Άρθρο του Προέδρου Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος κ. Αθανάσιου Σαββάκη
Πριν μερικές ημέρες μου έγινε από έγκριτο δημοσιογράφο η εξής ερώτηση:
«Κύριε Πρόεδρε, πως μπορεί να υλοποιηθεί με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα η συνεργασία μεταξύ των πανεπιστημιακών και ερευνητικών ιδρυμάτων και της βιομηχανίας τροφίμων;»
Η απάντηση που επιμένω να δίνω σ΄ αυτή την ερώτηση, δυστυχώς, στερεότυπα, είναι η ίδια:
Κατά τον Σύνδεσμο Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ) με έναν και μόνο τρόπο: με τη δημιουργία κοινών συμφερόντων.
Και μιλάμε για κοινά συμφέροντα μεταξύ ερευνητικής κοινότητας και επιχειρηματικής κοινότητας.
Τα συμφέροντα αυτά θα πρέπει να φέρουν, κυρίως, τους ανθρώπους κοντά.
Τα συμφέροντα να καταλήγουν σε δικτύωση και συνεργασία ανθρώπων.
Αν αυτό το επιτύχουμε τότε, θα έχουμε κάνει ένα τεράστιο βήμα στην προσπάθεια για την ανάπτυξη της χώρας.
Το αναφέρω αυτό γιατί μέχρι σήμερα τα απευθείας χρηματοδοτούμενα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την έρευνα, παρά την ευεργετική τους επίδραση στο «άνοιγμα» της πανεπιστημιακής έρευνας, δημιούργησαν και ορισμένες στρεβλώσεις που θα πρέπει να αναφερθούν.
Παράδειγμα οι υψηλές ερευνητικές αποζημιώσεις που προβλέπονταν στα προγράμματα αυτά, έστρεψαν τα πιο δυναμικά ερευνητικά ινστιτούτα και εργαστήρια πανεπιστημίων στην παροχή υπηρεσιών έρευνας προς τις επιχειρήσεις άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και περιόρισαν την ερευνητική παραγωγική ικανότητα τους για την παροχή αντίστοιχων υπηρεσιών σε ελληνικές επιχειρήσεις.
Από την άλλη μεριά γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η συνεργασία με τις επιχειρήσεις δεν είναι το ευκολότερο πράγμα για έναν ερευνητή. Βαρίδια δυστυχώς δεν υπάρχουν στο πως είναι σήμερα δομημένο το σύστημα έρευνας, βαρίδια υπάρχουν και στις επιχειρήσεις
Όταν η πλειοψηφία τους παράγει προϊόντα μέσης και χαμηλής τεχνολογίας, που είναι πολλές φορές αντιγραφές προϊόντων που κυκλοφορούν σε άλλες αγορές, τότε αυτές δεν βλέπουν την έρευνα και την καινοτομία ως μέσον ανάπτυξης της επιχείρησής τους.
Από την άλλη μεριά υπάρχει πράγματι ανεπάρκεια από τις τοπικές επιχειρήσεις στο πεδίο του προσδιορισμού των αναγκών τους για την ανάπτυξη καινοτομίας.
Έτσι, κατά τη συνεργασία ενός ερευνητή με μια επιχείρηση είναι βέβαιο ότι θα δημιουργηθούν πολλές δυσκολίες.
Σε κάθε περίπτωση, τόσο οι επιχειρήσεις όσο και οι ερευνητές, θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους ο καθένας τις ιδιαιτερότητες του άλλου, ούτως ώστε να έρθουν πιο κοντά.
Συμπληρωματικά με τα παραπάνω, και στο πλαίσιο της συνεργασίας της εγχώριας βιομηχανίας με την έρευνα, όραμά μου είναι μέσω της εφαρμογής καινοτόμων τεχνολογιών να γίνει η βιομηχανία μας πιο «πράσινη» και περισσότερο περιβαλλοντικά φιλική προς το περιβάλλον.
Πώς;
Η βιομηχανία μπορεί να γίνει «πράσινη» εφόσον κινηθεί προς την κατεύθυνση της μείωσης και πιστοποίησης του περιβαλλοντικού αποτυπώματος για τα προϊόντα που παράγει.
Ως «οριζόντια τεχνολογία» υψηλής προτεραιότητας για την εφαρμογή της, θεωρείται πράγματι για την πλειοψηφία των μεταποιητικών επιχειρήσεων η μέτρηση και μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος.
Η συγκεκριμένη συμμόρφωση θεωρείται εξαιρετικά κρίσιμη στην προσπάθεια των επιχειρήσεων για το άνοιγμα νέων αγορών, αφού απαιτητικές αγορές του εξωτερικού όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο, ζητούν από τις επιχειρήσεις που διαθέτουν τα προϊόντα τους στις συγκεκριμένες αγορές πιστοποιητικό μέτρησης του ανθρακικού αποτυπώματος.
Γίνεται έτσι αντιληπτό ότι οι συγκεκριμένες χώρες θέτουν τεχνητά εμπόδια εισόδου για προϊόντα όπως π.χ. τα τρόφιμα, επιβάλλοντας έτσι έναν έμμεσο προστατευτισμό για τα εγχωρίως παραγόμενα προϊόντα.
Το περιβαλλοντικό αποτύπωμα μπορεί να αναφέρεται σε διαφορετικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις (π.χ. εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, κατανάλωση πόσιμου νερού κλπ) και να είναι άμεσο, δηλαδή να προκύπτει άμεσα από τη λειτουργία της επιχείρησης (π.χ. διοξείδιο που εκπέμπεται από τη λειτουργία του εργοστασίου μιας επιχείρησης) ή έμμεσο, δηλαδή να προκύπτει από πόρους τρίτων που χρησιμοποιεί η επιχείρηση.
Τέλος, για τον ΣΒΒΕ είναι πολύ σημαντικό να γίνει προσπάθεια μέτρησης του ανθρακικού αποτυπώματος σε ολόκληρες αλυσίδες πρόσθεσης αξίας ούτως ώστε να υπάρχει ολιστική προσέγγιση στη μέτρηση και μείωση του ανθρακικού αποτυπώματος.
www.bankingnews.gr
«Κύριε Πρόεδρε, πως μπορεί να υλοποιηθεί με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα η συνεργασία μεταξύ των πανεπιστημιακών και ερευνητικών ιδρυμάτων και της βιομηχανίας τροφίμων;»
Η απάντηση που επιμένω να δίνω σ΄ αυτή την ερώτηση, δυστυχώς, στερεότυπα, είναι η ίδια:
Κατά τον Σύνδεσμο Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ) με έναν και μόνο τρόπο: με τη δημιουργία κοινών συμφερόντων.
Και μιλάμε για κοινά συμφέροντα μεταξύ ερευνητικής κοινότητας και επιχειρηματικής κοινότητας.
Τα συμφέροντα αυτά θα πρέπει να φέρουν, κυρίως, τους ανθρώπους κοντά.
Τα συμφέροντα να καταλήγουν σε δικτύωση και συνεργασία ανθρώπων.
Αν αυτό το επιτύχουμε τότε, θα έχουμε κάνει ένα τεράστιο βήμα στην προσπάθεια για την ανάπτυξη της χώρας.
Το αναφέρω αυτό γιατί μέχρι σήμερα τα απευθείας χρηματοδοτούμενα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την έρευνα, παρά την ευεργετική τους επίδραση στο «άνοιγμα» της πανεπιστημιακής έρευνας, δημιούργησαν και ορισμένες στρεβλώσεις που θα πρέπει να αναφερθούν.
Παράδειγμα οι υψηλές ερευνητικές αποζημιώσεις που προβλέπονταν στα προγράμματα αυτά, έστρεψαν τα πιο δυναμικά ερευνητικά ινστιτούτα και εργαστήρια πανεπιστημίων στην παροχή υπηρεσιών έρευνας προς τις επιχειρήσεις άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και περιόρισαν την ερευνητική παραγωγική ικανότητα τους για την παροχή αντίστοιχων υπηρεσιών σε ελληνικές επιχειρήσεις.
Από την άλλη μεριά γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η συνεργασία με τις επιχειρήσεις δεν είναι το ευκολότερο πράγμα για έναν ερευνητή. Βαρίδια δυστυχώς δεν υπάρχουν στο πως είναι σήμερα δομημένο το σύστημα έρευνας, βαρίδια υπάρχουν και στις επιχειρήσεις
Όταν η πλειοψηφία τους παράγει προϊόντα μέσης και χαμηλής τεχνολογίας, που είναι πολλές φορές αντιγραφές προϊόντων που κυκλοφορούν σε άλλες αγορές, τότε αυτές δεν βλέπουν την έρευνα και την καινοτομία ως μέσον ανάπτυξης της επιχείρησής τους.
Από την άλλη μεριά υπάρχει πράγματι ανεπάρκεια από τις τοπικές επιχειρήσεις στο πεδίο του προσδιορισμού των αναγκών τους για την ανάπτυξη καινοτομίας.
Έτσι, κατά τη συνεργασία ενός ερευνητή με μια επιχείρηση είναι βέβαιο ότι θα δημιουργηθούν πολλές δυσκολίες.
Σε κάθε περίπτωση, τόσο οι επιχειρήσεις όσο και οι ερευνητές, θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους ο καθένας τις ιδιαιτερότητες του άλλου, ούτως ώστε να έρθουν πιο κοντά.
Συμπληρωματικά με τα παραπάνω, και στο πλαίσιο της συνεργασίας της εγχώριας βιομηχανίας με την έρευνα, όραμά μου είναι μέσω της εφαρμογής καινοτόμων τεχνολογιών να γίνει η βιομηχανία μας πιο «πράσινη» και περισσότερο περιβαλλοντικά φιλική προς το περιβάλλον.
Πώς;
Η βιομηχανία μπορεί να γίνει «πράσινη» εφόσον κινηθεί προς την κατεύθυνση της μείωσης και πιστοποίησης του περιβαλλοντικού αποτυπώματος για τα προϊόντα που παράγει.
Ως «οριζόντια τεχνολογία» υψηλής προτεραιότητας για την εφαρμογή της, θεωρείται πράγματι για την πλειοψηφία των μεταποιητικών επιχειρήσεων η μέτρηση και μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος.
Η συγκεκριμένη συμμόρφωση θεωρείται εξαιρετικά κρίσιμη στην προσπάθεια των επιχειρήσεων για το άνοιγμα νέων αγορών, αφού απαιτητικές αγορές του εξωτερικού όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο, ζητούν από τις επιχειρήσεις που διαθέτουν τα προϊόντα τους στις συγκεκριμένες αγορές πιστοποιητικό μέτρησης του ανθρακικού αποτυπώματος.
Γίνεται έτσι αντιληπτό ότι οι συγκεκριμένες χώρες θέτουν τεχνητά εμπόδια εισόδου για προϊόντα όπως π.χ. τα τρόφιμα, επιβάλλοντας έτσι έναν έμμεσο προστατευτισμό για τα εγχωρίως παραγόμενα προϊόντα.
Το περιβαλλοντικό αποτύπωμα μπορεί να αναφέρεται σε διαφορετικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις (π.χ. εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, κατανάλωση πόσιμου νερού κλπ) και να είναι άμεσο, δηλαδή να προκύπτει άμεσα από τη λειτουργία της επιχείρησης (π.χ. διοξείδιο που εκπέμπεται από τη λειτουργία του εργοστασίου μιας επιχείρησης) ή έμμεσο, δηλαδή να προκύπτει από πόρους τρίτων που χρησιμοποιεί η επιχείρηση.
Τέλος, για τον ΣΒΒΕ είναι πολύ σημαντικό να γίνει προσπάθεια μέτρησης του ανθρακικού αποτυπώματος σε ολόκληρες αλυσίδες πρόσθεσης αξίας ούτως ώστε να υπάρχει ολιστική προσέγγιση στη μέτρηση και μείωση του ανθρακικού αποτυπώματος.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών