Ανοιχτά όλα τα σενάρια για την Ελλάδα ενόψει της 15ης Ιουνίου – Μεσοβέζικη ή καταστροφική λύση;

Στην ομιλία του στο ΣΕΒ και αναφερόμενος στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου είπε ότι «εδώ δεν κρίνονται οι επόμενες ημέρες ή οι επόμενοι μήνες, ούτε μια εκλογική νίκη ή ήττα, αλλά κρίνεται το μέλλον της ελληνικής οικονομίας για τις επόμενες δεκαετίες».
Πρόκειται πραγματικά για ένα τεράστιο «στοίχημα».
Τόσο για την κυβέρνηση Τσίπρα όσο και για την χώρα συνολικά.
Απέναντι σε αυτό το στοίχημα ο πρωθυπουργός περιέγραψε με σαφήνεια τι επιδιώκει.
Μια καθαρή λύση, η οποία όπως είπε, δεν θα δημιουργεί ανασφάλεια στους επενδυτές, δεν θα μεταθέτει το πρόβλημα στο μέλλον, θα εμπεδώνει τη σταθερότητα, θα εγγυάται μια δυναμική ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και θα ανοίγει το δρόμο για την έξοδο στις αγορές.
Και σε αυτό το σημείο, πρόσθεσε ο κ.Τσίπρας, είναι ηθική και νομική υποχρέωση των δανειστών να ανταποκριθούν στα ελληνικά αιτήματα.
Παρά την υποχρέωση αυτή, τα μηνύματα που έρχονται από τους δανειστές κάθε άλλο παρά καθησυχαστικά είναι.
Ο ESM, κινούμενος στη γραμμή Schaeuble, υποστήριξε μέσω στελεχών του ότι η Αθήνα πρέπει να αφήσει την υπόθεση του χρέους στην άκρη και να εφαρμόσει το τρέχων πρόγραμμα, υλοποιώντας τις προβλεπόμενες μεταρρυθμίσεις, διότι μόνο με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρει να βγει στις αγορές και να βάλει την οικονομία της σε βιώσιμο δρόμο.
Πρόκειται για μια θέση που καταρρίπτει το έως σήμερα κυβερνητικό αφήγημα.
Και που δύσκολα φαίνεται πως θα ανατραπεί στις 15/6 παρά το γεγονός ότι υπάρχουν σαφείς φωνές, όπως αυτή του B. Coeure από την ΕΚΤ, ο οποίος κατέστησε σαφές ότι είναι ώριμη η στιγμή για αποφάσεις για το ελληνικό χρέος, επισημαίνοντας πως τυχόν αναβολή των αποφάσεων για ένα έτος, θα κόστιζε πάρα πολύ.
Παράλληλα, και ερχόμενος ένα βήμα πιο κοντά στο ΔΝΤ, ξεκαθάρισε ότι εάν δεν υπάρξει καθαρότητα για το χρέος, δεν θα υπάρξει και ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Το τι θα βγάλει το Eurogroup της 15ης Ιουνίου για την Ελλάδα είναι άγνωστο.
Εάν δεν υπάρξει καθαρή λύση, ο κ.Τσίπρας θα επιδιώξει να την βρει στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 22/6.
Αυτή είναι και η τελευταία προθεσμία.
Όχι τόσο για την κάλυψη των δανειακών υποχρεώσεων του Ιουλίου, μια και θεωρείται κατά κάποιο τρόπο βέβαιο ότι θα δοθεί η δόση των 7 δις ευρώ.
Όσο για την ανάγκη να μπουν οι βάσεις ώστε να υπάρξει μια δυναμική επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας που θα ανοίξει το δρόμο για την επιστροφή στην κανονικότητα.
Το ερώτημα όμως είναι τι θα συμβεί, αν μετά από αυτούς τους δύο κρίσιμους «σταθμούς» (Eurogroup 15/6 και Σύνοδος Κορυφής στις 22/6), δεν υπάρξει λύση και επιλεγεί η συνήθης τακτική της αναβλητικότητας.
Διότι σε αυτήν την περίπτωση, δεν είναι μόνο ότι θα παραταθεί η αγωνία και η αβεβαιότητα για την ελληνική οικονομία, αλλά θα υπάρξει και πολιτικό ζήτημα, μια και η κυβέρνηση θα βρεθεί πολλαπλά εκτεθειμένη.
Συνδυασμός που θα επαναφέρει στο προσκήνιο αμείωτη την ένταση και την κρίση.
Εξέλιξη που προφανώς απεύχεται και η Ευρωζώνη, έστω και αν αυτό εξυπηρετεί τα εκλογικά σχέδια του Schaeuble.
Ο γρίφος παραμένει, όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά και ο φετινός Ιούνιος τείνει να εξελιχθεί στον πιο «καυτό» και ενδεχομένως πιο καθοριστικό για την κυβέρνηση Τσίπρα.

Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr