Ο νομπελίστας οικονομολόγος -με αφορμή το Brexit και τη νίκη του Trump- σχολιάζει τη στροφή των πολιτών κατά της παγκοσμιοποίησης
Εάν η πλειοψηφία των πολιτών έχει τη γνώμη ότι δεν συμμετέχει δίκαια στην οικονομική ανάπτυξη μπορεί να στραφεί κατά του οικονομικού και πολιτικού συστήματος ή τουλάχιστον εναντίον εκείνων των τμημάτων του στα οποία καταλογίζει την ευθύνη.
Εάν η πλειοψηφία αισθανθεί ότι αδικείται, τότε αυτοί οι πολίτες θα μπορούσαν να στραφούν κατά της παγκοσμιοποίησης, τονίζει ο Joseph Stiglitz σε άρθρο του, που φιλοξενεί η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgmeine Zeitung.
Είναι ανησυχητικό το ότι έκβαση των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ αλλά και του δημοψηφίσματος στη Μεγάλη Βρετανία οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ήδη διαμορφώνεται μια τέτοια αντίσταση.
Η οργάνωση Oxfam σκιαγράφησε σαφώς το 2014 μια τέτοια εικόνα.
Σύμφωνα με τα φετινά στοιχεία οι οκτώ πλουσιότεροι του κόσμου κατέχουν όσα 3,6 δισ. άνθρωποι.
Δεν αποτελεί επομένως έκπληξη ότι το έχουν αναγνωρίσει και οι συμμετέχοντες στο Νταβός.
Για ορισμένους είναι ένα ηθικό θέμα, ενώ για όλους είναι επίσης οικονομικό και πολιτικό.
«Το μέλλον της οικονομίας, υπό τη σημερινή της μορφή, διακυβεύεται» γράφει ο ίδιος, όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Σε κάθε τους συνάντηση στο Νταβός οι οικονομικοί ταγοί συζητούν αυτό το ερώτημα: υπάρχει κάτι το οποίο μπορούν να κάνουν οι επιχειρηματίες για να αντιμετωπισθεί αυτό το κακό, το οποίο απειλεί την οικονομική βιωσιμότητα της δημοκρατικής μας οικονομίας της αγοράς; Η απάντηση είναι ναι.
Λύση 1: Πληρώστε φόρους
Σύμφωνα με τον Stiglitz, στην πρώτη θέση βρίσκεται μια πολύ απλή ιδέα: Πληρώστε φόρους.
«Αυτός είναι ο θεμέλιος λίθος της επιχειρηματικής κοινωνικής υπευθυνότητας.
Παραιτηθείτε από την μεταφορά των κερδών σε χώρες με χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές.
Παραιτηθείτε από στρατηγικές απόκρυψης και την χρήση φορολογικών παραδείσων.
Παραιτηθείτε από την εξώθηση χωρών σε ανταγωνισμό φοροαπαλλαγών, έναν αγώνα προς το γκρεμό, στον οποίο οι πραγματικοί χαμένοι είναι οι φτωχοί και οι πολύ απλοί πολίτες στον κόσμο» γράφει ο ίδιος.
Είναι ντροπή ένας πρόεδρος να επαίρεται ότι επί δύο δεκαετίες δεν κατέβαλε φόρους διότι αυτό κάνουν οι έξυπνοι ή όταν μια επιχείρηση καταβάλει μόλις το 0,005% των κερδών της σε φόρους, όπως έκανε η Apple.
Κάτι τέτοιο δεν είναι έξυπνο, είναι ανήθικο.
Μόνο στην αφρικανική ήπειρο διαφεύγουν 14 δισ. ευρώ, διότι οι βαθύπλουτοι χρησιμοποιούν τους φορολογικούς παραδείσους.
Η Oxfam υπολόγισε ότι το ποσόν αυτό θα αρκούσε για να παρασχεθεί υγειονομική περίθαλψη σε 4 εκατομμύρια παιδιά ώστε να σωθούν και αρκετοί δάσκαλοι ώστε να μπορεί κάθε παιδί στην Αφρική να πάει σε σχολείο.
Λύση 2: Συμπεριφερθείτε προς τους εργαζόμενους με έντιμο τρόπο
Σύμφωνα με τον Stiglitz, η δεύτερη ιδέα είναι επίσης απλή: Συμπεριφερθείτε προς τους εργαζομένους σας με έντιμο τρόπο.
Εργαζόμενοι πλήρους ωραρίου δεν πρέπει να ζουν σε συνθήκες φτώχειας.
Το καθαρό εισόδημα των μάνατζερ σε μεγάλους αμερικανικούς ομίλους είναι 300 φορές μεγαλύτερο από τον μέσο όρο του εισοδήματος ενός εργαζομένου στην ίδια επιχείρηση.
Λύση 3: Επενδύσεις στο μέλλον της επιχείρησης
Η τρίτη ιδέα είναι εξαιρετικά απλή, φαίνεται όμως σήμερα ολοένα και περισσότερο πιο ριζοσπαστική: επενδύστε στο μέλλον της επιχείρησης, στους υπαλλήλους, στην τεχνολογία, στο κεφάλαιο κίνησης.
Χωρίς τέτοιες επενδύσεις δεν θα υπάρξουν στο μέλλον θέσεις εργασίας και η ανισότητα θα βαίνει περαιτέρω αυξανόμενη.
Αντί να επανεπενδύονται τα κεφάλαια στην επιχείρηση αποδίδονται συνεχώς περισσότερα στους εταίρους.
Εάν η πλειοψηφία αισθανθεί ότι αδικείται, τότε αυτοί οι πολίτες θα μπορούσαν να στραφούν κατά της παγκοσμιοποίησης, τονίζει ο Joseph Stiglitz σε άρθρο του, που φιλοξενεί η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgmeine Zeitung.
Είναι ανησυχητικό το ότι έκβαση των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ αλλά και του δημοψηφίσματος στη Μεγάλη Βρετανία οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ήδη διαμορφώνεται μια τέτοια αντίσταση.
Η οργάνωση Oxfam σκιαγράφησε σαφώς το 2014 μια τέτοια εικόνα.
Σύμφωνα με τα φετινά στοιχεία οι οκτώ πλουσιότεροι του κόσμου κατέχουν όσα 3,6 δισ. άνθρωποι.
Δεν αποτελεί επομένως έκπληξη ότι το έχουν αναγνωρίσει και οι συμμετέχοντες στο Νταβός.
Για ορισμένους είναι ένα ηθικό θέμα, ενώ για όλους είναι επίσης οικονομικό και πολιτικό.
«Το μέλλον της οικονομίας, υπό τη σημερινή της μορφή, διακυβεύεται» γράφει ο ίδιος, όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Σε κάθε τους συνάντηση στο Νταβός οι οικονομικοί ταγοί συζητούν αυτό το ερώτημα: υπάρχει κάτι το οποίο μπορούν να κάνουν οι επιχειρηματίες για να αντιμετωπισθεί αυτό το κακό, το οποίο απειλεί την οικονομική βιωσιμότητα της δημοκρατικής μας οικονομίας της αγοράς; Η απάντηση είναι ναι.
Λύση 1: Πληρώστε φόρους
Σύμφωνα με τον Stiglitz, στην πρώτη θέση βρίσκεται μια πολύ απλή ιδέα: Πληρώστε φόρους.
«Αυτός είναι ο θεμέλιος λίθος της επιχειρηματικής κοινωνικής υπευθυνότητας.
Παραιτηθείτε από την μεταφορά των κερδών σε χώρες με χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές.
Παραιτηθείτε από στρατηγικές απόκρυψης και την χρήση φορολογικών παραδείσων.
Παραιτηθείτε από την εξώθηση χωρών σε ανταγωνισμό φοροαπαλλαγών, έναν αγώνα προς το γκρεμό, στον οποίο οι πραγματικοί χαμένοι είναι οι φτωχοί και οι πολύ απλοί πολίτες στον κόσμο» γράφει ο ίδιος.
Είναι ντροπή ένας πρόεδρος να επαίρεται ότι επί δύο δεκαετίες δεν κατέβαλε φόρους διότι αυτό κάνουν οι έξυπνοι ή όταν μια επιχείρηση καταβάλει μόλις το 0,005% των κερδών της σε φόρους, όπως έκανε η Apple.
Κάτι τέτοιο δεν είναι έξυπνο, είναι ανήθικο.
Μόνο στην αφρικανική ήπειρο διαφεύγουν 14 δισ. ευρώ, διότι οι βαθύπλουτοι χρησιμοποιούν τους φορολογικούς παραδείσους.
Η Oxfam υπολόγισε ότι το ποσόν αυτό θα αρκούσε για να παρασχεθεί υγειονομική περίθαλψη σε 4 εκατομμύρια παιδιά ώστε να σωθούν και αρκετοί δάσκαλοι ώστε να μπορεί κάθε παιδί στην Αφρική να πάει σε σχολείο.
Λύση 2: Συμπεριφερθείτε προς τους εργαζόμενους με έντιμο τρόπο
Σύμφωνα με τον Stiglitz, η δεύτερη ιδέα είναι επίσης απλή: Συμπεριφερθείτε προς τους εργαζομένους σας με έντιμο τρόπο.
Εργαζόμενοι πλήρους ωραρίου δεν πρέπει να ζουν σε συνθήκες φτώχειας.
Το καθαρό εισόδημα των μάνατζερ σε μεγάλους αμερικανικούς ομίλους είναι 300 φορές μεγαλύτερο από τον μέσο όρο του εισοδήματος ενός εργαζομένου στην ίδια επιχείρηση.
Λύση 3: Επενδύσεις στο μέλλον της επιχείρησης
Η τρίτη ιδέα είναι εξαιρετικά απλή, φαίνεται όμως σήμερα ολοένα και περισσότερο πιο ριζοσπαστική: επενδύστε στο μέλλον της επιχείρησης, στους υπαλλήλους, στην τεχνολογία, στο κεφάλαιο κίνησης.
Χωρίς τέτοιες επενδύσεις δεν θα υπάρξουν στο μέλλον θέσεις εργασίας και η ανισότητα θα βαίνει περαιτέρω αυξανόμενη.
Αντί να επανεπενδύονται τα κεφάλαια στην επιχείρηση αποδίδονται συνεχώς περισσότερα στους εταίρους.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών