Το πραγματικό πάρτι το βράδυ των εκλογών γινόταν στην έδρα του ακροδεξιού Vox που διπλασίασε τα ποσοστά του
Το βράδυ των εκλογών της 10ης Νοεμβρίου, μετά την ανακοίνωση των τελικών αποτελεσμάτων και την επικράτηση των Σοσιαλιστών του Pedro Sanchez, μια ομάδων ψηφοφόρων που συγκεντρώθηκαν έξω από τα γραφεία του κόμματος PSO για να πανηγυρίσουν την νίκη του, φώναζαν: «Με τον Iglesias, ναι! Με το Casado, όχι! "- ζητώντας του να συνεργαστεί με το ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα Podemos και όχι με το Συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (P.P) που θα ήταν η επόμενη επιλογή.
Όμως, οι εκλογές της 10ης Νοεμβρίου έγιναν ακριβώς επειδή ο Sánchez δεν κατέληξε σε συμφωνία με τους Podemos μετά τις εκλογές του Απριλίου, γεγονός που τον έφερε αντιμέτωπο με τους ψηφοφόρους οι οποίοι ενοχλημένοι από την τέταρτη κατά σειρά εκλογική αναμέτρηση τα τελευταία 4 χρόνια δεν του έδωσαν την αυτοδυναμία που ζητούσε.
Αντίθετα, το ποσοστό του κόμματος μειώθηκε από τον Απρίλιο όπως και των πιθανών συμμάχων του τους Podemos.
Όμως εκείνη της Κυριακή, το πραγματικό "πάρτι" γινόταν σε ένα άλλο σημείο της Μαδρίτης. Όπως αναφέρει το Foreign Policy, σε ανάλυσή του, στην έδρα του ακροδεξιού κόμματος VOX, που κατάφερε να διπλασιάσει τις έδρες του από τις εκλογές του Απριλίου, οπότε και πρώτο εισήχθη στο Κοινοβούλιο, καταλαμβάνοντας τελικά 50 από τις 350.
Κανείς δεν μπορούσε να αρνηθεί πλέον ότι η νίκη του ηγέτης τους Santiago Abascal ήταν πανηγυρική και ήρθε εξαιτίας της αδυναμία των κεντροαριστερών να συμφωνήσουν στο σχηματισμό κυβέρνησης.
Ανάμεσα στα κόμματα που καταψήφισαν τον Rajoy και τάχθηκαν υπέρ του Sánchez ήταν και οι "φυσικοί" σύμμαχοί τους Podemos, αλλά και έξι ανεξάρτητα ή περιφερειακά κόμματα από την Καταλονία, τη Χώρα των Βάσκων, τη Βαλένθια και τις Κανάριες Νήσους.
Όταν ο Sánchez προσπάθησε να περάσει τον προϋπολογισμός του, τα καταλανικά κόμματα υπέρ της ανεξαρτησίας εναντιώθηκαν στην κεντρική κυβέρνηση της Μαδρίτης, ζητώντας δημοψήφισμα ανεξαρτησίας.
Η απάντηση του Sánchez ήταν απότομη "όχι".
Ως εκ τούτου, ο προϋπολογισμός του απέτυχε, οι εκλογές κλήθηκαν για τον Απρίλιο και οι Ισπανοί πήγαν να ψηφίσουν. Τα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά για τα κόμματα του αριστερού κέντρου.
Ο Sánchez, ο οποίος είχε γίνει πρωθυπουργός με υποστήριξη από την αριστερά του, ισχυρίστηκε κατά τη διάρκεια της εκστρατείας ότι θα μπορούσε να σχηματίσει προοδευτική κυβέρνηση με τους Podemos.
Τη νύχτα της εκλογικής τους νίκης, οι σοσιαλιστές ψηφοφόροι ζήτησαν από τον Sanchez να μην συμμαχήσει με τον κεντροδεξιό Rivera, τον ηγέτη των Ciudadanos, το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα, που με τις 57 έδρες του στις εκλογές του Απριλίου θα μπορούσε να καταλήξει σε συμφωνία με τους Σοσιαλιστές.
Οι Ciudadanos θα μπορούσαν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην κυβερνητική συνεργασία, προβάλλοντας εκείνη την περίοδο την ισπανική ενότητα, ειδικά στην περίπτωση της Καταλονίας, όπου το κόμμα για την Ανεξαρτησία της Καταλονίας είχε γιγαντωθεί.
Με την άνοδο του εθνικιστικού Vox, ωστόσο, οι εθνικιστές ψηφοφόροι που είχαν στραφεί ως τότε στους Ciudadanos τους εγκατέλειψαν.
Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που το κόμμα καταποντίστηκε στις εκλογές του Νοεμβρίου.
Οι διαπραγματεύσεις μετά τις εκλογές του Απριλίου μεταξύ των κομμάτων στα αριστερά δεν εξελίχθηκαν θετικά.
Οι Αριστεροί Podemos επέμειναν ότι ο μόνος τρόπος για να στηρίξουν τον Sanchez να σχηματίσει κυβέρνηση θα ήταν να λάβουν κυβερνητικά πόστα, για πρώτη φορά στην μετά Franco Ισπανία.
Ο Sanchez μίλησε αρχικά για μια συμφωνία εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο κομμάτων όμως αρνήθηκε την ένταξή τους στην κυβέρνηση.
Στη συνέχεια, κάτω από το βάρος των εξελίξεων, τους προσέφερε μια αόριστη «κυβερνητική συνεργασία» καθώς ο ηγέτης τους Pablo Iglessias ζητούσε να είναι μέλλος της κυβέρνησης.
Ο Rivera, ηγέτης του Ciudadanos, συνέκρινε τις εικόνες από τους δρόμους της Βαρκελώνης με αυτές από το βομβαρδισμένο Χαλέπι της Συρίας και τη Βαγδάτη. Ο Pablo Casado, ο αρχηγός του PP, μίλησε για την ανάκαμψη μιας καταστραμμένης Καταλονίας.
Ο Abascal, ο ηγέτης της Vox, ζήτησε έκτακτη κατάσταση στην Καταλονία. Και οι τρεις ζήτησαν την καταστολή των διαδηλώσεων και αρνηθηλκαν οποιαδήποτε συζήτηση για την Καταλανική Ανεξαρτησία.
Αυτό όμως είχε ως αποτέλεσμα, την σταδιακή αύξηση των ποσοστών του ακροδεξιού Vox.
Το PP και οι Ciudadanos προσπάθησαν να μιμηθούν την σκληρή αντι-καταλανική ρητορική του Vox σε μια προσπάθεια αποφυγής απώλειας ψηφοφόρων.
Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, και οι δύο ψήφισαν υπέρ του νομοσχεδίου του Vox στην περιφερειακή συνέλευση της Μαδρίτης ζητώντας την απαγόρευση των κομμάτων υπέρ της ανεξαρτησίας παρόλο που οι περιφερειακές συνελεύσεις δεν έχουν λόγο σε τέτοια θέματα.
Μπορεί ο Sanchez και οι Αριστεροί Podemos να κέρδισαν τις εκλογές του Νοεμβρίου στην Ισπανία το τρίτο κόμμα, όμως το ακροδεξιό Vox είναι αναμφισβήτητα ο μεγάλος νικητής των εκλογών.
www.bankingnews.gr
Όμως, οι εκλογές της 10ης Νοεμβρίου έγιναν ακριβώς επειδή ο Sánchez δεν κατέληξε σε συμφωνία με τους Podemos μετά τις εκλογές του Απριλίου, γεγονός που τον έφερε αντιμέτωπο με τους ψηφοφόρους οι οποίοι ενοχλημένοι από την τέταρτη κατά σειρά εκλογική αναμέτρηση τα τελευταία 4 χρόνια δεν του έδωσαν την αυτοδυναμία που ζητούσε.
Αντίθετα, το ποσοστό του κόμματος μειώθηκε από τον Απρίλιο όπως και των πιθανών συμμάχων του τους Podemos.
Όμως εκείνη της Κυριακή, το πραγματικό "πάρτι" γινόταν σε ένα άλλο σημείο της Μαδρίτης. Όπως αναφέρει το Foreign Policy, σε ανάλυσή του, στην έδρα του ακροδεξιού κόμματος VOX, που κατάφερε να διπλασιάσει τις έδρες του από τις εκλογές του Απριλίου, οπότε και πρώτο εισήχθη στο Κοινοβούλιο, καταλαμβάνοντας τελικά 50 από τις 350.
Κανείς δεν μπορούσε να αρνηθεί πλέον ότι η νίκη του ηγέτης τους Santiago Abascal ήταν πανηγυρική και ήρθε εξαιτίας της αδυναμία των κεντροαριστερών να συμφωνήσουν στο σχηματισμό κυβέρνησης.
Η αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης με τους Podemos
Ο Sánchez ήρθε στην εξουσία τον Ιούνιο του 2018 μετά από την ανατροπή της κυβέρνησης του συντηρητικού πρωθυπουργού Mariano Rajoy. Ανάμεσα στα κόμματα που καταψήφισαν τον Rajoy και τάχθηκαν υπέρ του Sánchez ήταν και οι "φυσικοί" σύμμαχοί τους Podemos, αλλά και έξι ανεξάρτητα ή περιφερειακά κόμματα από την Καταλονία, τη Χώρα των Βάσκων, τη Βαλένθια και τις Κανάριες Νήσους.
Όταν ο Sánchez προσπάθησε να περάσει τον προϋπολογισμός του, τα καταλανικά κόμματα υπέρ της ανεξαρτησίας εναντιώθηκαν στην κεντρική κυβέρνηση της Μαδρίτης, ζητώντας δημοψήφισμα ανεξαρτησίας.
Η απάντηση του Sánchez ήταν απότομη "όχι".
Ως εκ τούτου, ο προϋπολογισμός του απέτυχε, οι εκλογές κλήθηκαν για τον Απρίλιο και οι Ισπανοί πήγαν να ψηφίσουν. Τα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά για τα κόμματα του αριστερού κέντρου.
Ο Sánchez, ο οποίος είχε γίνει πρωθυπουργός με υποστήριξη από την αριστερά του, ισχυρίστηκε κατά τη διάρκεια της εκστρατείας ότι θα μπορούσε να σχηματίσει προοδευτική κυβέρνηση με τους Podemos.
Τη νύχτα της εκλογικής τους νίκης, οι σοσιαλιστές ψηφοφόροι ζήτησαν από τον Sanchez να μην συμμαχήσει με τον κεντροδεξιό Rivera, τον ηγέτη των Ciudadanos, το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα, που με τις 57 έδρες του στις εκλογές του Απριλίου θα μπορούσε να καταλήξει σε συμφωνία με τους Σοσιαλιστές.
Οι Ciudadanos θα μπορούσαν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην κυβερνητική συνεργασία, προβάλλοντας εκείνη την περίοδο την ισπανική ενότητα, ειδικά στην περίπτωση της Καταλονίας, όπου το κόμμα για την Ανεξαρτησία της Καταλονίας είχε γιγαντωθεί.
Με την άνοδο του εθνικιστικού Vox, ωστόσο, οι εθνικιστές ψηφοφόροι που είχαν στραφεί ως τότε στους Ciudadanos τους εγκατέλειψαν.
Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που το κόμμα καταποντίστηκε στις εκλογές του Νοεμβρίου.
Οι διαπραγματεύσεις μετά τις εκλογές του Απριλίου μεταξύ των κομμάτων στα αριστερά δεν εξελίχθηκαν θετικά.
Οι Αριστεροί Podemos επέμειναν ότι ο μόνος τρόπος για να στηρίξουν τον Sanchez να σχηματίσει κυβέρνηση θα ήταν να λάβουν κυβερνητικά πόστα, για πρώτη φορά στην μετά Franco Ισπανία.
Ο Sanchez μίλησε αρχικά για μια συμφωνία εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο κομμάτων όμως αρνήθηκε την ένταξή τους στην κυβέρνηση.
Στη συνέχεια, κάτω από το βάρος των εξελίξεων, τους προσέφερε μια αόριστη «κυβερνητική συνεργασία» καθώς ο ηγέτης τους Pablo Iglessias ζητούσε να είναι μέλλος της κυβέρνησης.
Καταλητικές οι εξελίξεις στη Βαρκελώνη
Κι ενώ τα κόμματα της αριστεράς προσπαθούσαν να σχηματίσουν κυβέρνηση με ή χωρίς ο ένας τον άλλο, στη Βαρκελώνη ο κόσμος ξεσηκωνόταν ζητώντας Ανεξαρτησία της Καταλονίας με τις γνωστές εξελίξεις.Ο Rivera, ηγέτης του Ciudadanos, συνέκρινε τις εικόνες από τους δρόμους της Βαρκελώνης με αυτές από το βομβαρδισμένο Χαλέπι της Συρίας και τη Βαγδάτη. Ο Pablo Casado, ο αρχηγός του PP, μίλησε για την ανάκαμψη μιας καταστραμμένης Καταλονίας.
Ο Abascal, ο ηγέτης της Vox, ζήτησε έκτακτη κατάσταση στην Καταλονία. Και οι τρεις ζήτησαν την καταστολή των διαδηλώσεων και αρνηθηλκαν οποιαδήποτε συζήτηση για την Καταλανική Ανεξαρτησία.
Αυτό όμως είχε ως αποτέλεσμα, την σταδιακή αύξηση των ποσοστών του ακροδεξιού Vox.
Το PP και οι Ciudadanos προσπάθησαν να μιμηθούν την σκληρή αντι-καταλανική ρητορική του Vox σε μια προσπάθεια αποφυγής απώλειας ψηφοφόρων.
Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, και οι δύο ψήφισαν υπέρ του νομοσχεδίου του Vox στην περιφερειακή συνέλευση της Μαδρίτης ζητώντας την απαγόρευση των κομμάτων υπέρ της ανεξαρτησίας παρόλο που οι περιφερειακές συνελεύσεις δεν έχουν λόγο σε τέτοια θέματα.
Μπορεί ο Sanchez και οι Αριστεροί Podemos να κέρδισαν τις εκλογές του Νοεμβρίου στην Ισπανία το τρίτο κόμμα, όμως το ακροδεξιό Vox είναι αναμφισβήτητα ο μεγάλος νικητής των εκλογών.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών