γράφει : Απόστολος Σκουμπούρης
Συναγερμός (τώρα) στην κυβέρνηση που είναι με την πλάτη στον τοίχο – Από τον απόλυτα ερασιτεχνικό εκβιασμό στον πανικό λόγω ρευστότητας
«Φάτσα» με τη νομοτέλεια της πραγματικότητας είναι πλέον η ελληνική κυβέρνηση που πελαγοδρόμησε για ένα 4μηνο σε δρόμους φαντασιώσεων και ανεδαφικού ακτιβισμού, όμως πλέον το «στέγνωμα» της ρευστότητας οδηγεί τους πάντες προ των (σοβαρότατων) ευθυνών τους.
Χθες, για πρώτη φορά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έβαλε χρονικό όριο στη στόχευση για συμφωνία τονίζοντας ότι «προσπαθούμε για συμφωνία μέχρι την Κυριακή», στοιχείο που μαρτυρά ότι η κυβέρνηση πλέον είναι με την πλάτη στον τοίχο.
Παράλληλα, ο αναπληρωτής υπουργός Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και επικεφαλής της ομάδας διαπραγμάτευσης Ευκλείδης Τσακαλώτος σε συνέντευξή του στον Guardian επισήμανε ευθαρσώς την ανάγκη να υπάρξει παρέμβαση σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο για να μην χρεοκοπήσει η Ελλάδα!
Σχεδόν καθημερινά ο κ. Στρατούλης τονίζει ότι «δεν υπάρχει κίνδυνος για τις συντάξεις» αδυνατώντας να καταλάβει ότι όσο πιο πολύ «φωνάζει» για κάτι που… θεωρεί σίγουρο, τόσο μεγαλύτερη δυσπιστία προκαλεί.
Η κυβέρνηση και ο κ. Τσίπρας, μόλις τώρα φαίνεται να συνειδητοποιούν τη σοβαρότητα της κατάστασης, μόλις τώρα συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να μετακινήσουν τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, όπως αυτοί υπάρχουν εδώ και χρόνια, αλλά υποχρεωτικά πρέπει να «μετακινηθούν» αυτοί.
Συμφωνία όχι μόνο δεν υπάρχει, αλλά οι σκόπελοι παραμένουν μεγάλοι, όπως σε κάθε τόνο επισημαίνουν τόσο οι πηγές του ΔΝΤ, των υπολοίπων θεσμών, της ΕΚΤ αλλά και του Β. Σόιμπλε.
Η κυβέρνηση έχασε όλα τα πλεονεκτήματα που πίστευε ότι είχε, με κυριότερο το χρόνο. Πλέον, ο χρόνος κυλάει αδυσώπητα μάλιστα κατά των ελληνικών θέσεων.
Το στέγνωμα της ρευστότητας έχει οδηγήσει την ελληνική κυβέρνηση στην απότομη συνειδητοποίηση της μιας, της μοναδικής αλήθειας.
Ή συμφωνεί και πάει σε επώδυνο δρόμο προσαρμογής, με τεράστιο πολιτικό κόστος αλλά με ευρωπαϊκή… κάλυψη, μέσα στην Ευρωζώνη, ή έρχεται σε ρήξη και ακολουθεί χάος. Τώρα, ύστερα από τόσους μήνες ταλαιπωρίας, χιλιάδων ωρών συναντήσεων, συσκέψεων και συνόδων κορυφής, η ελληνική κυβέρνηση έρχεται «φάτσα» με το πρόβλημα.
Μόλις τώρα καταλαβαίνει η κυβέρνηση πως οι απειλές ότι θα συμπαρασύρει στην… καταστροφή όλη την Ευρώπη αν υπάρξει ατύχημα, ήταν… φρούδες, ή τουλάχιστον δε φοβίζουν όσο εκτιμούσε.
Αφού εξάντλησε κάθε πηγή ρευστότητας, σε μια ύστατη προσπάθεια να κερδίσει χρόνο που πίστευε ότι θα λειτουργήσει ως πίεση για τους ξένους, η κυβέρνηση συνειδητοποιεί ότι υπάρχει άμεσος κίνδυνος να «σκάσει» η χώρα στα χέρια της!
Και καταλαβαίνει ότι αυτή η πίεση, αυτή η… απειλή, ήταν κούφια για την Ευρώπη αλλά υπόσκαψε εντελώς και τα τελευταία ψήγματα ρευστότητας υπήρχαν στα ταμεία του κράτους, καθιστώντας πλέον την επιλογή της συμφωνίας μονόδρομο!
Αλλαγή πλεύσης από την Ευρώπη που τηρεί σκληρή γραμμή
Όμως, αυτό που διαπιστώνεται εσχάτως είναι ότι η Ευρώπη αλλά και το ΔΝΤ έχουν αλλάξει εντελώς στάση. «Καρπός» των κάκιστων χειρισμών της κυβέρνησης τόσους μήνες, είναι να έχει στρέψει τους πάντες, ακόμη και τους φιλικά διακείμενους, εναντίον της Ελλάδας.
Γιατί το πρόβλημα της Ευρώπης δεν ήταν ότι δεν ήθελε συμφωνία αυτό το 4μηνο, αλλά ότι έβλεπε ότι η ελληνική κυβέρνηση κορόιδευε τους πάντες, πιστεύοντας ότι όσο πιέζεται όλο το σύστημα, κάποια στιγμή θα «απελευθερωθεί» ρευστότητα προς τη χώρα, για να μην… τρανταχτεί όλο το οικοδόμημα!
Αυτός ο ιδιότυπος, απόλυτα ερασιτεχνικός και συνάμα αυτοκαταστροφικός εκβιασμός της άπειρης ελληνικής κυβέρνησης, έχει σκανδαλίσει σχεδόν όλη την Ευρώπη.
Η (νέα) τάση που υπάρχει λοιπόν - τουλάχιστον σε επίπεδο παρασκηνίου και όχι ως θεσμική συνεννόηση – είναι ότι δεν είναι δυνατόν, έτσι αβίαστα, να δώσουμε τη ρευστότητα στον Τσίπρα και όλα να κυλήσουν ομαλά.
Υπάρχουν «φωνές» λοιπόν που λένε ότι ένα (ολικό) στέγνωμα ρευστότητας στην Ελλάδα, με καθυστέρηση στις πληρωμές του δημοσίου ίσως και ένα ελεγχόμενο πιστωτικό γεγονός, έδινε ένα καλό μάθημα στην κυβέρνηση και στη χώρα.
Είναι μια προσέγγιση που μπορεί επίσημα να μην είναι δυνατόν να εκφραστεί, όμως σε επίπεδο παρασκηνίου, βρίσκει λογική έκφραση και ισχυρά ερείσματα.
Οι ίδιοι κύκλοι νιώθουν εμπαιγμό απ’ όλους τους χειρισμούς Βαρουφάκη, όταν ανέμεναν κοστολογημένα μέτρα και αυτός τους έκανε 3ωρα κηρύγματα ακαδημαϊκού χαρακτήρα, που μόνο σε αμφιθέατρα πανεπιστημίων «επιτρέπονται».
Οι ίδιοι κύκλοι, λοιπόν, θα συνεχίσουν να πιέζουν για σκληρή στάση προς την Ελλάδα, για… απόλυτα θεσμική προσέγγιση, ειδικά όσο η Ελλάδα συνεχίσει (ενώ… καίγεται για ρευστότητα) να βάζει κόκκινες γραμμές, λες και είναι σε θέση να διαπραγματευτεί!
Το θέμα είναι βεβαίως σύνθετο, καθώς κανείς δεν ξέρει μέχρι πού θα… παίξει (με τη σειρά της) με τη φωτιά η Ευρώπη, καθώς ένα πιστωτικό γεγονός στην Ελλάδα, μια καθυστέρηση της δόσης ΔΝΤ της 5ης Ιουνίου, ίσως άνοιγε τον Ασκό του Αιόλου, οδηγώντας σε νέες, αχαρτογράφητες περιοχές!
Τα πάντα όμως, όπως φαίνεται είναι ανοικτά, ενώ όλο αυτό το διάστημα της αυτοκτονικής τακτικής της κυβέρνησης, όλο το σύστημα της Ε.Ε. και όλων των θεσμών έχει λάβει μέτρα θωράκισης και «άμυνες» για παν ενδεχόμενο…
Πρώτη ενημέρωση: 07:15, Παρασκευή 29 Μαΐου 2015
www.bankingnews.gr
Χθες, για πρώτη φορά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έβαλε χρονικό όριο στη στόχευση για συμφωνία τονίζοντας ότι «προσπαθούμε για συμφωνία μέχρι την Κυριακή», στοιχείο που μαρτυρά ότι η κυβέρνηση πλέον είναι με την πλάτη στον τοίχο.
Παράλληλα, ο αναπληρωτής υπουργός Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και επικεφαλής της ομάδας διαπραγμάτευσης Ευκλείδης Τσακαλώτος σε συνέντευξή του στον Guardian επισήμανε ευθαρσώς την ανάγκη να υπάρξει παρέμβαση σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο για να μην χρεοκοπήσει η Ελλάδα!
Σχεδόν καθημερινά ο κ. Στρατούλης τονίζει ότι «δεν υπάρχει κίνδυνος για τις συντάξεις» αδυνατώντας να καταλάβει ότι όσο πιο πολύ «φωνάζει» για κάτι που… θεωρεί σίγουρο, τόσο μεγαλύτερη δυσπιστία προκαλεί.
Η κυβέρνηση και ο κ. Τσίπρας, μόλις τώρα φαίνεται να συνειδητοποιούν τη σοβαρότητα της κατάστασης, μόλις τώρα συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να μετακινήσουν τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, όπως αυτοί υπάρχουν εδώ και χρόνια, αλλά υποχρεωτικά πρέπει να «μετακινηθούν» αυτοί.
Συμφωνία όχι μόνο δεν υπάρχει, αλλά οι σκόπελοι παραμένουν μεγάλοι, όπως σε κάθε τόνο επισημαίνουν τόσο οι πηγές του ΔΝΤ, των υπολοίπων θεσμών, της ΕΚΤ αλλά και του Β. Σόιμπλε.
Η κυβέρνηση έχασε όλα τα πλεονεκτήματα που πίστευε ότι είχε, με κυριότερο το χρόνο. Πλέον, ο χρόνος κυλάει αδυσώπητα μάλιστα κατά των ελληνικών θέσεων.
Το στέγνωμα της ρευστότητας έχει οδηγήσει την ελληνική κυβέρνηση στην απότομη συνειδητοποίηση της μιας, της μοναδικής αλήθειας.
Ή συμφωνεί και πάει σε επώδυνο δρόμο προσαρμογής, με τεράστιο πολιτικό κόστος αλλά με ευρωπαϊκή… κάλυψη, μέσα στην Ευρωζώνη, ή έρχεται σε ρήξη και ακολουθεί χάος. Τώρα, ύστερα από τόσους μήνες ταλαιπωρίας, χιλιάδων ωρών συναντήσεων, συσκέψεων και συνόδων κορυφής, η ελληνική κυβέρνηση έρχεται «φάτσα» με το πρόβλημα.
Μόλις τώρα καταλαβαίνει η κυβέρνηση πως οι απειλές ότι θα συμπαρασύρει στην… καταστροφή όλη την Ευρώπη αν υπάρξει ατύχημα, ήταν… φρούδες, ή τουλάχιστον δε φοβίζουν όσο εκτιμούσε.
Αφού εξάντλησε κάθε πηγή ρευστότητας, σε μια ύστατη προσπάθεια να κερδίσει χρόνο που πίστευε ότι θα λειτουργήσει ως πίεση για τους ξένους, η κυβέρνηση συνειδητοποιεί ότι υπάρχει άμεσος κίνδυνος να «σκάσει» η χώρα στα χέρια της!
Και καταλαβαίνει ότι αυτή η πίεση, αυτή η… απειλή, ήταν κούφια για την Ευρώπη αλλά υπόσκαψε εντελώς και τα τελευταία ψήγματα ρευστότητας υπήρχαν στα ταμεία του κράτους, καθιστώντας πλέον την επιλογή της συμφωνίας μονόδρομο!
Αλλαγή πλεύσης από την Ευρώπη που τηρεί σκληρή γραμμή
Όμως, αυτό που διαπιστώνεται εσχάτως είναι ότι η Ευρώπη αλλά και το ΔΝΤ έχουν αλλάξει εντελώς στάση. «Καρπός» των κάκιστων χειρισμών της κυβέρνησης τόσους μήνες, είναι να έχει στρέψει τους πάντες, ακόμη και τους φιλικά διακείμενους, εναντίον της Ελλάδας.
Γιατί το πρόβλημα της Ευρώπης δεν ήταν ότι δεν ήθελε συμφωνία αυτό το 4μηνο, αλλά ότι έβλεπε ότι η ελληνική κυβέρνηση κορόιδευε τους πάντες, πιστεύοντας ότι όσο πιέζεται όλο το σύστημα, κάποια στιγμή θα «απελευθερωθεί» ρευστότητα προς τη χώρα, για να μην… τρανταχτεί όλο το οικοδόμημα!
Αυτός ο ιδιότυπος, απόλυτα ερασιτεχνικός και συνάμα αυτοκαταστροφικός εκβιασμός της άπειρης ελληνικής κυβέρνησης, έχει σκανδαλίσει σχεδόν όλη την Ευρώπη.
Η (νέα) τάση που υπάρχει λοιπόν - τουλάχιστον σε επίπεδο παρασκηνίου και όχι ως θεσμική συνεννόηση – είναι ότι δεν είναι δυνατόν, έτσι αβίαστα, να δώσουμε τη ρευστότητα στον Τσίπρα και όλα να κυλήσουν ομαλά.
Υπάρχουν «φωνές» λοιπόν που λένε ότι ένα (ολικό) στέγνωμα ρευστότητας στην Ελλάδα, με καθυστέρηση στις πληρωμές του δημοσίου ίσως και ένα ελεγχόμενο πιστωτικό γεγονός, έδινε ένα καλό μάθημα στην κυβέρνηση και στη χώρα.
Είναι μια προσέγγιση που μπορεί επίσημα να μην είναι δυνατόν να εκφραστεί, όμως σε επίπεδο παρασκηνίου, βρίσκει λογική έκφραση και ισχυρά ερείσματα.
Οι ίδιοι κύκλοι νιώθουν εμπαιγμό απ’ όλους τους χειρισμούς Βαρουφάκη, όταν ανέμεναν κοστολογημένα μέτρα και αυτός τους έκανε 3ωρα κηρύγματα ακαδημαϊκού χαρακτήρα, που μόνο σε αμφιθέατρα πανεπιστημίων «επιτρέπονται».
Οι ίδιοι κύκλοι, λοιπόν, θα συνεχίσουν να πιέζουν για σκληρή στάση προς την Ελλάδα, για… απόλυτα θεσμική προσέγγιση, ειδικά όσο η Ελλάδα συνεχίσει (ενώ… καίγεται για ρευστότητα) να βάζει κόκκινες γραμμές, λες και είναι σε θέση να διαπραγματευτεί!
Το θέμα είναι βεβαίως σύνθετο, καθώς κανείς δεν ξέρει μέχρι πού θα… παίξει (με τη σειρά της) με τη φωτιά η Ευρώπη, καθώς ένα πιστωτικό γεγονός στην Ελλάδα, μια καθυστέρηση της δόσης ΔΝΤ της 5ης Ιουνίου, ίσως άνοιγε τον Ασκό του Αιόλου, οδηγώντας σε νέες, αχαρτογράφητες περιοχές!
Τα πάντα όμως, όπως φαίνεται είναι ανοικτά, ενώ όλο αυτό το διάστημα της αυτοκτονικής τακτικής της κυβέρνησης, όλο το σύστημα της Ε.Ε. και όλων των θεσμών έχει λάβει μέτρα θωράκισης και «άμυνες» για παν ενδεχόμενο…
Πρώτη ενημέρωση: 07:15, Παρασκευή 29 Μαΐου 2015
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών