Ποιοι είναι οι καλύτεροι τρόποι ώστε οι επενδυτές να προστατευθούν έναντι μίας ενδεχόμενης απότομης διόρθωσης
Τα προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει στις αγορές και φυσικά και στις αγορές το εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο της μεταβλητότητας (volatility) αναλύει σε άρθρο του στο Bloomberg, o Alberto Gallo, στέλεχος της εταιρείας διαχείρισης κεφαλαίων Algebris Investments.
Όπως αναφέρει «οι επενδυτές βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα γρίφο: η παγκόσμια οικονομία αναπτύσσεται με συγχρονισμένο ρυθμό, αλλά ένας όλο και αυξανόμενος αριθμός επενδύσεων (assets) καθίσταται υπερτιμημένα την ώρα που ορισμένοι θεμελιώδεις κίνδυνοι παραμονεύουν.
Θα πρέπει οι επενδυτές να συνεχίσουν να χορεύουν στον ρυθμό των προγραμμάτων στήριξης των κεντρικών τραπεζών και της χαμηλής μεταβλητότητας ή θα πρέπει να προετοιμαστούν για την έξοδο από τις αγορές;
Στην ουσία μπορεί να βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία παγίδα χαμηλής μεταβλητότητας.
Μία κατάσταση όπου η επεκτατική νομισματική πολιτική συνεχίζει να οδηγεί σε αύξηση των αποτιμήσεων, ενώ η μεταβλητότητα παραμένει χαμηλή την ώρα που οι κίνδυνοι για την πραγματική οικονομία ενισχύονται.
Από τη μία πλευρά, η ασκούμενη νομισματική πολιτική μειώνει τα risk premiums και τη μεταβλητότητα στα επιτόκια και τις πιστωτικές αγορές, οδηγώντας τους επενδυτές σε πιο ριψοκίνδυνες τοποθετήσεις ώστε να απολαύσουν καλύτερες αποδόσεις.
Από την άλλη πλευρά, η πολιτική κατάσταση είναι λιγότερο σταθερή, καθώς οι ανισότητες ενισχύονται, όπως απέδειξαν οι πρόσφατες εκλογές σε ΗΠΑ, Βρετανία και Ευρώπη και ο αριθμός των «καυτών σημείων» στο γεωπολιτικό πεδίο συνεχίζει να αυξάνει.
Παρά ταύτα οι αγορές συνεχίζουν να κινούνται υψηλότερα και η μεταβλητότητα παραμένει σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.
Μία μακροχρόνια περίοδο χαμηλής μεταβλητότητας και χαμηλών επιτοκίων μπορεί να αυξήσει τις φούσκες, όπως υποστήριξε πριν από μικρό χρονικό διάστημα ο επικεφαλής της ΕΚΤ, Mario Draghi.
Σε κάποιες αγορές δεν υπάρχουν μόνο πολύ υψηλές αποτιμήσεις αλλά και μία παράλογη συμπεριφορά εκ μέρους των επενδυτών, οι οποίοι ξεχνούν τα παραδοσιακά μοντέλα αποτιμήσεων (valuation models), ενώ ταυτόχρονα αυξάνει ο όγκος συναλλαγών αλλά και το κερδοσκοπικό trading.
Οι πιθανές φούσκες μπορούν να βρεθούν στο χρέος αναδυόμενων αγορών, σε τεχνολογικές μετοχές, σε αμερικανικά ομόλογα υψηλών αποδόσεων, στο κρατικό χρέος, στα κρυπτονομίσματα, στο real estate, ακόμη και στην αγορά τέχνης και συλλεκτικών αντικειμένων.
Έχει καταστεί όλο και πιο ξεκάθαρο τόσο στους οικονομολόγους όσο και στους κεντρικούς τραπεζίτες ότι ακόμη και εάν βιώνουμε μία περίοδο μακροχρόνιας ανάπτυξης, το να επεκτείνουμε αυτόν τον κύκλο μέσω μίας παρατεταμένης επεκτατικής νομισματικής πολιτικής, η οποία ξεκίνησε την περίοδο της κρίσης, θα μπορούσε να έχει παράπλευρες απώλειες.
Απώλειες που δεν αφορούν μόνο τις φούσκες που μπορούν να δημιουργηθούν αλλά και να καταστήσουν πιο οξεία την ανισότητα πλούτου αλλά και αυτή στην κατανομή των φυσικών πόρων.
Η ύπαρξη χαμηλών επιτοκίων στο παρελθόν βοήθησε ώστε να «περάσουμε» μεγάλο μέρος του ιδιωτικού και του κρατικού χρέους στις επόμενες γενιές, αλλά αυτή η τακτική δεν έχει, πλέον, αποτέλεσμα.
Τα οικονομικά θεμελιώδη δεδομένα είναι σήμερα διαφορετικά σε σύγκριση με αυτά που ίσχυαν μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Υπάρχει το δημογραφικό πρόβλημα, καθώς υπάρχουν όλο και λιγότεροι νέοι που θα μπορούσαν, στο μέλλον, να κουβαλήσουν στις πλάτες τους το χρέος.
Η γενιά των επονομαζόμενων millennials είναι η πρώτη μεταπολεμική γενιά που θα είναι πιο φτωχή από αυτή των γονιών της.
Η παραγωγικότητα είναι χαμηλή καθώς η οικονομία βρίσκεται αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο εάν καταρρεύσει ο κύκλος ανόδου της μεγάλο μέρος του πληθυσμού να βρεθεί εκτός της αγοράς εργασίας.
Όσο πιο μακροχρόνιος είναι ο κύκλος χρέους, όσο αυξάνει το διάστημα που οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι αναπτύσσουν δεξιότητες σε τομείς που στηρίζονται πολύ στη ρευστότητα (leverage), όπως αυτοί χρηματοοικονομικών, ενέργειας και real estate, τόσο πιο βαθιά θα είναι τα σημάδια όταν σκάσει η φούσκα.
Πολύ συχνά τα χαμηλά επιτόκια είναι απόλυτα αναγκαία ώστε να διατηρήσουν κάποιες θέσεις εργασίας.
Υπάρχουν εταιρείες ζόμπι, οι οποίες σε ένα διαφορετικό περιβάλλον θα είχαν καταρρεύσει, αλλά τώρα κατορθώνουν να χρηματοδοτούν τη λειτουργία τους μέσω μίας αγοράς χρέους με σχεδόν μηδενικά επιτόκια.
Όμως μετά από κάποιο διάστημα αυτή η κατάσταση μπορεί να μειώσει την ικανότητα προσαρμογής της οικονομίας αλλά και του υπάρχοντος εργατικού δυναμικού σε ένα διαφορετικό μοντέλο επιχειρηματικότητας.
Παράλληλα θα πρέπει να σκεφθούν και την ανισότητα σε επιχειρηματικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο.
Τα χαμηλά επιτόκια προσφέρουν στις μεγάλες εταιρείες, που έχουν τη δυνατότητα να εκδίδουν αρκετά ομόλογα, ένα άδικο πλεονέκτημα σε σύγκριση με τις μικρές εταιρείες που στηρίζονται περισσότερο στον δανεισμό από τις τράπεζες.
Υπάρχει και η κοινωνική ανισότητα.
Με τα προγράμματα στήριξης των κεντρικών τραπεζών να διογκώνουν τις αποτιμήσεις, αυτοί που έχουν έσοδα μέσω των επενδύσεων κερδίζουν περισσότερα από αυτούς που δουλεύουν.
Εάν κάποιος επένδυε 100.000 δολάρια στον S&P 500 το 2009, σήμερα θα είχε στην κατοχή του περίπου 300.000 δολάρια, ενώ ο μέσος εργαζόμενος στο ίδιο διάστημα «βλέπει» τον μισθό του να παραμένει ο ίδιος.
Οι φούσκες, η άνιση κατανομή των πόρων και η αύξηση της επιχειρηματικής και κοινωνικής ανισότητας μπορεί να μειώσουν την ικανότητα ανάπτυξης μίας οικονομίας.
Δεν θα πρέπει κανείς να ξαφνιάζεται που ο πληθωρισμός παραμένει σε χαμηλά επίπεδα μετά από οκτώ χρόνια χαλαρής νομισματικής πολιτικής.
Άλλωστε η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS) σε έκθεσή της έχει υποστηρίξει ότι τα εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια είναι ένας από τους λόγους που ο πληθωρισμός δεν ενισχύεται.
Όμως η αποχώρηση μίας κεντρικής τράπεζας από ένα πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης έχει αποδειχθεί δύσκολη υπόθεση.
Αυτή τη στιγμή οι αγορές ενεργητικού μέσω των QE έχουν ξεπεράσει τα 20 τρισ. δολάρια.
Ακόμη και εάν τα επιτόκια αυξάνονται σε ΗΠΑ, Καναδά και Βρετανία, οι χρηματοοικονομικές συνθήκες παραμένουν χαλαρές.
Το να διασχίσεις αυτό το περιβάλλον δεν είναι κάτι εύκολο.
Πρώτον οι επενδυτές θα πρέπει να αποφύγουν τις τοποθετήσεις με πολύ υψηλές αποτιμήσεις.
Δεύτερον καλό θα ήταν να στρέψουν την προσοχή τους σε όχι και τόσο «αγαπημένες» επενδύσεις, όπως το χρέος της ευρωπαϊκής περιφέρειας, τα τραπεζικά ομόλογα και οι τραπεζικές μετοχές.
Επίσης θα πρέπει να διατηρήσουν σε υψηλά επίπεδα τη ρευστότητά τους και να τη χρησιμοποιήσουν ως «τείχος προστασίας» (hedge) όταν αυξηθούν τα επιτόκια και ενισχυθεί η μεταβλητότητα».
www.bankingnews.gr
Όπως αναφέρει «οι επενδυτές βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα γρίφο: η παγκόσμια οικονομία αναπτύσσεται με συγχρονισμένο ρυθμό, αλλά ένας όλο και αυξανόμενος αριθμός επενδύσεων (assets) καθίσταται υπερτιμημένα την ώρα που ορισμένοι θεμελιώδεις κίνδυνοι παραμονεύουν.
Θα πρέπει οι επενδυτές να συνεχίσουν να χορεύουν στον ρυθμό των προγραμμάτων στήριξης των κεντρικών τραπεζών και της χαμηλής μεταβλητότητας ή θα πρέπει να προετοιμαστούν για την έξοδο από τις αγορές;
Στην ουσία μπορεί να βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία παγίδα χαμηλής μεταβλητότητας.
Μία κατάσταση όπου η επεκτατική νομισματική πολιτική συνεχίζει να οδηγεί σε αύξηση των αποτιμήσεων, ενώ η μεταβλητότητα παραμένει χαμηλή την ώρα που οι κίνδυνοι για την πραγματική οικονομία ενισχύονται.
Από τη μία πλευρά, η ασκούμενη νομισματική πολιτική μειώνει τα risk premiums και τη μεταβλητότητα στα επιτόκια και τις πιστωτικές αγορές, οδηγώντας τους επενδυτές σε πιο ριψοκίνδυνες τοποθετήσεις ώστε να απολαύσουν καλύτερες αποδόσεις.
Από την άλλη πλευρά, η πολιτική κατάσταση είναι λιγότερο σταθερή, καθώς οι ανισότητες ενισχύονται, όπως απέδειξαν οι πρόσφατες εκλογές σε ΗΠΑ, Βρετανία και Ευρώπη και ο αριθμός των «καυτών σημείων» στο γεωπολιτικό πεδίο συνεχίζει να αυξάνει.
Παρά ταύτα οι αγορές συνεχίζουν να κινούνται υψηλότερα και η μεταβλητότητα παραμένει σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.
Μία μακροχρόνια περίοδο χαμηλής μεταβλητότητας και χαμηλών επιτοκίων μπορεί να αυξήσει τις φούσκες, όπως υποστήριξε πριν από μικρό χρονικό διάστημα ο επικεφαλής της ΕΚΤ, Mario Draghi.
Σε κάποιες αγορές δεν υπάρχουν μόνο πολύ υψηλές αποτιμήσεις αλλά και μία παράλογη συμπεριφορά εκ μέρους των επενδυτών, οι οποίοι ξεχνούν τα παραδοσιακά μοντέλα αποτιμήσεων (valuation models), ενώ ταυτόχρονα αυξάνει ο όγκος συναλλαγών αλλά και το κερδοσκοπικό trading.
Οι πιθανές φούσκες μπορούν να βρεθούν στο χρέος αναδυόμενων αγορών, σε τεχνολογικές μετοχές, σε αμερικανικά ομόλογα υψηλών αποδόσεων, στο κρατικό χρέος, στα κρυπτονομίσματα, στο real estate, ακόμη και στην αγορά τέχνης και συλλεκτικών αντικειμένων.
Έχει καταστεί όλο και πιο ξεκάθαρο τόσο στους οικονομολόγους όσο και στους κεντρικούς τραπεζίτες ότι ακόμη και εάν βιώνουμε μία περίοδο μακροχρόνιας ανάπτυξης, το να επεκτείνουμε αυτόν τον κύκλο μέσω μίας παρατεταμένης επεκτατικής νομισματικής πολιτικής, η οποία ξεκίνησε την περίοδο της κρίσης, θα μπορούσε να έχει παράπλευρες απώλειες.
Απώλειες που δεν αφορούν μόνο τις φούσκες που μπορούν να δημιουργηθούν αλλά και να καταστήσουν πιο οξεία την ανισότητα πλούτου αλλά και αυτή στην κατανομή των φυσικών πόρων.
Η ύπαρξη χαμηλών επιτοκίων στο παρελθόν βοήθησε ώστε να «περάσουμε» μεγάλο μέρος του ιδιωτικού και του κρατικού χρέους στις επόμενες γενιές, αλλά αυτή η τακτική δεν έχει, πλέον, αποτέλεσμα.
Τα οικονομικά θεμελιώδη δεδομένα είναι σήμερα διαφορετικά σε σύγκριση με αυτά που ίσχυαν μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Υπάρχει το δημογραφικό πρόβλημα, καθώς υπάρχουν όλο και λιγότεροι νέοι που θα μπορούσαν, στο μέλλον, να κουβαλήσουν στις πλάτες τους το χρέος.
Η γενιά των επονομαζόμενων millennials είναι η πρώτη μεταπολεμική γενιά που θα είναι πιο φτωχή από αυτή των γονιών της.
Η παραγωγικότητα είναι χαμηλή καθώς η οικονομία βρίσκεται αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο εάν καταρρεύσει ο κύκλος ανόδου της μεγάλο μέρος του πληθυσμού να βρεθεί εκτός της αγοράς εργασίας.
Όσο πιο μακροχρόνιος είναι ο κύκλος χρέους, όσο αυξάνει το διάστημα που οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι αναπτύσσουν δεξιότητες σε τομείς που στηρίζονται πολύ στη ρευστότητα (leverage), όπως αυτοί χρηματοοικονομικών, ενέργειας και real estate, τόσο πιο βαθιά θα είναι τα σημάδια όταν σκάσει η φούσκα.
Πολύ συχνά τα χαμηλά επιτόκια είναι απόλυτα αναγκαία ώστε να διατηρήσουν κάποιες θέσεις εργασίας.
Υπάρχουν εταιρείες ζόμπι, οι οποίες σε ένα διαφορετικό περιβάλλον θα είχαν καταρρεύσει, αλλά τώρα κατορθώνουν να χρηματοδοτούν τη λειτουργία τους μέσω μίας αγοράς χρέους με σχεδόν μηδενικά επιτόκια.
Όμως μετά από κάποιο διάστημα αυτή η κατάσταση μπορεί να μειώσει την ικανότητα προσαρμογής της οικονομίας αλλά και του υπάρχοντος εργατικού δυναμικού σε ένα διαφορετικό μοντέλο επιχειρηματικότητας.
Παράλληλα θα πρέπει να σκεφθούν και την ανισότητα σε επιχειρηματικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο.
Τα χαμηλά επιτόκια προσφέρουν στις μεγάλες εταιρείες, που έχουν τη δυνατότητα να εκδίδουν αρκετά ομόλογα, ένα άδικο πλεονέκτημα σε σύγκριση με τις μικρές εταιρείες που στηρίζονται περισσότερο στον δανεισμό από τις τράπεζες.
Υπάρχει και η κοινωνική ανισότητα.
Με τα προγράμματα στήριξης των κεντρικών τραπεζών να διογκώνουν τις αποτιμήσεις, αυτοί που έχουν έσοδα μέσω των επενδύσεων κερδίζουν περισσότερα από αυτούς που δουλεύουν.
Εάν κάποιος επένδυε 100.000 δολάρια στον S&P 500 το 2009, σήμερα θα είχε στην κατοχή του περίπου 300.000 δολάρια, ενώ ο μέσος εργαζόμενος στο ίδιο διάστημα «βλέπει» τον μισθό του να παραμένει ο ίδιος.
Οι φούσκες, η άνιση κατανομή των πόρων και η αύξηση της επιχειρηματικής και κοινωνικής ανισότητας μπορεί να μειώσουν την ικανότητα ανάπτυξης μίας οικονομίας.
Δεν θα πρέπει κανείς να ξαφνιάζεται που ο πληθωρισμός παραμένει σε χαμηλά επίπεδα μετά από οκτώ χρόνια χαλαρής νομισματικής πολιτικής.
Άλλωστε η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS) σε έκθεσή της έχει υποστηρίξει ότι τα εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια είναι ένας από τους λόγους που ο πληθωρισμός δεν ενισχύεται.
Όμως η αποχώρηση μίας κεντρικής τράπεζας από ένα πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης έχει αποδειχθεί δύσκολη υπόθεση.
Αυτή τη στιγμή οι αγορές ενεργητικού μέσω των QE έχουν ξεπεράσει τα 20 τρισ. δολάρια.
Ακόμη και εάν τα επιτόκια αυξάνονται σε ΗΠΑ, Καναδά και Βρετανία, οι χρηματοοικονομικές συνθήκες παραμένουν χαλαρές.
Το να διασχίσεις αυτό το περιβάλλον δεν είναι κάτι εύκολο.
Πρώτον οι επενδυτές θα πρέπει να αποφύγουν τις τοποθετήσεις με πολύ υψηλές αποτιμήσεις.
Δεύτερον καλό θα ήταν να στρέψουν την προσοχή τους σε όχι και τόσο «αγαπημένες» επενδύσεις, όπως το χρέος της ευρωπαϊκής περιφέρειας, τα τραπεζικά ομόλογα και οι τραπεζικές μετοχές.
Επίσης θα πρέπει να διατηρήσουν σε υψηλά επίπεδα τη ρευστότητά τους και να τη χρησιμοποιήσουν ως «τείχος προστασίας» (hedge) όταν αυξηθούν τα επιτόκια και ενισχυθεί η μεταβλητότητα».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών