Μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν κοστοβόρα για τη χώρα, ενώ θα δημιουργούσε τεράστιους πολιτικούς και οικονομικούς κινδύνους για την Ευρώπη
Στο ενδεχόμενο μιας περιττής ρήξης μεταξύ Ελλάδας και Ευρώπης αναφέρεται σε άρθρο του στους «New York Times» ο επιφανής νομπελίστας οικονομολόγος, Paul Krugman, ο οποίος τονίζει το τεράστιο κόστος που θα είχε για τη χώρα, αλλά και τους πολιτικούς και οικονομικούς κινδύνους για την Ευρώπη.
Όπως αναφέρει σε άρθρο του στους «New York Times», το κύριο ερώτημα που δεχόταν συνεχώς στην Ελλάδα, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη χώρα, ήταν «Νομίζετε ότι αυτοί θέλουν να αποτύχουμε;», για να απαντήσει ότι δεν υπάρχουν «αυτοί», η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει στην πραγματικότητα ένα συμπαγές μπλοκ αδιάλλακτων πιστωτών, οι οποίοι θα προτιμούσαν να τη δουν να χρεοκοπεί και να εξέρχεται της ζώνης του ευρώ από το να αφήσουν την ελληνική κυβέρνηση να επιτύχει.
Μάλιστα, όπως σημειώνει, υπάρχει περισσότερη καλή θέληση από την άλλη πλευρά απ' ό,τι εκτιμούν οι Έλληνες.
Ο P. Krugman εκφράζει τον φόβο του ότι η Ελλάδα και η Ευρώπη θα μπορούσαν να υποστούν ένα τρομερό ατύχημα, μια περιττή ρήξη, που θα δημιουργήσει σκιές στο μέλλον.
Αναφερόμενος στο τι έχει συμβεί μέχρι τώρα, σημειώνει ότι στο τέλος του 2009 η Ελλάδα αντιμετώπισε μια κρίση που οδηγήθηκε από δύο παράγοντες, το υψηλό χρέος και τα αυξημένα κόστη και τιμές που έκαναν τη χώρα μη ανταγωνιστική.
Η Ευρώπη ανταποκρίθηκε με δάνεια, που διατήρησαν την εισροή κεφαλαίων, υπό την προϋπόθεση όμως ότι η Ελλάδα θα προχωρούσε σε εξαιρετικά επώδυνες πολιτικές.
Σε αυτές συμπεριλαμβάνονταν περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων, που αν είχαν επιβληθεί στις ΗΠΑ θα ισοδυναμούσαν με 3 τρισ. δολάρια ανά έτος.
Παράλληλα, έγιναν μειώσεις μισθών μεγάλης κλίμακας, με τους μέσους μισθούς να υποχωρούν κατά 25% από το υψηλότερο επίπεδό τους.
Αυτές οι τεράστιες θυσίες υποτίθεται ότι θα παρήγαγαν ανάκαμψη, όμως αντιθέτως η μείωση της αγοραστικής δύναμης βάθυνε την ύφεση, δημιουργώντας πόνο στα επίπεδα της Μεγάλης Ύφεσης και τεράστια ανθρωπιστική κρίση.
Όπως σημειώνει ο γνωστός οικονομολόγος, το σημείο κλειδί είναι ότι μια έξοδος της χώρας από το ευρώ θα στοίχιζε ακριβά στη χώρα και θα δημιουργούσε τεράστιους πολιτικούς και οικονομικούς κινδύνους για την υπόλοιπη Ευρώπη.
Επομένως, τονίζει ότι αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποφευχθεί, αν υπάρχει μια αξιοπρεπής εναλλακτική, σημειώνοντας ότι υπάρχει ή θα έπρεπε να υπάρχει.
Η μορφή που θα μπορούσε να έχει μια συμφωνία, σύμφωνα με τον Paul Krugman, είναι ένα σταμάτημα των πολιτικών λιτότητας, με την Ελλάδα να συμφωνεί στο να κάνει σημαντικές, όχι όμως ολοένα αυξανόμενες πληρωμές προς τους πιστωτές της.
Μια τέτοια συμφωνία θα έθετε τις βάσεις για την οικονομική της ανάκαμψη, ίσως αργή στην αρχή, αλλά τελικά θα προσέφερε κάποια ελπίδα.
Ωστόσο, αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να προκύπτει μια συμφωνία, σημειώνει και προσθέτει ότι ίσως είναι αλήθεια, όπως λένε οι πιστωτές, ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Όμως, προσθέτει, τι θα περίμενε κανείς από κόμματα που δεν έχουν καμία πρότερη κυβερνητική εμπειρία και το πιο σημαντικό είναι ότι οι πιστωτές απαιτούν πράγματα, όπως μεγάλες περικοπές στις συντάξεις και το δημόσιο, που μια νεοεκλεγμένη κυβέρνηση της Αριστεράς δεν μπορεί να συμφωνήσει, σε αντίθεση με τις μεταρρυθμίσεις, που αφορούν για παράδειγμα τη βελτίωση στη φορολογία.
Όπως σημειώνει ο Paul Krugman, το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η Ευρώπη μια ακόμη καταστροφή, αυτή τη φορά εντελώς χαριστικά.
www.bankingnews.gr
Όπως αναφέρει σε άρθρο του στους «New York Times», το κύριο ερώτημα που δεχόταν συνεχώς στην Ελλάδα, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη χώρα, ήταν «Νομίζετε ότι αυτοί θέλουν να αποτύχουμε;», για να απαντήσει ότι δεν υπάρχουν «αυτοί», η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει στην πραγματικότητα ένα συμπαγές μπλοκ αδιάλλακτων πιστωτών, οι οποίοι θα προτιμούσαν να τη δουν να χρεοκοπεί και να εξέρχεται της ζώνης του ευρώ από το να αφήσουν την ελληνική κυβέρνηση να επιτύχει.
Μάλιστα, όπως σημειώνει, υπάρχει περισσότερη καλή θέληση από την άλλη πλευρά απ' ό,τι εκτιμούν οι Έλληνες.
Ο P. Krugman εκφράζει τον φόβο του ότι η Ελλάδα και η Ευρώπη θα μπορούσαν να υποστούν ένα τρομερό ατύχημα, μια περιττή ρήξη, που θα δημιουργήσει σκιές στο μέλλον.
Αναφερόμενος στο τι έχει συμβεί μέχρι τώρα, σημειώνει ότι στο τέλος του 2009 η Ελλάδα αντιμετώπισε μια κρίση που οδηγήθηκε από δύο παράγοντες, το υψηλό χρέος και τα αυξημένα κόστη και τιμές που έκαναν τη χώρα μη ανταγωνιστική.
Η Ευρώπη ανταποκρίθηκε με δάνεια, που διατήρησαν την εισροή κεφαλαίων, υπό την προϋπόθεση όμως ότι η Ελλάδα θα προχωρούσε σε εξαιρετικά επώδυνες πολιτικές.
Σε αυτές συμπεριλαμβάνονταν περικοπές δαπανών και αυξήσεις φόρων, που αν είχαν επιβληθεί στις ΗΠΑ θα ισοδυναμούσαν με 3 τρισ. δολάρια ανά έτος.
Παράλληλα, έγιναν μειώσεις μισθών μεγάλης κλίμακας, με τους μέσους μισθούς να υποχωρούν κατά 25% από το υψηλότερο επίπεδό τους.
Αυτές οι τεράστιες θυσίες υποτίθεται ότι θα παρήγαγαν ανάκαμψη, όμως αντιθέτως η μείωση της αγοραστικής δύναμης βάθυνε την ύφεση, δημιουργώντας πόνο στα επίπεδα της Μεγάλης Ύφεσης και τεράστια ανθρωπιστική κρίση.
Όπως σημειώνει ο γνωστός οικονομολόγος, το σημείο κλειδί είναι ότι μια έξοδος της χώρας από το ευρώ θα στοίχιζε ακριβά στη χώρα και θα δημιουργούσε τεράστιους πολιτικούς και οικονομικούς κινδύνους για την υπόλοιπη Ευρώπη.
Επομένως, τονίζει ότι αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποφευχθεί, αν υπάρχει μια αξιοπρεπής εναλλακτική, σημειώνοντας ότι υπάρχει ή θα έπρεπε να υπάρχει.
Η μορφή που θα μπορούσε να έχει μια συμφωνία, σύμφωνα με τον Paul Krugman, είναι ένα σταμάτημα των πολιτικών λιτότητας, με την Ελλάδα να συμφωνεί στο να κάνει σημαντικές, όχι όμως ολοένα αυξανόμενες πληρωμές προς τους πιστωτές της.
Μια τέτοια συμφωνία θα έθετε τις βάσεις για την οικονομική της ανάκαμψη, ίσως αργή στην αρχή, αλλά τελικά θα προσέφερε κάποια ελπίδα.
Ωστόσο, αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να προκύπτει μια συμφωνία, σημειώνει και προσθέτει ότι ίσως είναι αλήθεια, όπως λένε οι πιστωτές, ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Όμως, προσθέτει, τι θα περίμενε κανείς από κόμματα που δεν έχουν καμία πρότερη κυβερνητική εμπειρία και το πιο σημαντικό είναι ότι οι πιστωτές απαιτούν πράγματα, όπως μεγάλες περικοπές στις συντάξεις και το δημόσιο, που μια νεοεκλεγμένη κυβέρνηση της Αριστεράς δεν μπορεί να συμφωνήσει, σε αντίθεση με τις μεταρρυθμίσεις, που αφορούν για παράδειγμα τη βελτίωση στη φορολογία.
Όπως σημειώνει ο Paul Krugman, το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η Ευρώπη μια ακόμη καταστροφή, αυτή τη φορά εντελώς χαριστικά.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών