O Netanyahu βρίσκεται εδώ και χρόνια αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη η οποία έχει σημαντικά στοιχεία σε βάρος του για διαφθορά και δωροδοκία
Πολιτικό αδιέξοδο στο Ισραήλ μπορεί να δημιουργήσει η δικαστική εξέλιξη στην υπόθεση διαφθοράς και δωροδοκίας που βαραίνουν τον πρωθυπουργός της χώρας B. Netanyahu.
Αν και είναι ο μακροβιότερος πρωθυπουργός του Ισραήλ, ο Netanyahu βρίσκεται εδώ και χρόνια αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη η οποία έχει σημαντικά στοιχεία σε βάρος του.
Η Γερμανική Deutsche Welle ασχολήθηκε με την προσωπικότητα του Ισραηλινού πρωθυπουργού αποκαλύπτοντας στοιχεία από την παιδική του ηλικία.
Τα σκληρά παιδικά του χρόνια
«Για τους αδύναμους δεν υπάρχει χώρος. Οι αδύναμοι πέφτουν, σφαγιάζονται και αφανίζονται στα δικαστήρια ενώ οι ισχυροί, καλοί ή κακοί, επιβιώνουν». Αυτή η ρήση ανήκει στον B. Netanyahu. Ο ίδιος θέλει να ανήκει στους ισχυρούς.
Πάντα. «Βασιλιάς Μπίμπι», αυτό είναι το παρατσούκλι του. «Μπίμπι» τον αποκαλούν φίλοι και πολιτικοί αντίπαλοι. Όσο για τον χαρακτηρισμό «βασιλιάς», φαίνεται να προσιδιάζει στο μοντέλο εξουσίας που πρεσβεύει ο ισχυρότερος άνδρας του Ισραήλ.
Η εικόνα του «μονάρχη» φαίνεται να αρέσει και στον ίδιο.
Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη Dan Santur που ασχολείται χρόνια με την ιστορία του Benjamin Netanyahu και έχει φτιάξει το ντοκιμαντέρ «King Bibi», που αναμένεται να βγει στις αίθουσες την άνοιξη, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός είχε δύσκολα παιδικά χρόνια.
«Ο πατέρας του πάντα τον υποτιμούσε» αναφέρει ο Santur.
Ο πατέρας του, Benjon Netanyahu, είχε μια ισχυρή προσωπικότητα. Ήταν καθηγητής εβραϊκής ιστορίας, ακραίος σιωνιστής και θιασώτης της ιδέας του Μεγάλου Ισραήλ.
Όταν στο Ισραήλ στις δεκαετίες του '60 και '70 κυβερνούσαν αριστεροί, η οικογένεια Netanyahu ένιωθε ξένη και μετακόμισε στις ΗΠΑ.
Ο Benjamin μεγάλωσε έτσι στην Πενσυλβανία, εκεί πήγε σχολείο και πανεπιστήμιο και άρχισε να εργάζεται ως σύμβουλος επιχειρήσεων.
Ο πατέρας τους προόριζε τον μεγαλύτερο γιο του, Ιωνάθαν, για μελλοντικό ηγέτη του Ισραήλ. Πέθανε όμως το 1976 σε στρατιωτική επιχείρηση και μέχρι σήμερα θεωρείται ήρωας στο Ισραήλ.
Η πορεία προς την εξουσία
Μετά τον θάνατο του αδερφού του, ο Benjamin άρχισε να προκαλεί αίσθηση στη δημόσια σφαίρα: μόνιμος εκπρόσωπος του Ισραήλ στον ΟΗΕ το 1980, επιστροφή στο Ισραήλ το 1988, ένταξη στο συντηρητικό -κεντρώο ακόμα- κόμμα Likud και σύντομα αναπληρωτής υπ. Εξωτερικών.
Από την αρχή ξεχώρισε για τις ρητορικές του ικανότητες και τα άπταιστα αγγλικά του. Ο δρόμος για την πρωθυπουργία φαινόταν να του ανήκει.
Το 1996 ορκίζεται για πρώτη φορά πρωθυπουργός του Ισραήλ, ο νεότερος στην ιστορία της χώρας.
Ένας πρωθυπουργός με στόφα ισχυρού ηγέτη και πρώτo μέλημα την εθνική ασφάλεια.
Το 1999 χάνει τις εκλογές, κατηγορούμενος από τη Δεξιά ότι έκανε πολλές παραχωρήσεις για την Ειρηνευτική Συμφωνία του Όσλο, δέκα χρόνια όμως αργότερα επέστρεψε στην εξουσία.
To 2009 πολλοί έκαναν λόγο για αριστερή στροφή του Netanyahu στο παλαιστινιακό.
Για πρώτη φορά, ο γνωστός ως σκληροπυρηνικός ηγέτης, πρότεινε τη λύση δύο κρατών με αποστρατικωποιημένο παλαιστινιακό κράτος.
Αλλά τα επόμενα χρόνια δεν εστίασε σε αυτή τη λύση, αντίθετα έκανε νέα στροφή προς τα δεξιά, με την ιδέα των δύο κρατών να απομακρύνεται και τη βία μεταξύ των δύο πλευρών να εντείνεται.
H δεξιά στροφή έχει γίνει ιδιαίτερα έντονη τα τελευταία τρία με τέσσερα χρόνια, σύμφωνα με τον Peter Lint, ειδικό στο Ισραήλ από το γερμανικό Ίδρυμα Επιστήμη και Πολιτική.
Όπως σημειώνει ο ίδιος, οφείλεται στo ότι η ιδέα της προσάρτησης της Δυτικής Όχθης έχει γίνει «mainstream» τα τελευταία χρόνια στο Ισραήλ.
«Ο φόβος της απώλειας ψήφων από τη δεξιά οδήγησε τον Netanyahu στην υιοθέτηση δεξιών απόψεων» εκτιμά ο Lint. Στο πλαίσιο αυτό, τα τελευταία χρόνια ο Netanyahu ήρθε σε επαφή με πολλούς αμφιλεγόμενους δεξιούς ηγέτες, από τον Bolsonaro στη Βραζιλία μέχρι τον Orban στην Ουγγαρία.
Ο Netanyahu θεωρείται άλλωστε και στενός συνεργάτης του Trump.
Σύμφωνα με τον Lint σε επίπεδο διεθνών συμμαχιών το Ισραήλ βρίσκεται πάντως σε καλή θέση, ίσως σε καλύτερη θέση από ποτέ.
Συγχρόνως και η οικονομία της χώρας τα πηγαίνει καλά. Κατάφερε να κρατήσει τη χώρα του μακριά από πολεμικές συρράξεις, παρά την ασταθή κατάσταση στην περιοχή.
Και τώρα, εν μέσω όλων αυτών, ήρθαν οι κατηγορίες εναντίον του για διαφθορά και δωροδοκία και παραπέμπεται σε δίκη.
Ο ίδιος βλέπει την δίωξή του σαν ένα «κυνήγι μαγισσών» και θεωρεί τον εαυτό του θύμα των ΜΜΕ. Σπάνια δίνει άλλωστε συνεντεύξεις και προτιμά να χρησιμοποιεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για ανακοινώσεις. Πάντως η παραίτησή του θεωρείται απίθανη.
Για τον Netanyahu ισχύει το μότο «οι ισχυροί, καλοί ή κακοί, επιβιώνουν».
Βέβαια το πολιτικό αδιέξοδο που δημιουργείται στη χώρα δεν πρέπει να υποτιμάται. Τα πράγματα μπορεί να έχουν εν τέλει διαφορετική τροπή για τον πρωθυπουργό και τη χώρα του.
www.bankingnews.gr
Αν και είναι ο μακροβιότερος πρωθυπουργός του Ισραήλ, ο Netanyahu βρίσκεται εδώ και χρόνια αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη η οποία έχει σημαντικά στοιχεία σε βάρος του.
Η Γερμανική Deutsche Welle ασχολήθηκε με την προσωπικότητα του Ισραηλινού πρωθυπουργού αποκαλύπτοντας στοιχεία από την παιδική του ηλικία.
Τα σκληρά παιδικά του χρόνια
«Για τους αδύναμους δεν υπάρχει χώρος. Οι αδύναμοι πέφτουν, σφαγιάζονται και αφανίζονται στα δικαστήρια ενώ οι ισχυροί, καλοί ή κακοί, επιβιώνουν». Αυτή η ρήση ανήκει στον B. Netanyahu. Ο ίδιος θέλει να ανήκει στους ισχυρούς.
Πάντα. «Βασιλιάς Μπίμπι», αυτό είναι το παρατσούκλι του. «Μπίμπι» τον αποκαλούν φίλοι και πολιτικοί αντίπαλοι. Όσο για τον χαρακτηρισμό «βασιλιάς», φαίνεται να προσιδιάζει στο μοντέλο εξουσίας που πρεσβεύει ο ισχυρότερος άνδρας του Ισραήλ.
Η εικόνα του «μονάρχη» φαίνεται να αρέσει και στον ίδιο.
Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη Dan Santur που ασχολείται χρόνια με την ιστορία του Benjamin Netanyahu και έχει φτιάξει το ντοκιμαντέρ «King Bibi», που αναμένεται να βγει στις αίθουσες την άνοιξη, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός είχε δύσκολα παιδικά χρόνια.
«Ο πατέρας του πάντα τον υποτιμούσε» αναφέρει ο Santur.
Ο πατέρας του, Benjon Netanyahu, είχε μια ισχυρή προσωπικότητα. Ήταν καθηγητής εβραϊκής ιστορίας, ακραίος σιωνιστής και θιασώτης της ιδέας του Μεγάλου Ισραήλ.
Όταν στο Ισραήλ στις δεκαετίες του '60 και '70 κυβερνούσαν αριστεροί, η οικογένεια Netanyahu ένιωθε ξένη και μετακόμισε στις ΗΠΑ.
Ο Benjamin μεγάλωσε έτσι στην Πενσυλβανία, εκεί πήγε σχολείο και πανεπιστήμιο και άρχισε να εργάζεται ως σύμβουλος επιχειρήσεων.
Ο πατέρας τους προόριζε τον μεγαλύτερο γιο του, Ιωνάθαν, για μελλοντικό ηγέτη του Ισραήλ. Πέθανε όμως το 1976 σε στρατιωτική επιχείρηση και μέχρι σήμερα θεωρείται ήρωας στο Ισραήλ.
Η πορεία προς την εξουσία
Μετά τον θάνατο του αδερφού του, ο Benjamin άρχισε να προκαλεί αίσθηση στη δημόσια σφαίρα: μόνιμος εκπρόσωπος του Ισραήλ στον ΟΗΕ το 1980, επιστροφή στο Ισραήλ το 1988, ένταξη στο συντηρητικό -κεντρώο ακόμα- κόμμα Likud και σύντομα αναπληρωτής υπ. Εξωτερικών.
Από την αρχή ξεχώρισε για τις ρητορικές του ικανότητες και τα άπταιστα αγγλικά του. Ο δρόμος για την πρωθυπουργία φαινόταν να του ανήκει.
Το 1996 ορκίζεται για πρώτη φορά πρωθυπουργός του Ισραήλ, ο νεότερος στην ιστορία της χώρας.
Ένας πρωθυπουργός με στόφα ισχυρού ηγέτη και πρώτo μέλημα την εθνική ασφάλεια.
Το 1999 χάνει τις εκλογές, κατηγορούμενος από τη Δεξιά ότι έκανε πολλές παραχωρήσεις για την Ειρηνευτική Συμφωνία του Όσλο, δέκα χρόνια όμως αργότερα επέστρεψε στην εξουσία.
To 2009 πολλοί έκαναν λόγο για αριστερή στροφή του Netanyahu στο παλαιστινιακό.
Για πρώτη φορά, ο γνωστός ως σκληροπυρηνικός ηγέτης, πρότεινε τη λύση δύο κρατών με αποστρατικωποιημένο παλαιστινιακό κράτος.
Αλλά τα επόμενα χρόνια δεν εστίασε σε αυτή τη λύση, αντίθετα έκανε νέα στροφή προς τα δεξιά, με την ιδέα των δύο κρατών να απομακρύνεται και τη βία μεταξύ των δύο πλευρών να εντείνεται.
H δεξιά στροφή έχει γίνει ιδιαίτερα έντονη τα τελευταία τρία με τέσσερα χρόνια, σύμφωνα με τον Peter Lint, ειδικό στο Ισραήλ από το γερμανικό Ίδρυμα Επιστήμη και Πολιτική.
Όπως σημειώνει ο ίδιος, οφείλεται στo ότι η ιδέα της προσάρτησης της Δυτικής Όχθης έχει γίνει «mainstream» τα τελευταία χρόνια στο Ισραήλ.
«Ο φόβος της απώλειας ψήφων από τη δεξιά οδήγησε τον Netanyahu στην υιοθέτηση δεξιών απόψεων» εκτιμά ο Lint. Στο πλαίσιο αυτό, τα τελευταία χρόνια ο Netanyahu ήρθε σε επαφή με πολλούς αμφιλεγόμενους δεξιούς ηγέτες, από τον Bolsonaro στη Βραζιλία μέχρι τον Orban στην Ουγγαρία.
Ο Netanyahu θεωρείται άλλωστε και στενός συνεργάτης του Trump.
Σύμφωνα με τον Lint σε επίπεδο διεθνών συμμαχιών το Ισραήλ βρίσκεται πάντως σε καλή θέση, ίσως σε καλύτερη θέση από ποτέ.
Συγχρόνως και η οικονομία της χώρας τα πηγαίνει καλά. Κατάφερε να κρατήσει τη χώρα του μακριά από πολεμικές συρράξεις, παρά την ασταθή κατάσταση στην περιοχή.
Και τώρα, εν μέσω όλων αυτών, ήρθαν οι κατηγορίες εναντίον του για διαφθορά και δωροδοκία και παραπέμπεται σε δίκη.
Ο ίδιος βλέπει την δίωξή του σαν ένα «κυνήγι μαγισσών» και θεωρεί τον εαυτό του θύμα των ΜΜΕ. Σπάνια δίνει άλλωστε συνεντεύξεις και προτιμά να χρησιμοποιεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για ανακοινώσεις. Πάντως η παραίτησή του θεωρείται απίθανη.
Για τον Netanyahu ισχύει το μότο «οι ισχυροί, καλοί ή κακοί, επιβιώνουν».
Βέβαια το πολιτικό αδιέξοδο που δημιουργείται στη χώρα δεν πρέπει να υποτιμάται. Τα πράγματα μπορεί να έχουν εν τέλει διαφορετική τροπή για τον πρωθυπουργό και τη χώρα του.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών