Το Brexit και το δημοψήφισμα της Καταλονίας είναι συμπτώματα των λαθών στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση
Οι αυξανόμενες διαμάχες της Ευρώπης, ενισχυμένες από τα τοξικά εθνικιστικά κινήματα, μπορεί να μην αποτελούν μια αδιαμφισβήτητη ετυμηγορία αποτυχίας, αλλά είναι μια σειρά γεγονότων με ανθρώπους που περίμεναν μια ενοποιημένη ήπειρο ειρήνης και ευημερίας.
Σύμφωνα με το άρθρο του Dr. Michael Ivanovitch στο CNBC, Βρετανία και Ισπανία αντανακλούν αυτούς τους κινδύνους και δείχνουν τι διακυβεύεται.
H Βρετανία είναι σε διαπραγματεύσεις για τον λογαριασμό του διαζυγίου, ενώ η Φρανκφούρτη θέλει να απομακρύνει τις επιχειρήσεις από το Λονδίνο.
Εκτός από αυτό, οι γερμανικές εξαγωγικές βιομηχανίες δεν θέλουν ειδικές διαπραγματεύσεις Γερμανίας-Ηνωμένο Βασιλείου για το Brexit.
Από την πλευρά της, η Ισπανία προσπαθεί να αποτρέψει την απόσχιση της Καταλονίας.
Ποιος θα σταματήσει ότι αντι-ευρωπαϊκό κύμα;
To Brexit και το αίτημα για ανεξαρτησία της Καταλονίας είναι τα πιο επίφοβα παραδείγματα του δρόμου που μπορούν να ακολουθήσουν πολλές περιφέρειες.
Οι αποχωρούντες κατηγορουνται ως θύματα λαϊκιστών πολιτικών παρά ανθρώπων που δεν θέλουν να ανήκουν στην ελίτ των Βρυξελλών.
Η Ιταλία είναι μια άλλη περίπτωση.
Οι περιφέρειες της Λομβαρδίας και του Βένετο την Κυριακή (22/10/2017) διενήργησαν δημοψηφίσματα αυτονομίας που πιθανόν να ακολουθήσουν το Πιεμόντε, ένα εμβληματικό κομμάτι της ιταλικής ενότητας.
Οι γραμμές ανατολής-δύσης της ΕΕ γίνονται ολοένα και ευρύτερες.
Ορισμένες ανατολικοευρωπαϊκές χώρες επαναστατούν εναντίον της Γερμανίας και των πιέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τους μετανάστες και πρόσφυγες.
Αυτή είναι μια απόφαση του Βερολίνου που τους επιβλήθηκε μέσα από τα κανάλια της ΕΕ, χωρίς προηγούμενη διαβούλευση, όταν ολόκληρες περιφέρειες και πόλεις της Γερμανίας ξεσηκώθηκαν κατά της μεταναστευτικής πλιτικής της Merkel.
Οι χώρες αυτές, μέλη της ομάδας του Visegrad (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία και Σλοβακία), αρνούνται να συμμορφωθούν με τις "αξίες της ΕΕ" που υποστηρίζουν ότι θέτουν σε κίνδυνο τους τοπικούς πολιτισμούς, τις εθνικές ταυτότητες και τα εθνικά συμφέροντα.
Το γερμανικό μέτωπο
Ένα μέλος αυτού του γκρουπ η Τσεχία εξέλιξε το περασμένο Σάββατο (21/10/2017) τον ευρωσκεπτικιστικό κόμμα ΑΝΟ, που έχει ταχθεί κατά της μεταναστευτικής πολιτικής της Merkel αλλά και του ευρώ.
Την ίδια στιγμή, η κεντροδεξιά δέχθηκε βαρύ πλήγμα στις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Η μέχρι πρότινος «ισχυρότερη ηγέτης της Ευρώπης», η Merkel, προσπαθεί τώρα να σχηματίσει κυβέρνηση, αλλά προκειμένου ο Christian Lindner ( επικεφαλής του FDP) να δείξει ποιος είναι το αφεντικό υπενθυμίζει στη Merkel ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να λαμβάνει αποφάσεις εκ μέρους της Γερμανίας.
Σύμφωνα με το ίδιο άρθρο, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Wolfgang Schaeuble, ο αρχιτέκτονας των πολιτικών λιτότητας και της ελληνικής τραγωδίας, το συνόψισε στο άρθρο του, λέγοντας ότι η ΕΕ δεν χρειάζεται νέα επίπεδα γραφειοκρατίας που θα δημιουργούσαν μόνο πρόσθετα στοιχεία δημόσιου χρέους.
Ο Macron φάνηκε και ακούστηκε αδιάφορος στα συμπεράσματα των εργασιών της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ.
Αυτοί που αποκαλεί «Γερμανοί φίλοι» του τον στρίμωξαν σε μια γωνιά.
Ο Macron θα πρέπει τώρα να απαντήσει και ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί να το κάνει είναι να υιοθετήσει μια λιγότερο φιλική και συνεργατική στάση απέναντι στους γερμανούς «φίλους» του, όταν και αν η Γερμανία αποκτήσει νέα κυβέρνηση τους επόμενους μήνες.
Σύμφωνα με το άρθρο του Dr. Michael Ivanovitch στο CNBC, Βρετανία και Ισπανία αντανακλούν αυτούς τους κινδύνους και δείχνουν τι διακυβεύεται.
H Βρετανία είναι σε διαπραγματεύσεις για τον λογαριασμό του διαζυγίου, ενώ η Φρανκφούρτη θέλει να απομακρύνει τις επιχειρήσεις από το Λονδίνο.
Εκτός από αυτό, οι γερμανικές εξαγωγικές βιομηχανίες δεν θέλουν ειδικές διαπραγματεύσεις Γερμανίας-Ηνωμένο Βασιλείου για το Brexit.
Από την πλευρά της, η Ισπανία προσπαθεί να αποτρέψει την απόσχιση της Καταλονίας.
Ποιος θα σταματήσει ότι αντι-ευρωπαϊκό κύμα;
To Brexit και το αίτημα για ανεξαρτησία της Καταλονίας είναι τα πιο επίφοβα παραδείγματα του δρόμου που μπορούν να ακολουθήσουν πολλές περιφέρειες.
Οι αποχωρούντες κατηγορουνται ως θύματα λαϊκιστών πολιτικών παρά ανθρώπων που δεν θέλουν να ανήκουν στην ελίτ των Βρυξελλών.
Η Ιταλία είναι μια άλλη περίπτωση.
Οι περιφέρειες της Λομβαρδίας και του Βένετο την Κυριακή (22/10/2017) διενήργησαν δημοψηφίσματα αυτονομίας που πιθανόν να ακολουθήσουν το Πιεμόντε, ένα εμβληματικό κομμάτι της ιταλικής ενότητας.
Οι γραμμές ανατολής-δύσης της ΕΕ γίνονται ολοένα και ευρύτερες.
Ορισμένες ανατολικοευρωπαϊκές χώρες επαναστατούν εναντίον της Γερμανίας και των πιέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τους μετανάστες και πρόσφυγες.
Αυτή είναι μια απόφαση του Βερολίνου που τους επιβλήθηκε μέσα από τα κανάλια της ΕΕ, χωρίς προηγούμενη διαβούλευση, όταν ολόκληρες περιφέρειες και πόλεις της Γερμανίας ξεσηκώθηκαν κατά της μεταναστευτικής πλιτικής της Merkel.
Οι χώρες αυτές, μέλη της ομάδας του Visegrad (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία και Σλοβακία), αρνούνται να συμμορφωθούν με τις "αξίες της ΕΕ" που υποστηρίζουν ότι θέτουν σε κίνδυνο τους τοπικούς πολιτισμούς, τις εθνικές ταυτότητες και τα εθνικά συμφέροντα.
Το γερμανικό μέτωπο
Ένα μέλος αυτού του γκρουπ η Τσεχία εξέλιξε το περασμένο Σάββατο (21/10/2017) τον ευρωσκεπτικιστικό κόμμα ΑΝΟ, που έχει ταχθεί κατά της μεταναστευτικής πολιτικής της Merkel αλλά και του ευρώ.
Την ίδια στιγμή, η κεντροδεξιά δέχθηκε βαρύ πλήγμα στις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Η μέχρι πρότινος «ισχυρότερη ηγέτης της Ευρώπης», η Merkel, προσπαθεί τώρα να σχηματίσει κυβέρνηση, αλλά προκειμένου ο Christian Lindner ( επικεφαλής του FDP) να δείξει ποιος είναι το αφεντικό υπενθυμίζει στη Merkel ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να λαμβάνει αποφάσεις εκ μέρους της Γερμανίας.
Σύμφωνα με το ίδιο άρθρο, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Wolfgang Schaeuble, ο αρχιτέκτονας των πολιτικών λιτότητας και της ελληνικής τραγωδίας, το συνόψισε στο άρθρο του, λέγοντας ότι η ΕΕ δεν χρειάζεται νέα επίπεδα γραφειοκρατίας που θα δημιουργούσαν μόνο πρόσθετα στοιχεία δημόσιου χρέους.
Ο Macron φάνηκε και ακούστηκε αδιάφορος στα συμπεράσματα των εργασιών της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ.
Αυτοί που αποκαλεί «Γερμανοί φίλοι» του τον στρίμωξαν σε μια γωνιά.
Ο Macron θα πρέπει τώρα να απαντήσει και ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί να το κάνει είναι να υιοθετήσει μια λιγότερο φιλική και συνεργατική στάση απέναντι στους γερμανούς «φίλους» του, όταν και αν η Γερμανία αποκτήσει νέα κυβέρνηση τους επόμενους μήνες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών