γράφει : Απόστολος Σκουμπούρης
Μέχρι που μπορεί να φτάσει η ανοχή στην παράνοια και το αυτομαστίγωμα λόγω των ενοχών από τη νιρβάνα της μεταπολίτευσης; Η κοινωνία αποσβολωμένη παρακολουθεί ένα θέατρο του παραλόγου
Έχοντας διαλύσει τα… νεύρα και τις αντοχές όλης της κοινωνίας, με την αγορά να στενάζει, τις επιχειρήσεις να κλείνουν και να γενικεύεται η (εσωτερική) στάση πληρωμών, η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συνεχίζει να κινείται σε διαφορετικό, σε παράλληλο σύμπαν τόσο από την κοινή λογική της χώρας, όσο και από τα ισχύοντα δεδομένα της Ευρώπης.
Είναι πρωτοφανής στα χρονικά η… παράνοια και η παραδοξότητα που βιώνουμε όλοι όσοι είμαστε σ’ αυτή τη χώρα, όλοι όσοι γνωρίζουμε– έστω και τα βασικά – για την οικονομική λειτουργία, την ψυχολογία της αγοράς και το πώς υποσκάπτεται και καταστρέφεται γοργά ότι έχει χτιστεί με κόπο.
Ένα… γαϊτανάκι συμφωνίας που (υποτίθεται ότι) «κλείδωσε» στις 20 Φεβρουαρίου συνεχίζει να ταλαιπωρεί την κοινωνία, τις επιχειρήσεις, τις τράπεζες, την οικονομία και την αγορά γενικότερα!
Τη στιγμή που σύσσωμοι οι διεθνείς αναλυτές και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ότι τελειώνει ο χρόνος για την Ελλάδα, η κυβέρνηση δείχνει μια πρωτοφανή, μια ανεξήγητη ηρεμία!
Τη στιγμή όπου όλοι οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι, πολιτικοί, διπλωμάτες, ιδιώτες, τραπεζίτες, επενδυτές και παράγοντες επισημαίνουν το ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο για τη χώρα μας, η κυβέρνηση – όλως παραδόξως – δείχνει μια εικόνα… άνεσης και εκ του ασφαλούς διαπραγμάτευσης.
Πλέον, η κατάσταση έχει ξεφύγει από τα όρια του… ανεκτού ή του κωμικού, καθώς κάθε ημέρα που περνά – για όποιον ξέρει ελάχιστα περί των οικονομικών – ο κλοιός θα σφίγγει πιο έντονα, το βύθισμα θα είναι πιο μεγάλο, η όποια διάσωση θα χρειαστεί πιο ρηξικέλευθα όπλα (ήτοι πιο… αιματηρά μέτρα).
Κάθε ημέρα που περνά, σκοτώνει περαιτέρω την ήδη σε εύλογη «αιχμαλωσία» και ακινησία εδώ και τρίμηνο οικονομία, και αυτό είναι κάτι που πρώτη την κυβέρνηση έπρεπε να απασχολεί.
Η κοινωνία αποσβολωμένη παρακολουθεί ένα θέατρο του παραλόγου περί διαπραγμάτευσης αρχικά για διαγραφή χρέους, που έγινε διαπραγμάτευση για αλλαγή ονομασίας στην τρόικα, μετά για το που θα γίνονται οι συναντήσεις! Σε μια συγκυρία που έπρεπε να εστιάζουμε στα πολλά και σοβαρά, εμείς επί δύο μήνες παίζουμε με τις λέξεις και με τις… τριτεύουσας σημασίας διεκπεραιώσεις! Ενώ η κυβέρνηση διατυμπάνιζε ότι δε θέλει τα 7,5 δισ. της δόσης, έφτασε σταδιακά να στέλνει επιστολές εκφράζοντας αναφανδόν τα προβλήματα ρευστότητας που ενδέχεται να προκύψουν εντός του Απριλίου!
Ένα φαινομενικά ακίνδυνο παιχνίδι για κάποιους, έχει ήδη στοιχήσει στις τράπεζες δεκάδες δισ. ευρώ από σήκωμα καταθέσεων; Και το βιολί συνεχίζεται…
Αδυσώπητα ερωτήματα
Τα ερωτήματα της κοινωνίας και όλη της αγοράς, μεγάλα και έωλα! Είναι τόσο αδαείς; Είναι απλώς άπειροι και παρανοϊκοί; Μήπως είναι τόσο… killers διαπραγματευτές και θα το φτάσουν ως το τέλος αναγκάζοντας τους ξένους να προσαρμοστούν στις δικές μας απαιτήσεις;
Κινούνται με γνώμονα την παραδοξότητα και το ανεφάρμοστο των ιδεοληψιών τους που πλέον αναμετρώνται – για πρώτη φορά – με την πραγματικότητα, οπότε προξενούν σοκ ακόμα και στους ίδιους;
Μπορούν, αντέχουν να διαχειριστούν το σοκ της παραδοξότητας των ιδεοληψιών τους, όταν επί δεκαετίες – έξω από το χορό – νόμιζαν ότι έχουν τις λύσεις, όμως το μόνο που είχαν ήταν ανεφάρμοστες δοξασίες και τυφλές θρησκοληψίες;
Μπορούν να το δεχτούν; Μπορούν να το εκτιμήσουν και να προσαρμοστούν γρήγορα, πριν φτάσουμε στην καταστροφή;
Προκάνει η χώρα να διασωθεί, έστω και την ύστατη ώρα, έστω και αν έχει μπει – (μέσω των εγκληματικών χειρισμών) στο παγκόσμιο κάδρο της αρνητικής προβολής, της ασυνέπειας, της κοροϊδίας και των παιδικών επιχειρημάτων;
Μέχρι που φτάνει το αυτομαστίγωμα;
Αξίζει η χώρα και η κοινωνία τέτοια «διαφήμιση»; Αξίζει ο τουρισμός τέτοια «προβολή»; Αξίζει η ψυχολογία του βασανισμένου – επί διετία – άνεργου του ιδιωτικού τομέα να ακούει εδώ και 60 περίπου ημέρες μέτρα μόνο για ΕΡΤ, ΔΕΗ, ΕΒΖ, καθαρίστριες, χωρίς καμιά κουβέντα για έλκυση επενδύσεων και άνοιγμα νέων δουλειών;
Και τέλος; Μέχρι που φτάνει η… δουλειά εμάς των υπολοίπων; Μέχρι που φτάνει η ανοχή στην παράνοια μπροστά στα μάτια μας; Μέχρι που φτάνει η… νομιμοποίηση – λόγω… νωπής εντολής – ακραίων και επικίνδυνων πρακτικών που μπορούν να καταστρέψουν την πορεία της χώρας; Ποια είναι η… θεσμικά σωστή αντίδραση;
Μια κυβέρνηση που έχει την... τύχη να μην έχει… αντιπολίτευση, βλέπουμε να κάνει αντιπολίτευση στον εαυτό της, πριονίζοντας τα ίδια της τα πόδια. Διαρκώς. Καθημερινά. Τη στιγμή που ο ένας καλεί επενδυτές, ο άλλος τους διώχνει με απαξιωτικό τρόπο και με δηλώσεις «υπερηφάνειας», ωσάν εμείς να είμαστε οι δανειστές του συστήματος;
Πόσο αντέχεται αυτή η κατάσταση; Μέχρι που μπορεί να φτάσει η αφασία όλων μας και το αυτομαστίγωμα – λόγω των ενοχών όλων μας – από τη νιρβάνα της μεταπολίτευσης;
www.bankingnews.gr
Είναι πρωτοφανής στα χρονικά η… παράνοια και η παραδοξότητα που βιώνουμε όλοι όσοι είμαστε σ’ αυτή τη χώρα, όλοι όσοι γνωρίζουμε– έστω και τα βασικά – για την οικονομική λειτουργία, την ψυχολογία της αγοράς και το πώς υποσκάπτεται και καταστρέφεται γοργά ότι έχει χτιστεί με κόπο.
Ένα… γαϊτανάκι συμφωνίας που (υποτίθεται ότι) «κλείδωσε» στις 20 Φεβρουαρίου συνεχίζει να ταλαιπωρεί την κοινωνία, τις επιχειρήσεις, τις τράπεζες, την οικονομία και την αγορά γενικότερα!
Τη στιγμή που σύσσωμοι οι διεθνείς αναλυτές και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ότι τελειώνει ο χρόνος για την Ελλάδα, η κυβέρνηση δείχνει μια πρωτοφανή, μια ανεξήγητη ηρεμία!
Τη στιγμή όπου όλοι οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι, πολιτικοί, διπλωμάτες, ιδιώτες, τραπεζίτες, επενδυτές και παράγοντες επισημαίνουν το ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο για τη χώρα μας, η κυβέρνηση – όλως παραδόξως – δείχνει μια εικόνα… άνεσης και εκ του ασφαλούς διαπραγμάτευσης.
Πλέον, η κατάσταση έχει ξεφύγει από τα όρια του… ανεκτού ή του κωμικού, καθώς κάθε ημέρα που περνά – για όποιον ξέρει ελάχιστα περί των οικονομικών – ο κλοιός θα σφίγγει πιο έντονα, το βύθισμα θα είναι πιο μεγάλο, η όποια διάσωση θα χρειαστεί πιο ρηξικέλευθα όπλα (ήτοι πιο… αιματηρά μέτρα).
Κάθε ημέρα που περνά, σκοτώνει περαιτέρω την ήδη σε εύλογη «αιχμαλωσία» και ακινησία εδώ και τρίμηνο οικονομία, και αυτό είναι κάτι που πρώτη την κυβέρνηση έπρεπε να απασχολεί.
Η κοινωνία αποσβολωμένη παρακολουθεί ένα θέατρο του παραλόγου περί διαπραγμάτευσης αρχικά για διαγραφή χρέους, που έγινε διαπραγμάτευση για αλλαγή ονομασίας στην τρόικα, μετά για το που θα γίνονται οι συναντήσεις! Σε μια συγκυρία που έπρεπε να εστιάζουμε στα πολλά και σοβαρά, εμείς επί δύο μήνες παίζουμε με τις λέξεις και με τις… τριτεύουσας σημασίας διεκπεραιώσεις! Ενώ η κυβέρνηση διατυμπάνιζε ότι δε θέλει τα 7,5 δισ. της δόσης, έφτασε σταδιακά να στέλνει επιστολές εκφράζοντας αναφανδόν τα προβλήματα ρευστότητας που ενδέχεται να προκύψουν εντός του Απριλίου!
Ένα φαινομενικά ακίνδυνο παιχνίδι για κάποιους, έχει ήδη στοιχήσει στις τράπεζες δεκάδες δισ. ευρώ από σήκωμα καταθέσεων; Και το βιολί συνεχίζεται…
Αδυσώπητα ερωτήματα
Τα ερωτήματα της κοινωνίας και όλη της αγοράς, μεγάλα και έωλα! Είναι τόσο αδαείς; Είναι απλώς άπειροι και παρανοϊκοί; Μήπως είναι τόσο… killers διαπραγματευτές και θα το φτάσουν ως το τέλος αναγκάζοντας τους ξένους να προσαρμοστούν στις δικές μας απαιτήσεις;
Κινούνται με γνώμονα την παραδοξότητα και το ανεφάρμοστο των ιδεοληψιών τους που πλέον αναμετρώνται – για πρώτη φορά – με την πραγματικότητα, οπότε προξενούν σοκ ακόμα και στους ίδιους;
Μπορούν, αντέχουν να διαχειριστούν το σοκ της παραδοξότητας των ιδεοληψιών τους, όταν επί δεκαετίες – έξω από το χορό – νόμιζαν ότι έχουν τις λύσεις, όμως το μόνο που είχαν ήταν ανεφάρμοστες δοξασίες και τυφλές θρησκοληψίες;
Μπορούν να το δεχτούν; Μπορούν να το εκτιμήσουν και να προσαρμοστούν γρήγορα, πριν φτάσουμε στην καταστροφή;
Προκάνει η χώρα να διασωθεί, έστω και την ύστατη ώρα, έστω και αν έχει μπει – (μέσω των εγκληματικών χειρισμών) στο παγκόσμιο κάδρο της αρνητικής προβολής, της ασυνέπειας, της κοροϊδίας και των παιδικών επιχειρημάτων;
Μέχρι που φτάνει το αυτομαστίγωμα;
Αξίζει η χώρα και η κοινωνία τέτοια «διαφήμιση»; Αξίζει ο τουρισμός τέτοια «προβολή»; Αξίζει η ψυχολογία του βασανισμένου – επί διετία – άνεργου του ιδιωτικού τομέα να ακούει εδώ και 60 περίπου ημέρες μέτρα μόνο για ΕΡΤ, ΔΕΗ, ΕΒΖ, καθαρίστριες, χωρίς καμιά κουβέντα για έλκυση επενδύσεων και άνοιγμα νέων δουλειών;
Και τέλος; Μέχρι που φτάνει η… δουλειά εμάς των υπολοίπων; Μέχρι που φτάνει η ανοχή στην παράνοια μπροστά στα μάτια μας; Μέχρι που φτάνει η… νομιμοποίηση – λόγω… νωπής εντολής – ακραίων και επικίνδυνων πρακτικών που μπορούν να καταστρέψουν την πορεία της χώρας; Ποια είναι η… θεσμικά σωστή αντίδραση;
Μια κυβέρνηση που έχει την... τύχη να μην έχει… αντιπολίτευση, βλέπουμε να κάνει αντιπολίτευση στον εαυτό της, πριονίζοντας τα ίδια της τα πόδια. Διαρκώς. Καθημερινά. Τη στιγμή που ο ένας καλεί επενδυτές, ο άλλος τους διώχνει με απαξιωτικό τρόπο και με δηλώσεις «υπερηφάνειας», ωσάν εμείς να είμαστε οι δανειστές του συστήματος;
Πόσο αντέχεται αυτή η κατάσταση; Μέχρι που μπορεί να φτάσει η αφασία όλων μας και το αυτομαστίγωμα – λόγω των ενοχών όλων μας – από τη νιρβάνα της μεταπολίτευσης;
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών