Εκτός ταμπλό 15 μέρες η Πλαστικά Κρήτης – Η αιτιολογία, η αλήθεια και η πικρή αλήθεια για τις επιχειρήσεις στην Ελλάδα

Παραμένει εκτός διαπραγμάτευσης εδώ και 15 ημέρες ή 10 συνεδριάσεις η μετοχή της Πλαστικά Κρήτης με την επίσημη δικαιολογία από το Χρηματιστήριο Αθηνών ότι παρατηρήθηκε ασυνήθιστα υψηλή προσφορά σε σχέση με την συναλλακτική δραστηριότητα των μετοχών της εταιρείας.
Η αιτιολογία από μόνη της όχι μόνο ανατρέπει την όλη φιλοσοφία για τη λειτουργία μίας ελεύθερης αγοράς, αλλά δημιουργεί και ερωτηματικά.
Όπως για παράδειγμα, πότε θα επιστρέψει η μετοχή στο ταμπλό, αφού με το να είναι εκτός διαπραγμάτευσης ο πωλητής δεν είναι σίγουρο ότι θα αποφασίσει να κρατήσει τις μετοχές του ή να τις πουλήσει κατόπιν συνεννόησης με κάποιον που θα του εξηγήσει πως είναι το «σύνηθες» να πουλάει κάποιος μετοχές στο ΧΑ.
Ή μήπως θα πρέπει και αν κάποια μετοχή ανεβαίνει με ασυνήθιστα υψηλή ζήτηση από αγοραστές να τίθεται εκτός διαπραγμάτευσης;
Πρόκειται ουσιαστικά για δικαιολογία χωρίς βάρος, αφού καθημερινά όσοι παρακολουθούν την πορεία της αγοράς και ειδικά τις μετοχές μεσαίας και μικρής κεφαλαιοποίησης πολλές φορές θυμούνται ότι κάποιοι αποφάσισαν να πουλήσουν ξαφνικά το σύνολο της θέσης τους.
Άλλωστε η έκφραση «sell to zero» δε βγήκε για κάποιον που πουλάει με την ησυχία του τη συμμετοχή του σε κάποια εταιρεία.
Επιπλέον γι΄ αυτό υπάρχει ο «αυτόματος μηχανισμός ελέγχου μεταβλητότητας» (ΑΜΕΜ) ώστε να προλαμβάνει απότομες μεταβολές και να οδηγεί τη μετοχή σε δημοπρασία.
Τι θα γίνει λοιπόν και για πόσο καιρό θα είναι εκτός διαπραγμάτευσης η μετοχή;
Η αλήθεια είναι πως η μετοχή τέθηκε εκτός διαπραγμάτευσης μόλις μαθεύτηκε η εξαιρετικά δυσάρεστη είδηση ότι ο 54χρονος Μιχάλης Λεμπιδάκης έχει πέσει θύμα απαγωγής.
Ουσιαστικά, αυτή η εξέλιξη οδήγησε το ΧΑ στην απόφαση, να θέσει τη μετοχή εκτός διαπραγμάτευσης.
Η μη ανακοίνωση του λόγου ωστόσο, δεν είναι σίγουρο πως διασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς, ούτε πως προστατεύει τα συμφέροντα των επενδυτών.
Από την άλλη, ένας επενδυτές με 50.000 ή 100.000 τεμάχια που θέλει να πουλήσει επειδή θεωρεί πως η είδηση θα βλάψει την εταιρεία, γιατί πρέπει να μην του παρέχεται η δυνατότητα να το κάνει;
Ή μήπως αν υποχωρούσε η τιμή της μετοχής δεν θα υπήρχαν πρόθυμοι αγοραστές να εκμεταλλευτούν την χαμηλή αποτίμηση σε σύγκριση με τα εξαιρετικά θεμελιώδη αυτής της μεγάλης επιχείρησης;
Η πικρή αλήθεια είναι πως οι ελληνικές επιχειρήσεις παραμένουν οικογενειακές επιχειρήσεις ακόμα και μετά την είσοδο στο ΧΑ, ακόμα και αν η διασπορά των μετοχών είναι μεγάλη.
Πολλοί θεωρούν πως αν αλλάξει η διοίκηση η εταιρεία τα μεγέθη θα αλλάξουν άμεσα, κάτι που φυσικά δεν ισχύει.
Πριν από λίγο καιρό έφυγε αιφνιδιαστικά από τη Ζωή ο Ανδρέας Βγενόπουλος.
Η MIG ωστόσο, συνεχίζει να υπάρχει, και θα υπάρχει γιατί όπως λέει ο λαός «η ζωή συνεχίζεται».
Στην Ελλάδα όμως λείπει ο τρόπος διοίκησης των επιχειρήσεων του εξωτερικού, όπου τα διοικητικά συμβούλια δεν απαρτίζονται από φίλους ή συγγενείς του μεγαλομετόχου, συζητούν και αντιπαρατίθενται για επιχειρηματικά σχέδια και φυσικά ο ρόλος των μετόχων και κατά συνέπεια της γενικής συνέλευσης δεν είναι κομπάρσου αλλά πρωταγωνιστή.
Ας ευχηθούμε πως σύντομα θα επιστρέψει στο ταμπλό η μετοχή με τον επιχειρηματία στη θέση του υγιή και οι υπεύθυνοι της απαγωγής να καθίσουν ενώπιον της δικαιοσύνης.

Γιώργος Κατικάς
www.bankingnews.gr