Το ΔΝΤ είναι πλέον μέρος του τρίτου πακέτου διάσωσης για την Ελλάδα καθώς την περασμένη εβδομάδα, το Ταμείο ενέκρινε πίστωση 1,6 δισ. ευρώ, με διάρκεια περίπου ενός έτους η οποία θα εκταμιευτεί εάν και μόνο υπάρξει ρύθμιση του ελληνικού χρέους
Στις μεγάλες διαφορές που υπάρχουν μεταξύ του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων πιστωτών της Ελλάδας αναφέρεται σε σημερινό της δημοσίευμα η γερμανική ιστοσελίδα Wirtschafts Woche.
Το ΔΝΤ είναι πλέον μέρος του τρίτου πακέτου διάσωσης για την Ελλάδα καθώς την περασμένη εβδομάδα, το Ταμείο ενέκρινε πίστωση 1,6 δισ. ευρώ, με διάρκεια περίπου ενός έτους η οποία θα εκταμιευτεί εάν και μόνο υπάρξει ρύθμιση του ελληνικού χρέους.
Τέλος, σύμφωνα με την απόφαση της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Βουλής, οι πληρωμές από το τρίτο πακέτο βοήθειας συνδέονται με τη συμμετοχή του ΔΝΤ.
Ωστόσο το πιο ενδιαφέρον είναι οι όροι που θα πρέπει να τηρηθούν για να παραμείνει το Ταμείο στο ελληνικό πρόγραμμα.
Η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις της.
Οι ευρωπαίοι πιστωτές θα πρέπει να συμφωνήσουν σε περαιτέρω ελάφρυνση του ελληνικού χρέους και να μειώσουν τις απαιτήσεις τους για το πρωτογενές πλεόνασμα της Ελλάδας από το σημερινό 3,5% έως το 1,5%.
Λόγω του γεγονότος ότι το δάνειο από το ΔΝΤ δεν είναι απαραίτητο, οι παραπάνω όροι είναι ουσιαστικά χωρίς αντίκρισμα.
Συνεχίζοντας το δημοσίευμα κάνει λόγοι για τρία πολύ βασικά στοιχεία
Σημείο 1: Η Ελλάδα χρειάζεται περαιτέρω μεταρρυθμίσεις, αλλά ποιες;
Το ΔΝΤ καλεί την Ελλάδα να ανοίξει τις αγορές αγαθών και υπηρεσιών στον ανταγωνισμό.
Αυτό το άνοιγμα των αγορών θα αποδεσμεύσει μόνο τις δυνάμεις της αγοράς εάν αυτό το άνοιγμα συνοδεύεται από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, όπως είναι η αποτελεσματικότερη διάρθρωση των διοικητικών δομών, δηλαδή η μείωση της γραφειοκρατίας και η υπερβολική ρύθμιση των καθημερινών δραστηριοτήτων, το φορολογικό σύστημα με αποδεκτούς φορολογικούς συντελεστές, ή επιτάχυνση των νομικών διαδικασιών.
Δυστυχώς, δεν έχει σημειωθεί πρόοδος σε αυτές τις βασικές μεταρρυθμίσεις από επτά χρόνια.
Και δεν μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί οι ευρωπαίοι πιστωτές καθώς και το ΔΝΤ δεν αντιμετωπίζουν πλέον αυτές τις μεταρρυθμίσεις.
Σημείο 2: Περαιτέρω μείωση του χρέους.
Το εάν η Ελλάδα χρειάζεται αυτό εξαρτάται από το σενάριο της μελλοντικής οικονομικής ανάπτυξης και της ανάπτυξης του πληθωρισμού. Δεδομένης της καλής οικονομικής ανάπτυξης της Ελλάδας και των ελαφρώς υψηλότερων ρυθμών του πληθωρισμού, η αξία του ελληνικού χρέους θα πρέπει να είναι κάτω από το 100% του ΑΕΠ, το οποίο θα είναι πολύ χαμηλότερο από την τρέχουσα διακύμανσή του στο 180%.
Η ελάφρυνση του χρέους δεν θα είναι πλέον απαραίτητη.
Αλλά το ΔΝΤ το βλέπει διαφορετικά.
Τα τελευταία χρόνια έχει κάνει πολύ θετικές προβλέψεις για το ελληνικό ΑΕΠ.
Υπήρξε συνήθως ένα κενό 5% μεταξύ της πρόβλεψης του ΔΝΤ και της πραγματικής ανάπτυξης.
Τώρα το "μάθημα" έχει μάθει στο ΔΝΤ και προβλέπει χαμηλά ποσοστά ανάπτυξης για τα επόμενα 20 χρόνια.
Η απαισιοδοξία δεν εξηγείται λεπτομερέστερα, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε μια κατάσταση όπου η επιστροφή της Ελλάδας στις κεφαλαιαγορές καθίσταται πιο δύσκολη.
Σημείο 3: Μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος που απαιτείται από την Ελλάδα.
Η ελληνική οικονομία δεν χρειάζεται φορολογικές αυξήσεις, όπως τελικά πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της τρίτης δέσμης μέτρων διάσωσης, αλλά μείωση των φόρων.
Η φορολογική επιβάρυνση των Ελλήνων αυτοαπασχολούμενων από φόρους και κοινωνικές εισφορές, για παράδειγμα, είναι τώρα 70%, οι φόροι εταιρειών είναι υψηλότεροι από ό, τι στις γειτονικές γειτονικές χώρες και ο υψηλός ΦΠΑ είναι άλλος επιβαρυντικός παράγοντας.
Οι φορολογικές περικοπές με τη βελτιωμένη εφαρμογή της φορολογικής νομοθεσίας είναι σήμερα η βασική αρχή για τη δημιουργία ενός καλύτερου επενδυτικού κλίματος.
Προς το παρόν, οι εταιρείες είναι πιο πιθανό να εξαπατηθούν.
Παρόλα αυτά, το ΔΝΤ θα συνεχίσει να κωφεύει στην Ευρώπη με την επιθυμία για ένα πιο μετριοπαθές πρωτογενές πλεόνασμα, γεγονός που καθιστά δυνατές αυτές τις φορολογικές μειώσεις.
Δεν είναι περίεργο ότι ο γερμανός υπουργός Οικονομικών ανακοίνωσε πρόσφατα ότι το ΔΝΤ δεν θα συμπεριληφθεί στο μελλοντικό ευρωπαϊκό πρόγραμμα.
Ο λόγος είναι ότι η προσέγγιση του ΔΝΤ είναι κατάλληλη για χώρες με δικό τους νόμισμα, αλλά όχι για χώρες που ανήκουν σε νομισματική ένωση.
Εφόσον οι Ευρωπαίοι πιστωτές εξακολουθούν να επιμένουν σε αυτό το υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα, θα φέρουν την ευθύνη για την επιβράδυνση της ανάρρωσης του μόνιμα ασθενούς μέλους της Ευρωζώνης την Ελλάδα.
www.bankingnews.gr
Το ΔΝΤ είναι πλέον μέρος του τρίτου πακέτου διάσωσης για την Ελλάδα καθώς την περασμένη εβδομάδα, το Ταμείο ενέκρινε πίστωση 1,6 δισ. ευρώ, με διάρκεια περίπου ενός έτους η οποία θα εκταμιευτεί εάν και μόνο υπάρξει ρύθμιση του ελληνικού χρέους.
Τέλος, σύμφωνα με την απόφαση της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Βουλής, οι πληρωμές από το τρίτο πακέτο βοήθειας συνδέονται με τη συμμετοχή του ΔΝΤ.
Ωστόσο το πιο ενδιαφέρον είναι οι όροι που θα πρέπει να τηρηθούν για να παραμείνει το Ταμείο στο ελληνικό πρόγραμμα.
Η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις της.
Οι ευρωπαίοι πιστωτές θα πρέπει να συμφωνήσουν σε περαιτέρω ελάφρυνση του ελληνικού χρέους και να μειώσουν τις απαιτήσεις τους για το πρωτογενές πλεόνασμα της Ελλάδας από το σημερινό 3,5% έως το 1,5%.
Λόγω του γεγονότος ότι το δάνειο από το ΔΝΤ δεν είναι απαραίτητο, οι παραπάνω όροι είναι ουσιαστικά χωρίς αντίκρισμα.
Συνεχίζοντας το δημοσίευμα κάνει λόγοι για τρία πολύ βασικά στοιχεία
Σημείο 1: Η Ελλάδα χρειάζεται περαιτέρω μεταρρυθμίσεις, αλλά ποιες;
Το ΔΝΤ καλεί την Ελλάδα να ανοίξει τις αγορές αγαθών και υπηρεσιών στον ανταγωνισμό.
Αυτό το άνοιγμα των αγορών θα αποδεσμεύσει μόνο τις δυνάμεις της αγοράς εάν αυτό το άνοιγμα συνοδεύεται από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, όπως είναι η αποτελεσματικότερη διάρθρωση των διοικητικών δομών, δηλαδή η μείωση της γραφειοκρατίας και η υπερβολική ρύθμιση των καθημερινών δραστηριοτήτων, το φορολογικό σύστημα με αποδεκτούς φορολογικούς συντελεστές, ή επιτάχυνση των νομικών διαδικασιών.
Δυστυχώς, δεν έχει σημειωθεί πρόοδος σε αυτές τις βασικές μεταρρυθμίσεις από επτά χρόνια.
Και δεν μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί οι ευρωπαίοι πιστωτές καθώς και το ΔΝΤ δεν αντιμετωπίζουν πλέον αυτές τις μεταρρυθμίσεις.
Σημείο 2: Περαιτέρω μείωση του χρέους.
Το εάν η Ελλάδα χρειάζεται αυτό εξαρτάται από το σενάριο της μελλοντικής οικονομικής ανάπτυξης και της ανάπτυξης του πληθωρισμού. Δεδομένης της καλής οικονομικής ανάπτυξης της Ελλάδας και των ελαφρώς υψηλότερων ρυθμών του πληθωρισμού, η αξία του ελληνικού χρέους θα πρέπει να είναι κάτω από το 100% του ΑΕΠ, το οποίο θα είναι πολύ χαμηλότερο από την τρέχουσα διακύμανσή του στο 180%.
Η ελάφρυνση του χρέους δεν θα είναι πλέον απαραίτητη.
Αλλά το ΔΝΤ το βλέπει διαφορετικά.
Τα τελευταία χρόνια έχει κάνει πολύ θετικές προβλέψεις για το ελληνικό ΑΕΠ.
Υπήρξε συνήθως ένα κενό 5% μεταξύ της πρόβλεψης του ΔΝΤ και της πραγματικής ανάπτυξης.
Τώρα το "μάθημα" έχει μάθει στο ΔΝΤ και προβλέπει χαμηλά ποσοστά ανάπτυξης για τα επόμενα 20 χρόνια.
Η απαισιοδοξία δεν εξηγείται λεπτομερέστερα, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε μια κατάσταση όπου η επιστροφή της Ελλάδας στις κεφαλαιαγορές καθίσταται πιο δύσκολη.
Σημείο 3: Μείωση του πρωτογενούς πλεονάσματος που απαιτείται από την Ελλάδα.
Η ελληνική οικονομία δεν χρειάζεται φορολογικές αυξήσεις, όπως τελικά πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της τρίτης δέσμης μέτρων διάσωσης, αλλά μείωση των φόρων.
Η φορολογική επιβάρυνση των Ελλήνων αυτοαπασχολούμενων από φόρους και κοινωνικές εισφορές, για παράδειγμα, είναι τώρα 70%, οι φόροι εταιρειών είναι υψηλότεροι από ό, τι στις γειτονικές γειτονικές χώρες και ο υψηλός ΦΠΑ είναι άλλος επιβαρυντικός παράγοντας.
Οι φορολογικές περικοπές με τη βελτιωμένη εφαρμογή της φορολογικής νομοθεσίας είναι σήμερα η βασική αρχή για τη δημιουργία ενός καλύτερου επενδυτικού κλίματος.
Προς το παρόν, οι εταιρείες είναι πιο πιθανό να εξαπατηθούν.
Παρόλα αυτά, το ΔΝΤ θα συνεχίσει να κωφεύει στην Ευρώπη με την επιθυμία για ένα πιο μετριοπαθές πρωτογενές πλεόνασμα, γεγονός που καθιστά δυνατές αυτές τις φορολογικές μειώσεις.
Δεν είναι περίεργο ότι ο γερμανός υπουργός Οικονομικών ανακοίνωσε πρόσφατα ότι το ΔΝΤ δεν θα συμπεριληφθεί στο μελλοντικό ευρωπαϊκό πρόγραμμα.
Ο λόγος είναι ότι η προσέγγιση του ΔΝΤ είναι κατάλληλη για χώρες με δικό τους νόμισμα, αλλά όχι για χώρες που ανήκουν σε νομισματική ένωση.
Εφόσον οι Ευρωπαίοι πιστωτές εξακολουθούν να επιμένουν σε αυτό το υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα, θα φέρουν την ευθύνη για την επιβράδυνση της ανάρρωσης του μόνιμα ασθενούς μέλους της Ευρωζώνης την Ελλάδα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών