γράφει : Νίκος Κονδυλόπουλος
Προ των πυλών η οικονομική «καταιγίδα»
Η υπονόμευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, θα πληρωθεί τελικά στο ακέραιο.
Τα οικονομικά σύννεφα της καταιγίδας συγκεντρώνονται όλο και περισσότερο στον ορίζοντα.
Τα εισοδήματα έχουν παραμείνει στάσιμα, ενώ τα κόστη έχει αυξηθεί και τα νοικοκυριά βρίσκονται αντιμέτωπα με το διαρκώς αυξανόμενο χάσμα των χρεών που δεν μπορούν να αντέξουν.
Οπουδήποτε κοιτάζουμε, βρίσκουμε νοικοκυριά, επιχειρήσεις και κυβερνήσεις να έχουν υπέρογκα χρέη.
Αυτό είναι τόσο… θετικό όσο μπορούν να δανείζονται για να αποπληρώσουν τοκοχρεολύσια προηγούμενων δανείων, αποστραγγίζοντας κεφάλαια από την πραγματική οικονομία.
Τι συμβαίνει, λοιπόν, όταν το εισόδημα και τα φορολογικά έσοδα καταρρέουν;
Τα νοικοκυριά, οι επιχειρήσεις και οι κυβερνήσεις δεν θα είναι σε θέση να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους και ο δανεισμός γίνεται όλο και δυσκολότερος, καθώς οι χρηματοπιστωτικές αγορές «ξυπνούν» από το λήθαργο και συνειδητοποιούν την επανεμφάνιση κινδύνου.
Όσο συγκλονιστικό μπορεί να συμβαίνει στην εποχή της ευρωστίας που έχουν δημιουργήσει οι Κεντρικές Τράπεζες οι δανειζόμενοι μπορούν να καταστραφούν και να συμπαρασύρουν και τους δανειστές.
Η εποχή της παντοδυναμίας των Κεντρικών Τραπεζών χαρακτηρίστηκε από δύο πράγματα:
1. Αποσύνδεση μεταξύ κινδύνου και απόδοσης.
Δεδομένου ότι οι Κεντρικές Τράπεζες με τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης έβαλαν πλάτη, ο κίνδυνος μειώθηκε κατά πολύ, ενώ παράλληλα με τα προγράμματα bail in διέσωσαν εκατοντάδες τράπεζες και επιχειρήσεις με αποτέλεσμα κοινωνικοποιούν τις απώλειες με τη διάσωση των εταιρειών και των τραπεζών, οι οικονομικοί ολιγάρχες βρέθηκαν ελεύθεροι να αγνοήσουν τον κίνδυνο δεδομένου ότι η Federal Reserve σιωπηρά εγγυάται να εξασφαλίζονται πάντοτε από αυτήν..
2. Τα κόστη έχουν αγνοηθεί επειδή «όλοι γινόμαστε πλουσιότεροι» μέσω της οικονομικής φούσκας των περιουσιακών στοιχείων.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα του πλούτου.
Ακόμη και όταν το αυξανόμενο κόστος καταναλώνει το εισόδημα, παραβλέπουμε αυτή τη χρηματοοικονομική διάβρωση και δανειζόμαστε και ξοδεύουμε περισσότερα επειδή αισθανόμαστε πλουσιότεροι όταν εξετάζουμε τις αποτιμήσεις των κατοικιών και των μετοχών μας.
Με άλλα λόγια, η επίδραση του πλούτου έχει αναπτυχθεί λόγω του τεράστιου διαρθρωτικού χάσματος μεταξύ εσόδων και εξόδων.
Το φαινόμενο του πλούτου δεν επηρεάζει μόνο τα νοικοκυριά.
H αύξηση των αποτιμήσεων των ακινήτων έχει ενισχύσει τα φορολογικά έσοδα της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Αλλά οι φούσκες των περιουσιακών στοιχείων πάντα «σπάνε» και γίνεται αυτό, η επίδραση του πλούτου αντιστρέφεται και οι άνθρωποι αισθάνονται φτωχότεροι καθώς η αξία των σπιτιών και των χαρτοφυλακίων τους μειώνεται.
Αυτό το διάγραμμα παρουσιάζει το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης, αλλά το ενοίκιο, η τριτοβάθμια εκπαίδευση, η παιδική μέριμνα κ.λπ.
Η χρηματοδότηση είναι το αποτέλεσμα της δομής του κόστους που απομακρύνεται από την ικανότητά μας να πληρώνουμε τα έξοδά μας με εισόδημα.
Ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να ανεβαίνουμε το κόστος πάνω από την ικανότητά μας να πληρώνουμε είναι να χρηματοδοτήσουμε την οικονομία, καθιστώντας το χρέος τον πυρήνα του μηχανισμού πληρωμής των λογαριασμών, και ο κύριος μηχανισμός δημιουργίας οικονομικών φουσκών για τη στήριξη του χρεοκοπημένου χρέους.
Εδώ είναι το πρόβλημα με τη μείωση της διάρθρωσης του κόστους σε επίπεδα που μπορούμε πραγματικά να αντέξουμε.
Το σύστημά μας φωνάζει ότι το «λίπος» έχει εξαντληθεί και έχουμε φτάσει στο κόκαλο.
Οι παραμικρές μειώσεις προκαλούν τιτάνια άσκηση πίεσης από οποιαδήποτε κοινωνική που θα φέρει το κύριο βάρος των περικοπών.
Αυτό αφήνει στους πολιτικούς μια εύκολη διέξοδο: δανείστε αρκετά χρήματα για να ικανοποιήσετε τις απαιτήσεις κάθε εκλογικής περιφέρειας και κοινωνικής ομάδας.
Αντί να αναπροσανατολίζουμε το κόστος με την ικανότητά μας να πληρώνουμε, πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε το χρέος για να κρατήσουμε όλες τις εκλογικές περιφέρειες ευτυχείς.
Η τιμή αυτής της «λύσης» - η υπονόμευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος - θα καταβληθεί τελικά εξ ολοκλήρου εις βάρος του καθενός, συμπεριλαμβανομένων όλων των κοινωνικών στρωμάτων.
www.bankingnews.gr
Τα οικονομικά σύννεφα της καταιγίδας συγκεντρώνονται όλο και περισσότερο στον ορίζοντα.
Τα εισοδήματα έχουν παραμείνει στάσιμα, ενώ τα κόστη έχει αυξηθεί και τα νοικοκυριά βρίσκονται αντιμέτωπα με το διαρκώς αυξανόμενο χάσμα των χρεών που δεν μπορούν να αντέξουν.
Οπουδήποτε κοιτάζουμε, βρίσκουμε νοικοκυριά, επιχειρήσεις και κυβερνήσεις να έχουν υπέρογκα χρέη.
Αυτό είναι τόσο… θετικό όσο μπορούν να δανείζονται για να αποπληρώσουν τοκοχρεολύσια προηγούμενων δανείων, αποστραγγίζοντας κεφάλαια από την πραγματική οικονομία.
Τι συμβαίνει, λοιπόν, όταν το εισόδημα και τα φορολογικά έσοδα καταρρέουν;
Τα νοικοκυριά, οι επιχειρήσεις και οι κυβερνήσεις δεν θα είναι σε θέση να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους και ο δανεισμός γίνεται όλο και δυσκολότερος, καθώς οι χρηματοπιστωτικές αγορές «ξυπνούν» από το λήθαργο και συνειδητοποιούν την επανεμφάνιση κινδύνου.
Όσο συγκλονιστικό μπορεί να συμβαίνει στην εποχή της ευρωστίας που έχουν δημιουργήσει οι Κεντρικές Τράπεζες οι δανειζόμενοι μπορούν να καταστραφούν και να συμπαρασύρουν και τους δανειστές.
Η εποχή της παντοδυναμίας των Κεντρικών Τραπεζών χαρακτηρίστηκε από δύο πράγματα:
1. Αποσύνδεση μεταξύ κινδύνου και απόδοσης.
Δεδομένου ότι οι Κεντρικές Τράπεζες με τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης έβαλαν πλάτη, ο κίνδυνος μειώθηκε κατά πολύ, ενώ παράλληλα με τα προγράμματα bail in διέσωσαν εκατοντάδες τράπεζες και επιχειρήσεις με αποτέλεσμα κοινωνικοποιούν τις απώλειες με τη διάσωση των εταιρειών και των τραπεζών, οι οικονομικοί ολιγάρχες βρέθηκαν ελεύθεροι να αγνοήσουν τον κίνδυνο δεδομένου ότι η Federal Reserve σιωπηρά εγγυάται να εξασφαλίζονται πάντοτε από αυτήν..
2. Τα κόστη έχουν αγνοηθεί επειδή «όλοι γινόμαστε πλουσιότεροι» μέσω της οικονομικής φούσκας των περιουσιακών στοιχείων.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα του πλούτου.
Ακόμη και όταν το αυξανόμενο κόστος καταναλώνει το εισόδημα, παραβλέπουμε αυτή τη χρηματοοικονομική διάβρωση και δανειζόμαστε και ξοδεύουμε περισσότερα επειδή αισθανόμαστε πλουσιότεροι όταν εξετάζουμε τις αποτιμήσεις των κατοικιών και των μετοχών μας.
Με άλλα λόγια, η επίδραση του πλούτου έχει αναπτυχθεί λόγω του τεράστιου διαρθρωτικού χάσματος μεταξύ εσόδων και εξόδων.
Το φαινόμενο του πλούτου δεν επηρεάζει μόνο τα νοικοκυριά.
H αύξηση των αποτιμήσεων των ακινήτων έχει ενισχύσει τα φορολογικά έσοδα της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Αλλά οι φούσκες των περιουσιακών στοιχείων πάντα «σπάνε» και γίνεται αυτό, η επίδραση του πλούτου αντιστρέφεται και οι άνθρωποι αισθάνονται φτωχότεροι καθώς η αξία των σπιτιών και των χαρτοφυλακίων τους μειώνεται.
Αυτό το διάγραμμα παρουσιάζει το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης, αλλά το ενοίκιο, η τριτοβάθμια εκπαίδευση, η παιδική μέριμνα κ.λπ.
Η χρηματοδότηση είναι το αποτέλεσμα της δομής του κόστους που απομακρύνεται από την ικανότητά μας να πληρώνουμε τα έξοδά μας με εισόδημα.
Ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να ανεβαίνουμε το κόστος πάνω από την ικανότητά μας να πληρώνουμε είναι να χρηματοδοτήσουμε την οικονομία, καθιστώντας το χρέος τον πυρήνα του μηχανισμού πληρωμής των λογαριασμών, και ο κύριος μηχανισμός δημιουργίας οικονομικών φουσκών για τη στήριξη του χρεοκοπημένου χρέους.
Εδώ είναι το πρόβλημα με τη μείωση της διάρθρωσης του κόστους σε επίπεδα που μπορούμε πραγματικά να αντέξουμε.
Το σύστημά μας φωνάζει ότι το «λίπος» έχει εξαντληθεί και έχουμε φτάσει στο κόκαλο.
Οι παραμικρές μειώσεις προκαλούν τιτάνια άσκηση πίεσης από οποιαδήποτε κοινωνική που θα φέρει το κύριο βάρος των περικοπών.
Αυτό αφήνει στους πολιτικούς μια εύκολη διέξοδο: δανείστε αρκετά χρήματα για να ικανοποιήσετε τις απαιτήσεις κάθε εκλογικής περιφέρειας και κοινωνικής ομάδας.
Αντί να αναπροσανατολίζουμε το κόστος με την ικανότητά μας να πληρώνουμε, πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε το χρέος για να κρατήσουμε όλες τις εκλογικές περιφέρειες ευτυχείς.
Η τιμή αυτής της «λύσης» - η υπονόμευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος - θα καταβληθεί τελικά εξ ολοκλήρου εις βάρος του καθενός, συμπεριλαμβανομένων όλων των κοινωνικών στρωμάτων.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών