Άρθρο του οικονομολόγου Σαράντου Λέκκα
Η ιστορία επιτυχίας ή success story όπως την γνωρίζουν καλλίτερα οι έλληνες πολίτες επανέρχεται για μια ακόμη φορά στη πολιτική ζωή του τόπου.
Την πρώτη φόρα την χρησιμοποίησε ο Αντώνης Σαμαράς.
Άνοιξη του 2014 η Ελλάδα βγαίνει στις αγορές μετά από περίπου τέσσερα χρόνια αποκλεισμού και δανείζεται για βραχύ διάστημα.
Έχει προηγηθεί η τιθάσευση των δίδυμων ελλειμμάτων (εσωτερικών και εξωτερικών ) με αποκορύφωμα την διαχρονική μετατροπή του ελλείμματος ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών σε πλεονασματικό (πλεόνασμα 1,2 δις € για το 2013 έναντι ελλείμματος 34,9 δις € του 2008).
Ακολουθεί ήττα της ΝΔ στις Ευρωεκλογές του Ιούνιου 2014 και φυσικά η αναμενόμενη άρνηση συγκατάθεσης του ΣΥΡΙΖΑ για εκλογή προέδρου Δημοκρατίας.
Η κυβέρνηση Σαμαρά αλλάζει γραμμή , δεν λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα για το κλείσιμο της πέμπτης και τελευταίας αξιολόγησης υπολογίζοντας στις πολιτικές λύσεις που δεν ήρθαν ποτέ και ηττάται τον Ιανουάριο του 2015 από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους οπορτουνιστές της αριστεράς του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ.
Το τελευταίο εξάμηνο πριν την εκλογική ήττα Σαμαρά το ΑΕΠ κινούνταν σε θετικούς ρυθμούς , η ανεργία είχε σταθεροποιηθεί , ενώ η προοπτική πιστωτικής γραμμής για την διευκόλυνση αναχρηματοδότησης του χρέους από τις αγορές συζητούνταν ως επιλογή άμεσης εφαρμογής.
Η άνοδος του Σύριζα και η έναρξη της Βαρουφάκιας περιόδου οδήγησε όπως είναι γνωστό στα capital controls , στο κλείσιμο των τραπεζών , στο τρίτο μνημόνιο και εκ των πραγμάτων στο τέλος του success story Σαμαρά.
Μετά το καλοκαίρι του 2016 έχουμε την εμφάνιση του αριστερού success story .
Η προπαγανδιστική μηχανή του Σύριζα το βασίζει στην θετική έκβαση της δεύτερης αξιολόγησης του τρίτου μνημονίου , στη συμφωνία για τα βραχυπρόθεσμα μέτρα σχετικά με το χρέος , στην ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ , στην αναβάθμιση της πιστοληπτικής θέσης της Ελλάδος από τους διεθνείς οίκους και τελικά στην έξοδο στις διεθνείς αγορές το καλοκαίρι του 2017.
Δηλαδή για την αριστερή κυβέρνηση το ιδεατό είναι η έξοδος στις αγορές και η αναχρηματοδότηση του δημοσίου χρέους από ιδιωτικά κεφάλαια.
Κατά την προσωπική μας άποψη είναι κατάντια για μια κυβέρνηση να θεωρεί επιτυχία την αναχρηματοδότηση του χρέους και να την αναγάγει ως εθνικό στόχο.
Ο συμβιβασμός σε τέτοια χαμηλά επίπεδα δεν μπορεί να είναι εθνικός στόχος , είναι ντροπή για μια χώρα.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συμβάλλοντας τα μέγιστα στην φτωχοποίηση ενός λάου όχι μόνο οικονομικά μέσω του σκληρότατου τρίτου μνημονίου αλλά κυρίως πολιτισμικά μέσω της ενδυματολογικής, λεκτικής και ηθικής κουλτούρας που θέλει να επιβάλει είναι φυσικό να αρέσκεται σε στόχους σκουπίδια για ένα λαό που κατά το παρελθόν έχει επιτύχει άθλους ιστορικής εμβέλειας.
Λέγεται ότι κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει.
Η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση , προϊόν αυταπάτης και οργής , δεν αξίζει στους Έλληνες.
Όπως δεν αξίζουν στους έλληνες success story που υποδηλώνουν μοιρολατρία και χαμηλές ικανότητες.
Ορισμένοι μιλούν για νέο αφήγημα, κακώς, πρόκειται για μια νέα κατασκευασμένη ιστοριούλα.
Όμως η χώρα χρειάζεται όραμα, χρειάζεται ξεκάθαρο στόχο που να ταιριάζει στην ιστορική της διαδρομή.
Δεν μπορεί να είναι στόχος η έξοδος μας στις αγορές, ούτε η αναχρηματοδότηση του δημοσίου χρέους.
Αυτά είναι τεχνητά θέματα που θα αντιμετωπιστούν από την ανάδειξη των παραγωγικών δυνατοτήτων μας.
Επομένως το νέο όραμα , ο νέος στόχος της χώρας πρέπει να είναι η παραγωγική της ανασυγκρότηση ή με απλά λόγια η μεταβολή του αναπτυξιακού μοντέλου από την κατανάλωση στην παραγωγή.
Η λέξη παραγωγή πρέπει συνειδησιακά να διαπέρνα κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα σε σημείο που οτιδήποτε άλλο να παραμερίζεται ως αντεθνικό και επικίνδυνο για τα συμφέροντα της χώρας .
Μόνο έτσι θα καταπολεμηθεί το διαχρονικό καρκίνωμα του λαϊκισμού και μόνο έτσι πολιτικοί – δημαγωγοί θα μπουν στο περιθώριο της πολιτικής ζωής .
Η χώρα χρειάζεται ένα στόχο που θα την βγάλει από την μιζέρια και από την μέγγενη του διαχρονικού ελέγχου από τους πιστωτές.
Η χώρα χρειάζεται πνοή και ρεαλιστική αισιοδοξία.
Τα επικοινωνιακά αφηγήματα , οι ακτιβισμοί τύπου ΣΥΡΙΖΑ και Βακουφάκη μόνο κακό κάνουν αμαυρώνοντας την αξιοπρέπεια των Ελλήνων .
Ο απλός έλληνας χρειάζεται μια νέα αξιοπρέπεια , χρειάζεται ένα στέρεο υπόβαθρο ανάδειξης των ικανοτήτων του.
Όμως αυτό μπορεί να επέλθει μόνο μέσα από την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών.
ΛΕΚΚΑΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ
www.bankingnews.gr
Την πρώτη φόρα την χρησιμοποίησε ο Αντώνης Σαμαράς.
Άνοιξη του 2014 η Ελλάδα βγαίνει στις αγορές μετά από περίπου τέσσερα χρόνια αποκλεισμού και δανείζεται για βραχύ διάστημα.
Έχει προηγηθεί η τιθάσευση των δίδυμων ελλειμμάτων (εσωτερικών και εξωτερικών ) με αποκορύφωμα την διαχρονική μετατροπή του ελλείμματος ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών σε πλεονασματικό (πλεόνασμα 1,2 δις € για το 2013 έναντι ελλείμματος 34,9 δις € του 2008).
Ακολουθεί ήττα της ΝΔ στις Ευρωεκλογές του Ιούνιου 2014 και φυσικά η αναμενόμενη άρνηση συγκατάθεσης του ΣΥΡΙΖΑ για εκλογή προέδρου Δημοκρατίας.
Η κυβέρνηση Σαμαρά αλλάζει γραμμή , δεν λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα για το κλείσιμο της πέμπτης και τελευταίας αξιολόγησης υπολογίζοντας στις πολιτικές λύσεις που δεν ήρθαν ποτέ και ηττάται τον Ιανουάριο του 2015 από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους οπορτουνιστές της αριστεράς του ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ.
Το τελευταίο εξάμηνο πριν την εκλογική ήττα Σαμαρά το ΑΕΠ κινούνταν σε θετικούς ρυθμούς , η ανεργία είχε σταθεροποιηθεί , ενώ η προοπτική πιστωτικής γραμμής για την διευκόλυνση αναχρηματοδότησης του χρέους από τις αγορές συζητούνταν ως επιλογή άμεσης εφαρμογής.
Η άνοδος του Σύριζα και η έναρξη της Βαρουφάκιας περιόδου οδήγησε όπως είναι γνωστό στα capital controls , στο κλείσιμο των τραπεζών , στο τρίτο μνημόνιο και εκ των πραγμάτων στο τέλος του success story Σαμαρά.
Μετά το καλοκαίρι του 2016 έχουμε την εμφάνιση του αριστερού success story .
Η προπαγανδιστική μηχανή του Σύριζα το βασίζει στην θετική έκβαση της δεύτερης αξιολόγησης του τρίτου μνημονίου , στη συμφωνία για τα βραχυπρόθεσμα μέτρα σχετικά με το χρέος , στην ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ , στην αναβάθμιση της πιστοληπτικής θέσης της Ελλάδος από τους διεθνείς οίκους και τελικά στην έξοδο στις διεθνείς αγορές το καλοκαίρι του 2017.
Δηλαδή για την αριστερή κυβέρνηση το ιδεατό είναι η έξοδος στις αγορές και η αναχρηματοδότηση του δημοσίου χρέους από ιδιωτικά κεφάλαια.
Κατά την προσωπική μας άποψη είναι κατάντια για μια κυβέρνηση να θεωρεί επιτυχία την αναχρηματοδότηση του χρέους και να την αναγάγει ως εθνικό στόχο.
Ο συμβιβασμός σε τέτοια χαμηλά επίπεδα δεν μπορεί να είναι εθνικός στόχος , είναι ντροπή για μια χώρα.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συμβάλλοντας τα μέγιστα στην φτωχοποίηση ενός λάου όχι μόνο οικονομικά μέσω του σκληρότατου τρίτου μνημονίου αλλά κυρίως πολιτισμικά μέσω της ενδυματολογικής, λεκτικής και ηθικής κουλτούρας που θέλει να επιβάλει είναι φυσικό να αρέσκεται σε στόχους σκουπίδια για ένα λαό που κατά το παρελθόν έχει επιτύχει άθλους ιστορικής εμβέλειας.
Λέγεται ότι κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του αξίζει.
Η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση , προϊόν αυταπάτης και οργής , δεν αξίζει στους Έλληνες.
Όπως δεν αξίζουν στους έλληνες success story που υποδηλώνουν μοιρολατρία και χαμηλές ικανότητες.
Ορισμένοι μιλούν για νέο αφήγημα, κακώς, πρόκειται για μια νέα κατασκευασμένη ιστοριούλα.
Όμως η χώρα χρειάζεται όραμα, χρειάζεται ξεκάθαρο στόχο που να ταιριάζει στην ιστορική της διαδρομή.
Δεν μπορεί να είναι στόχος η έξοδος μας στις αγορές, ούτε η αναχρηματοδότηση του δημοσίου χρέους.
Αυτά είναι τεχνητά θέματα που θα αντιμετωπιστούν από την ανάδειξη των παραγωγικών δυνατοτήτων μας.
Επομένως το νέο όραμα , ο νέος στόχος της χώρας πρέπει να είναι η παραγωγική της ανασυγκρότηση ή με απλά λόγια η μεταβολή του αναπτυξιακού μοντέλου από την κατανάλωση στην παραγωγή.
Η λέξη παραγωγή πρέπει συνειδησιακά να διαπέρνα κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα σε σημείο που οτιδήποτε άλλο να παραμερίζεται ως αντεθνικό και επικίνδυνο για τα συμφέροντα της χώρας .
Μόνο έτσι θα καταπολεμηθεί το διαχρονικό καρκίνωμα του λαϊκισμού και μόνο έτσι πολιτικοί – δημαγωγοί θα μπουν στο περιθώριο της πολιτικής ζωής .
Η χώρα χρειάζεται ένα στόχο που θα την βγάλει από την μιζέρια και από την μέγγενη του διαχρονικού ελέγχου από τους πιστωτές.
Η χώρα χρειάζεται πνοή και ρεαλιστική αισιοδοξία.
Τα επικοινωνιακά αφηγήματα , οι ακτιβισμοί τύπου ΣΥΡΙΖΑ και Βακουφάκη μόνο κακό κάνουν αμαυρώνοντας την αξιοπρέπεια των Ελλήνων .
Ο απλός έλληνας χρειάζεται μια νέα αξιοπρέπεια , χρειάζεται ένα στέρεο υπόβαθρο ανάδειξης των ικανοτήτων του.
Όμως αυτό μπορεί να επέλθει μόνο μέσα από την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών.
ΛΕΚΚΑΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών