Αναλύσεις – Εκθέσεις

Mises Institute: Οι οικονομολόγοι εξακολουθούν να πιστεύουν τον μύθο ότι η αποταμίευση είναι αρνητική για την οικονομία

tags :
Mises Institute: Οι οικονομολόγοι εξακολουθούν να πιστεύουν τον μύθο ότι η αποταμίευση είναι αρνητική για την οικονομία
Mises Institute: Οι οικονομολόγοι εξακολουθούν να πιστεύουν τον μύθο ότι η αποταμίευση είναι αρνητική για την οικονομία
Σύμφωνα με νέα στοιχεία του Γραφείου Οικονομικής Ανάλυσης των ΗΠΑ, το ποσοστό προσωπικής αποταμίευσης στις ΗΠΑ το Σεπτέμβριο του 2019 ήταν 8,3%.
Αυτό το θέτει κοντά σε υψηλό έξι ετών.
Όπως αναφέρει το think tank Mises Institute, ο ρυθμός προσωπικής αποταμίευσης έχει σταθεροποιηθεί προς τα πάνω για τους τελευταίους δεκαοχτώ μήνες.
Και αυτό είναι κάτι ασυνήθιστο.
Τα τελευταία πενήντα χρόνια, ο ρυθμός αποταμίευσης τείνει να αυξάνεται όταν η οικονομία δεν πηγαίνει καλά και μειώνεται όταν η οικονομία αναπτύσσεται.
Το είδαμε αυτό στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα και στις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα, κατά τη διάρκεια της στασιμότητας και της ύφεσης του 1982.
 Το είδαμε σίγουρα μετά την οικονομική κρίση του 2008, όταν το ποσοστό αποταμίευσης αυξήθηκε γρήγορα από σχεδόν 3,8% τον Αύγουστο του 2008, υπερδιπλασιάζοντας σε 8,2% τον Μάιο του 2009.

ΓΡΑΦΗΜΑ

Αλλά αν οι αριθμοί του Γραφείου Οικονομικής Ανάλυσης είναι σωστοί, αυτό το μοτίβο φαίνεται ότι έχει τελειώσει και οι Αμερικανοί φαίνεται να είναι πιο πρόθυμοι να αποταμιεύσουν ακόμα και όταν η οικονομία αναπτύσσεται.
Αυτή η αλλαγή μπορεί να οφείλεται σε διάφορους παράγοντες αναφέρει το Mises Institute.
Θα μπορούσαν οι Αμερικανοί είναι λιγότερο σίγουροι για τις προοπτικές τους για τα μελλοντικά κέρδη, ακόμα και αν η τρέχουσα κατάσταση της εργασίας εμφανίζεται λαμπερή.
Πολλοί θα μπορούσαν να είναι λιγότερο σίγουροι ότι τα περιουσιακά στοιχεία που διαθέτουν θα παράσχουν ένα μαξιλάρι σε περίπτωση κρίσης.
Για παράδειγμα, πολλοί Αμερικανοί μπορεί να έχουν μάθει το μάθημά τους σχετικά με το μύθο ότι «οι τιμές των κατοικιών πάνε πάντα ψηλότερα».
Μετά από όλα, οι έρευνες δείχνουν ότι ένας πολύ μεγάλος αριθμός Αμερικανών εξοικονομεί πολύ λίγα.
Για παράδειγμα, το CNBC ανέφερε τον Ιανουάριο ότι «Το 40% των Αμερικανών είναι σε θέση να καλύψουν ένα απρόσμενο κόστος 1.000 δολαρίων, όπως έκτακτη επίσκεψη στο νοσοκομείο ή επισκευή αυτοκινήτων, με τις αποταμιεύσεις τους ...»
Μια ξεχωριστή έρευνα «διαπίστωσε ότι το 58% των ερωτηθέντων έχει εξοικονομήσει λιγότερα από 1.000 δολάρια».
Ανεξάρτητα από το ποιος το κάνει, ωστόσο, η αυξημένη εξοικονόμηση μπορεί να είναι καλό για την οικονομία συνολικά.
Για παράδειγμα, ακόμα κι αν μόνο οι πλούσιοι είναι εκείνοι που εξοικονομούν περισσότερο, η εξοικονόμηση αυξάνει το ποσό των δανειακών κεφαλαίων, μειώνοντας το επιτόκιο και καθιστώντας τους δανειστές πιο πιθανό να δανείσουν σε πιο ριψοκίνδυνους δανειολήπτες.
Αυτό είναι καλό για τους αγρότες και τους ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων.
Επιπλέον, καθώς οι πλούσιοι αποφεύγουν τις δαπάνες, αυξάνουν την αξία των μετρητών που κατέχουν και ξοδεύουν οι άνθρωποι σε όλα τα επίπεδα εισοδήματος.
Για παράδειγμα, αν οι πλούσιοι δαπανούν λιγότερα για τα γεύματα εστιατορίων και τα φορτηγά, αυτό σημαίνει ότι οι τιμές για τα στοιχεία αυτά δεν προσφέρονται τόσο πολύ.
Όταν η πλούσια εξοικονόμηση, σημαίνει λιγότερα δολάρια κυνηγούν αγαθά και υπηρεσίες, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε πιο σταθερή, ή ακόμη και πτώση των τιμών.
Αυτό μπορεί να είναι καλό για πολλούς ανθρώπους με χαμηλότερα επίπεδα εισοδήματος.
Ωστόσο, πολλοί κύριοι οικονομολόγοι συνεχίζουν να ανησυχούν για την ιδέα ότι η υπερβολική εξοικονόμηση εμποδίζει την οικονομική ανάπτυξη.
Για παράδειγμα, σε ένα πρόσφατο άρθρο στο Wall Street Journal με τίτλο «Οι Αμερικανοί Εξοικονόμηση Περισσότερα, και αυτό δεν είναι Καλό».
Ο Paul Kiernan γράφει αν η εξοικονόμηση υπερβαίνει τις επενδυτικές ευκαιρίες για μεγάλο χρονικό διάστημα, λένε ορισμένοι οικονομολόγοι, μπορεί να συγκρατήσει τα επιτόκια, τον πληθωρισμό και την οικονομική ανάπτυξη.
Αυτή η «κοσμική στασιμότητα» μπορεί να αφήσει λιγότερα περιθώρια για μείωση των επιτοκίων, καθιστώντας πιο δύσκολο για την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ να ενισχύσει την ανάπτυξη κατά τη διάρκεια της ύφεσης.
«Αντί να είναι μια αρετή, η εξοικονόμηση γίνεται αντιπαράθεση», δήλωσε ο Gauti Eggertsson, οικονομολόγος στο Brown University.
Πρόκειται για μια παλιά ιστορία που ακούσαμε εδώ και χρόνια και η ιδέα ότι υπάρχει μεγάλη εξοικονόμηση κέρδισε σίγουρα το μερίδιό της στην προώθηση κατά την περίοδο ύφεσης 2001-2002 και κατά την περίοδο ύφεσης 2007-2009.
Οι οικονομολόγοι αναγνωρίζουν ότι η μεγαλύτερη εξοικονόμηση συμβάλλει στην αύξηση των δανειακών κεφαλαίων - και συνεπώς ασκεί καθοδική πίεση στα επιτόκια - και μειώνει τον πληθωρισμό. Αλλά η μεγαλύτερη εξοικονόμηση δεν, όπως νομίζουν, να μειώσει την πραγματική οικονομική ανάπτυξη.
Είναι αλήθεια ότι θα μπορούσε να μειώσει την οικονομική ανάπτυξη όπως μετράται από κυβερνητικά στατιστικά στοιχεία τα οποία ως επί το πλείστον απλώς προσθέτουν χρήματα. Ωστόσο, η οικονομική ανάπτυξη αυξάνεται με την εξοικονόμηση, επειδή το κεφάλαιο αυξάνεται, διευκολύνοντας έτσι τους επιχειρηματίες να παραδίδουν στους καταναλωτές νέα αγαθά και υπηρεσίες - και περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες.
Όπως εξηγεί ο Frank Shostak, χρειαζόμαστε περισσότερη εξοικονόμηση για να δημιουργήσουμε περισσότερα και καλύτερα αγαθά:
Αυτό που περιορίζει την αύξηση της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών είναι η εισαγωγή καλύτερων εργαλείων και μηχανημάτων (δηλαδή κεφαλαιουχικών αγαθών), που αυξάνει την παραγωγικότητα των εργαζομένων.
Τα εργαλεία και τα μηχανήματα δεν είναι άμεσα διαθέσιμα. πρέπει να γίνουν.
Για να τα κάνουν, οι άνθρωποι πρέπει να διαθέσουν καταναλωτικά αγαθά και υπηρεσίες που θα στηρίξουν τα άτομα που ασχολούνται με την παραγωγή εργαλείων και μηχανημάτων.
Αυτή η κατανομή των καταναλωτικών αγαθών και υπηρεσιών είναι η εξοικονόμηση.
Σημειώστε ότι η εξοικονόμηση γίνεται δυνατή μόλις κάποια άτομα έχουν συμφωνήσει να μεταφέρουν ορισμένα από τα υπάρχοντα προϊόντα τους σε άτομα που ασχολούνται με την παραγωγή εργαλείων και μηχανημάτων.
Προφανώς, δεν μεταφέρουν τα αγαθά αυτά δωρεάν, αλλά σε αντάλλαγμα για μεγαλύτερη ποσότητα αγαθών στο μέλλον.
Σύμφωνα με το Mises «η παραγωγή αγαθών έτοιμων προς κατανάλωση απαιτεί τη χρήση κεφαλαιουχικών αγαθών, δηλαδή εργαλείων και ημικατεργασμένων υλικών.
Το κεφάλαιο δημιουργείται με την εξοικονόμηση δηλαδή προσωρινή αποχή από την κατανάλωση".
Η κοινή άποψη μεταξύ πολλών οικονομολόγων σήμερα, ωστόσο, είναι ότι είναι καλύτερο για την οικονομική ανάπτυξη να διασφαλιστεί ότι περισσότεροι άνθρωποι ξοδεύουν κάθε τελευταίο δεκάρα στα μπιχλιμπίδια στο κατάστημα έκπτωσης.
Όσοι έχουν περάσει αρκετό καιρό για να θυμούνται τους προηγούμενους επιχειρηματικούς κύκλους, θα θυμούνται ότι αυτή η ιδέα εκδηλώνεται σε περιόδους ύφεσης, καθώς οι ειδικοί επιμένουν ότι είναι το πατριωτικό μας καθήκον να ξοδεύουμε περισσότερα, προκειμένου να δημιουργήσουμε οικονομική ανάπτυξη.
Στην πραγματικότητα, σε μια εποχή όπως σήμερα, το καλύτερο που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι είναι να σώσουν περισσότερα.
Ζούμε σε μια εποχή πολλών οικονομικών φυσαλίδων και μη παραγωγικών τομέων της οικονομίας που τροφοδοτούνται από την πληθωριστική νομισματική πολιτική.
Όταν τελικά έρθει η ύφεση, τα τεράστια ποσά χρέους δεν θα επιστραφούν ποτέ και ο τεράστιος αριθμός «περιουσιακών στοιχείων» που τηρούνται στους ισολογισμούς θα εξατμιστεί.
Το αποτέλεσμα θα είναι πολλές χαμένες θέσεις εργασίας και πολλές αποτυχημένες επιχειρήσεις.
Το μόνο πραγματικό μαξιλάρι θα είναι πραγματικές αποταμιεύσεις, οι οποίες θα χρειαστούν σε μια περίοδο ύφεσης.

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης