Υπέρ της ΝΔ όλα τα μηνύματα από το εσωτερικό και το εξωτερικό αλλά οι προκλήσεις παραμένουν...
Όπως ήταν αναμενόμενο ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά την χθεσινή συνάντηση του με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα κατέστησε σαφές ότι η ΝΔ δεν είναι διατεθειμένη να δείξει και κυρίως να παράσχει την οποιαδήποτε συναίνεση απέναντι στην κυβέρνηση όσον αφορά το θέμα της οικονομίας.
Άλλωστε απέναντι στο αφήγημα Τσίπρα ότι η συμφωνία στο Eurogroup εγγυάται το τέλος των μνημονίων και της κρίσης, ο κ.Μητσοτάκης αντιπαρατάσσει τη δική του «ανάγνωση», σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση «κλείδωσε» την χώρα σε ένα διαρκές μνημόνιο και σε μια πολυετή λιτότητα.
Ανάγνωση άλλωστε πάνω στην οποία «ποντάρει» αφενός για να αποδομήσει τόσο το κυβερνητικό έργο όσο και τον ίδιο τον κ.Τσίπρα και αφετέρου για να μαζέψει πολιτικούς πόντους.
Άλλωστε το πεδίο της οικονομίας είναι εκείνο, στο οποίο θα κριθεί και η επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Ο κ.Μητσοτάκης, αν και γνωρίζει ότι η επιμονή στο αρνητικό σενάριο όσον αφορά την πορεία της ελληνικής οικονομίας δεν είναι ικανή να του προσδώσει την ώθηση που επιθυμεί, βλέπει ότι η σημερινή κατάσταση δικαιολογεί την πολιτική του στάση.
Η πραγματικότητα που βιώνουν οι Έλληνες πολίτες είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Υπερφορολόγηση, εξοντωτικές ασφαλιστικές εισφορές, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, μισθοί επιβίωσης και εργασιακή ανασφάλεια στον ιδιωτικό τομέα, υψηλή ανεργία είναι μερικές μόνο από τις παραμέτρους που συντηρούν την απογοήτευση και τη δυσαρέσκεια των πολιτών απέναντι στην κυβέρνηση.
Και όσο αυτά τα δεδομένα προβλέπεται να διατηρηθούν και για τα επόμενα αρκετά χρόνια τόσο συσσωρεύεται η αντίδραση και η αποδοκιμασία κατά της κυβερνητικής πολιτικής.
Αλλά η ΝΔ δεν έχει μόνο το «πάνω χέρι» στο εσωτερικό.
Ήδη έρχονται θετικά μηνύματα για αυτήν και από το εξωτερικό.
Και δεν ήταν μόνο ο M. Weber από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, ο οποίος είπε ότι ο Τσίπρας είναι το παρελθόν και ο Μητσοτάκης το μέλλον.
Ούτε ήταν μόνο οι δηλώσεις του Klaus Regling, του επικεφαλής του ESM, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ έβαλε κατά υπουργών της κυβέρνησης που φέρονται να αντιδρούν στις ιδιωτικοποιήσεις.
Ήταν και το δημοσίευμα της Wall Street Journal, σύμφωνα με το οποίο, το Βερολίνο τάσσεται κατά της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους προκειμένου να πιέσει την κυβέρνηση Τσίπρα να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις.
Μάλιστα το δημοσίευμα υπογράμμιζε ότι είναι πολύ πιθανό το Βερολίνο να περιμένει την ήττα του Τσίπρα στις επόμενες εκλογές στην Ελλάδα και την ανάληψη της εξουσίας από τη ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη προκειμένου να προχωρήσει στην απομείωση του χρέους.
«Δεν υπάρχει τίποτα που να κερδίζει η Γερμανία δίνοντας ελάφρυνση του χρέους στον Τσίπρα.
Το Βερολίνο θα προτιμούσε να δώσει μια ελάφρυνση χρέους σε άλλη ελληνική κυβέρνηση» ανέφερε χαρακτηριστικά η Wall Street Journal.
Πρόκειται για μια προσέγγιση που «βλέπουν» αρκετοί εκ των δανειστών και που εν μέρει αποτυπώνεται και στην παρέμβαση Regling.
Και μπορεί αυτές οι «αναγνώσεις» να αφήνουν ένα θετικό αποτύπωμα και μια «υποσχετική» για τον κ.Μητσοτάκη αλλά κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει και τον εξής κίνδυνο για τον ίδιο και το κόμμα του.
Ο οποίος δεν είναι άλλος από την «συσπείρωση» όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και από την απόφαση τους να τον ξαναψηφίσουν όχι τόσο για το επιτυχημένο έργο και για την πίστη τους στην κυβέρνηση όσο κυρίως ως αντίδραση στις διαρκείς επιθέσεις και παρεμβάσεις που γίνονται στην κυβέρνηση Τσίπρα.
Όταν αυτές οι έξωθεν παρεμβάσεις συνοδεύονται από ένα καθημερινό και ανηλεές «σφυροκόπημα» από όλες τις δυνάμεις του ελληνικού πολιτικού φάσματος (από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά) και από απαξιωμένα στην κοινή γνώμη ΜΜΕ και «διαμορφωτές», δεν θα πρέπει να αποκλείεται το «κλίμα» αυτό να γυρίσει εν τέλει υπέρ του Τσίπρα και της κυβέρνησης του.
Συνέβη άλλωστε δύο φορές, τόσο στο δημοψήφισμα του 2015 όσο και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015.
Ο κ.Μητσοτάκης έχει πράγματι το πάνω χέρι.
Αλλά είναι επιτακτική ανάγκη για αυτόν και για τη ΝΔ να διαμορφώσουν όχι μόνο ένα πειστικό αλλά κυρίως ένα θετικό και αισιόδοξο πολιτικό σχέδιο, μια ουσιαστική εναλλακτική πολιτική πρόταση από αυτήν που εφαρμόζεται σήμερα.
Αυτή είναι και η πρόκληση για τη ΝΔ και τον κ.Μητσοτάκη.
Από την οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και το πολιτικό του μέλλον.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Άλλωστε απέναντι στο αφήγημα Τσίπρα ότι η συμφωνία στο Eurogroup εγγυάται το τέλος των μνημονίων και της κρίσης, ο κ.Μητσοτάκης αντιπαρατάσσει τη δική του «ανάγνωση», σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση «κλείδωσε» την χώρα σε ένα διαρκές μνημόνιο και σε μια πολυετή λιτότητα.
Ανάγνωση άλλωστε πάνω στην οποία «ποντάρει» αφενός για να αποδομήσει τόσο το κυβερνητικό έργο όσο και τον ίδιο τον κ.Τσίπρα και αφετέρου για να μαζέψει πολιτικούς πόντους.
Άλλωστε το πεδίο της οικονομίας είναι εκείνο, στο οποίο θα κριθεί και η επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Ο κ.Μητσοτάκης, αν και γνωρίζει ότι η επιμονή στο αρνητικό σενάριο όσον αφορά την πορεία της ελληνικής οικονομίας δεν είναι ικανή να του προσδώσει την ώθηση που επιθυμεί, βλέπει ότι η σημερινή κατάσταση δικαιολογεί την πολιτική του στάση.
Η πραγματικότητα που βιώνουν οι Έλληνες πολίτες είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Υπερφορολόγηση, εξοντωτικές ασφαλιστικές εισφορές, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, μισθοί επιβίωσης και εργασιακή ανασφάλεια στον ιδιωτικό τομέα, υψηλή ανεργία είναι μερικές μόνο από τις παραμέτρους που συντηρούν την απογοήτευση και τη δυσαρέσκεια των πολιτών απέναντι στην κυβέρνηση.
Και όσο αυτά τα δεδομένα προβλέπεται να διατηρηθούν και για τα επόμενα αρκετά χρόνια τόσο συσσωρεύεται η αντίδραση και η αποδοκιμασία κατά της κυβερνητικής πολιτικής.
Αλλά η ΝΔ δεν έχει μόνο το «πάνω χέρι» στο εσωτερικό.
Ήδη έρχονται θετικά μηνύματα για αυτήν και από το εξωτερικό.
Και δεν ήταν μόνο ο M. Weber από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, ο οποίος είπε ότι ο Τσίπρας είναι το παρελθόν και ο Μητσοτάκης το μέλλον.
Ούτε ήταν μόνο οι δηλώσεις του Klaus Regling, του επικεφαλής του ESM, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ έβαλε κατά υπουργών της κυβέρνησης που φέρονται να αντιδρούν στις ιδιωτικοποιήσεις.
Ήταν και το δημοσίευμα της Wall Street Journal, σύμφωνα με το οποίο, το Βερολίνο τάσσεται κατά της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους προκειμένου να πιέσει την κυβέρνηση Τσίπρα να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις.
Μάλιστα το δημοσίευμα υπογράμμιζε ότι είναι πολύ πιθανό το Βερολίνο να περιμένει την ήττα του Τσίπρα στις επόμενες εκλογές στην Ελλάδα και την ανάληψη της εξουσίας από τη ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη προκειμένου να προχωρήσει στην απομείωση του χρέους.
«Δεν υπάρχει τίποτα που να κερδίζει η Γερμανία δίνοντας ελάφρυνση του χρέους στον Τσίπρα.
Το Βερολίνο θα προτιμούσε να δώσει μια ελάφρυνση χρέους σε άλλη ελληνική κυβέρνηση» ανέφερε χαρακτηριστικά η Wall Street Journal.
Πρόκειται για μια προσέγγιση που «βλέπουν» αρκετοί εκ των δανειστών και που εν μέρει αποτυπώνεται και στην παρέμβαση Regling.
Και μπορεί αυτές οι «αναγνώσεις» να αφήνουν ένα θετικό αποτύπωμα και μια «υποσχετική» για τον κ.Μητσοτάκη αλλά κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει και τον εξής κίνδυνο για τον ίδιο και το κόμμα του.
Ο οποίος δεν είναι άλλος από την «συσπείρωση» όσων ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και από την απόφαση τους να τον ξαναψηφίσουν όχι τόσο για το επιτυχημένο έργο και για την πίστη τους στην κυβέρνηση όσο κυρίως ως αντίδραση στις διαρκείς επιθέσεις και παρεμβάσεις που γίνονται στην κυβέρνηση Τσίπρα.
Όταν αυτές οι έξωθεν παρεμβάσεις συνοδεύονται από ένα καθημερινό και ανηλεές «σφυροκόπημα» από όλες τις δυνάμεις του ελληνικού πολιτικού φάσματος (από την άκρα αριστερά μέχρι την άκρα δεξιά) και από απαξιωμένα στην κοινή γνώμη ΜΜΕ και «διαμορφωτές», δεν θα πρέπει να αποκλείεται το «κλίμα» αυτό να γυρίσει εν τέλει υπέρ του Τσίπρα και της κυβέρνησης του.
Συνέβη άλλωστε δύο φορές, τόσο στο δημοψήφισμα του 2015 όσο και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015.
Ο κ.Μητσοτάκης έχει πράγματι το πάνω χέρι.
Αλλά είναι επιτακτική ανάγκη για αυτόν και για τη ΝΔ να διαμορφώσουν όχι μόνο ένα πειστικό αλλά κυρίως ένα θετικό και αισιόδοξο πολιτικό σχέδιο, μια ουσιαστική εναλλακτική πολιτική πρόταση από αυτήν που εφαρμόζεται σήμερα.
Αυτή είναι και η πρόκληση για τη ΝΔ και τον κ.Μητσοτάκη.
Από την οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και το πολιτικό του μέλλον.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών