Τα πιστωτικά ιδρύματα «σκληραίνουν» τη στάση τους έναντι των οφειλετών που δεν αποπληρώνουν τα δάνεια τους
Το «μαστίγιο» πιάνουν οι τράπεζες για τους κακοπληρωτές των καταναλωτικών δανείων και γενικότερα για όσους έχουν οφειλές που ξεπερνούν κατά πολύ τους τρεις μήνες.
Τα πιστωτικά ιδρύματα «σκληραίνουν» τη στάση τους έναντι των οφειλετών που δεν αποπληρώνουν τα δάνεια τους.
Η πολιτική των τελευταίων ετών αλλάζει άρδην από τις τράπεζες ενώ μέχρι πρότινος προχωρούσαν σε ρυθμίσεις δανείων χωρίς την τήρηση των συμφωνηθέντων όπως ήταν η καταβολή του ποσού της μηνιαίας δόσης.
Η τακτική αυτή είχε διπλά οφέλη για την τράπεζα διότι έτσι το δάνειο εμφανίζονταν ενήμερο και από την άλλη πλευρά έμπαιναν τόκοι με συνέπεια οι συνολικές απαιτήσεις αυξάνονταν για τις τράπεζες.
Η διαδικασία των ρυθμίσεων έφερνε λογιστικά αποτελέσματα για τις τράπεζες ενώ σε άλλη περίπτωση η καταγγελία της σύμβασης έπαυε την εγγραφή πανωτοκιών στο δάνειο.
Η καταγγελία είναι μία απαίτηση ζητώντας συγκεκριμένο ποσό από τον οφειλέτη.
Το καλό «πρόσωπο» των τραπεζών και η διευθέτηση του προβλήματος δηλαδή του δανείου έδινε χρήματα χρόνο με το χρόνο στην τράπεζα.
Όταν η αρχική απαίτηση των 10.000 ευρώ μετά από τρία και τέσσερα χρόνια έφθασε τα 30.000 ευρώ με ευνοϊκές ρυθμίσεις όπως ήταν οι μικρότερες δόσεις προς διευκόλυνση των δανειοληπτών.
Πλέον η τακτική αλλάζει από την τράπεζα.
Τα δικηγορικά γραφεία αναλαμβάνουν δουλειά ζητώντας να υλοποιηθεί στην πράξη η τελευταία ρύθμιση που προέβλεπε την καταβολή της δόσης.
Σε αντίθετη περίπτωση λένε οι εκπρόσωποι των δικηγορικών γραφείων ενημερώνουν τον δανειολήπτη ότι αν δεν γίνει η καταβολή, το γραφείο, θα προχωρήσει στην έκδοση διαταγής πληρωμής.
Στο απλό ερώτημα του δανειολήπτη προς τον εκπρόσωπο του δικηγορικού γραφείου γιατί δεν βγάζατε διαταγή πληρωμής όταν το συνολικό ποσό ήταν στις 20.000 ευρώ αφού και στις προηγούμενες ρυθμίσεις δεν γίνονταν καταβολές;
Ο υπάλληλος πολύ ευγενικά λέει ρωτήστε την τράπεζα.
Η απάντηση είναι απλή ρύθμιζαν δάνεια τα οποία δεν εξυπηρετούνταν μαζεύοντας έστω και λογιστικά τόκους.
Όταν οι τόκοι τριπλασιασθούν εκεί τελειώνουν και οι απαιτήσεις της τράπεζας.
Παράδειγμα για 100 ευρώ δάνειο δεν νομιμοποιείται η τράπεζα να ζητήσει 600 ευρώ η... οροφή με βάση τη νομοθεσία είναι ο τριπλασιασμός του κεφαλαίου.
Το δικηγορικό γραφείο όμως λαμβάνοντας εντολή από την τράπεζα δεν νομιμοποιείται να κάνει έλεγχο αν η απαίτηση είναι νόμιμη και πως αυτή διαμορφώθηκε.
Προχωρά λοιπόν στην έκδοση διαταγής πληρωμής που επιτρέπει στην τράπεζα να προχωρήσει στην κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη ακόμη και να βγάλει στο... σφυρί το ακίνητο όταν υπάρχει.
Το αρμόδιο Πρωτοδικείο που θα εξετάσει το αίτημα διαταγής πληρωμής δεν έχει την αρμοδιότητα να κάνει έλεγχο στο ύψος της απαίτησης και πως αυτή δημιουργήθηκε;
Η εκτέλεση της δικαστικής απόφασης είναι άμεση και ο δανειολήπτης θα βρεθεί με μια διαταγή πληρωμής η οποία όμως θα έπρεπε να είχε εκδοθεί πριν από τέσσερα και πέντε χρόνια.
Αν η διαταγή πληρωμής είχε βγει από την πρώτη στιγμή το πόσο θα ήταν χαμηλότερο έως 300% ενώ τώρα έχει πιάσει ταβάνι.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι τράπεζες δεν εφαρμόζουν τον Κώδικα Δεοντολογίας που αξιολογεί τον συνεργάσιμο ή μη συνεργάσιμο δανειολήπτη διότι η γραφειοκρατία ακόμη μια φορά δεν είναι σε θέση να δώσει λύση σε αυτόν που πραγματικά έχει ανάγκη.
Πως είναι δυνατό ένα δάνειο να καθίσταται ενήμερο μόνο με ρυθμίσεις χωρίς την καταβολή των μηνιαίων δόσεων και όταν οι απαιτήσεις της τράπεζες φθάσουν στο... ταβάνι τότε θυμούνται την έκδοση διαταγής πληρωμής;
Η αποχή των δικηγόρων από τα καθήκοντά τους σταματά στις 15 Απριλίου και στο ενδεχόμενο να επανέλθουν κανονικά στην εργασία τους εκτιμάται ότι οι αιτήσεις διαταγών πληρωμών θα πέφτουν... βροχή στα Πρωτοδικεία και Ειρηνοδικεία όλης της χώρας.
Νίκος Θεοδωρόπουλος
ntheo@bankingnews.gr
www.bankingnews.gr
Τα πιστωτικά ιδρύματα «σκληραίνουν» τη στάση τους έναντι των οφειλετών που δεν αποπληρώνουν τα δάνεια τους.
Η πολιτική των τελευταίων ετών αλλάζει άρδην από τις τράπεζες ενώ μέχρι πρότινος προχωρούσαν σε ρυθμίσεις δανείων χωρίς την τήρηση των συμφωνηθέντων όπως ήταν η καταβολή του ποσού της μηνιαίας δόσης.
Η τακτική αυτή είχε διπλά οφέλη για την τράπεζα διότι έτσι το δάνειο εμφανίζονταν ενήμερο και από την άλλη πλευρά έμπαιναν τόκοι με συνέπεια οι συνολικές απαιτήσεις αυξάνονταν για τις τράπεζες.
Η διαδικασία των ρυθμίσεων έφερνε λογιστικά αποτελέσματα για τις τράπεζες ενώ σε άλλη περίπτωση η καταγγελία της σύμβασης έπαυε την εγγραφή πανωτοκιών στο δάνειο.
Η καταγγελία είναι μία απαίτηση ζητώντας συγκεκριμένο ποσό από τον οφειλέτη.
Το καλό «πρόσωπο» των τραπεζών και η διευθέτηση του προβλήματος δηλαδή του δανείου έδινε χρήματα χρόνο με το χρόνο στην τράπεζα.
Όταν η αρχική απαίτηση των 10.000 ευρώ μετά από τρία και τέσσερα χρόνια έφθασε τα 30.000 ευρώ με ευνοϊκές ρυθμίσεις όπως ήταν οι μικρότερες δόσεις προς διευκόλυνση των δανειοληπτών.
Πλέον η τακτική αλλάζει από την τράπεζα.
Τα δικηγορικά γραφεία αναλαμβάνουν δουλειά ζητώντας να υλοποιηθεί στην πράξη η τελευταία ρύθμιση που προέβλεπε την καταβολή της δόσης.
Σε αντίθετη περίπτωση λένε οι εκπρόσωποι των δικηγορικών γραφείων ενημερώνουν τον δανειολήπτη ότι αν δεν γίνει η καταβολή, το γραφείο, θα προχωρήσει στην έκδοση διαταγής πληρωμής.
Στο απλό ερώτημα του δανειολήπτη προς τον εκπρόσωπο του δικηγορικού γραφείου γιατί δεν βγάζατε διαταγή πληρωμής όταν το συνολικό ποσό ήταν στις 20.000 ευρώ αφού και στις προηγούμενες ρυθμίσεις δεν γίνονταν καταβολές;
Ο υπάλληλος πολύ ευγενικά λέει ρωτήστε την τράπεζα.
Η απάντηση είναι απλή ρύθμιζαν δάνεια τα οποία δεν εξυπηρετούνταν μαζεύοντας έστω και λογιστικά τόκους.
Όταν οι τόκοι τριπλασιασθούν εκεί τελειώνουν και οι απαιτήσεις της τράπεζας.
Παράδειγμα για 100 ευρώ δάνειο δεν νομιμοποιείται η τράπεζα να ζητήσει 600 ευρώ η... οροφή με βάση τη νομοθεσία είναι ο τριπλασιασμός του κεφαλαίου.
Το δικηγορικό γραφείο όμως λαμβάνοντας εντολή από την τράπεζα δεν νομιμοποιείται να κάνει έλεγχο αν η απαίτηση είναι νόμιμη και πως αυτή διαμορφώθηκε.
Προχωρά λοιπόν στην έκδοση διαταγής πληρωμής που επιτρέπει στην τράπεζα να προχωρήσει στην κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη ακόμη και να βγάλει στο... σφυρί το ακίνητο όταν υπάρχει.
Το αρμόδιο Πρωτοδικείο που θα εξετάσει το αίτημα διαταγής πληρωμής δεν έχει την αρμοδιότητα να κάνει έλεγχο στο ύψος της απαίτησης και πως αυτή δημιουργήθηκε;
Η εκτέλεση της δικαστικής απόφασης είναι άμεση και ο δανειολήπτης θα βρεθεί με μια διαταγή πληρωμής η οποία όμως θα έπρεπε να είχε εκδοθεί πριν από τέσσερα και πέντε χρόνια.
Αν η διαταγή πληρωμής είχε βγει από την πρώτη στιγμή το πόσο θα ήταν χαμηλότερο έως 300% ενώ τώρα έχει πιάσει ταβάνι.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι τράπεζες δεν εφαρμόζουν τον Κώδικα Δεοντολογίας που αξιολογεί τον συνεργάσιμο ή μη συνεργάσιμο δανειολήπτη διότι η γραφειοκρατία ακόμη μια φορά δεν είναι σε θέση να δώσει λύση σε αυτόν που πραγματικά έχει ανάγκη.
Πως είναι δυνατό ένα δάνειο να καθίσταται ενήμερο μόνο με ρυθμίσεις χωρίς την καταβολή των μηνιαίων δόσεων και όταν οι απαιτήσεις της τράπεζες φθάσουν στο... ταβάνι τότε θυμούνται την έκδοση διαταγής πληρωμής;
Η αποχή των δικηγόρων από τα καθήκοντά τους σταματά στις 15 Απριλίου και στο ενδεχόμενο να επανέλθουν κανονικά στην εργασία τους εκτιμάται ότι οι αιτήσεις διαταγών πληρωμών θα πέφτουν... βροχή στα Πρωτοδικεία και Ειρηνοδικεία όλης της χώρας.
Νίκος Θεοδωρόπουλος
ntheo@bankingnews.gr
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών