Ίδιο έργο με τους δανειστές να επιμένουν στο γνωστό μοτίβο της νομοθέτησης νέων μέτρων
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένονται τις επόμενες ημέρες και έως το Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου οι κινήσεις δανειστών και κυβέρνησης αναφορικά με το ζήτημα της αξιολόγησης.
Μετά τις προειδοποιήσεις Schaeuble και Lagarde, τα μηνύματα των δανειστών γίνονται όλο και πιο ξεκάθαρα.
Επί της ουσίας υπογραμμίζουν ότι άλλα περιθώρια για καθυστερήσεις δεν υπάρχουν.
Η αξιολόγηση θα πρέπει να έχει κλείσει έως τις 20/2 ή το αργότερο στις αρχές Μαρτίου και σε κάθε περίπτωση πριν τις εκλογές στην Ολλανδία (στις 15 Μαρτίου), οι οποίες σηματοδοτούν και την απαρχή των κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων στην Ευρώπη (ακολουθούν Γαλλία και Γερμανία).
Αυτό είναι και το χρονικό όριο, το οποίο τίθεται για να αποτραπεί η εκκίνηση μιας ακόμα ελληνικής κρίσης.
Ελληνική κρίση, την οποία είναι σαφές ότι οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια αυτών των κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων σε χώρες – «κλειδιά» για το μέλλον της ΕΕ.
Για αυτό και επιδιώκουν να κλείσουν την ελληνική υπόθεση και σε κάθε περίπτωση να μην επαναληφθεί το καλοκαίρι του 2015, έστω και αν τα σημαντικά μείνουν για αργότερα και σε κάθε περίπτωση μετά τις γερμανικές εκλογές.
Αυτήν την πίεση αντιλαμβάνεται και η κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία και αυτή με τη σειρά της επιδίδεται σε μια μάχη τακτικισμού.
Καθώς, αν και γνωρίζει ότι η λύση θα βρεθεί μέσω της δικής της υπαναχώρησης, επιχειρεί με αυτόν τον τρόπο να κερδίσει ότι καλύτερο μπορεί.
Επιχειρεί δηλαδή να καταλήξει σε μια συμφωνία ή να λάβει τέτοιου είδους ανταλλάγματα που θα της επιτρέψουν να διαχειριστεί την υπαναχώρηση της στις απαιτήσεις του ΔΝΤ.
Είναι προφανές πως ο Τσίπρας και η κυβέρνηση γνωρίζουν - ιδιαίτερα μετά τις διαπραγματεύσεις του καλοκαιριού του 2015 - ότι δεν έχουν εναλλακτικές.
Και ότι για να μπει σε μια πορεία η ελληνική οικονομία θα πρέπει να κλείσει εγκαίρως η αξιολόγηση.
Κλείσιμο που και πάλι θα γίνει – όπως είναι και λογικό – βάσει των όρων των δανειστών.
Μια και έχει διαπιστωθεί ότι μια σύγκρουση με τους δανειστές, δεν πρόκειται να μας βγάλει πουθενά.
Είναι όμως προφανές ότι η σημερινή κυβέρνηση θα κληθεί να σηκώσει το βάρος του κόστους των πολιτικών της αποφάσεων.
Το ερώτημα που προβάλλει είναι αν αντέχει.
Η εκτίμηση είναι ότι οι βουλευτές της κυβέρνησης θα στηρίξουν τα νέα μέτρα, καθώς είναι ο μόνος τρόπος για να συνεχίσει την πορεία τους με μια σχετική ομαλότητα η ελληνική κοινωνία και οικονομία.
Επίσης, εκτιμάται πως αυτό επιθυμεί και η κοινωνία, παρά την όποια δυσαρέσκεια και απογοήτευση της, καθώς και αυτή θέλει να υπάρξει μια συμφωνία και να τελειώσει ένας ακόμα γύρος αστάθειας και αβεβαιότητας.
Το ερώτημα όμως είναι αν πράγματι η κοινωνία και η οικονομία αντέχουν αυτά τα νέα μέτρα που θέλουν να επιβάλλουν οι δανειστές.
Αν πράγματι η κοινωνία και η οικονομία μπορούν να φέρουν εις πέρας τη νέα αυτή «συνταγή».
Η απάντηση κάθε άλλο παρά ασφαλής και σίγουρη μπορεί να είναι.
Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι όλα αυτά θα φθείρουν ακόμα περισσότερο την εικόνα της κυβέρνησης.
Καθιστώντας ακόμα πιο επισφαλή την πορεία της στο άμεσο μέλλον και διατηρώντας μέχρι την τελευταία στιγμή, όλα τα σενάρια ανοιχτά.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Μετά τις προειδοποιήσεις Schaeuble και Lagarde, τα μηνύματα των δανειστών γίνονται όλο και πιο ξεκάθαρα.
Επί της ουσίας υπογραμμίζουν ότι άλλα περιθώρια για καθυστερήσεις δεν υπάρχουν.
Η αξιολόγηση θα πρέπει να έχει κλείσει έως τις 20/2 ή το αργότερο στις αρχές Μαρτίου και σε κάθε περίπτωση πριν τις εκλογές στην Ολλανδία (στις 15 Μαρτίου), οι οποίες σηματοδοτούν και την απαρχή των κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων στην Ευρώπη (ακολουθούν Γαλλία και Γερμανία).
Αυτό είναι και το χρονικό όριο, το οποίο τίθεται για να αποτραπεί η εκκίνηση μιας ακόμα ελληνικής κρίσης.
Ελληνική κρίση, την οποία είναι σαφές ότι οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια αυτών των κρίσιμων εκλογικών αναμετρήσεων σε χώρες – «κλειδιά» για το μέλλον της ΕΕ.
Για αυτό και επιδιώκουν να κλείσουν την ελληνική υπόθεση και σε κάθε περίπτωση να μην επαναληφθεί το καλοκαίρι του 2015, έστω και αν τα σημαντικά μείνουν για αργότερα και σε κάθε περίπτωση μετά τις γερμανικές εκλογές.
Αυτήν την πίεση αντιλαμβάνεται και η κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία και αυτή με τη σειρά της επιδίδεται σε μια μάχη τακτικισμού.
Καθώς, αν και γνωρίζει ότι η λύση θα βρεθεί μέσω της δικής της υπαναχώρησης, επιχειρεί με αυτόν τον τρόπο να κερδίσει ότι καλύτερο μπορεί.
Επιχειρεί δηλαδή να καταλήξει σε μια συμφωνία ή να λάβει τέτοιου είδους ανταλλάγματα που θα της επιτρέψουν να διαχειριστεί την υπαναχώρηση της στις απαιτήσεις του ΔΝΤ.
Είναι προφανές πως ο Τσίπρας και η κυβέρνηση γνωρίζουν - ιδιαίτερα μετά τις διαπραγματεύσεις του καλοκαιριού του 2015 - ότι δεν έχουν εναλλακτικές.
Και ότι για να μπει σε μια πορεία η ελληνική οικονομία θα πρέπει να κλείσει εγκαίρως η αξιολόγηση.
Κλείσιμο που και πάλι θα γίνει – όπως είναι και λογικό – βάσει των όρων των δανειστών.
Μια και έχει διαπιστωθεί ότι μια σύγκρουση με τους δανειστές, δεν πρόκειται να μας βγάλει πουθενά.
Είναι όμως προφανές ότι η σημερινή κυβέρνηση θα κληθεί να σηκώσει το βάρος του κόστους των πολιτικών της αποφάσεων.
Το ερώτημα που προβάλλει είναι αν αντέχει.
Η εκτίμηση είναι ότι οι βουλευτές της κυβέρνησης θα στηρίξουν τα νέα μέτρα, καθώς είναι ο μόνος τρόπος για να συνεχίσει την πορεία τους με μια σχετική ομαλότητα η ελληνική κοινωνία και οικονομία.
Επίσης, εκτιμάται πως αυτό επιθυμεί και η κοινωνία, παρά την όποια δυσαρέσκεια και απογοήτευση της, καθώς και αυτή θέλει να υπάρξει μια συμφωνία και να τελειώσει ένας ακόμα γύρος αστάθειας και αβεβαιότητας.
Το ερώτημα όμως είναι αν πράγματι η κοινωνία και η οικονομία αντέχουν αυτά τα νέα μέτρα που θέλουν να επιβάλλουν οι δανειστές.
Αν πράγματι η κοινωνία και η οικονομία μπορούν να φέρουν εις πέρας τη νέα αυτή «συνταγή».
Η απάντηση κάθε άλλο παρά ασφαλής και σίγουρη μπορεί να είναι.
Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι όλα αυτά θα φθείρουν ακόμα περισσότερο την εικόνα της κυβέρνησης.
Καθιστώντας ακόμα πιο επισφαλή την πορεία της στο άμεσο μέλλον και διατηρώντας μέχρι την τελευταία στιγμή, όλα τα σενάρια ανοιχτά.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών