γράφει : Πέτρος Λεωτσάκος
Για όσους παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς τις εξελίξεις και τα δρώμενα στον χώρο των τραπεζών προφανώς και δεν εξεπλάγησαν από την στάση του Τ. Αράπογλου της Εθνικής στα εργασιακά και προφανώς εξεπλάγησαν από την στάση του Ν Νανόπουλου της Eurobank ο οποίος έτεινε χείρα συνεργασίας και διαλόγου με την ΟΤΟΕ.
Αν αξιολογήσει κανείς επιφανειακά την στάση των δύο κορυφαίων τραπεζιτών θα σπεύσει να πει ότι απλά υπήρξε μια διαφορετική προσέγγιση στα εργασιακά θέματα.
Αυτό θεωρητικά είναι ορθό. Ο Αράπογλου της Εθνικής επιδίωξε να κρατήσει μια σκληρή στάση μια πάγια στάση στα εργασιακά ζητήματα.
Αντιθέτως ο Ν Νανόπουλος της Eurobank εμφανίσθηκε πιο διαλλακτικός στο πλαίσιο της νέας πολιτικής που υιοθετεί η Eurobank.
Όμως αν αξιολογηθούν οι κινήσεις των δύο κορυφαίων τραπεζιτών σε αυτή την χρονική στιγμή , όπου η νέα κυβέρνηση επιζητεί διάλογο με τους κοινωνικούς ετέρους , τότε προκύπτουν άλλα συμπεράσματα.
Με την κίνηση του να ξεκινήσει διάλογο με την ΟΤΟΕ στα εργασιακά πετυχαίνει 2 βασικά πράγματα η Eurobank, ενώ προκύπτουν και άλλα αξιόλογα στοιχεία.
1)Να δείξει στην κυβέρνηση ότι η Eurobank ακολουθεί το πνεύμα της κυβέρνησης.
Για όσους δεν θυμούνται απλά αναφέρουμε ότι η Eurobank θεωρείτο πάντα σκληρή στις διαπραγματεύσεις με τους εργαζομένους.
Με αυτή την ευέλικτη τακτική που ακολουθήθηκε από το management είναι ξεκάθαρο ότι διευκολύνονται τα συμφέροντα της τράπεζας αλλά και της κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση μπορεί να στηρίξει το επιχείρημα της ότι οι προτάσεις της βρίσκουν αποδέκτες τις τράπεζες.
2)Ο Αράπογλου δεν θα μπορούσε να αλλάξει τακτική και να δείξει στην κυβέρνηση ότι συζητά με τους εργαζομένους και επιζητά την κοινωνική ειρήνη;
Είναι καταφανές ότι η κίνηση Νανόπουλου αποτέλεσε άδειασμα στον Αράπογλου σπάζοντας έτσι την αέναη συμμαχία των τελευταίων ετών μεταξύ των τραπεζιτών.
Όμως προκύπτουν και κάποια άλλα στοιχεία.
3) Οι σχέσεις Eurobank και Εθνικής δεν ήταν καλές μετά μάλιστα την περίοδο με την κρίση στις καταθέσεις , επιδεινώθηκαν.
Ίσως να ήρθε η ώρα της εκλεπτυσμένης εκδίκησης της Eurobank προς την Εθνική.
Πέτρος Λεωτσάκος
Αυτό θεωρητικά είναι ορθό. Ο Αράπογλου της Εθνικής επιδίωξε να κρατήσει μια σκληρή στάση μια πάγια στάση στα εργασιακά ζητήματα.
Αντιθέτως ο Ν Νανόπουλος της Eurobank εμφανίσθηκε πιο διαλλακτικός στο πλαίσιο της νέας πολιτικής που υιοθετεί η Eurobank.
Όμως αν αξιολογηθούν οι κινήσεις των δύο κορυφαίων τραπεζιτών σε αυτή την χρονική στιγμή , όπου η νέα κυβέρνηση επιζητεί διάλογο με τους κοινωνικούς ετέρους , τότε προκύπτουν άλλα συμπεράσματα.
Με την κίνηση του να ξεκινήσει διάλογο με την ΟΤΟΕ στα εργασιακά πετυχαίνει 2 βασικά πράγματα η Eurobank, ενώ προκύπτουν και άλλα αξιόλογα στοιχεία.
1)Να δείξει στην κυβέρνηση ότι η Eurobank ακολουθεί το πνεύμα της κυβέρνησης.
Για όσους δεν θυμούνται απλά αναφέρουμε ότι η Eurobank θεωρείτο πάντα σκληρή στις διαπραγματεύσεις με τους εργαζομένους.
Με αυτή την ευέλικτη τακτική που ακολουθήθηκε από το management είναι ξεκάθαρο ότι διευκολύνονται τα συμφέροντα της τράπεζας αλλά και της κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση μπορεί να στηρίξει το επιχείρημα της ότι οι προτάσεις της βρίσκουν αποδέκτες τις τράπεζες.
2)Ο Αράπογλου δεν θα μπορούσε να αλλάξει τακτική και να δείξει στην κυβέρνηση ότι συζητά με τους εργαζομένους και επιζητά την κοινωνική ειρήνη;
Είναι καταφανές ότι η κίνηση Νανόπουλου αποτέλεσε άδειασμα στον Αράπογλου σπάζοντας έτσι την αέναη συμμαχία των τελευταίων ετών μεταξύ των τραπεζιτών.
Όμως προκύπτουν και κάποια άλλα στοιχεία.
3) Οι σχέσεις Eurobank και Εθνικής δεν ήταν καλές μετά μάλιστα την περίοδο με την κρίση στις καταθέσεις , επιδεινώθηκαν.
Ίσως να ήρθε η ώρα της εκλεπτυσμένης εκδίκησης της Eurobank προς την Εθνική.
Πέτρος Λεωτσάκος
Σχόλια αναγνωστών