Τόσο η Τουρκία όσο και το Ισραήλ επιθυμούν να «αποσπάσουν» τμήμα της Συρίας
Τη δεινή θέση στην οποία βρίσκεται η Συρία, καθώς είναι… στριμωγμένη μεταξύ της επιθετικότητας Τουρκίας και Ισραήλ, τονίζει σε ανάλυσή του το think tank, Strategic Culture Foundation.
Όπως αναφέρει ο αρθρογράφος, Elias Samo (καθηγητής Διεθνών Σχέσεων σε αμερικανικά αλλά και συριακά πανεπιστήμια): «Η Συρία είναι άβολη και ευάλωτη, βολοδέρνοντας μεταξύ του οθωμανικού σφυριού στον Βορρά και του ισραηλινού άκμονος στον Νότο.
Και οι δύο αυτές χώρες είναι εχθρικές και έχουν βλέψεις να καταλάβουν μέρος των συριακών εδαφών.
Όταν κάποιος σκέφτεται μια "ασφαλή ζώνη" κατά μήκος των συνόρων Συρίας – Τουρκίας, καλό είναι να έχει στο μυαλό του τα αντίστοιχα σύνορα μεταξύ ΗΠΑ και Μεξικού.
Τα εν λόγω σύνορα αποτελούν εδώ και πολλά χρόνια πηγή ανησυχίας για τις ΗΠΑ, εξαιτίας της εισροής παράνομων λατινοαμερικανών μεταναστών, γνωστούς ως «υγρές πλάτες» - καθώς θα διασχίζουν το ποταμό Rio Grande για να φθάσουν στην ηπειρωτική Αμερική.
Για να αντιμετωπίσει την ασφάλεια των συνόρων, ο Trump δεν σκέφθηκε να δημιουργήσει μία «ασφαλή ζώνη» σύνορα, γιατί αυτή θα έπρεπε να διοικείται από τον αμερικανικό στρατό, κάτι που θα παραβίαζε το διεθνές δίκαιο, καθώς ένας ξένος στρατός θα «πρόσεχε» τα εδάφη μίας άλλης χώρας.
Αντ 'αυτού, το Trump αποφάσισε να χτίσει ένα τείχος στην αμερικανική πλευρά των συνόρων για «ενισχύσει» την ασφάλεια των ΗΠΑ.
Ομοίως, ο Erdogan θεωρεί ότι η συγκέντρωση Κούρδων (τους οποίους η Τουρκία θεωρεί τρομοκράτες) στα σύνορα με τη Συρία (αλλά στο συριακό έδαφος), αποτελεί απειλή για τη δική του χώρα.
Ωστόσο δεν πιστεύει ότι το να φτιάξει ένα τείχος ανάλογο με αυτό των ΗΠΑ στα σύνορα με το Μεξικό θα ήταν η κατάλληλη λύση.
Αρχικά επέλεξε, έχοντας πάντως τις «ευλογίες» του Trump και των ΗΠΑ να δημιουργήσει μία «ζώνη ασφαλείας» μήκους 400 χλμ σε μία περιοχή που βρίσκεται στα σύνορα της Συρίας, ανατολικά του Ευφράτη στα ιρακινά σύνορα, κατά παράβαση το διεθνές δίκαιο αλλά και παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο, καθώς καταπατά την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας.
Η εμμονή του Erdogan να υπάρχουν τουρκικά στρατεύματα σε αυτήν την περιοχή αποτελεί σαφή στρατιωτική κατοχή ενός μέρους της Συρίας.
Επιπρόσθετα ο Erdogan θέλει να δημιουργήσει μία ακόμη «ζώνη ασφαλείας» δυτικά του ποταμού Ευφράτη, έχοντας ως απώτερο στόχο τη δημιουργία μίας «οθωμανικής ζώνης» συνολικού μήκους 800 χλμ.
Είναι απόλυτα αποφασισμένος να προχωρήσει σε αυτό το σχέδιό του και φυσικά να εγκαταστήσει κατά μήκος αυτής της ζώνης τουρκικά στρατεύματα.
Πρόσφατα, σε ομιλία του στην Κωνσταντινούπολη, είπε: "Δεν έχουμε πολύ χρόνο ή υπομονή όσον αφορά τη ζώνη ασφαλείας που θα εγκατασταθεί στα σύνορά μας, ανατολικά του Ευφράτη, μέσα σε λίγες εβδομάδες.
Αν οι στρατιώτες μας δεν ξεκινήσουν τον πραγματικό έλεγχο της περιοχής, δεν θα υπάρξει άλλη επιλογή εκτός από την υλοποίηση των σχεδίων μας».
Βέβαια η επιλογή αυτή του Erdogan εγείρει αρκετά ερωτήματα.
Η δημιουργία αυτής της περίφημης «ζώνης ασφαλείας» φέρει ανάλογα χαρακτηριστικά με την τουρκική κατοχή στη Β. Κύπρο.
Ο Erdogan έχει τρεις στόχους όσον αφορά τη δημιουργία μιας ασφαλούς ζώνης.
Οι δύο είναι «μικρής εμβέλειας» αλλά ο τρίτος είναι σαφώς μεγαλεπήβολος.
Ο πρώτος στόχος είναι η ασφάλεια και η αποχώρηση των ένοπλων κουρδικών ομάδων από τη ζώνη, μια διαδικασία που φαίνεται να έχει ξεκινήσει.
Ο δεύτερος στόχος είναι η επανεγκατάσταση των ευρισκόμενων στην Τουρκία συριακών προσφύγων στη συγκεκριμένη ασφαλή ζώνη.
Ο τρίτος και ύπουλος στόχος είναι η ενδεχόμενη ανάκτηση της συριακής επικράτειας, η οποία καταλαμβάνεται από τους Οθωμανούς για 400 χρόνια, μέχρι το τέλος του Α Παγκοσμίου Πολέμου.
Πρέπει να σημειωθεί ότι τα σύνορα των 800 χιλιομέτρων βασίστηκαν στη συμφωνία Sykes-Picot και μετά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Δεν είναι ένα ιστορικό ή φυσικό σύνορο.
Σημαντικό τμήμα των συνόρων είναι η σιδηροδρομική γραμμή Orient Express, που χτίστηκε από τους Γερμανούς ως το σύνορο μεταξύ δύο ανταγωνιστικών μουσουλμανικών κρατών και όχι με τη συγκατάθεσή τους
Ο Erdogan χρησιμοποιεί μια διπλή στρατηγική στην αντιμετώπιση των μεγάλων δυνάμεων για την υλοποίηση των τριών στόχων του.
Με την Ευρώπη, είναι εκβιασμός.
Είτε θα λάβει χρήματα από την Ευρώπη, είτε θα διευκολύνει τη μεταφορά εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων στην Ευρώπη.
Με την Ουάσιγκτον και τη Μόσχα, είναι «η άλλη γυναίκα».
Θυμάμαι τις ισραηλινο-παλαιστινιακές και τις ισραηλο-συριακές ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Όποτε οι Ισραηλινοί δεν κέρδιζαν αυτό που ήθελαν, γύριζαν την πλάτη και έκαναν ότι συζητούν με τους αντιπάλους.
Το ίδιο πράττει και ο Erdogan στις επαφές του με Μόσχα και Ουάσιγκτον.
Όσο για τη νότια Συρία, αν και οι Netanayu και Erdogan εμφανίζονται ανοιχτά ανταγωνιστικοί, στην πραγματικότητα μοιράζονται έναν κοινό στόχο που είναι να αποσπάσουν και να καταλάβουν την επικράτεια της Συρίας.
Κατά την επιδίωξη των στόχων τους, αμφότεροι βασίζονται σε αμφισβητούμενες ιστορικές διεκδικήσεις και διαφορά ισχύος μεταξύ της Συρίας, αφενός, και της Τουρκίας και του Ισραήλ, αφετέρου.
www.bankingnews.gr
Όπως αναφέρει ο αρθρογράφος, Elias Samo (καθηγητής Διεθνών Σχέσεων σε αμερικανικά αλλά και συριακά πανεπιστήμια): «Η Συρία είναι άβολη και ευάλωτη, βολοδέρνοντας μεταξύ του οθωμανικού σφυριού στον Βορρά και του ισραηλινού άκμονος στον Νότο.
Και οι δύο αυτές χώρες είναι εχθρικές και έχουν βλέψεις να καταλάβουν μέρος των συριακών εδαφών.
Όταν κάποιος σκέφτεται μια "ασφαλή ζώνη" κατά μήκος των συνόρων Συρίας – Τουρκίας, καλό είναι να έχει στο μυαλό του τα αντίστοιχα σύνορα μεταξύ ΗΠΑ και Μεξικού.
Τα εν λόγω σύνορα αποτελούν εδώ και πολλά χρόνια πηγή ανησυχίας για τις ΗΠΑ, εξαιτίας της εισροής παράνομων λατινοαμερικανών μεταναστών, γνωστούς ως «υγρές πλάτες» - καθώς θα διασχίζουν το ποταμό Rio Grande για να φθάσουν στην ηπειρωτική Αμερική.
Για να αντιμετωπίσει την ασφάλεια των συνόρων, ο Trump δεν σκέφθηκε να δημιουργήσει μία «ασφαλή ζώνη» σύνορα, γιατί αυτή θα έπρεπε να διοικείται από τον αμερικανικό στρατό, κάτι που θα παραβίαζε το διεθνές δίκαιο, καθώς ένας ξένος στρατός θα «πρόσεχε» τα εδάφη μίας άλλης χώρας.
Αντ 'αυτού, το Trump αποφάσισε να χτίσει ένα τείχος στην αμερικανική πλευρά των συνόρων για «ενισχύσει» την ασφάλεια των ΗΠΑ.
Ομοίως, ο Erdogan θεωρεί ότι η συγκέντρωση Κούρδων (τους οποίους η Τουρκία θεωρεί τρομοκράτες) στα σύνορα με τη Συρία (αλλά στο συριακό έδαφος), αποτελεί απειλή για τη δική του χώρα.
Ωστόσο δεν πιστεύει ότι το να φτιάξει ένα τείχος ανάλογο με αυτό των ΗΠΑ στα σύνορα με το Μεξικό θα ήταν η κατάλληλη λύση.
Αρχικά επέλεξε, έχοντας πάντως τις «ευλογίες» του Trump και των ΗΠΑ να δημιουργήσει μία «ζώνη ασφαλείας» μήκους 400 χλμ σε μία περιοχή που βρίσκεται στα σύνορα της Συρίας, ανατολικά του Ευφράτη στα ιρακινά σύνορα, κατά παράβαση το διεθνές δίκαιο αλλά και παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο, καθώς καταπατά την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας.
Η εμμονή του Erdogan να υπάρχουν τουρκικά στρατεύματα σε αυτήν την περιοχή αποτελεί σαφή στρατιωτική κατοχή ενός μέρους της Συρίας.
Επιπρόσθετα ο Erdogan θέλει να δημιουργήσει μία ακόμη «ζώνη ασφαλείας» δυτικά του ποταμού Ευφράτη, έχοντας ως απώτερο στόχο τη δημιουργία μίας «οθωμανικής ζώνης» συνολικού μήκους 800 χλμ.
Είναι απόλυτα αποφασισμένος να προχωρήσει σε αυτό το σχέδιό του και φυσικά να εγκαταστήσει κατά μήκος αυτής της ζώνης τουρκικά στρατεύματα.
Πρόσφατα, σε ομιλία του στην Κωνσταντινούπολη, είπε: "Δεν έχουμε πολύ χρόνο ή υπομονή όσον αφορά τη ζώνη ασφαλείας που θα εγκατασταθεί στα σύνορά μας, ανατολικά του Ευφράτη, μέσα σε λίγες εβδομάδες.
Αν οι στρατιώτες μας δεν ξεκινήσουν τον πραγματικό έλεγχο της περιοχής, δεν θα υπάρξει άλλη επιλογή εκτός από την υλοποίηση των σχεδίων μας».
Βέβαια η επιλογή αυτή του Erdogan εγείρει αρκετά ερωτήματα.
Η δημιουργία αυτής της περίφημης «ζώνης ασφαλείας» φέρει ανάλογα χαρακτηριστικά με την τουρκική κατοχή στη Β. Κύπρο.
Ο Erdogan έχει τρεις στόχους όσον αφορά τη δημιουργία μιας ασφαλούς ζώνης.
Οι δύο είναι «μικρής εμβέλειας» αλλά ο τρίτος είναι σαφώς μεγαλεπήβολος.
Ο πρώτος στόχος είναι η ασφάλεια και η αποχώρηση των ένοπλων κουρδικών ομάδων από τη ζώνη, μια διαδικασία που φαίνεται να έχει ξεκινήσει.
Ο δεύτερος στόχος είναι η επανεγκατάσταση των ευρισκόμενων στην Τουρκία συριακών προσφύγων στη συγκεκριμένη ασφαλή ζώνη.
Ο τρίτος και ύπουλος στόχος είναι η ενδεχόμενη ανάκτηση της συριακής επικράτειας, η οποία καταλαμβάνεται από τους Οθωμανούς για 400 χρόνια, μέχρι το τέλος του Α Παγκοσμίου Πολέμου.
Πρέπει να σημειωθεί ότι τα σύνορα των 800 χιλιομέτρων βασίστηκαν στη συμφωνία Sykes-Picot και μετά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Δεν είναι ένα ιστορικό ή φυσικό σύνορο.
Σημαντικό τμήμα των συνόρων είναι η σιδηροδρομική γραμμή Orient Express, που χτίστηκε από τους Γερμανούς ως το σύνορο μεταξύ δύο ανταγωνιστικών μουσουλμανικών κρατών και όχι με τη συγκατάθεσή τους
Ο Erdogan χρησιμοποιεί μια διπλή στρατηγική στην αντιμετώπιση των μεγάλων δυνάμεων για την υλοποίηση των τριών στόχων του.
Με την Ευρώπη, είναι εκβιασμός.
Είτε θα λάβει χρήματα από την Ευρώπη, είτε θα διευκολύνει τη μεταφορά εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων στην Ευρώπη.
Με την Ουάσιγκτον και τη Μόσχα, είναι «η άλλη γυναίκα».
Θυμάμαι τις ισραηλινο-παλαιστινιακές και τις ισραηλο-συριακές ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Όποτε οι Ισραηλινοί δεν κέρδιζαν αυτό που ήθελαν, γύριζαν την πλάτη και έκαναν ότι συζητούν με τους αντιπάλους.
Το ίδιο πράττει και ο Erdogan στις επαφές του με Μόσχα και Ουάσιγκτον.
Όσο για τη νότια Συρία, αν και οι Netanayu και Erdogan εμφανίζονται ανοιχτά ανταγωνιστικοί, στην πραγματικότητα μοιράζονται έναν κοινό στόχο που είναι να αποσπάσουν και να καταλάβουν την επικράτεια της Συρίας.
Κατά την επιδίωξη των στόχων τους, αμφότεροι βασίζονται σε αμφισβητούμενες ιστορικές διεκδικήσεις και διαφορά ισχύος μεταξύ της Συρίας, αφενός, και της Τουρκίας και του Ισραήλ, αφετέρου.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών