Τελευταία Νέα
Διεθνή

Mauldin Economics: Πώς η Κίνα σχεδιάζει να ξεπεράσει τις ΗΠΑ

tags :
Mauldin Economics: Πώς η Κίνα σχεδιάζει να ξεπεράσει τις ΗΠΑ
Όταν οι ΗΠΑ και τελικά ο υπόλοιπος δυτικός κόσμος άρχισαν να συνεργάζονται πιο στενά με την  Κίνα, με αποτέλεσμα να της επιτραπεί να ενταχθεί στον ΠΟΕ, κανείς δεν περίμενε πραγματικά τα αποτελέσματα που βλέπουμε σήμερα αναφέρει σε ανάλυσή της η Mauldin Economics.
Όταν οι ΗΠΑ και τελικά ο υπόλοιπος δυτικός κόσμος άρχισαν να συνεργάζονται πιο στενά με την  Κίνα, με αποτέλεσμα να επιτραπεί τελικά στην Κίνα να ενταχθεί στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου στις αρχές της δεκαετίας του 2000, κανείς δεν περίμενε πραγματικά τα αποτελέσματα που βλέπουμε σήμερα αναφέρει σε ανάλυσή της η Mauldin Economics.
Δεν υπάρχει καμία απλή πορεία αποδέσμευσης, δεδομένου του πεδίου των οικονομικών και νομικών εμπλοκών.
Αυτό δεν είναι «εμπόριο» από το οποίο μπορούμε απλά να απομακρυνθούμε τονίζει η Mauldin Economics.

Κίνα και Δύση

Ας ξεκινήσουμε με το πώς φτάσαμε εδώ.
Η Κίνα μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν μια τεράστια, φτωχή χώρα.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, η Κίνα άρχισε αργά να ανοίγεται προς τη Δύση.
Η αλλαγή ξεδιπλώθηκε σταδιακά, αλλά μέχρι τη δεκαετία του 1990, αρκετοί πολιτικοί ήθελαν να φέρουν την Κίνα στον σύγχρονο κόσμο και η Κίνα ήθελε να ενταχθεί σε αυτόν.
Το συνολικό ΑΕΠ της Κίνας το 1980 ήταν κάτω από 90 δισεκατομμύρια δολάρια σε τρέχοντα δολάρια.
Σήμερα, είναι πάνω από 12 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Ο κόσμος δεν έχει δει ποτέ τέτοια τεράστια οικονομική ανάπτυξη σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.



Εν τω μεταξύ, η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε και το Διαδίκτυο γεννήθηκε.
Οι ΗΠΑ, ως μόνη υπερδύναμη, είδαν τις ευκαιρίες παντού.
Οι αμερικανικές επιχειρήσεις μετέφεραν την παραγωγή σε χώρες με χαμηλότερο κόστος.
Έτσι ήρθε η απίστευτη επέκταση της παγκοσμιοποίησης.
Η Δύση σκέφτηκε κάπως αλαζονικά, ότι όλες οι χώρες ήθελαν να την μιμηθούν.
Ήταν λογικό.
Οι ιδέες, η ελευθερία και η τεχνολογία της είχαν κερδίσει τόσο τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο όσο και τον Ψυχρό Πόλεμο που την ακολούθησε.
Προφανώς, οι τρόποι της ήταν καλύτεροι.
Αλλά αυτό δεν ήταν προφανές στους ανθρώπους, κυρίως στην Κίνα.
Οι ηγέτες στο Πεκίνο μπορεί να είχαν θαυμάσει τα επιτεύγματά της, αλλά όχι αρκετά για να εγκαταλείψουν τον κομμουνισμό.
Απλώς το προσάρμοσαν και άλλαξαν.
Σύμφωνα με την Mauldin Economics οι σημερινοί Κινέζοι κομμουνιστές δεν είναι καθόλου κοντά στο είδος του κομμουνισμού του Mao.
O πρόεδρος Xi Jinping το αποκαλεί «Σοσιαλισμός με κινέζικο χαρακτήρα».
Φαίνεται να είναι μια δυναμική κεφαλαιοκρατική αγορά, αλλά είναι επίσης μια ολοκληρωτική δομή από ψηλά προς τα κάτω με αυστηρούς κανόνες και κοινωνικούς περιορισμούς.

Ο μαραθώνιος 100 χρόνων της Κίνας

Στο «The Hundred-Year Marathon», ο Michael Pillsbury συγκεντρώνει πολλά στοιχεία που δείχνουν ότι η κινεζική κυβέρνηση έχει μια λεπτομερή στρατηγική για να ξεπεράσει τις ΗΠΑ ως κυρίαρχη δύναμη του κόσμου.
Θέλουν να το κάνουν αυτό μέχρι το 2049, την εκατονταετηρίδα της Κομμουνιστικής επανάστασης της Κίνας.
Η στρατηγική είναι καλά τεκμηριωμένη στην κινεζική λογοτεχνία, που δημοσιεύεται και τιμωρείται από οργανώσεις του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, εδώ και πάνω από 50 χρόνια.
Και όπως υπάρχουν «γεράκια» και μετριοπαθείς στην Κίνα εντός των ΗΠΑ, υπάρχουν «γεράκια» και μετριοπαθείς μέσα στην Κίνα για το πώς να αντιπαρατεθούν με τη Δύση.
Το όραμα του Xi για το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα που ελέγχει το κράτος και τελικά επηρεάζει και ακόμη ελέγχει τον υπόλοιπο κόσμο είναι σαφές.
Αυτά δεν είναι απλώς λόγια για την κατανάλωση των μαζών.
Πρόκειται για οδηγίες στα μέλη του κόμματος.
Τα μεγάλα όνειρα της παγκόσμιας κυριαρχίας είναι κομμάτι κομμουνιστικών ιδεολογιών, φτάνιντας μέχρι τον Karl Marx.  
Για τους Κινέζους, αυτό συνδυάζεται με τη μακρά ιστορία της χώρας.
Δεν είναι πάντα σαφές για τα δυτικά μυαλά αν πιστεύουν πραγματικά τη ρητορική ή απλώς το χρησιμοποιούν για να διατηρήσουν την αγροτιά ευθυγραμμισμένη. Ο Pillsbury λέει ότι ο Xi Jinping το βλέπει πραγματικά ως το πεπρωμένο της Κίνας και τον ίδιο τον ηγέτη που θα το παραδώσει.
Για το σκοπό αυτό, σύμφωνα με τον Pillsbury, οι Κινέζοι χειραγωγούσαν δυτικούς πολιτικούς και επιχειρηματικούς ηγέτες για να σκεφτούν ότι η Κίνα εξελίσσεται προς τη δημοκρατία και τον καπιταλισμό.
Στην πραγματικότητα, η πρόθεση ήταν να αποκτήσουμε κεφάλαιο, τεχνολογία και άλλους πόρους για χρήση στον εκσυγχρονισμό της Κίνας.
Κατά τα τελευταία 20-30 χρόνια, η Δύση εξόπλισε τους Κινέζους με σχεδόν ό, τι χρειάζονται για να μας ταιριάζουν, τεχνολογικά και με άλλο τρόπο. Εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια έχουν δαπανηθεί για την ανάπτυξη της Κίνας και των κρατικών επιχειρήσεων της.
Κάποιες φορές αυτό συνέβη οικειοθελώς, καθώς οι εταιρείες έδωσαν εμπορικά μυστικά στην (συχνά μάταιη) ελπίδα ότι θα τους επέτρεπαν να έχουν πρόσβαση στην τεράστια αγορά της Κίνας.
Άλλες φορές ήταν τελείως κλοπή. Και στις δύο περιπτώσεις, αυτό δεν ήταν ατύχημα, αλλά μέρος ενός μακροπρόθεσμου σχεδίου.
Ο Pillsbury (ο οποίος, παρεμπιπτόντως, συμβουλεύει τον Λευκό Οίκο, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Προέδρου Trump), πιστεύει ότι η σύγκρουση εντείνεται επειδή ο σκεπτικισμός της Κίνας του Προέδρου Trump διαταράσσει το κινεζικό σχέδιο.
Βλέπουν τη συζήτησή του για την αποκατάσταση του μεγαλείου της Αμερικής ως προσβολή στα δικά τους όνειρα.
Σε κάθε περίπτωση, έχουμε φτάσει σε ένα σταυροδρόμι.
Τι κάνουμε τώρα για την Κίνα;

Στοχοθετημένη απάντηση

Σύμφωνα με την Mauldin Economics για τη δημιουργία μιας απάντησης, το πρώτο βήμα είναι να ορίσουμε το πρόβλημα σωστά και συγκεκριμένα.
Ακούμε πολλά για την εξαπάτηση της Κίνας από τις εμπορικές συμφωνίες και τη λήψη θέσεων εργασίας από Αμερικανούς.
Αυτό δεν είναι εντελώς λάθος, αλλά δεν είναι και η κύρια πρόκληση.
Το ελεύθερο εμπόριο δεν σημαίνει ότι τα έθνη πρέπει να οπλίσουν τους πιθανούς αντιπάλους τους.
Σήμερα, η στρατιωτική υπεροχή είναι λιγότερο για τα εργοστάσια και τα ναυπηγεία παρά τα όπλα υψηλής τεχνολογίας και τον κυβερνοχώρο.
Μεγάλο μέρος της «ειρηνικής» τεχνολογίας «οπλοποιείται» εύκολα.
Αυτό σημαίνει ότι η απάντησή της Δύσης πρέπει να στοχεύει στενά σε συγκεκριμένες εταιρείες και προϊόντα.
Οι ευρείας βάσης δασμοί είναι το αντίθετο από αυτό που πρέπει να γίνει.
Ομοίως οι έλεγχοι κεφαλαίου.
Σύμφωνα με την Mauldin Economics οι ΗΠΑ δεν πρέπει να χρησιμοποιούν το εργαλείο των δασμών για την καταπολέμηση ενός εμπορικού ελλείμματος που είναι πραγματικά απαραίτητο.
Οι Κινέζοι δεν πληρώνουν τους δασμούς των ΗΠΑ, οι αμερικανοί καταναλωτές τους πληρώνουν.
Η εισαγωγή μπλουζών και αθλητικών παπουτσιών από την Κίνα δεν απειλεί την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ.
Αφήστε αυτό το είδος εμπορίου να συνεχιστεί και να εργαστεί αντί για την προστασία των πλεονεκτημάτων μας στην κβαντική υπολογιστική, την τεχνητή νοημοσύνη, τα αυτόνομα drones κ.ο.κ.
Η κυβέρνηση Trump φαίνεται (τελικά) να προχωρεί σε αυτό το δρόμο.
Επιδιώκει να αποσυρθούν οι διάφοροι δασμοί.

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης