Ένας εκ των βασικότερων συμβούλων της καμπάνιας του Donald Trump εξηγεί τα πραγματικά προβλήματα της παγκόσμιας οικονομίας
Τόσο οι Αμερικανοί όσο και οι Ευρωπαίοι πολιτικοί έχουν διαγνώσει λανθασμένα τι επηρεάζει αρνητικά την παγκόσμια οικονομία.
Δεν είναι ένα βραχυχρόνιο, κυκλικό πρόβλημα - ιάσιμο με βάση τα κεϋνσιανά πρότυπα (όπως η ποσοτική χαλάρωση).
Μάλλον, είναι μια μακροπρόθεσμη διαρθρωτική ανισορροπία που προκαλείται από τις μακροχρόνιες εμπορικές ανισορροπίες, υποστηρίζει σε άρθρο του στους Financial Times ο Wilbur Ross, Αμερικανός μεγαλοεπενδυτής, μεγαλομέτοχος στην Eurobank και ένας εκ των βασικότερων συμβούλων της καμπάνιας του Donald Trump, υποψηφίου για την προεδρία των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με τον ίδιο, οι ανισορροπίες αυτές είναι αποτέλεσμα της χειραγώγησης των νομισμάτων, των μερκαντιλιστικών πρακτικών και της κακής διαπραγμάτευσης των εμπορικών συμφωνιών.
Πριν από την εποχή της παγκοσμιοποίησης, η οποία ξεκίνησε στα σοβαρά τη δεκαετία του 1980, οι διαχειριστές των ΗΠΑ βελτίωναν την απόδοση τους με την υποκατάσταση της εργασίας από το κεφάλαιο.
Καθώς η παγκοσμιοποίηση έχει επικρατήσει, πολλές επιχειρήσεις επιδόθηκαν σε μεταφορές εδρών, προκειμένου να μειωθεί το λειτουργικό κόστος.
Έτσι, εφηύραν ένα πιο αποτελεσματικό μέσο μεγιστοποίησης των κερδών.
Αυτή η τάση μετεγκαταστάσεων αντικατοπτρίζεται στα στατιστικά στοιχεία που αποκάλυψαν μια ταχεία συρρίκνωση του μεταποιητικού τομέα στις ΗΠΑ.
Στη δεκαετία του 1970, ο κατασκευαστικός κλάδος απασχολούσε το 20% του εργατικού δυναμικού.
Σήμερα, ο αριθμός αυτός μειώθηκε μόλις στο 8% τοις εκατό - με περισσότερες από 5 εκατομμύρια θέσεις εργασίας στον κλάδο να έχουν χαθεί από το 2000.
Για πολλούς, η πτώση αυτή οφείλεται στις καινοτομίες του αυτοματισμού.
Αλλά αρκεί να δούμε τα στοιχεία στη Γερμανία και την Ιαπωνία, οι οποίες διατηρούν σχεδόν το 20% και το 17% του εργατικού δυναμικού τους αντίστοιχα στον τομέα της μεταποίησης.
Αυτές οι χώρες είναι σε όλο τον κόσμο ηγέτες στη ρομποτική.
Καθώς η μεταποιητική βάση των ΗΠΑ έχει μειωθεί, ο ρυθμός αύξησης της παραγωγικότητας έχει μειωθεί.
Κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του 1970 στις ΗΠΑ, το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, από το 6,8% το χρόνο, μειώθηκε στο 3,6% το 1980, στο 1,6% στη δεκαετία του 1990 και στο 1,2% μέχρι στιγμής αυτόν τον αιώνα.
Αυτή η πτώση της παραγωγικότητας αντικατοπτρίζεται ομοίως στην αύξηση των άμεσων ξένων επενδύσεων.
Φυσικά, η μείωση των ΑΞΕ δεν οφείλεται αποκλειστικά στις μετεγκαταστάσεις.
Η μείωση της παραγωγής στις ΗΠΑ έχει σε μεγάλο βαθμό επιταχυνθεί και ενισχυθεί από μια σειρά κακών εμπορικών συμφωνιών και χρόνιων αποκλίσεων στα νομίσματα, τα οποία εμπόδισαν το εμπόριο να πετύχει την ισορροπία.
Αυτό δεν είναι η συμβατική σοφία - εξ ου και η συνεχιζόμενη επίκληση στους ανεμόμυλους της κεϋνσιανής θεωρίας τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη.
Το βασικό μάθημα από τα παραπάνω, σύμφωνα με τον Ross είναι ότι ενώ οι εξαγωγές πραγματικά δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας, αυτό που μετράνε είναι οι καθαρές εξαγωγές.
Όταν χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Ευρώπη έχουν τεράστια και διαρκή εμπορικά ελλείμματα, με χώρες όπως η Κίνα που δεν αφήνει το νόμισμά της να διαμορφωθεί ελεύθερα, τότε το αποτέλεσμα είναι πραγματικά «κακό».
Έτσι εντείνεται η μετανάστευση εταιρειών, η χαμηλότερη ανάπτυξη, η μειωμένη παραγωγικότητα και η στασιμότητα των μισθών.
Αυτό είναι το περιβάλλον στο οποίο καλείται να λειτουργήσει η αμερικανική οικονομία.
Και μέσα σε αυτό το περιβάλλον δεν θα πρέπει να κάνει εντύπωση η δημοφιλία του Trump.
Μάλιστα ο Ross συγκρίνει τη δημοφιλία του Trump με εκείνη του Ronald Reagan τη δεκαετία του 1980.
Ο σημερινός υποψήφιος αντιλαμβάνεται ότι τα οικονομικά δεινά των ΗΠΑ θα αντιμετωπιστούν μόνο μέσα από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, κυρίως σε τομείς όπως το εμπόριο και η φορολογική πολιτική.
Η αποστολή του Trump είναι να ενισχύσει την οικονομία των ΗΠΑ και να αποκαταστήσει την πίστη στο ελεύθερο παγκόσμιο εμπόριο.
Η Ευρώπη μπορεί να θελήσει να έχει ρόλο σε αυτό.
Μπορεί και η Κίνα.
Αλλά η Ευρώπη έχει μείνει πίσω σε σχέση με τις ΗΠΑ στην επιβολή δασμών κατά του ντάμπινγκ και τώρα πληρώνει πολύ ακριβό τίμημα, καταλήγει ο Ross.
www.bankingnews.gr
Δεν είναι ένα βραχυχρόνιο, κυκλικό πρόβλημα - ιάσιμο με βάση τα κεϋνσιανά πρότυπα (όπως η ποσοτική χαλάρωση).
Μάλλον, είναι μια μακροπρόθεσμη διαρθρωτική ανισορροπία που προκαλείται από τις μακροχρόνιες εμπορικές ανισορροπίες, υποστηρίζει σε άρθρο του στους Financial Times ο Wilbur Ross, Αμερικανός μεγαλοεπενδυτής, μεγαλομέτοχος στην Eurobank και ένας εκ των βασικότερων συμβούλων της καμπάνιας του Donald Trump, υποψηφίου για την προεδρία των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με τον ίδιο, οι ανισορροπίες αυτές είναι αποτέλεσμα της χειραγώγησης των νομισμάτων, των μερκαντιλιστικών πρακτικών και της κακής διαπραγμάτευσης των εμπορικών συμφωνιών.
Πριν από την εποχή της παγκοσμιοποίησης, η οποία ξεκίνησε στα σοβαρά τη δεκαετία του 1980, οι διαχειριστές των ΗΠΑ βελτίωναν την απόδοση τους με την υποκατάσταση της εργασίας από το κεφάλαιο.
Καθώς η παγκοσμιοποίηση έχει επικρατήσει, πολλές επιχειρήσεις επιδόθηκαν σε μεταφορές εδρών, προκειμένου να μειωθεί το λειτουργικό κόστος.
Έτσι, εφηύραν ένα πιο αποτελεσματικό μέσο μεγιστοποίησης των κερδών.
Αυτή η τάση μετεγκαταστάσεων αντικατοπτρίζεται στα στατιστικά στοιχεία που αποκάλυψαν μια ταχεία συρρίκνωση του μεταποιητικού τομέα στις ΗΠΑ.
Στη δεκαετία του 1970, ο κατασκευαστικός κλάδος απασχολούσε το 20% του εργατικού δυναμικού.
Σήμερα, ο αριθμός αυτός μειώθηκε μόλις στο 8% τοις εκατό - με περισσότερες από 5 εκατομμύρια θέσεις εργασίας στον κλάδο να έχουν χαθεί από το 2000.
Για πολλούς, η πτώση αυτή οφείλεται στις καινοτομίες του αυτοματισμού.
Αλλά αρκεί να δούμε τα στοιχεία στη Γερμανία και την Ιαπωνία, οι οποίες διατηρούν σχεδόν το 20% και το 17% του εργατικού δυναμικού τους αντίστοιχα στον τομέα της μεταποίησης.
Αυτές οι χώρες είναι σε όλο τον κόσμο ηγέτες στη ρομποτική.
Καθώς η μεταποιητική βάση των ΗΠΑ έχει μειωθεί, ο ρυθμός αύξησης της παραγωγικότητας έχει μειωθεί.
Κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του 1970 στις ΗΠΑ, το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, από το 6,8% το χρόνο, μειώθηκε στο 3,6% το 1980, στο 1,6% στη δεκαετία του 1990 και στο 1,2% μέχρι στιγμής αυτόν τον αιώνα.
Αυτή η πτώση της παραγωγικότητας αντικατοπτρίζεται ομοίως στην αύξηση των άμεσων ξένων επενδύσεων.
Φυσικά, η μείωση των ΑΞΕ δεν οφείλεται αποκλειστικά στις μετεγκαταστάσεις.
Η μείωση της παραγωγής στις ΗΠΑ έχει σε μεγάλο βαθμό επιταχυνθεί και ενισχυθεί από μια σειρά κακών εμπορικών συμφωνιών και χρόνιων αποκλίσεων στα νομίσματα, τα οποία εμπόδισαν το εμπόριο να πετύχει την ισορροπία.
Αυτό δεν είναι η συμβατική σοφία - εξ ου και η συνεχιζόμενη επίκληση στους ανεμόμυλους της κεϋνσιανής θεωρίας τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη.
Το βασικό μάθημα από τα παραπάνω, σύμφωνα με τον Ross είναι ότι ενώ οι εξαγωγές πραγματικά δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας, αυτό που μετράνε είναι οι καθαρές εξαγωγές.
Όταν χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Ευρώπη έχουν τεράστια και διαρκή εμπορικά ελλείμματα, με χώρες όπως η Κίνα που δεν αφήνει το νόμισμά της να διαμορφωθεί ελεύθερα, τότε το αποτέλεσμα είναι πραγματικά «κακό».
Έτσι εντείνεται η μετανάστευση εταιρειών, η χαμηλότερη ανάπτυξη, η μειωμένη παραγωγικότητα και η στασιμότητα των μισθών.
Αυτό είναι το περιβάλλον στο οποίο καλείται να λειτουργήσει η αμερικανική οικονομία.
Και μέσα σε αυτό το περιβάλλον δεν θα πρέπει να κάνει εντύπωση η δημοφιλία του Trump.
Μάλιστα ο Ross συγκρίνει τη δημοφιλία του Trump με εκείνη του Ronald Reagan τη δεκαετία του 1980.
Ο σημερινός υποψήφιος αντιλαμβάνεται ότι τα οικονομικά δεινά των ΗΠΑ θα αντιμετωπιστούν μόνο μέσα από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, κυρίως σε τομείς όπως το εμπόριο και η φορολογική πολιτική.
Η αποστολή του Trump είναι να ενισχύσει την οικονομία των ΗΠΑ και να αποκαταστήσει την πίστη στο ελεύθερο παγκόσμιο εμπόριο.
Η Ευρώπη μπορεί να θελήσει να έχει ρόλο σε αυτό.
Μπορεί και η Κίνα.
Αλλά η Ευρώπη έχει μείνει πίσω σε σχέση με τις ΗΠΑ στην επιβολή δασμών κατά του ντάμπινγκ και τώρα πληρώνει πολύ ακριβό τίμημα, καταλήγει ο Ross.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών