Ο Trump μπερδεύει τους "ατελείωτους πολέμους" με μια ανοιχτή στρατιωτική παρουσία
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους η απόφαση του Αμερικανού προέδρου Donald Trump να αποσύρει τις αμερικανικές δυνάμεις από τη βόρεια Συρία και να αφήσει τους Κούρδους της περιοχής ευάλωτους στη στρατιωτική εισβολή της γείτονας Τουρκίας ήταν φοβερή.
Οι κουρδικές δυνάμεις που ελέγχουν την περιοχή ήταν ο κύριος εταίρος των ΗΠΑ στον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους (ISIS).
Η εγκατάλειψη του Trump ενίσχυσε τις ήδη υπάρχουσες αμφιβολίες στην περιοχή και σε όλο τον κόσμο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι πια αξιόπιστοι σύμμαχοι, εκτιμά σε ανάλυσή του ο Richard Haass, επικεφαλής του Council on Foreign Relations.
Η απόφαση δημιούργησε επίσης συνθήκες που επιτρέπουν στους εκατοντάδες και ενδεχομένως χιλιάδες τρομοκράτες του ISIS σε κουρδικές φυλακές πιθανόν να επαναλάβουν τις τρομοκρατικές ενέργειες αμέσως μόλις τους δοθεί η ευκαιρία.
Πρόκειται περισσότερο για το πότε, και όχι το αν, οι αμερικανικές δυνάμεις θα χρειαστεί να επιστρέψουν στη Συρία για να αντιμετωπίσουν ένα ανασυγκροτημένο ISIS (πιθανότατα χωρίς έναν τοπικό εταίρο που να φέρει το κύριο βάρος των αγώνων).
Εν τω μεταξύ, οι Κούρδοι στράφηκαν προς τη συριακή κυβέρνηση για προστασία από τις τουρκικές δυνάμεις, μια κίνηση που επέτρεψε στο καθεστώς του Προέδρου Bashar al-Assad (υποστηριζόμενο από τη Ρωσία και το Ιράν) να επαναβεβαιώσει τον έλεγχό του σε μεγάλο μέρος της χώρας.
Από την πλευρά τους, οι ΗΠΑ έχουν χάσει το μεγαλύτερο μέρος της επιρροής τους στη Συρία.
Σύμφωνα με τον Haas, η λανθασμένη απόφαση του Trump φαίνεται να προέρχεται από την επιθυμία του να ανταποκριθεί στην υπόσχεσή του κατά την προεκλογική εκστρατεία του 2016 να αποσύρει τον αμερικανικό στρατό από τη Συρία και τη Μέση Ανατολή ευρύτερα.
Αλλά αυτό θέτει μια μεγαλύτερη ερώτηση: δεδομένου του αρνητικού αντίκτυπου της κίνησης, γιατί πίστευε ότι θα αποδειχθεί δημοφιλής η απόφασή του εντός της χώρας;
Μία εξήγηση είναι ότι ο Trump μπερδεύει τους "ατελείωτους πολέμους" με μια ανοιχτή στρατιωτική παρουσία.
Αυτή η σύγχυση είναι δαπανηρή.
Αυτό που έκαναν οι ΗΠΑ στη βόρεια Συρία ήταν έξυπνο και αποτελεσματικό.
Οι κουρδικές δυνάμεις ανέλαβαν το κύριο μέρος του μαχητικού ρόλου εναντίον του ISIS, ενώ η συμβολή των ΗΠΑ ήταν μέτρια και σε μεγάλο βαθμό περιοριζόταν στην παροχή συμβουλών και την παροχή υποστήριξης πληροφοριών.
Επιπλέον, η παρουσία των ΗΠΑ περιορίζει τις ενέργειες των Τούρκων, των Συρίων, των Ρώσων και των Ιρανών.
Με την απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων, ο περιορισμός αυτός εξαφανίστηκε μέσα σε μια νύχτα.
Περισσότερο θεμελιωδώς, η απόφαση του Trump οδηγεί σε μια παλιά αμερικανική παράδοση απομονωτισμού, η οποία έχει να ανιχνευθεί από τους ιδρυτές της Αμερικής.
Ήταν σε ύφεση κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αλλά πρόσφατα επανεμφανίστηκε, τροφοδοτούμενη από την «κόπωση της παρέμβασης» που προκλήθηκε από τους μακρινούς και δαπανηρούς πολέμους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ.
Αποκτά πρόσθετη έλξη από τη γενική άποψη της χώρας, ότι πολλές εγχώριες ανάγκες - από τις υποδομές έως την υγειονομική περίθαλψη και την εκπαίδευση - δεν ικανοποιούνται.
Η έλλειψη έμφασης στην εξωτερική πολιτική και στον κόσμο στα μέσα ενημέρωσης συμβάλλει επίσης στην εσωστρέφεια των ΗΠΑ.
Το σύνθημα "America First" του Trump βασίζεται στην ιδέα ότι το κόστος της παγκόσμιας ηγεσίας των ΗΠΑ υπερτερεί σε μεγάλο βαθμό του οφέλους.
Οι πόροι που δαπανώνται για τις ενέργειες στο εξωτερικό, σύμφωνα με αυτή την άποψη, θα δαπανηθούν καλύτερα εντός της χώρας.
Όσο ελκυστικά τα επιχειρήματα αυτά μπορεί να ακουστούν, η αντίληψη ότι οι ΗΠΑ μπορούν να γυρίσουν με ασφάλεια την πλάτη τους στον κόσμο και να ευδοκιμούν ακόμη και όταν η παγκόσμια τάξη χάνεται είναι σοβαρά λανθασμένη, σύμφωνα με τον Haass.
Ο Trump έχει επανειλημμένα ισχυριστεί ότι η Συρία δεν είναι κρίσιμη για την ασφάλεια της Αμερικής, σημειώνοντας ότι είναι χιλιάδες μίλια μακριά.
Αλλά οι Αμερικανοί έμαθαν σκληρά τον Ιούνιο του 2001, ότι η απόσταση αυτή δεν αποτελεί εγγύηση ασφάλειας.
Ομοίως, οι μολυσματικές ασθένειες, οι επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος και οι προσπάθειες ανατροπής των εκλογών δεν σταματούν στα εθνικά σύνορα.
Το κόστος του παγκόσμιου ρόλου της Αμερικής είναι σημαντικό από οποιοδήποτε άλλο μέτρο.
Μόνο ο αμυντικός προϋπολογισμός ανέρχεται σήμερα σε 700 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, ενώ η νοημοσύνη, η εξωτερική βοήθεια, η διπλωματία και η διατήρηση ενός πυρηνικού οπλοστασίου επιφέρουν συνολικές δαπάνες για την εθνική ασφάλεια πάνω από 800 δισεκατομμύρια δολάρια.
Όμως, ως ποσοστό του ΑΕΠ, αυτό είναι πολύ χαμηλότερο από το μέσο όρο του Ψυχρού Πολέμου.
Και η ιστορία δείχνει ότι η αμερικανική οικονομία, παρόλα αυτά, άκμασε ακόμη και με αυτό το υψηλό επίπεδο δαπανών.
Μπορεί οι ΗΠΑ να έχουν πολλές εγχώριες αδυναμίες, από τη δημόσια εκπαίδευση έως την υγειονομική περίθαλψη, αλλά ως επί το πλείστον τα προβλήματα αυτά δεν οφείλονται στην έλλειψη δαπανών.
Η χώρα ξοδεύει πάνω από το διπλάσιο του μέσου όρου του ΟΟΣΑ για την υγειονομική περίθαλψη, αλλά οι Αμερικανοί δεν οδηγούν έχουν υγιεινότερες ζωές.
Ομοίως, οι υψηλές δαπάνες για την εκπαίδευση δεν αποφέρουν καλύτερα αποτελέσματα από ό,τι σε χώρες που δαπανούν λιγότερα.
Αλλά τέτοια γεγονότα είναι σχεδόν άσχετα όταν πρόκειται για πολιτικό διάλογο.
Πολλοί από τους υποψηφίους του Δημοκρατικού Κόμματος μοιράζονται τουλάχιστον μερικές από τις απομονωτικές απόψεις του Trump και οι δημοσκοπήσεις αποκαλύπτουν ότι και πολλοί Αμερικανοί κάνουν.
Ο Trump αντικατοπτρίζει τη διάθεση της Αμερικής, γνωστή ως Trumpism - η οποία θέλει να αποσυρθούν από τις παγκόσμιες δεσμεύσεις, γενικά και τις στρατιωτικές, ειδικότερα.
Σε κάποιο σημείο, τα πράγματα θα αλλάξουν.
Η ιστορία υποδηλώνει ότι οι περίοδοι περιορισμού συχνά τελειώνουν λόγω κάποιου μεγάλου γεωπολιτικού σοκ, ακολουθούμενου από περιόδους αστάθειας.
Το πρόβλημα είναι ότι τέτοιες διαταραχές τείνουν να είναι δαπανηρές όσον αφορά την ανθρώπινη ζωή και τους πόρους.
Αλλά για τώρα και στο προβλέψιμο μέλλον, οι ΗΠΑ είναι απίθανο να διεξάγουν μια εξωτερική πολιτική ανάλογη με τα συμφέροντα και τη δύναμή της, καταλήγει ο Haass.
www.bankingnews.gr
Οι κουρδικές δυνάμεις που ελέγχουν την περιοχή ήταν ο κύριος εταίρος των ΗΠΑ στον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους (ISIS).
Η εγκατάλειψη του Trump ενίσχυσε τις ήδη υπάρχουσες αμφιβολίες στην περιοχή και σε όλο τον κόσμο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι πια αξιόπιστοι σύμμαχοι, εκτιμά σε ανάλυσή του ο Richard Haass, επικεφαλής του Council on Foreign Relations.
Η απόφαση δημιούργησε επίσης συνθήκες που επιτρέπουν στους εκατοντάδες και ενδεχομένως χιλιάδες τρομοκράτες του ISIS σε κουρδικές φυλακές πιθανόν να επαναλάβουν τις τρομοκρατικές ενέργειες αμέσως μόλις τους δοθεί η ευκαιρία.
Πρόκειται περισσότερο για το πότε, και όχι το αν, οι αμερικανικές δυνάμεις θα χρειαστεί να επιστρέψουν στη Συρία για να αντιμετωπίσουν ένα ανασυγκροτημένο ISIS (πιθανότατα χωρίς έναν τοπικό εταίρο που να φέρει το κύριο βάρος των αγώνων).
Εν τω μεταξύ, οι Κούρδοι στράφηκαν προς τη συριακή κυβέρνηση για προστασία από τις τουρκικές δυνάμεις, μια κίνηση που επέτρεψε στο καθεστώς του Προέδρου Bashar al-Assad (υποστηριζόμενο από τη Ρωσία και το Ιράν) να επαναβεβαιώσει τον έλεγχό του σε μεγάλο μέρος της χώρας.
Από την πλευρά τους, οι ΗΠΑ έχουν χάσει το μεγαλύτερο μέρος της επιρροής τους στη Συρία.
Σύμφωνα με τον Haas, η λανθασμένη απόφαση του Trump φαίνεται να προέρχεται από την επιθυμία του να ανταποκριθεί στην υπόσχεσή του κατά την προεκλογική εκστρατεία του 2016 να αποσύρει τον αμερικανικό στρατό από τη Συρία και τη Μέση Ανατολή ευρύτερα.
Αλλά αυτό θέτει μια μεγαλύτερη ερώτηση: δεδομένου του αρνητικού αντίκτυπου της κίνησης, γιατί πίστευε ότι θα αποδειχθεί δημοφιλής η απόφασή του εντός της χώρας;
Μία εξήγηση είναι ότι ο Trump μπερδεύει τους "ατελείωτους πολέμους" με μια ανοιχτή στρατιωτική παρουσία.
Αυτή η σύγχυση είναι δαπανηρή.
Αυτό που έκαναν οι ΗΠΑ στη βόρεια Συρία ήταν έξυπνο και αποτελεσματικό.
Οι κουρδικές δυνάμεις ανέλαβαν το κύριο μέρος του μαχητικού ρόλου εναντίον του ISIS, ενώ η συμβολή των ΗΠΑ ήταν μέτρια και σε μεγάλο βαθμό περιοριζόταν στην παροχή συμβουλών και την παροχή υποστήριξης πληροφοριών.
Επιπλέον, η παρουσία των ΗΠΑ περιορίζει τις ενέργειες των Τούρκων, των Συρίων, των Ρώσων και των Ιρανών.
Με την απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων, ο περιορισμός αυτός εξαφανίστηκε μέσα σε μια νύχτα.
Περισσότερο θεμελιωδώς, η απόφαση του Trump οδηγεί σε μια παλιά αμερικανική παράδοση απομονωτισμού, η οποία έχει να ανιχνευθεί από τους ιδρυτές της Αμερικής.
Ήταν σε ύφεση κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αλλά πρόσφατα επανεμφανίστηκε, τροφοδοτούμενη από την «κόπωση της παρέμβασης» που προκλήθηκε από τους μακρινούς και δαπανηρούς πολέμους στο Αφγανιστάν και το Ιράκ.
Αποκτά πρόσθετη έλξη από τη γενική άποψη της χώρας, ότι πολλές εγχώριες ανάγκες - από τις υποδομές έως την υγειονομική περίθαλψη και την εκπαίδευση - δεν ικανοποιούνται.
Η έλλειψη έμφασης στην εξωτερική πολιτική και στον κόσμο στα μέσα ενημέρωσης συμβάλλει επίσης στην εσωστρέφεια των ΗΠΑ.
Το σύνθημα "America First" του Trump βασίζεται στην ιδέα ότι το κόστος της παγκόσμιας ηγεσίας των ΗΠΑ υπερτερεί σε μεγάλο βαθμό του οφέλους.
Οι πόροι που δαπανώνται για τις ενέργειες στο εξωτερικό, σύμφωνα με αυτή την άποψη, θα δαπανηθούν καλύτερα εντός της χώρας.
Όσο ελκυστικά τα επιχειρήματα αυτά μπορεί να ακουστούν, η αντίληψη ότι οι ΗΠΑ μπορούν να γυρίσουν με ασφάλεια την πλάτη τους στον κόσμο και να ευδοκιμούν ακόμη και όταν η παγκόσμια τάξη χάνεται είναι σοβαρά λανθασμένη, σύμφωνα με τον Haass.
Ο Trump έχει επανειλημμένα ισχυριστεί ότι η Συρία δεν είναι κρίσιμη για την ασφάλεια της Αμερικής, σημειώνοντας ότι είναι χιλιάδες μίλια μακριά.
Αλλά οι Αμερικανοί έμαθαν σκληρά τον Ιούνιο του 2001, ότι η απόσταση αυτή δεν αποτελεί εγγύηση ασφάλειας.
Ομοίως, οι μολυσματικές ασθένειες, οι επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος και οι προσπάθειες ανατροπής των εκλογών δεν σταματούν στα εθνικά σύνορα.
Το κόστος του παγκόσμιου ρόλου της Αμερικής είναι σημαντικό από οποιοδήποτε άλλο μέτρο.
Μόνο ο αμυντικός προϋπολογισμός ανέρχεται σήμερα σε 700 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, ενώ η νοημοσύνη, η εξωτερική βοήθεια, η διπλωματία και η διατήρηση ενός πυρηνικού οπλοστασίου επιφέρουν συνολικές δαπάνες για την εθνική ασφάλεια πάνω από 800 δισεκατομμύρια δολάρια.
Όμως, ως ποσοστό του ΑΕΠ, αυτό είναι πολύ χαμηλότερο από το μέσο όρο του Ψυχρού Πολέμου.
Και η ιστορία δείχνει ότι η αμερικανική οικονομία, παρόλα αυτά, άκμασε ακόμη και με αυτό το υψηλό επίπεδο δαπανών.
Μπορεί οι ΗΠΑ να έχουν πολλές εγχώριες αδυναμίες, από τη δημόσια εκπαίδευση έως την υγειονομική περίθαλψη, αλλά ως επί το πλείστον τα προβλήματα αυτά δεν οφείλονται στην έλλειψη δαπανών.
Η χώρα ξοδεύει πάνω από το διπλάσιο του μέσου όρου του ΟΟΣΑ για την υγειονομική περίθαλψη, αλλά οι Αμερικανοί δεν οδηγούν έχουν υγιεινότερες ζωές.
Ομοίως, οι υψηλές δαπάνες για την εκπαίδευση δεν αποφέρουν καλύτερα αποτελέσματα από ό,τι σε χώρες που δαπανούν λιγότερα.
Αλλά τέτοια γεγονότα είναι σχεδόν άσχετα όταν πρόκειται για πολιτικό διάλογο.
Πολλοί από τους υποψηφίους του Δημοκρατικού Κόμματος μοιράζονται τουλάχιστον μερικές από τις απομονωτικές απόψεις του Trump και οι δημοσκοπήσεις αποκαλύπτουν ότι και πολλοί Αμερικανοί κάνουν.
Ο Trump αντικατοπτρίζει τη διάθεση της Αμερικής, γνωστή ως Trumpism - η οποία θέλει να αποσυρθούν από τις παγκόσμιες δεσμεύσεις, γενικά και τις στρατιωτικές, ειδικότερα.
Σε κάποιο σημείο, τα πράγματα θα αλλάξουν.
Η ιστορία υποδηλώνει ότι οι περίοδοι περιορισμού συχνά τελειώνουν λόγω κάποιου μεγάλου γεωπολιτικού σοκ, ακολουθούμενου από περιόδους αστάθειας.
Το πρόβλημα είναι ότι τέτοιες διαταραχές τείνουν να είναι δαπανηρές όσον αφορά την ανθρώπινη ζωή και τους πόρους.
Αλλά για τώρα και στο προβλέψιμο μέλλον, οι ΗΠΑ είναι απίθανο να διεξάγουν μια εξωτερική πολιτική ανάλογη με τα συμφέροντα και τη δύναμή της, καταλήγει ο Haass.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών