χρηματοπιστωτικοί ειδήμονες προβλέπουν μια άλλη κρίση, πιθανώς χειρότερη από την τελευταία.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με την ανάλυση οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί με τα οικονομικά, καταλήγουν να δέχονται κάποια γεγονότα όπως για παράδειγμα την ανάγκη να υπάρχει μία κεντρική τράπεζα, η οποία θα βοηθά ώστε να αποτραπεί ή έστω να είναι λιγότερο οδυνηρή μία ύφεση.
Λαμβάνουν ως δεδομένη την ανάγκη για κυβερνητική παρέμβαση στην οικονομία, αλλά τελικώς δεν είναι δεδομένη, όπως εξηγείται από αμέτρητα ιστορικά περιστατικά αδικίας.
Ίσως, πάνω απ 'όλα, θεωρούν τον καθένα που ζητά ένα μη ελεγχόμενο πρότυπο χρυσού νομίσματος τόσο απελπιστικά αναχρονιστικό και αφελή.
Ο καθένας "ξέρει" ότι το χρυσό πρότυπο ενθάρρυνε τους πανικούς του δέκατου ένατου αιώνα, τους οποίους οι τραπεζίτες τελικά αντιμετώπισαν με τη δημιουργία του ομοσπονδιακού συστήματος αποθεματικών (Federal Reserve System) το 1913.
Κάτω από το ομοσπονδιακό αποθεματικό, η κυβέρνηση ήταν σε θέση να δημιουργήσει αρκετό χρέος για να στείλει νεαρά αγόρια να πεθάνουν στο λουτρό αίματος που αποδείχθηκε ότι ήταν ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Με το ομοσπονδιακό αποθεματικό που ασχολείται με την εκτύπωση χρημάτων, συμπεριλαμβανομένου του περίφημου "πραξικοπήματος ουίσκι" του επικεφαλής της Fed Benjamin Strong το 1927, οι μετοχές εκτοξεύτηκαν από το 1922-1929, έως ότου έφθασε η κατάρρευση.
Μετά τη συντριβή, το ίδιο το πράγμα που έπρεπε να αποτρέψει η Fed, προσπάθησε να μας διογκώσει από την ύφεση που ακολούθησε, αλλά, τελικώς δεν τα κατάφερε.
Γι 'αυτόν τον λόγο ο Αμερικανός πρόεδρος Ρούσβελτ, σχεδόν αμέσως μετά την εκλογή του το 1933, διέταξε τους Αμερικανούς να μετατρέψουν το χρυσό τους υπό την απειλή πρόστιμων και φυλακίσεων.
Voila! Στη συνέχεια είχαμε την ύφεση και δεν είχαμε χρήματα.
Και τι έχει συμβεί από τότε;
Σε ομιλία του στο The Economic Club της Νέας Υόρκης στις 19 Δεκεμβρίου 2002, ο πρόεδρος της Fed, Alan Greenspan, είπε στο ακροατήριό του: «Παρόλο που το χρυσό πρότυπο δεν μπορούσε να απεικονισθεί ως αποτέλεσμα μιας περιόδου συγκράτησης των τιμών, ήταν γεγονός ότι το επίπεδο τιμών το 1929 δεν ήταν πολύ διαφορετικό, από αυτό που ήταν το 1800.
Αλλά, στις δύο δεκαετίες μετά η εγκατάλειψη του χρυσού προτύπου το 1933, ο δείκτης τιμών καταναλωτή στις Ηνωμένες Πολιτείες σχεδόν διπλασιάστηκε».
Και, στις τέσσερις δεκαετίες μετά από αυτό, οι τιμές πενταπλασιάστηκαν.
Η νομισματική πολιτική, διογκωμένη από τον περιορισμό της εγχώριας μετατρεψιμότητας χρυσού, είχε επιτρέψει μια επίμονη υπερβολική απόδοση των χρημάτων.
Μόλις πριν από μια δεκαετία, οι κεντρικοί τραπεζίτες, οι οποίοι είδαν περισσότερο από μισό αιώνα χρόνιου πληθωρισμού, φάνηκαν να επιβεβαιώνουν ότι ένα νόμισμα fiat ήταν επικίνδυνο.
Αλλά οι κεντρικοί τραπεζίτες μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν τα χρήματα που εκτυπώνουν σαν να είχαν τους περιορισμούς του χρυσού ή με τα λόγια του Greenspan πιστεύουν ότι «μια συνετή νομισματική πολιτική ... μπορεί να συγκρατήσει τις δυνάμεις του πληθωρισμού».
Αυτό ήταν το 2002, πριν από την εμφάνιση της ύφεσης το 2007-2008 λόγω της εκτύπωσης χρημάτων Fed.
Η λύση της κρίσης του Bernanke, όπως είδε ο κόσμος, ήταν ακόμα πιο επιθετική εκτύπωση χρημάτων, δημιουργώντας τρομακτικά επίπεδα χρέους και ηθικού κινδύνου, έτσι ώστε σήμερα οι χρηματοπιστωτικοί ειδήμονες προβλέπουν μια άλλη κρίση, πιθανώς χειρότερη από την τελευταία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών